Big hero 6 won in 2014 de Academy Award voor de beste animatiefilm. Ik moet zeggen dat ik toen ook danig onder de indruk was. Het hele verhaal sprak me aan en werkte op mijn gevoel! De zoon is de grootste fan in huis. Logisch, aangezien het over robots gaat. Die lieve, grote robot heeft vele harten veroverd! Daar ben ik zeker van. Toen we dus werden uitgenodigd om in preview Big Hero 6 de serie te komen bewonderen in Technopolis, zeiden we niet nee!
Technopolis in een extra robot jasje.
De kinderen mochten in Technoplis van alles met robotjes doen. Vanaf vier jaar waren er leuke workshops. Een wegje tekenen die de robot moet volgen bijvoorbeeld. En ook de bekende beebotswaren aanwezig. Op de school van mijn kinderen hebben ze die bijvoorbeeld ook! En uiteraard is Technopolis ook gewoon tof om proefjes te doen en uit ondervinding te leren. De jongste was er de vorige keer niet bij, maar nu deed ze lustig mee met alles! Lekker vermoeiend ook, al dat leren!
Preview Big Hero 6 de serie
De kinderen mochten dan twee afleveringen van Big Hero 6 bekijken in preview. Voor de eerste aflevering op Dinsney Channel zou komen dus! Vooral onze oudste keek er enorm naar uit! Hij vindt de film dan ook geweldig.
De serie gaat ‘gewoon verder’ waar de film is gestopt. Hiro, de 14 jarige top techneut and Baymax, de grote robot gaan gewoon verder met nieuwe avonturen beleven. De opblaasbare robot blijf even charmant als hij al altijd was. Het Big hero 6 team, dat dus bestaat uit Hiro, Baymax, Wasabi, Honey Lemon, Fred en Go Go Tomago doen ook mee – nu is hun team eindelijk terug compleet!
Wat onze zoon vertelde over de serie
Big Hero 6 :
Het waren twee leuke afleveringen. Bij de eerste was er een stomer die een stoomgeweer had en een hoofd dat half hoofd en half robot was. Hij had ook een speciale boor! Bij de tweede aflevering waren er twee dames met een bliksem bol. Het was best spannend. Het was ook soms grappig. Die Fred verkleed in een monsterpak met drie ogen vond ik het leukst.
Wat onze dochters vertelden:
Het was leuk en niet eng.
Wat mijn man zei:
Er zat echt veel humor in. De meisjes waren nog net iets te jong, maar onze zoon kon wel wat met de grappige stukken die erin zaten. Het thema verliefdheid kwam ook wel naar boven. Het was echt een super typische superhelden serie. Er was ook een stukje dat me aan Spiderman/superman deed denken: Het meisje is namelijk verliefd op de superheld die Hero is. De animatiestijl vond ik ook erg mooi. Geen platvloerse 3D animatie, maar kwam getekend over.
Ik was er zelf niet bij, want ik zat op de verdiepingsopleiding over hoogbegaafdheid! Gelukkig hebben mijn dames en mijn mannen de honneurs waargenomen! 😉
Uiteraard was er ook nog een foto moment en de drie kinderen kregen nog een hele mooi poster om hun kamer op te fleuren mee naar huis! Het was dus een geslaagde dag!
Heb jij ook een Big Hero 6 fan in huis?
Vanaf zaterdag 8 september kan ook jij kijken naar de Nederlandstalige serie op Disney Channel. Zet je vanaf 9.10 uur voor de TV!
Take care en tot snel
Liefs Ilse
Graag bedanken we nog Disney Channel Vlaanderen, Walkietalkie en Technopolis voor deze kans!
Dit artikel bevat affiliate links. Als je mocht overgaan tot aankoop via deze link, krijgen wij daar een klein procentje voor. Jij betaalt uiteraard niets extra!
Een hele lange tijd heb ik rondgelopen met de vraag: Is mijn kind hoogbegaafd. Het heeft mij en ons gezin enorm veel twijfels gebracht en verschrikkelijk veel stress. Zowel de zoektocht als dan het uiteindelijke ‘verdict’ dat mijn instinct helemaal juist was. Ik wil heel graag de hele weg die wij hebben afgelegd hier uitschrijven. Mijn overtuiging dat anderen in hetzelfde schuitje er iets aan gaan hebben, is te groot en ik vind het te belangrijk. In ieder geval weet ik dat ik zelf heel veel gehad heb aan alle ervaringsverhalen die ik kon vinden. Het is namelijk nog steeds niet altijd zo gemakkelijk om een hoogbegaafd kind te herkennen. Laat staan om aan de school duidelijk te maken wat er precies aan de hand is of om de juiste hulp te vinden. Een hoogbegaafd kind opvoeden is ook een echte uitdaging voor de ouders, dat ondervinden wij dagelijks.
Vandaar dit artikel waarin ik ons verhaal chronologisch zal ordenen met heel veel informatie en ervaring, die wij gaandeweg hebben opgedaan. De keuze om open en eerlijk hierover te schrijven op mijn blog is een weloverwogen keuze geweest. Ouders die zeggen dat hun kind hoogbegaafd is, worden vaak als opscheppers gezien. Maar eigenlijk zwijgen ouders vaak als ze denken dat hun kind hoogbegaafd is, net om dat label van ‘opschepper’ te vermijden. En daar schuilt voor een stuk ook gevaar voor het kind in. Er zijn nog zoveel onduidelijkheden en er zijn nog zoveel misverstanden. Om die uit de wereld te helpen trek ik bewust al een tijdje alle registers open!
Is mijn kind hoogbegaafd? Onze kleuter
Het eerste wat altijd opgevallen is bij onze zoon is dat hij vroeg kon babbelen. Heel snel ook maakte hij volledige volzinnen en gebruikte hij werkwoorden met de juiste vervoegingen. Mensen konden echt verbaasd staan kijken naar zijn woordkeuzes. Wij wisten uiteraard niet beter. Hij was ons eerste kind en we hadden geen vergelijkingspunt. Mijn mama zei al wel snel iets over zijn taalgebruik. Ons kleine ventje was super nieuwsgierig en had honderden vragen. Als peuter kon hij zich al echt uren met één ding bezig houden met opperste concentratie. Maar nog een keer… ik wist niet beter.
Toen hij op een keer begon te vertellen over een reis naar Italië die hij als 2,5 jarig ventje had meegemaakt en hij ondertussen vijf was… toen begon het mij te dagen dat er misschien meer aan de hand was.
Ook had hij een enorme behoefte aan dingen zelf doen. Alle kinderen gaan wel op een bepaald moment door zo een fase. Maar hij bleef erin hangen. Hij werd door iedereen bestempeld als ‘een plantrekker’, maar die behoefte aan autonomie is ook iets typisch voor hoogbegaafde kinderen.
De vraag: “Is mijn kind hoogbegaafd?” kwam toen voor het eerst in mij op, maar ik deed er verder niets meer. Ook omdat het bij kleuters niet ‘hoogbegaafd’ wordt genoemd, maar een ontwikkelingsvoorsprong. (Of dat zo correct is, dat is een ander verhaal, zo leerde ik in de verdiepingsopleiding!)
Later, na het lezen van heel wat lectuur op aanraden van het expertisecentrum hoogbegaafdheid, bleek dat ik het aan nog veel meer had kunnen zien.
Lees ook: Waarom ik dacht dat ons kind hoogbegaafd was.
De overgang naar het eerste leerjaar
Het liep allemaal niet zo super vlot van kleuter naar leerling! Hij zeurde over het feit dat de speeltijd te kort was en dat hij wilde spelen. Maar goed, ik veronderstelde dat de overgang hem parten speelde. Omdat het leren lezen helemaal niet vlot ging en ik dacht dat hoogbegaafden zichzelf bijna altijd leren lezen, dacht ik dat ik helemaal fout zat met mijn hoogbegaafd piste.
Langzaam aan veranderde ons gelukkig ventje in een kind van zeven dat helemaal niet meer naar school wilde. In november, toen hij in het tweede leerjaar zat, werd ik op zorgcontact uitgenodigd. De school had gezien dat hij ongelukkig was is de klas. Ze konden niet meteen zeggen waarom dat zo was, maar vroegen me contact op te nemen met het CLB. Als mama is het ongelofelijk hard om te moeten horen dat je kind van zeven ongelukkig is. De zoektocht naar waarom hij zich dan zo slecht voelde kon beginnen. Achteraf bleek ook dat hij nog veel dieper heeft gezeten dan dat ooit wij hadden kunnen vermoeden.
Elk kind leert graag
Kinderen zijn sponzen, ze leren graag en zeker op jonge leeftijd! Als zo een jong kind dus al niet meer naar school wil, dan is dat alles behalve normaal. Het kan natuurlijk zijn dat er andere dingen aan de hand zijn. Misschien wordt je kind gepest of is er een andere oorzaak. Ik typte ‘Kind ongelukkig op school’ in op Google en vond al snel terug sites die vertelden over hoe ongelukkig hoogbegaafde kinderen zich kunnen voelen. Toen zei ik tegen mijn man dat ik toch verder die weg wilde laten onderzoeken. Ik dacht het al zo lang! Na wat zoeken kwam ik terecht bij Hoogbloeier. Een expertisecentrum hoogbegaafdheid in Gent. Ik nam contact met hen op en we mochten op intake gesprek komen.
Coach Bjorn
We hebben 2,5 uur met de coach van hoogboeier gebabbeld. Hij liet ons uitvoering ons verhaal vertellen en stelde gerichte vragen. Toen het gesprek was afgelopen zei hij dat hij natuurlijk geen ‘diagnose’ kon stellen, maar dat hij aan de hand van ons verhaal al een grote indicatie was dat onze zoon wel degelijk hoogbegaafd was. Hij stelde voor om aan de school te vertellen dat differentiatie naar boven toe echt wel gewenst was. Maar ik werk zelf op een school en zonder ‘attest’ zonder een ‘zwart op witje’ doen veel scholen gewoon niets. Ik wilde dus graag dat hij een IQ test zou laten doen.
Gespecialiseerde psycholoog
Er zijn vele instanties die een IQ test doen. Het CLB doet dat bijvoorbeeld ook. Bij vele hoogbegaafden komt het bij die test er wel uit. Helaas is dat niet voor allemaal het geval. Hoogbegaafdheid is namelijk veel meer dan enkel een hoog IQ. Je kan namelijk perfect een hoge intelligentie hebben en toch niet hoogbegaafd zijn. Hoogbegaafd zijn is een combinatie van een hoog IQ met een aantal andere ‘zijnsluiken’. Er werd ons aangeraden om de test bij een gespecialiseerde psycholoog te doen omdat zo de test naar alle waarschijnlijkheid een juister resultaat zou geven. Onze zoon was, als hij hoogbegaafd zou zijn, aan het onderpresteren en dat kon ook bij de test problemen geven. Bovendien had ik zelf al hier en daar kleine tekenen gezien van een fixed mindset. De test werd ingepland. De psycholoog wilde graag wachten op een nieuwe test. (wiscV). Deze zou beschikbaar zijn in januari, we zaten op dat moment eind november.
Boeken
In afwachting van de test werden ons enkele boeken aangeradenals must reads als je denkt een hoogbegaafd kind (in de klas) te hebben. Ik bestelde de boeken en kon echt overal de voorbeelden bijschrijven. Ons kind bleek een echt tekstboekkind! Toen de test dichterbij kwam werd ik zenuwachtig. Niet zozeer omdat ik bang was dat hij niet hoogbegaafd zou zijn, maar omdat het voor mij nu zo duidelijk was geworden dat ik me niet kon voorstellen wat het dan wel zou zijn dat hem parten speelde als het niet hoogbegaafdheid zou zijn.
Mijn man ging met onze zoon naar Leuven voor de test. Ik bleef bewust thuis. Want nog zoiets ’tof’ aan onze zoon is dat hij super goed is in mensen aanvoelen. Ik kan niets voor hem verbergen. Als ik stress heb of verdrietig ben, dan voelt hij dat, dan weet hij dat. Hoe goed ik het soms ook probeerde te verbergen. (Ja, je mag verdrietig zijn, maar kinderen hoeven nog niet altijd alles te weten, dacht ik dan!). En omdat ik zo opgejaagd was, bleef ik bewust thuis.
Onder de middag (de testing duurde een volledige dag!) kreeg ik bericht van mijn man dat hij het leuk vond bij de psychologe. En ergens in de namiddag kreeg ik een appje waarin stond. “Ze moet het verslag nog uitschrijven, maar hij overduidelijk hoogbegaafd”
Niet gezien dat hij hoogbegaafd was.
Zowel de school als de juf hadden het nooit aan hem gezien. Maar ik moet er ook bij vertellen dat zij een totaal ander kind zagen dan dat ik kende. Het rapport dat ik onder ogen kreeg, leek het rapport van een vreemde voor mij. Daaruit bleek dan ook dat hij zich echt niet goed voelde.
Pinnen voor later?
Dankbaar voor de coaching
Ik ben zo blij om die coaching geweest. In de tijden van onzekerheid, mailde ik soms naar Bjorn en dan kon hij me moed inpraten. Het hele proces hebben ze ons met raad en daad bijgestaan. Zij hebben ook aangegeven, samen met de psychologe, dat we er rekening mee moesten houden dat een verandering van school zich soms opdringt.
Het beste voor je kind
Al snel bleek dat er voor onze zoon niets anders op zat dan van school te veranderen. Ik ga niet in detail treden, daar heeft niemand iets aan. Maar de nieuwe school had duidelijk een andere visie en een andere aanpak. Eén waar wij ons een pak beter bij voelden. Het was een hele zware keuze om te maken en wij hebben die ook helemaal niet licht opgevat. Ik vond het enorm spannend om de knoop door te hakken.
De kracht in jezelf
Toen hij dan een beetje gewoon was aan zijn nieuwe school en klas, hebben we een coaching traject gestart bij hoogbloeier. Dit traject heet ‘de kracht in jezelf’ en daar heeft hij echt enorm veel aan gehad. De coaching, de verandering van school en weten wat er aan de hand is, zodat je juist kan handelen, bleek een sleutel om onze kleine man terug gelukkiger te zien!
We weten dat het hard werken zal blijven om hem op te voeden en om er, samen met de school en de omgeving, voor te zorgen dat hij gelukkig blijft en niet gaat onderpresteren. En zelfs met alles wat we weten en doen, geeft het geen garanties voor de toekomst. Ik ben ook bang voor het secundair onderwijs. Want ik zie elke dat dat er nog enorm veel werk aan de winkel is bij scholen en leerkrachten. Maar de verdiepingsopleiding die ik ging volgen voor professionelen vertelde vooral dat vertrouwen in je kind en durven loslaten zal zorgen dat het (meestal) wel in orde komt.
Mijn toekomst.
Ik volgde de verdiepinsgopleiding voor professionelen bij The Gifted Academy. Daar kreeg ik echt goesting om verder te gaan met de expertopleiding. Wat ik er dan precies mee ga doen weet ik niet. Scholen helpen, kinderen helpen, zelf coachen, De toekomst op dat gebied is nog wel wat onduidelijk! Maar dat ik iets met die kennis wil gaan doen is een zekerheid.
Wat als je denkt: “Is mijn kind hoogbegaafd?”
Ik geef je nu al als raad mee: ga erachter aan! Blijf niet wachten tot er zich problemen voordoen! Wees ze voor! Moest ik opnieuw beginnen? Ik deed het anders! Ik was al hulp gaan zoeken in de kleuterklas, toen ik dacht dat ik het gezien had! Want dames en heren, het moeder instinct (of vader instinct) is zelden fout – geloof me maar!
Heb je vragen of kan ik je ergens mee helpen, aarzel dan niet om contact op te nemen! Ik heb dit allemaal bewust open getrokken om andere ouders en kinderen te kunnen helpen, als is het maar met herkenning!
Een brooddoos, het is toch best wel een belangrijk ding dat je aankoopt. Het is altijd wel wat spannend om te zien hoeveel keer ze ‘moeten’ blijven eten. Dat hangt namelijk heel erg af van mijn lessenrooster. Meestal is dat een keer of twee per week. Boterhamdozen zijn er in alle maten en vormen en op vlak van prijs is er ook wel een groot verschil! En soms… maak je een verkeerde beslissing bij een aankoop! Een miskoop! De brooddoos die ik vorig schooljaar kocht voor onze jongste voldeed totaal niet! En dus moest er een vervanging komen.
De yumboxen voor de oudste twee
Al een heel aantal jaren geleden kocht ik voor de twee oudsten een yumbox brooddoos. Ze vallen onder de categorie bentoboxen of vakjes brooddozen. Op dat moment at mijn oudste dochter vreselijk slecht op school en het leek me de investering wel waard. Dat bleek achteraf ook zo te zijn. Omdat er variatie in de doos kon en omdat het er gewoon ook veel vrolijker uitziet allemaal, at ze echt beduidend beter.
Onze zoon eet altijd wel goed, maar ook hij is fan. Hij duwt soms wel in twee vakjes augurken. Dat is zowat zijn favoriet voor de lunch op school.
De jongste bleef in het begin niet eten. Ze kon nog een middagslaapje doen bij mij of bij haar metie. Maar vorig jaar ging ze al wel volledige dagen en kwam er ook wel af en toe een dagje bij dat ze moest blijven eten. Ze wilde ook zo een vakjes brooddoos!
De lunchdoos die ik voor haar kocht, kwam van de ikea. Zij hebben nu ook plastic doosjes om eten in te doen met verschillende compartimenten in. Ze was zo blij dat ze er ook één had met verschillende vakjes!
Maar in praktijk viel dat dus dik tegen. De boterhamdoos van de ikea had namelijk een klein stukje open ruimte bovenaan tussen het deksel en de vakken. Als dus Leni de doos in haar schooltas stak, dan vielen de augurken tussen haar boterhammen en de wortels tussen de augurken! Hutsepot! Dat werd in de praktijk dus eerst alles sorteren voor ze kon beginnen eten in de eetzaal. En ‘zompige’ boterhammen met azijn van de augurken is ook niet echt zo smakelijk!
Nee, die brooddoos was een echte miskoop. Als je de doos netjes rechtop kan zetten zal hij wel werken, maar voor kinderen in een schooltas? Nope!
Daarbij vond ik ook dat de sluiting best stroef ging. Ik kreeg ook vaak een lunchbox terug waarvan de deksel maar half aan de doos zat.
De yumbox voor de jongste
Dus, voor het nieuwe schooljaar begon mocht ze van mij haar eigen yumbox uitkiezen in de online shop van blabloom.
Een paar drukke mama’s duiken nu zowat onder de tafel, want zo’n doos is allemaal leuk en aardig! Maar daar hebben ze geen tijd voor! Ze zijn al blij dat iedereen een boterham met choco, een koek en een stuk fruit in zijn schooltas heeft zitten! Right?
Nu weet ik wel dat er mama’s zijn die er best veel tijd in steken om die mooie bento lunchdozen te vullen. Maar lieve mama’s dat MOET natuurlijk niet! Ik ben hier ondertussen zover dat ik ze zelf hun lunch laat maken. Op de ontbijttafel zet ik de dozen klaar en dan van alles wat er in de doos zou kunnen. Besjes, augurken, kaasjes, crackers (mijn dochter kiest die liever dan brood), kleine komkommers, mini wortels… (niet alles tegelijk hoor! 😉 ) En dan vullen ze zelf. De zoon kiest vaak heel veel augurken, zoals ik al zei. De oudste dochter kiest vaak voor meer fruit of noten. (Dat is een health foodie in wording, zeg ik altijd!) Zet er nog wat vormpjes bij en ze doen dat gewoon zelf hoor! En ze vinden dat gewoon fijn om te doen ook!
Heb je eens een vrije ochtend en heb je er tijd voor… dan kan je wel helemaal all the way gaan!
Bento inspiratie op instagram
Op instagram zijn er een paar toffe accounts waar je wel inspiratie kan halen, moest je toch af en toe eens een all the way Yumbox willen vullen: (Klik op de afbeeldingen om door te gaan naar de instagram accounts)
Voordelen van de yumbox
Voor mij heeft de yumbox echt wel een aantal voordelen:
Mijn kinderen eten opvallend beter op school
Variëren is gemakkelijker
Je kiest makkelijker voor een ‘gezond’ alternatief.
De Yumbox is kwaliteitsvol. De andere twee hebben ze al twee jaar en ze zijn nog prima!
Uiteraard is een boterhamdoos beter dan een plastic zakje of aluminiumfolie! Denk aan je voetafdruk!
Wij zijn dus met zijn allen fan van de yumbox brooddoos.
Wat voor lunchbox heb jij of je kinderen
De brooddoos werd ons opgestuurd door de webshop Blabloom, waarvoor dank! Wij zijn er echt super blij mee!
Ik maak enorm veel foto’s. Dat heb ik altijd al gedaan. Zelfs toen we nog in de tijd leefden dat je een rolletje moest binnen brengen bij de fotograaf en een dikke week op het ontwikkelen moest wachten. (Om dan te zien dan meer dan de helft onscherp was of dat er planten uit je hoofd leken te groeien!). Nu met de digitale fotografie is dat een stuk beter geworden natuurlijk. Toch heb ik van de laatste jaren vooral vele foto’s op de computer staan. Iets met uitstelgedrag om telkens een fotoboek te maken na een mooie reis of een jaar dat weer voorbij is!
Voor we kinderen hadden
Voordat we mama en papa werden is het me nog best goed gelukt om foto boeken te maken van onze reizen. Van Parijs, Rhodos, Egypte, Kusadashi,… die reizen staan mooi in albums in de kast te pronken. Ook van de oudste heb ik nog wel enkele fotoalbums gemaakt. Tot zijn 1 jaar en de onthaalmoeder maakte ook een super mooi klein boekje met foto’s van leuke momenten in de opvang. Bij de tweede is het me nog gelukt om snel snel een hoop foto’s van mijn telefoon te laten afdrukken in een goedkope versie. Maar die boekjes vielen erg snel uit elkaar. Het was echt geen kwaliteit! Zo jammer!
Ontspullen
Mijn missie deze zomer was ontspullen. De kelder en de zolder moesten leeg. (leger) Er kwamen nieuwe meubels in de woonkamer, dus moesten de kasten even helemaal uitgeladen. Ik haalde alles eruit om even naar de zolder of de kelder te verhuizen tot dat de nieuwe kasten er zouden zijn. En daar kamen de fotoalbums uit de kast. Dat is altijd leuk, want de kinderen begonnen er spontaan in te kijken. “Oh, hier was jij een baby!” “Kijk, toen was ik in het ziekenhuis!”
Ik sta nergens in een fotoboek
En toen hadden we een drama moment. De jongste vond zichzelf nergens terug in de boeken met mooie foto’s. “Ik sta nergens in die boeken”!
Uiteraard niet als je een boekje kijkt van vijf jaar geleden en je bent er zelf vier. Maar om de één of andere reden had het haar echt wel geraakt! Dat deed toch wel pijn. Mijn uitstelgedrag had mijn jongste echt wel verdriet gedaan.
Op mijn telefoon staat zij nu misschien wel het meeste van allemaal, want ze is de kleinste en zo schattig met haar bril en krulletjes. Ik heb haar dus bij me genomen en we zijn foto’s op mijn telefoon gaan kijken: “Kijk, hier ben je! En daar sta je met je nieuwe bril! En hier ben je verkleed als prinsesje!”
Ze zit momenteel ook nog in een moeilijke periode, waar ze ontdekt dat ze ook zelf dingen mag kiezen die zij wil en dat ze leuk mag vinden wat anderen niet leuk vinden. En dan staat ze nergens op de foto! Een mama fail moment dus!
Ik nam me voor om werk te maken om die mooie momenten in een boekje te zetten. Want foto’s op een telefoon of op een computer, wat heb je daar aan?!
Geen uitstelgedrag voor het fotoboek van de vakantie
Toen we dan terug waren van Denemarken ben ik meteen online begonnen aan het maken van een klein fotoboekje met spiraalbinding van onze voorbije vakantie in Denemarken. Ik liet er drie afdrukken, zo heeft elk kind zijn of haar eigen boek om in te kijken. Ik zette er mooie landschappen in, zo hier en daar, maar vooral ook de foto’s van het pony ritje en legoland, want dat zijn voor hen natuurlijk de belangrijkste momenten!
Ze zijn er al echt in weg gedoken en de jongste ontdekte tenminste zichzelf een aantal keren in het boekje met mooie fotomomenten van onze voorbije vakantie!
Missie ‘Stel het maken van een boekje met foto’s waar ook de jongste in staat niet uit’- geslaagd!
Hoe vaak maak jij een fotoboek? Ik las op facebook al dat er zijn die dat heel consequent doen! Ik vind dat echt super knap! Maar ik las ook dat ik niet de enige was met last van uitstel gedrag als het aankomt op verwerken van foto’s!
Take care en tot snel! Liefs Ilse
De fotoboeken werden ons gratis aangeboden door smartphoto.be.
Eerste schooldag printable – gratis voor fotoshoot
De eerste schooldag, wat heb ik er een haat-liefde verhouding mee opgebouwd zeg! Als leerkracht kijk ik gelukkig nog steeds uit naar die 1 september hier in België! Ook als kind ging ik altijd graag naar school. Mijn kinderen gingen als kleuter ook erg graag, maar met de oudste liep het dus vorig schooljaar een beetje mis en nu dat onze middelste spruit ook aan haar lagere school carrière gaat beginnen, vind ik het toch wel spannend. Maar goed, ik maakte een leuke eerste schooldag printable voor jullie.
Een eerste schooldag traditie!
Fleur van MizFlurry heeft een super toffe eerste schooldag traditiemet foto’s en vragen! Daarop heb ik me een beetje geïnspireerd. Ik maakte een leuke printable voor elke eerste schooldag in het leven van je kind. Je kan de twee vragen ‘Wat wil je later worden’ en ‘Waar hou je van’ laten invullen of bij de kleintjes gewoon zelf invullen!
Wel alvast een tip: niet te klein (laten) schrijven op die eerste schooldag printable!
Eerste schooldag printable test met onze kinderen
Uiteraard moest ik even testen met deze afdrukbare formuliertjes. Ook al is het nog geen eerste schooldag! Op 1 september, of ja, 3 september dit schooljaar doe ik nog een ‘echte’. Maar voor het artikel van vandaag laat ik toch al even de resultaten zien van de test met de eerste schooldag printable:
Onze zoon – derde leerjaar:
Hij wordt in oktober acht jaar en hij wil legerman worden. Hij wisselt van job als van T-shirt hoor! Een paar weken geleden wilde hij wetenschapper worden en de week daarvoor was het Pizza kok! Als ridder nog een optie was, dan koos hij nog liever dat, maar ja, ridders leefden in de Middeleeuwen hè!
Hij is gek op lego en op Star Wars en heeft een paar weken geleden Tom en Jerry gevonden op TV. Daar kan hij echt enorm hard om lachen!
De oudste dochter – eerste leerjaar
Ze is zes geworden in het begin van de vakantie en gaat naar het eerste leerjaar. Bij de vraag wat ze wilde worden kreeg ik eerst te horen: “Dat weet ik niet hoor, wat ik wil worden.” Maar uiteindelijk kreeg ik hetzelfde antwoord als ik altijd krijg als ik de vriendenboekjes moet invullen: Prinses.
Ze is gek van K3, zingt, danst en rolschaatst met K3 en zou in slaap vallen met een K3 verkleedpak aan. Ze houdt van de zwemles of ja, van alles wat bewegen is. Ze heeft net YouTube ontdekt, maar kiest toch voor studio 100 TV. Zou K3 daar voor iets tussen zitten?
De jongste kleine meid
De jongste gaat al naar de tweede kleuterklas! Ze wil, net als grote zus, prinses worden. Ze is, net als grote zus, gek van K3 (vandaar de jurk!) Maar toch wilde ze ook zeker haar knuffel hond en knuffel aapje op het formulier hebben. Voor haar verjaardag kreeg ze een paarse aap met van die grote glimmende ogen. Dat ding moet nu overal mee naartoe!
En dan nu alle eerste schooldag printables op een rij:
Klik op de afbeelding om de PDF te kunnen downloaden. De afbeeldingen zijn vrij van gebruik en staan onder creative commons licentie!
Woon je in Nederland en wil je een bepaalde printable graag proberen? Laat me even weten welke jij mist en ik maak hem even en zet hem erbij!
Maak je een foto en zet je hem op instagram openbaar? Gebruik je dan de hashtag #kreanitried? Ik kom zeker eens kijken!
Bij mijn collega Sofie kan je een soortgelijke printable maken in de stijl van mijlpaalkaartjes. Als je dus al foto’s hebt van je kindjes met dat soort kaartjes, kan dat ook super tof zijn!
Kleuterklassen:
Lagere school
Printables voor Nederlandse ouders en leerkrachten.
Eerste schooldag printable bewaren voor later? Pinnen maar!
Linkparty Crea-Cross – back to school
Zoals elke donderdag staat er een creatieve linkparty online! Heb jij iets leuks wat past binnen het thema op je blog of als openbare foto als niet blogger? Gebruik gerust de blauwe knop!
Bij Natascha vinden jullie vandaag een oprolbare etui. Ook weer super leuk gedaan. Diegenen die handig zijn met de naaimachine kunnen daar dus ook best eens gaan kijken! Melanie maakte een hele andere etui – maar ook een hele mooie! Ga zeker ook eens bij haar langs!
Het is traditie bij ons in de familie! Op vaderdag, de tweede zondag van juni in België, is het ook kermis bij mijn ouders. Kermis is misschien wat overdreven, want héél lang doe je er echt niet over om alle kraampjes te zien. Traditioneel staat er een paardenmolen, een viskraam of twee, een lunapark, een frietkraam, zo’n kraam met van die schuifmachines, een ballenkraam en een schietkraam of twee. Soms zijn er nog botsautootjes of zoals dit jaar zo’n trampoline met elastieken. That’s it! Maar op vaderdag gaan wij eten bij mijn ouders en dan gaan we ook even met de kinderen naar de kermis.
40 euro op 40 minuten op de kermis
Echt waar! 40 euro op 40 minuten zijn erdoor gegaan! Ze hebben twee ritjes op de paardenmolen gedaan. De oudste dochter drie, want die had ‘de flosch’, zoals ze dat hier noemen, gevangen! En alle drie hadden ze gevist. Ik was 40 euro armer en heel wat rommel rijker. Tja…
Mijn poging om gedoe te vermijden
Elke keer liet ik me vangen! Elke kindje voor 10 euro eendjes vissen en dan zaten we daar een uur te kiezen. En dan heb ik zo’n dame bij die altijd van die kleine rommeltjes kiest en die dan twee of soms drie dingen moet kiezen om haar ‘budget’ op te kopen. En aan de andere kant dan twee andere kindjes die het ‘niet eerlijk’ vinden dat iemand meer spulletjes kan kiezen dan een andere! Ik was dan een half uur aan het uitleggen dat het de waarde was van de spulletjes en niet het aantal dat telt! Maar ja, een kind ziet dat uiteraard anders!
De oplossing
Ik dacht dit jaar DE oplossing te hebben gevonden. Op voorhand mochten ze kiezen (binnen het budget) waarvoor ze zouden vissen! De jongste zag een ‘prachtige’ eenhoorn en zou daarvoor gaan vissen. 15 euro kostte dat ding! Maar grote broer en grote zus kozen beiden iets van 5 euro. Tja… Nu kan je wel opperen dat het niet eerlijk is als je naar de centjes kijkt, maar het zal mij worst wezen. De kinderen waren alle drie blij met hun keuze ook al was het budget verschillend! Yes! Dit zou lukken!
De jongste moest natuurlijk veel meer eendjes vissen dan de andere twee. Toen ze dan eindelijk klaar was, moest ze nog kiezen welke kleur eenhoorn moest hebben. Zou het de roze of de blauwe worden?
Maar toen viel haar oog op de ‘prachtige’ zeehond er naast!
“Maar,…. ik wil geen eenhoorn! Ik wil de roze zeehond!”
Mijn oog gleed naar het stickertje dat waar een ander budget op stond dan wat de eenhoorn had ‘gekost’. “Oh noooooo!”
Ik probeerde dus om haar te overtuigen dat ik had betaald voor de eenhoorn en dat we die toch wel moesten nemen nu!
Maar nee, ze had haar hart gezet op die roze zeehond! Sh*t!
Want nu moest ze nog iets bij kiezen en uiteraard had ik weer dezelfde discussie als altijd.
Niet met de oudste, die had namelijk 2 dingen in zijn doosje zitten en dus was het nog steeds eerlijk! Maar de oudere zus vond het echt niet eerlijk en trok een heel kwaad gezicht!
We hebben haar uiteindelijk kunnen sussen! Ze had namelijk die ‘flosch’ bij de paardenmolen gevangen en had dus ook één keer meer mogen blijven zitten!
Frietjes brengen redding
Gelukkig brachten de frietjes die bij ouders zouden staan te wachten redding. En de kersenboom in de tuin, die nu vol kersen hangt, deed de kermis snel vergeten!
Kermis is nostalgie en meestal gewoon gezellig en leuk.
Kinderen genieten en dus genieten ouders mee, maar soms, zo héél soms, zou ik eens willen dat het zonder miserie kon zijn! Wat probeer je als mama allemaal om ruzie te vermijden? Tja, en je ziet, dan mislukt het nog wel eens!
Gaan jullie naar de kermis? Is er dan budget per kind? Hebben jullie tips om miserie te voorkomen?
Toen onze zoon vier zou worden in oktober, vroeg iemand me of ik al een sport voor hem had gekozen. Haar zoontje, van hetzelfde jaar als hem, zou starten bij de lokale voetbalploeg. Het zou speels zijn en nog niet ‘echt voetballen’. Ze vroeg of hij niet mee wilde komen. Ik probeerde me een voorstelling te maken van onze oudste op een voetbalveld en ik kreeg er maar geen oog op. Maar hoe maak je de keuze van een sport voor je kind? Er zijn er zoveel? We beslisten om hem dan toch maar te laten starten met voetballen. Hij kon het niet weten als hij het niet probeerde en hij wilde zelf echt wel gaan!
Voetbal ging het dus niet worden
In april waren we zo ver dat we hem bijna het veld op moesten duwen! Dat voetballen, dat ging het dus echt niet worden. We hebben hem niet eens zijn seizoen laten afmaken. Ergens in mijn hoofd spookte de woorden van mijn mama: “Als je ergens aan begint, dan maak je dat jaar af! Ik heb daarvoor betaald! Je gaat!” – Maar als ik zag hoe ongelukkig hij daar stond en hoe hij echt geen oog had voor de bal! Alles had hij gezien! De madeliefjes op het veld en de regenworm die langs de kegel zat! Hij ontwikkelt heel erg asynchroon en dat speelde hem ook parten…. Dat komt heus wel goed, maar het gaf en geeft toch wel wat problemen! In mei van 2015 namen we dus afscheid van de voetbal! Maar sporten is wel heel belangrijk, dus gingen we op zoek naar een andere sport!
De oudste dochter was ondertussen met de dansles begonnen, maar na vijf keer weigerde ze pertinent om nog mee te doen. Ze kwam aan mijn stoel hangen tijdens de les. Ook hier was het een suggestie van iemand anders om haar te laten starten. Ik denk nu dat ze gewoon nog te klein was, want ik denk eerlijk waar dat als ik ze nu zou laten starten, dat ze het wel heel leuk zou vinden.
Bewegen is belangrijk!: De keuze van een andere sport
Omdat ik bewegen echt heel belangrijk vind gingen we voor de zoon op zoek naar een andere sport. Diezelfde week zat er een strookje in de brievenbus van de lokale karate club. Dat zag ik hem dus wel doen. Karate is namelijk geen teamsport en super gedisciplineerd… Misschien was dit een goede keuze van sport! We gingen het proberen!
De verandering
Onmiddellijk zagen we hem op de training van de karate veranderen! Waar ze hem bij het voetballen totaal niet konden motiveren, lukte dat bij de karate wel. Hij liep zijn kleine beentjes onder zijn gat uit! Hij lachte! De structuur en de discipline deden hem zichtbaar goed!
Na zijn eerste jaar kreeg hij zijn witgele band! Wat was hij trots! Halverwege zijn tweede jaar kreeg hij geel! Hij werd nog trotser!
Nog steeds zag je het grote verschil tussen hem en zijn leeftijdsgenoten, maar hij straalde op training en nog meer met zijn gele band!
En toen vielen we even stil
Helaas werd het derde jaar naar de training gaan een ramp! De trainingen vielen gelijk met het uur dat zijn jongste zus moest gaan slapen! En als papa dan in Macau zat, dan geraakte ik niet bij de training! Ik had al zo vaak mijn familie en vrienden nodig om mijn sociale vangnet te spelen voor al bij activiteiten zoals de school en de gemeenteraad… Ik wilde hen niet nog een keer vragen voor de karate. En zo stelden we de trainingen maar uit.
Op een keer was hij héél erg verdrietig: “Wanneer ga ik nu terug naar de karate?” Dat deed heel erg pijn, we hadden hem iets niet meer kunnen geven waar hij wel echt behoefte aan bleek te hebben!
Het is jouw schuld papa!
Op het einde van het trainingsjaar worden er standaard nog wat nieuwe banden uitgedeeld. Zijn kameraadje kreeg oranje-geel! Hij ging hem flink feliciteren, maar in de auto barstte hij uit tegen mijn man: “Waarom moest jij nu zoveel naar Macau? Nu ben ik niet genoeg gaan trainen en nu heb ik mijn oranje-gele band niet gehaald! Dat is jouw schuld!”
Papa voelde zich enorm schuldig… Tja… Te begrijpen deze reactie natuurlijk!
Oranje-geel
Maar vorige vrijdag, bij het einde van de training had de Sensei nog goed nieuws! Hij kreeg toch oranje-geel! Zijn geluk kon niet op! Een grote glimlach verscheen… Kandidaat oranje! Yes! Ik heb nog nooit zo een opgeluchte papa gezien! 😉
Hij gaat volgend jaar voor oranje! En zijn oudste zus? Dat weten we nog niet juist, maar dat ze moet gaan sporten is duidelijk! Hoe lenig dat die is! Wow!
Tips voor de keuze van een sport voor je kind
Uit mijn eigen ervaring wil ik een paar tips meegeven voor de keuze van een sport.
1) Kijk naar het kind! Waar liggen zijn interesses? Mijn gevoel zei toen al dat voetbal niets zou zijn en dat bleek ook wel te kloppen.
2) Begin er niet te vroeg aan! Tenzij ze er zelf om vragen, zou ik niet beginnen voor ze 5 of 6 zijn. Ook hier kijk je natuurlijk best naar je kind!
3) Kijk naar het enthousiasme van je kind! Voelt het zich goed ik de club, gaat het met enthousiasme naar de training? Dan zit je waarschijnlijk goed.
4) Hoewel teamsporten tof zijn, zijn ze niet ideaal voor iedereen. Kinderen met hoogsensitiviteit bijvoorbeeld, voelen zich vaak beter bij een eerder individuele sport!
Zoektocht naar de juiste keuze van een sport
Het kan een hele zoektocht zijn! Maar ik denk echt dat elk kind wel een sport kan vinden waar het zich helemaal in kan uitleven!
Heb jij lang gezocht naar de juiste keuze van een sport voor jezelf of voor je kinderen? Wie zijn kind koos ook helemaal verkeerd in het begin?
Zijn er sporten die je jouw kind nooit zou laten doen?
Een hele tijd terug kreeg onze jongste UV-beschermende zwemkleding cadeau. Wat een gemak is dat geweest zeg! Schoudertjes en rugje mooi bedenkt, langer broekje. Ik was helemaal fan! Je hebt ook minder tijd nodig om in te smeren en dat is zeker op het strand een pluspunt!
Toen we echter een paar weken geleden in de kleedkamer stonden bij het zwembad werd het duidelijk dat haar leuke flamingo setje echt wel te klein geworden is. Het aan en uitdoen gaan niet meer zo vlot, ze zit met haar armpje vast… Tja, begrijp de hint mama! Toch wilde ik heel graag opnieuw UV-beschermende kleding en als het kan, dan liefst ook nog een beetje hip… Ik ging dus op zoek naar toffe UV-beschermende zwemkleding
Mijn zoektocht bracht me tot bij Beach and Bandits. Hun collectie ziet er cool uit, er worden toffe opschriftjes gebruikt en de collectie is UPF50+ beschermend.
Wat zit er zoal in hun collectie bij de UV-Beschermende zwemkleding van Beach and Bandits?
Vrolijke UV-badpakken
Denk maar gerust aan palmboompjes, zwart-wit voor de liefhebbers, maar ook regenbogen en strandprints. De badpakken zijn er met korte en met lange mouwen. Ze hebben ook een rits wat super makkelijk is om aan en uit te doen en ook heel belangrijk ze hebben platte naden, die huidirritatie voorkomen. Dat laatste is voor de hoogsensitieve kinderen natuurlijk erg belangrijk!
Trendy zwemshorts
Voor de jongens zijn er coole shorts! Onze zoon zou meteen voor de zwemshort met kwallen gaan .
Extra bescherming
Je kan kiezen voor extra bescherming en je kind een UV werend zwemshirt aandoen. De shirts in deze collectie zijn van lichtgewicht materiaal, dat wil dus zeggen dat ze snel drogen en ook goed ademen!
Beach and bandits van UV-fashions
Het merk Beach and Bandits is één van de merken vanUV-Fashions. De bezieler van UV-fashions is Jan Willem van der Sterre. Hij verloor zijn vader aan huidkanker. Het werd zijn missie om mensen beter te beschermen tegen de zon. Het blijkt blijkt nog steeds dat veel mensen te weinig smeren tegen zonnebrand, dus UV-beschermende zwemkleding is dan zeker geen overbodige luxe.
UV-fashions is ondertussen de grootste aanbieder van UV-beschermende kleding, zwemkleding en accessoires in Europa geworden. Die missie van Jan Willem lijkt me dan ook meer dan geslaagd!
Toen onze dochter als kleuter drie weken in het gips kwam te zitten door een barst in haar scheenbeen, was dat een ramp. Een kleuter die niet kon lopen en moest stilzitten! Ze mocht echt niet steunen! En natuurlijk als er zo een gips komt, dan zal iemand dat gipsverband verwijderen op en bepaald moment. Daar kan je jouw kind dan ook best op voorbereiden, zeker als ze nog zo klein zijn als onze dochter toen. Ze was op dat moment 3 jaar (bijna 4).
Het aanleggen van het gipsverband
De verpleger die de gips aan heeft gelegd was erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik weet niet of hij zelf al kinderen had. “Ze gaat sowieso huilen als hij eraf moet, eh mevrouw” “Euhm, dat weet ik niet zo zeker.” “Jawel, alle kinderen wenen zo met die zaag en dat geluid.”
– Ik zweeg en dacht er het mijne van –
Waarom ga je er al vanuit dat een kind sowieso gaat huilen? En als dat dan zo altijd al geweest is, heb je er dan al eens over nagedacht hoe je dat misschien kan voorkomen?
Voorbereiden gipsverband verwijderen.
Vijf dagen voor dat het ze zouden gaan verwijderen begon ik dus met de voorbereidingen. Ik legde uit dat de zaag een zagend geluid maakte (ik was héél goed geworden in ‘zagen’ 😉 ) De zaag maakt veel lawaai, dus ik vertelde ook dat ik een hoofdtelefoon zou meenemen, maar dat de zaag alleen in gips kan snijden, niet in beentjes. Ik vertelde dat het wel ging kriebelen.
Wel, onze dochter heeft helemaal niet gehuild bij het gipsverband verwijderen. Ze wist perfect wat er ging komen, ze was erop voorbereid. Soms dank ik echt dat mensen kinderen onderschatten. Ze kunnen al zoveel verwerken en ze begrijpen ook echt al veel meer dan dat je denkt! Als je denkt dat iets moeilijk gaat zijn, probeer het dan makkelijker te maken voor het kind! Er bestaat zoveel materiaal op het internet tegenwoordig.
Take care en tot snel
Liefs Ilse
Roddels – hoe snel ze kunnen ontstaan en rondgaan.
Een paar maanden geleden zijn onze kinderen van school veranderd. Dat heeft ook als gevolg dat ze dus naar een andere voorschoolse- en naschoolse opvang moeten sindsdien. In het begin hebben we ze zo weinig mogelijk laten gaan en hebben we alles zo proberen te regelen dat ze vooral veel in hun bekende omgeving thuis konden zijn. Zo konden ze wennen aan al dat nieuws. Ondertussen zijn ze het perfect gewoon. Kinderen zijn zo flexibel! Wist ik veel dat niet iedereen helemaal door had wat er aan de hand was! En ik verbaasde me ook over hoe snel roddels kunnen ontstaan.
Ik moest een paar dagen geleden op een middag speciaal naar school voor een vergadering en ik stopte in de stad om een slaatje op te pikken. Naast mij stond een vrouw die we kennen van de vorige school/opvang. Ik zei vriendelijk goedendag en betaalde mijn slaatje.
De vraag
De mevrouw kwam echter naar me toe en fluisterde: “Woon jij nu apart met de kinderen in het centrum?”
“Huh? Wat?!”
“Ja, we vroegen ons af wat er allemaal aan de hand was nu de kinderen in het centrum naar school gaan en omdat het allemaal zo plots is gegaan.”
Met andere woorden werd er gepraat over ons… En sommigen hadden daar toch wel heel verkeerde conclusies uit getrokken.
Roddels
Zo zie je dat roddels erg snel kunnen ontstaan. Ik was voor sommigen gescheiden en ik woonde apart met de kinderen! Het verhaal dat onze zoon gepest werd, was trouwens ook een optie geweest. Dat had inderdaad ook gekund, maar dat was het dus niet.
Mijn broer was ook eens uit elkaar
Mijn schoonzus werkt voor familiehulp. Voor sommigen klantjes moet ze soms een boodschap doen. Toen mijn schoonzus en mijn broer in dezelfde winkel werden gespot op hetzelfde moment, maar ieder met een eigen karretje, gingen ook voor hen de poppen aan het dansen. Als man en vrouw apart gaan winkelen, dan zijn ze vast uit elkaar toch!
Bloggen en roddels
Als blogger gooi ik trouwens ook een weloverwogen stuk van mijn privé leven op het internet. Ook zijn er mensen die menen daarover roddels te moeten verspreiden…. Daar schreef ik al eens een stukje over!
Lees ook: Roddelvolgers: de negatieve kantjes van het bloggen.
Ik weet dus niet hoeveel mensen denken of dachten dat wij uit elkaar zijn… het is niet zo, we zijn nog altijd gelukkig getrouwd en we wonen nog steeds samen in ons huisje. Het zijn roddels! Echt waar! 😉
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
