En toen slikte mijn peuter gevaarlijke pillen.
Het was de zomer van 2014. Ik was net op 1 juli bevallen van onze jongste. Net als haar oudere broer was ze een droombaby. Zo een tevreden kindje! Dat gaf me dus ook snel tijd om terug huishoudelijke klusjes te gaan doen. De middelste was net drie jaar oud. Zij was en is altijd een heel ander kind geweest dan de andere twee. Een echte durfal die vaak niet nadacht voor ze bijvoorbeeld op een speeltuig klom. Ik zei al snel tegen mijn man: “Als we met één van onze kinderen op de spoeddienst terecht gaan komen, dan is dat met haar!”. Wie had ik gedacht dat het met een gebroken been zou zijn en niet omdat ze gevaarlijke pillen had geslikt!
De durfal die ze is
Nu nog steeds is zij diegene die alles durft. Ze liep rond toen ze 10 maanden oud was. Op 14 maanden stond ze boven op de houten ladder van de glijbaan, ik was haar een halve minuut uit het oog verloren. Ze klom boven op het eiland om een appel uit de fruitmand te halen. Daarvoor had ze ook een hele klimconstructie moeten bouwen.
Het opruimen van de huisapotheek
Eén van mijn zomervakantie klusjes is het opruimen van de huisapotheek. Alle doosjes had ik dichtgedaan, in een plastic zakje gedaan, dat zakje dicht gedaan en op een hoge kast gelegd om terug te brengen naar de apotheek.
De jongste sliep, de oudste zat voor TV en zij zat gewoon bij me op de grond te spelen in de bureau. Ik liep even naar de keuken, nam wat te drinken voor mij en voor haar en kwam met de beker terug in de bureau gelopen. En daar zat ze, met de zak pillen op haar schoot, met het doosje open en met 1 capsule tegen zware sinusitis in haar mondje! Hoe ze het had geflikt om op die hoge kast te klimmen, er terug af te komen, de zak open te prutsen, het doosje open te maken EN al een pil in haar mond te nemen op zo’n korte tijd? Geen idee!
Wat heb ik tegen haar geroepen! Ik viste de capsule, die nog heel was, uit haar mondje. Ze huilde super hard, want ik had enorm hard tegen haar geroepen. Ik had geen idee of en hoeveel capsules ze had ingeslikt. Er zaten er normaal 20 in de verpakking, er zaten er nog 12 in. De zware pillen had mijn man voorgeschreven gekregen in 2011, hij wist dus ook niet meer hoeveel er nog hadden moeten inzitten!
Wat je vergeet in paniek
Ik ben altijd zo’n doordacht persoon! Maar op dat moment belde ik mijn man in plaats van het antigifcentrum. Hij zei me natuurlijk kalm dat ik ‘gewoon’ het antigifcentrum moest bellen. De rust in mij keerde weer. ‘Natuurlijk’ moest ik het antigifcentrum bellen als mijn peuter ‘misschien’ zware pillen had geslikt!
Gevaarlijke pillen
het antigifcentrum raadde toch aan om onmiddellijk naar het spoed te rijden. De gevaarlijke pillen konden namelijk bij kleintjes hartritmestoornissen veroorzaken.
Ondertussen dat ik alles regelde voor de andere twee en dat papa onderweg was naar huis, bleef zij gelukkig de levendigheid zelf! We reden naar het ziekenhuis.
Op de spoed
Fiche invullen, KIDS ID afgeven, de zware pillen afgeven, op de weegschaal, hartslag meten met een ‘plampje’ aan haar vinger. (Zoals zij toen een lampje noemde)
Omdat we echt geen idee hadden om te weten of ze effectief een pil had ingeslikt, moest ze actieve kool drinken. Dat bindt namelijk met vreemde substanties in de maag en komt dan ‘zo’ naar buiten in een zwart jasje. Het zag er echt niet uit! Een beker zwarte as was het en die moest ze naar binnen werken. Haar kleertjes zaten helemaal onder, want lekker was het natuurlijk niet. (Die kleertjes heb ik trouwens kunnen wegsmijten, die waren echt niet meer zuiver te krijgen!)
Nachtje ziekenhuis
Als ze een pilletje had geslikt, zou het kunnen dat ze hartritmestoornissen zou krijgen. Daarom moest ze ter observatie blijven!
Omdat ik met een baby van drie weken zat, zou papa bij haar blijven in het ziekenhuis en zou ik naar huis gaan voor de kleine zus en de grote broer. We wonen op vijf minuten van het ziekenhuis. Dus ik kon zo terug zijn, moest het nodig zijn, maar mijn moederhart weende!
Ik bracht haar nog wel haar pop, zuivere kleertjes en haar tutje. Ze hadden ondertussen een extra lange plank aan haar infuus gemaakt. ‘Het was nogal een hevige’, zeiden ze. Ja, vertel mij wat?! 😉
Lees ook: bereid je kind voor op het verwijderen van een gipsverband
Papa stuurde updates
Papa stuurde de hele tijd berichtjes hoe het met haar ging.
Op een gegeven moment was ze aan het zingen: “Sojieeeee mama, sojieeeeee Wawwe”. (Sorry mama, sorry Warre!)
Mijn boze tirade had blijkbaar indruk gemaakt.
De plank aan haar arm was leuk om tegen de spijlen van het bed muziek te maken. Ze mocht Plop kijken en had een boerderij speelhuis in haar bed gekregen.
Om 23 uur viel ze in slaap.
Slechte mama
Ik speelde de film in mijn hoofd wel duizend keer af. Hoe had dit kunnen gebeuren? Wat voelde ik me een slechte moeder! Hoe had mijn kind nu gevaarlijke pillen te pakken gekregen op zo een korte tijd?!
Maar weet je, als je nu denkt dat het je nooit zou overkomen, dan ben je ook verkeerd. Ik begreep dat vroeger ook niet. En ik moet zeggen dat ik enorm heb bijgeleerd in tien stappen vooruit denken als het op de kinderen aankomt. Maar ongelukken gebeuren en nog het vaakst gewoon thuis!
Mijn moeder was diegene die het met kon laten verwerken. “Tja, als je zoiets voor zou krijgen, dan moest het wel bij haar zijn. Daar heb je dus echt tien paar ogen voor nodig om haar in het oog te houden!”
En tja, ze had gewoon gelijk! Ze was altijd zo snel, deed dingen die je niet verwachtte van zo een uk.
Had ze nu gevaarlijke pillen geslikt?
Tot op de dag van vandaag weten we dan niet zeker. Ze is altijd vrolijk gebleven, er is nooit iets te zien geweest op het cardiogram en die ene pil had ik gewoon nog heel uit haar mondje gevist. Dus ik denk dat ik toch nog ‘net op tijd’ ben geweest.
Het liep gelukkig gewoon allemaal goed af!
Take care en tot snel
Liefs Ilse
Heb jij het nummer van het antigifcentrum bij de hand: 070 245 245 (België)
