Categorie: Opvoeden

schermtijd
Schermtijd bonnen printable – afspraken rond schermtijd

Schermtijd bonnen printable – afspraken rond schermtijd

By | | Comments 2 comments

Schermtijd bezorgt in heel wat gezinnen toch wel wat wrevel. Bij het ene gezin zijn schermtijd regels héél erg strikt en bij andere gezinnen doen ze gewoon niet aan schermtijd. Ik moet eerlijk bekennen dat wij tot groep twee behoorden. Maar sinds deze zomer hebben we daar verandering in gebracht en gebruiken we schermtijd bonnen. Hoe en waarom we daartoe kwamen, leg ik graag uit!

Geen beeldschermtijd

Hoewel wij geen schermtijd beperkingen oplegden aan onze kinderen waren er wel afspraken. Voor school wilde ik bijvoorbeeld géén schermpjes. Ik weet nog dat een juf tegen mijn zus eens vertelde dat ze aan de ogen van de kinderen kon zien wie er al TV had gekeken en wie niet en ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Bovendien vind ik die overvloed aan prikkels echt niet ideaal voor onze gevoelige kinderen. Maar zolang de schermtijd vrolijk werd afgewisseld door andere dingen en dat ze ook voldoende gingen spelen, vonden wij het niet echt nodig om er echt een schermtijd aan te koppelen. Bovendien zitten zowel papa als mama nogal veel aan een scherm en ja, dat is voor het werk, maar toch!

Waarom dan wel schermtijd?

Langzaam aan zag ik, vooral bij de oudste, een kanteling. Het spelen werd minder, hij plakte steeds vaker aan een schermpje. Het was ofwel de computer, de TV voor Netflix of de Nintendo Switch en het werd op een gegeven moment echt erg. Hem dan uit die zetel krijgen en naar buiten sturen werd soms echt een gevecht en daar had ik dus geen zin in!
Ik wilde dus wel schermtijd gaan invoeren, maar hoe doe je dat dan?! Daar waren we nog niet zo snel uit! Dus probeerde ik hem uit de zetel te krijgen voor gezelschapsspelletjes, te triggeren met leuke projecten en uitstappen en dat werkte wel enigszins.

Het gevaar voor de vlucht naar het scherm

Tijdens mijn opleiding tot expert HB kreeg ik dan onder ogen dat bij begaafde kinderen het scherm echt als een vlucht kan gaan werken. Dat ze zich helemaal van de realiteit gaan onttrekken en gaan leven voor die digitale werelden van de spelletjes en de TV. Blijkt dat je als ouder écht wel waakzaam moet zijn bij hen dat het niet totaal de verkeerde kant uit draait. Onze oudste heeft een visueel ruimtelijke leerstijl en kon echt helemaal verdwijnen in een spel of een serie. En naar mijn gevoel was het écht niet meer oké. Mijn buikgevoel begon te protesteren! 😉
En daar tijdens die opleiding, waar ook veel andere ouders waren met begaafde kinderen, kwam een andere ouder opzetten met haar schermtijd bonnen.

Schermtijd bonnen?

Ze had kaartjes gemaakt met een waarde van 30 minuten schermtijd. In het begin van de week kreeg haar kind de schermtijd bonnen uitgereikt en mocht hij ze vrij spenderen binnen de afgesproken regels. Die regels konden dan zijn: niet voor school, niet als je huiswerk niet af is, niet als je taakjes niet afgewerkt zijn,…
Waren de schermtijd kaartjes echter op, dan was het ook gedaan voor die week. Het bleek bij haar bijzonder goed te werken!

De introductie van de schermtijd bonnen

We gingen aan de tafel zitten voor een familie vergadering. We vertelden dat we het belangrijk vonden dat de kinderen voldoende bewogen en speelden. Dat het heel belangrijk was om dingen te leren en met elkaar te leren omgaan. Bleek dat de oudste dochter dat ook vond, want ze wilden vaker een spelletje doen of buiten spelen, maar dan wilde er niemand mee omdat ze aan hun schermpje zaten! (Oeps! Dat was confronterend zeg!).
De kinderen gaven aan dat ze het begrepen waarom het nodig was om voldoende te spelen en schermen te beperken. Samen met hen spraken we dan af dat er schermtijd bonnen zouden komen en dat ze die dan konden spenderen aan TV, computer of Nintendo switch.
Ze komen aan ons betalen met die schermtijd bonnen!

Wat valt onder schermtijd?

Onze kinderen zijn nog te klein voor een GSM, dus die is niet van toepassing. TV, Nintendo Switch spelletjes (uitgezonderd werkplaats van Nintendo Labo) en YouTube vallen in het algemeen onder schermtijd.
Programmeren in Code Combat, informatie opzoeken op internet, instructies opzoeken voor knutsel projecten, Bingel en huiswerk vallen uiteraard niet onder schermtijd!

Hoe loopt het?

Over het algemeen sputtert vooral de oudste nogal eens tegen als zijn bonnen op zijn. Hij moest er het meest aan wennen, het was dan ook voor hem dat we het wilde invoeren. De meisjes beginnen vaak nog terug te spelen onder hun schermtijd – hahaha – dat zit dus wel goed.
We hebben een klokje zodat het heel duidelijk is wanneer de tijd afgelopen is.

Schermtijd op de opvang telt niet mee, maar ook hier willen we voor school niet dat er naar een scherm wordt gekeken.

Meer lezen over beeldscherm beperkingen of net niet bij anderen?

Miz Flurry maakte een handige printable met schermtijd regels!

Bij Sofie Lambrecht lees je meer over geen schermtijd gebruiken, waar ik helemaal in mee ging tot het fout begon te lopen bij onze zoon. Ik denk ook echt dat het bij onze dochters wél goed zou zijn blijven gaan zonder de beperking. Zoals ik al zei gaan ze zelfs ‘in’ hun schermtijd spelen.

Schermtijd bonnen printable

Wil jij onze schermtijd bonnen ook gebruiken? Dat kan! Print ze af, knip ze uit, plooi ze tegen elkaar met de achterkantjes en lijm deze vast!  Leg ze dan onder het lamineer apparaat en knip ze terug uit!

Laat ons zeker weten of het werkt of niet bij jouw kinderen. Klik op de afbeelding op jouw bonnen te downloaden en af te printen!

 

schermtijd bonnen

Take care en tot snel

Ilse

 

 

waarom en hoe kinderen laten bewegen
Waarom en hoe kinderen laten bewegen?!

Waarom en hoe kinderen laten bewegen?!

By | | Comments 5 comments

Veel kinderen zitten te vaak binnen en bewegen niet de nodige 60 minuten per dag! Schokkend toch? Een uurtje per dag en veel kinderen komen daar al niet meer aan. Computer spelletjes, TV-kijken en YouTube vloggers volgen daar zijn ze al erg jong super bekend mee. En als ze wat ouder worden, dan kleeft die mobiele telefoon aan hun hand. We horen het als ouder overal: we moeten onze kinderen laten bewegen en dat liefst minstens dat uurtje per dag! Maar waarom is dat dan zo belangrijk?

Ontwikkeling van de hersenen

Een kind beweegt van nature uit gewoon graag. Door te bewegen leren kinderen spelenderwijs dingen die ze later nodig hebben. Jonge kinderen leren zo bijvoorbeeld wiskundige begrippen zoals plaatsbepalingen: dicht bij, veraf, vlak naast, onder, boven, omhoog, omlaag.

Iedereen weet wel dat de kruipfase erg belangrijk is in de ontwikkeling van een kind. ‘Heeft hij gekropen?’ is een standaard vraag bij kinderen die motorische problemen hebben. Niet dat die kruipfase overslaan altijd problemen moet opleveren, maar het kan wel een indicatie zijn!

Bovendien hebben hersenen zuurstof nodig! Het is dus niet voor niets dat de klassen hun ramen open moeten gooien tussen de lessen in of dat er wordt gezegd dat een lesje buiten geven zeker een optie is! Zuurstof is gewoon ook voeding voor de hersenen!
Beweging laat de hersenen van kinderen toe om sneller te wisselen tussen taken, verbanden te leggen en ze kunnen zich beter concentreren!

Jong geleerd is oud gedaan

Als kinderen al vroeg ontdekken hoe leuk bewegen kan zijn, zijn ze ook sneller geneigd om het in hun latere leven te blijven doen. Onze kinderen moeten verplicht één sport doen. Zeker de oudste, die helemaal de aanleg van de papa en de mama mee heeft op vlak van gewicht, moet van ons écht blijven bewegen!
De middelste hier in huis moeten we al afremmen. Ze doet turnen en karate en zou liefst nog zes sporten bij doen, maar het moet ook gewoon haalbaar zijn in het schema natuurlijk!

Als je moe bent, slaap je beter

Kinderen die voldoende bewegen zullen ook makkelijker inslapen als ze in bed komen te liggen! Let wel op, echt sporten voor het slapengaan, dat is natuurlijk niet ideaal omdat de hartslag en adrenaline dan nog te hoog zijn! Maar kinderen laten bewegen, zou je als ouder dus ook een betere nachtrust moeten bezorgen! 😉

Sportclub voor sociale interactie

Kinderen die naar een sportclub gaan leren ook sociale interactie, doorzetten en wat het is om bij een geheel te horen. Dat is zeker ook een pluspunt!

kinderen laten bewegen

Kinderen laten bewegen – Wat doe je als ouder?

  1. Geef het goede voorbeeld.

    Beweeg zelf als ouder! Wandel naar de bakker of neem de fiets in plaats van de auto. Wandel van winkel naar winkel in plaats van de wagen telkens te verzetten. Probeer ook zelf een sport of beweging in te lassen. Mijn man is bijvoorbeeld aan het trainen voor de lokale Bosland Trail. 50 kilometer stappen door bos en hei! Dat is al een mooi voorbeeld!

  2. Zorg voor bewegingsmogelijkheden

    Als je zelf een tuin hebt, zet er dan een speeltoestel in. Als dat er staat, gaan ze er zeker opklimmen, klauteren en dus uit zichzelf bewegen!
    Wij hebben een trampoline, een speeltuig met ringen, klimtouw, schommel en glijbaan, een trampoline en een boomhut.
    Natuurlijk zijn ook fietsjes, steppen, rolschaatsen en andere dingen mogelijk! Sinds heel kort hebben we een duikelrek van Wickey in de tuin!
    Onze oudste dochter zeurde daar echt al een hele tijd om! Ze turnt en ze houdt van kunstjes doen!

    Let op de veiligheid!
    Bij het installeren van speeltoestellen worden verankeringsonderdelen meegestuurd! Zorg er wel voor dat je de installatie van het speeltoestel juist en veilig doet!

    Een reksstok is super leuk. Het traint ook kracht en lenigheid. Wel geef ik graag mee dat je turnen op dit toestel best doet met een lange broek! 😉

    duikelrek wickey

    Heb je geen tuin? Ga naar het park of naar de speeltuin met een bal en een springtouw! 😉

  3. Laat kinderen falen.

    Vaak zijn ouders tegenwoordig veel te bang. Vroeger klommen we in bomen en speelden we op straat en dat liep ook goed. Natuurlijk kan je dat niet helemaal vergelijken! Want vroeger was er bijvoorbeeld veel minder verkeer. Toch moeten we als ouder leren loslaten en onze kinderen niet voor alles willen behoeden wat fout kan lopen. Want als ze niet leren dat fouten maken oké is en dat het gewoon leermomenten zijn, dan worden ze straks gewoon bang om te falen. Dat is dus een basis voor faalangst en daar moeten we echt mee oppassen!

Kinderen laten bewegen – super belangrijk!

Zoals je ziet is het super belangrijk om kinderen te laten bewegen. Het is belangrijk voor hun ontwikkeling, hun hersenen, hun motivatie en leerstrategie.
Het goede voorbeeld tonen als ouder en vertrouwen hebben in hun helpt hen te ontwikkelen tot gezonde, evenwichtige volwassenen!

Heb jij een speeltoestel in je tuin?
Gaan je kinderen naar de sportclub?
Hoe doe je aan beweging als je op een appartement woont of geen tuin hebt? Ik hoor het graag in de reacties.

Liefs Ilse

 

een maand na de versnelling
Als je kleuter “moet” springen en je moederhart tegenspartelt.

Als je kleuter “moet” springen en je moederhart tegenspartelt.

By | | Comments 7 comments

Daar sta je dan, mijn baby van vier. Op 1 juli word je vijf en op 1 september start je op het eerste leerjaar. Een jaar sneller dan ‘normaal’ en mijn verstand weet dat het goed is. Maar mijn moederhart bloedt! Het gaat al zo snel en nu “moet” het ineens ‘nog sneller’. Ik ga er traantjes voor laten, zoveel is zeker! Ergens blijft dat stemmetje zich afvragen: “Is het wel de goede keuze om te laten springen?”

Slimme kleuter

Dat je net als je broer een snelle denker was, werd erg vroeg duidelijk. De manier waarop je puzzelt, smartgames speelt, stiekem sommetjes maakt,…
Het moment waarop mama en papa er achter kwamen dat je het geheim van de Sint had ontdekt en het spel had meegespeeld, omdat je donders goed wist dat kleuters van vier dat geheim nog niet horen te weten… Het was voor mij echt weer allemaal even slikken.

Je juffen beaamden het! Je kon alles al wel. Cirkels knippen, puzzels van (meer dan) honderd stukken maken, wiskundige begrippen, daar was je sterk in. Maar emotioneel had je het wat moeilijker. Je hoogsensitieve kantje speelde je wat parten, zeker toen mama ook nog burn-out ging. De juffen wilden dus inzetten om je welzijn te verbeteren. En dat lukte ook. Je hoofdtelefoon moest minder op in de klas en je ging weer zingen. Het ging beter…

Ik wil niet naar school

En dan kwam het moment dat je begon tegen te werken. Je wilde niet meer naar school. Vaak bracht je het aan na een weekend en ik kreeg je wel weer overtuigd om wel te gaan, maar je gaf het wel aan en niet één keer, maar meerdere keren.
Tijd om naar de juffen te gaan!
Ik trok aan de alarmbel en vertelde over mijn vermoedens. De juf liet door de zorgjuf de test van wiskundige begrippen afnemen. Die legde je bijna foutloos af.
Ik vroeg dan om nog door te testen om te zien tot waar je kwam met je schoolse kennis.

Het verjaardagsfeestje

Maar het meest schrok ik van je kinderfeestje. Toen ik je tussen je vriendinnetjes van de klas zag, wist ik echt niet meer wat ik zag! Papa en mama zagen een heel ander kind! Als we naar de speeltuin gaan ben je weg met je zus en broer en kom je terug als je dorst hebt. Ik loop jullie de hele tijd te zoeken en je hebt ons eigenlijk niet nodig, tenzij voor de centjes voor het ijsje! 😉 Nu kwam er telkens een ander vriendinnetje vertellen dat je jezelf had bezeerd. Wel vijf keer! En telkens was er totaal niets aan de hand! Ik moest je pannenkoek terug snijden, dat doe je al ongeveer een jaar zelf! Zelfs papa was er van aangedaan: “Dat was precies een ander kind!”

Terug naar school

Na het feestje was ik echt even niet ok̩ Рwat was dat nu toch? Wat had ik daar voor mijn ogen zien gebeuren?!
Ik trok de zorgjuf weer aan de mouw en de school ging mee in het verhaal. Dit was niet oké. Dit zag eruit als regressie en dat mocht echt niet.
De test om te zien wat je al kan van de derde kleuter zou nog voor het einde van het schooljaar gebeuren.

De test

Je vertelde over de test die werd afgenomen. Je vond het leuk en je vertelde wat je moest doen. Je zei ook dat je het hele boekje wilde afwerken (Ik hoorde achteraf dat die normaal in twee delen wordt afgenomen.)

Het gesprek op school

Op woensdag werd ik op school verwacht om de test te overlopen. Weer scoorde je hoog.
Ook de moeilijke dingen, die je pas ging leren op het einde van de derde kleuterklas, beheerste je al. Enkel het motorische, je lussen en je krullen, dat zou nog wel wat werk kunnen gebruiken. Maar blijkbaar starten er nog kindjes in het eerste met dezelfde motoriek.

De beslissing om je te versnellen

Samen met de school, de juffen en de zorgjuf hebben we dan beslist om je wel te laten springen naar het eerste leerjaar.
Een jaar geleden stond ik nog te roepen dat ik niet voor springen te vinden was, dat ik het niet begreep, “want het blijven wel jonge kinderen”. Een jaar later, na opleidingen, studiedagen, boeken, overleg met andere ouders, coaches en experten hoogbegaafdheid,  kom ik daarop terug.
De mythes rondom versnellen zijn hardnekkig en mijn verstand wéét dat dit de juiste keuze voor je zal zijn, zeker op lange termijn! Maar je bent mijn baby, mijn kleintje. Je hebt geen echte afsluiting, geen kleuterdiploma waar iedereen op facebook mee pronkt, de beslissing is er snel gekomen en ook zo helemaal op het einde van het schooljaar. Mijn moederhart spartelt nog wat na. Het gaat allemaal al zo snel en nu lijkt het alsof ik je nog sneller groot wil hebben.
Maar het punt is dat je even moet voelen hoe het is om iets nog niet te kunnen, hoe het is om écht iets te moeten leren. En hoe sneller je dat zal ervaren, hoe beter het zal zijn voor je toekomst. Daar zijn wetenschappelijke studies voor als bewijs.

Dus lieve Leni, ik leg mijn moederhart vandaag het zwijgen op en laat mijn verstand spreken!
Heel veel succes met ‘leren leren’ in het eerste leerjaar!

Liefs mama

 

Kaartjes voor de brooddoos
Liefde in de brooddoos! + winactie

Liefde in de brooddoos! + winactie

By | | Comments 14 comments

We zijn het met zijn allen wel eens dat kinderen moeten weten dat we ze graag zien. Het is zo belangrijk, die erkenning, dat gevoel van graag gezien te worden. Met knuffels, kusjes en neuzen-neuzen (om de ̩̩n of andere reden wil onze jongste dat altijd aan de schoolpoort en als ze gaat slapen Рzo schattig!). Maar ook door een hand op de schouder, een aai op hun bolletje of gewoon zakkend door je benen en op hun hoogte even komen babbelen. Er zijn zoveel kleine manieren die we dagelijks doen om onze kinderen te laten zien dat we ze graag zien. Ik heb er sinds kort nog ̩̩n bij: liefde in de brooddoos!

Niet altijd even gemakkelijk

Er zijn veel kinderen die het wel eens moeilijk hebben op school (of daarbuiten). Onze jongste wilde bijvoorbeeld in het begin van het schooljaar niet meer graag blijven eten. Uiteindelijk kwamen we erachter dat het voor haar te luid was in de eetzaal. Ze is dan ook hooggevoelig op het auditieve, net als haar oudere broer. Met een hoofdtelefoon werd er al veel opgelost. Nu dat ik zelf even ‘out’ ben en dus veel van thuis uit werk, kan ze wel vaker thuis komen eten.

Alle drie onze kinderen hebben vorig jaar een school verhuis meegemaakt. Midden in het jaar! Dat was niet simpel. De oudste was er blij mee. De jongste was nog wat te klein om al echt vrienden te hebben. Maar onze oudste dochter had het er echt moeilijk mee!

Er zijn ook kinderen die gepest worden, waar de ouders van scheiden of waar één van de twee erg ziek is! Kinderen kunnen zoveel meemaken!
Het is dan zo belangrijk om te voelen dat ze ze niet alleen zijn, dat er iemand is die aan hen denkt…  en zo kwam ik uit bij kaartjes voor in de brooddoos!

Broodtrommelliefde

Ik vond een super mooie webshop met een geweldige missie die ontstaan is uit de behoefte van een kind:

“Broodtrommelliefde is ontstaan vanuit eigen ervaring. Mijn oudste kind werd gepest omdat zij door eczeem en astma anders eet én door het gebruik van puffers 3 jaar groeiachterstand heeft gekregen.  Ik deed briefjes in haar trommel om haar een hart onder de riem te steken. Dat werkte. Ze werd minder onzeker en ging weer met plezier naar school. Ook voelde zij zich weer fijn tijdens het overblijven op school.”

Hoe mooi is dat wel niet? Vanuit de eigen ervaring ontstond het idee voor een webshop met kaartjes voor in de broodtrommel. Ondertussen zijn er verschillende sets te vinden in de webshop. Ze zijn allemaal super mooi vormgegeven. Er zitten ook lege kaartjes bij de sets. Daar kan je dan echt persoonlijk op gaan tekenen en schrijven.

Broodtrommelliefde

Stiekem kaartjes in de brooddoos duwen

Het idee van de kaartjes is echt geweldig. Ik had alleen één probleem… mijn kinderen maken al een hele tijd zelf hun brooddoos klaar. Dat werd dus stiekem de kaartjes erin duwen. Op zich wel grappig om me bezig te zien!

En dan was het voor mama best wel even spannend afwachten tot ze van school terug kwamen! hahaha

Maar ik kreeg vrijwel onmiddellijk: “Mamaaaaaaa er zat een kaartje in mijn brooddoos!” en een “Bij mij ook, maar er is yoghurt heeft erop geknoeid!” (met bijbehorende sippe gezichtje). Gelukkig kan het kaartje met een natte doek proper worden gemaakt! Ik was er misschien onder de middagpauze niet geweest, maar ik was er toch een béétje bij!

Geslaagd dus! De dag erna was het papa die stiekem de kaartjes erin moest duwen, ik was al met te trein vroeg weg! Vond ik toch zelf een kaartje in mijn brooddoos zeker, van papa! Wat een fijn gevoel!

Win-actie

Wil jij ook een setje kaarten winnen?! Geweldig! Waar jouw kans!

  • Laat een reactie achter met een geldig e-mail adres onder dit artikel.
  • Of reageer onder de foto op instagram en tag twee mensen die ze ook zouden willen winnen.
  • Of reageer onder de foto op facebook en deel de actie.
  • Op elke van deze sociale media heb je dus een kans.
  • De actie loopt tot 19 juni – de winnaar wordt bekend gemaakt op deze dag en krijgt 48 uur de tijd om te reageren

 

Take care en tot snel

Liefs Ilse

broodtrommeliefde

ruzie maken in de Efteling
Ruzie maken in de Efteling?! Ja, dat kan en wel zo!

Ruzie maken in de Efteling?! Ja, dat kan en wel zo!

By | | Comments 11 comments

Onze oudste dochter kreeg voor haar eerste communie een weekendje Efteling cadeau. Allemaal super leuk, zo zou je denken. Dat ik zou gaan ruzie maken in de Efteling, dat stond niet op de planning, maar helaas gebeurde het wel. Ik dacht nochtans dat ik beleefd gebleven was, maar dat werd zo niet ervaren…

Twee nachten en drie dagen Efteling.

We deden deze formule twee jaar geleden ook al een keer. Toen sliepen we in het Efteling hotel, deze keer in het Loonsche Land hotel. Het is zo heerlijk om alles op je gemak te kunnen doen en natuurlijk ook het half uurtje extra ’s morgens, voor alle anderen het park op mogen maakt nogal wat verschil! De eerste dag wandelden onze drie kinderen flink. Ik had bijna 18 000 stappen op de stappenteller, dus voor kleine beentjes zijn er dat toch wel erg veel. We beslisten op een kinder-karretje te huren op de tweede dag. Zo’n karretje kost 4 Euro en zo konden de dametjes af en toe eens even gaan zitten.
Dat karretje werd ons in het verleden al een keer gepikt, je krijgt dan van de Efteling op vertoon van je huurkaartje een ander, maar als je helemaal aan de andere kant van het park zit, dan kost je dat wel een half uur stappen! 😉
Ik zag verschillende karretjes met een hang- of cijferslot, maar ging er nog steeds van uit dat we die keer ‘gewoon pech’ hadden gehad.

karretje Efteling

Ruzie maken in de Efteling?!

We gingen lunchen, een stukje na de middag. We parkeerden ons karretje en namen plaats aan twee tafeltjes – het was er druk. Even later kreeg ik twee mensen in het oog, die naar ons gehuurde karretjes wandelden. Er was een klein ventje bij en dat klom in het karretje en er weer uit. Schattig om te zien en niets aan de hand. Ik ben zo iemand die ook aan mijn kinderen leert dat delen belangrijk is. Zo een klein ventje weet ook niet beter.
Maar toen viel mijn oog op de mevrouw die er bij was en ik kreeg zo’n raar gevoel in mijn maag. Haar lichaamstaal zei me dat er iets niet pluis was…. Ze keek wat ‘schichtig’ heen en weer, alsof ze aan het kijken was of er iemand zou reageren. Ik zei tegen mijn man: “Hmmm, dat klop niet denk ik!” en hij beaamde dat. Het kindje begon met het karretje te rijden, de vrouw wandelde er een stukje verder mee. Ze reed er nog wel steeds niet ver mee weg…

Sinds ik burn-out ben gegaan heb ik trouwens nog steeds problemen met mijn emotie regulatie. ‘Vroeger’ was ik daar beter in, maar nu heb ik het daar nog steeds moeilijk mee. Zeker als ik iets zie wat niet eerlijk is, dan kan ik het niet meer inhouden. (Ook een teken dat ik er nog niet helemaal doorheen ben, maar dat terzijde)
Ik zei tegen mijn man: “Als jij er niet heen gaat, ga ik!” – Maar hij, die nog wel een betere emotie regulatie heeft ( 😉 ) zei dat ik nog even moest wachten tot ze er effectief mee zouden wegrijden. (Wat naar mijn gevoel overduidelijk het plan was – heel de houding gaf het prijs)
Maar ik kon niet meer en stapte op de vrouw af! Veel beleefder als dat ik me vanbinnen voelde stomen zei ik: “Mevrouw, wilt u alstublieft ons karretjes laten staan?”
“Hoe kan ik weten dat het “uw” karretje is? Er staat geen naam op hoor!”
“Wij hebben daar wel voor betaald!”
Ze werd bijgetreden door een man: “Daar staat geen naam op, dat konden wij niet weten. We gingen het niet meenemen hoor! We wilden gewoon een foto!”
Oké, ik zei het niet maar dacht wel: “Wat een bullshit! Want je had al tien minuten een foto kunnen maken en je hebt het niet gedaan.”
Ik nam het karretje en reed het naar onze tafeltjes.

Dan denk je kous af, maar niet dus. Een hele groep kwam voorbij de tafeltjes en wees naar ons: “Daar zit ze hoor, de zuurpruim”

En toen kwamen de onvermijdelijke tranen, wel nadat ze uit het zicht waren verdwenen, maar ook die zelfregulatie heb ik nog niet terug onder de knie.
Ik was zo blij dat ik servetten mee had genomen, kon ik mijn tranen wegvegen. Uiteraard probeerde ik het voor de kinderen te verstoppen en was dat tevergeefs. Onze zoon kwam me een hele dikke knuffel geven en zei dat we dan zo meteen maar weer naar de witte bootjes moesten gaan. (Dat is voor hem de meest rustgevende attractie in de Efteling)

Lees ook: Overleef de Efteling in de regen.

Toch nog gepikt, deze keer geen ruzie

Later, op het einde van de dag, werd het karretje alsnog gestolen bij Symbolica.
Mijn kinderen staken het op ‘die stoute mevrouw’. Wij hebben toch maar proberen duidelijk maken dat het waarschijnlijk niet zij geweest was. Zou maar erg zijn als ze ons gevolgd zou zijn om het dan drie uur later alsnog te stelen! 😉

Aan de hangsloten en dergelijk blijkt dat de karretjes toch wel veel worden gestolen.

Ook de bolderkarren en dergelijke worden met een slot vast gehangen.
Op instagram vroeg ik wie zijn karretje nogal was gestolen. 20 procent zei dat ze het ook al hadden meegemaakt.

Een gouden tip: neem een slot mee als je met bolderkar gaat of een karretje wil huren… of wil je ruzie maken in de Efteling?

Gouden tip om een karretje te stelen zonder ruzie

Als je toch een karretje wil stelen wil ik nog één gouden tip geven. Het is niet zo slim op dat dat proberen waar mensen op een terras zitten te eten. Grote kans dat die mensen gewoon het karretje kunnen zien. Stap gewoon na een attractie resoluut op een karretje zonder slot af. Er staan er daar hopen en er staat niemand op te kijken. Je kan het zo meenemen. Weet wel dat je een kindje super ongelukkig maakt dat het zijn karretje kwijt is hè, maar ja, dat maakt waarschijnlijk niets uit zeker?
Oh ja, elk jaar is er bij Albert Heijn een spaaractie! Kan je met grote korting gaan – dan kan je misschien gewoon een karretje van 4 Euro betalen…. just saying…

Take care en tot snel

Liefs Ilse

 

sweakers
Sweakers zwemsokken – veiligheid aan het zwembad

Sweakers zwemsokken – veiligheid aan het zwembad

By | | Comments 14 comments

Je kent het vast wel! Aan het zwembad moet je honderd keer zeggen: “Niet lopen, je kan uitglijden!” Want langs het zwembad kan het echt super glad zijn. Dat wil dus ook zeggen dat het héél gevaarlijk kan zijn, want een ongeluk is echt zo gebeurd! Want val maar eens op je hoofd op die manier! Gelukkig heeft Ockyz daar een geweldige oplossing voor gevonden: Sweakers!

Wat zijn Sweakers dan?

Als je wel eens in Center parcs gaat zwemmen, dan heb je ze vast en zeker al eens gezien. Flashy sokken waar je tenen uit komen piepen, met een anti-sliplaag aan de onderkant.
Deze zwemsokken zorgen ervoor dat je veilig langs het zwembad kan lopen en niet zal uitglijden over de natte plekken langs de rand van het zwembad.

Fashion of safety

Ik zag hier en daar een aantal reacties op de sweakers die niet zo positief waren in de trend van: “Zo iets belachelijk! Dat doet mijn kind niet aan!”
Nu, mijn kinderen zien dat zo dus niet en ik ook niet! De sokken hebben super toffe trendy kleurtjes en ze zijn oprecht fier op hun zwemschoenen! Dat bleek toen ik mijn dochter plezier zag maken in bad met haar zwemsokken aan! Hahahaha – oeps! Ik heb haar toch maar gevraagd van altijd eerst haar voetjes te wassen voor ze deze stunt nog eens zou uithalen!

Bovendien gaat veiligheid in mijn ogen echt wel boven fashion! Een fietshelm is ook niet zo geweldig hip volgens de meeste mensen, maar mijn kinderen fietsen NIET zonder helm!
Vorig jaar heeft een tante van een collega een val gemaakt met haar fiets, is op haar hoofd gevallen en lag in coma. Dan is die helm in één keer niet meer zo’n probleem! Van mij mogen ze die helm verplichten, geen gedoe meer! En er zijn super mooie helmen op de markt!

Zo zie ik de sweakers ook een beetje, zoals een fietshelm! Ze zorgen voor veiligheid en dat gaat echt boven alles!

Sweakers

Sweakers aantrekken

Er zit een duidelijke handlleiding bij de sokken. Ook voor kinderen is die super duidelijk.  Stap voor stap de fotootjes volgen en je hebt ze meteen goed aan!

Voordelen

  • Veiligheid – de zwemsokken met anti-slip zorgen ervoor dat je niet gaat uitglijden naast het zwembad.
  • Ze zijn in Europa gemaakt! Ze hebben dus geen super lange weg te volgen en dus ook minder vervuiling in de lucht.
  • Aangezien er in zwembaden ook wel wat voetschimmels op te doen zijn, zijn deze ook daar een hulpmiddel voor. De schimmels komen niet rechtstreeks tot aan de huid van diegene die de anti-slip sokken draagt!

Nadeel:

  • Ze worden ooit te klein! 😉 Uiteraard kan je ze echt wel een tijdje dragen, maar de voeten van kinderen groeien nu eenmaal. Op het onderstaande filmpje zie je de eerste test van onze sweakers in de douche een paar jaar geleden. Ondertussen zijn deze te klein en hebben we nieuwe in huis, voor alle kindervoetjes!

Het filmpje: ze mochten eens gek doen in de douche:

Overweeg je een aankoop:

Win

Wil jij ook zo een super leuk paar voor jouw kind? Doe dan mee met de win-actie!

  • reageer onder deze blogpost met een geldig e-mail adres
  • Volg Ockyz op instagram
  • Like Ockyz op facebook 
  • Tag onder de foto van de sweakers op instagram twee vrienden waarvan de kinderen deze zwemsokken ook kunnen gebruiken!
  • De winnaar maken we bekend op 18 mei en wordt gekozen uit deelnemers op de blog en op instagram. Reactie op instagram en op de blog geven dan ook een dubbele kans. – Lotte van Breukelen, stuur je me een mailtje? De winnaar via de nieuwsbrief is ook op de hoogte gebracht!

Succes

Ilse

Wij maken gebruik van affiliate links in dit artikel. Dat wil zeggen dat als jullie tot aankoop overgaan via deze link, dat wij dan een kleine commissie krijgen. Jullie betalen uiteraard niets extra, maar wij worden wel beloond om jullie te tonen waar je de aankoop kan doen.

Wat Viktor voelt - boekenreeks
Wat Viktor voelt – Kinderen leren met gevoelens omgaan

Wat Viktor voelt – Kinderen leren met gevoelens omgaan

By | | Comments 34 comments

Gevoelens zijn niet altijd gemakkelijk om mee te leren omgaan! Niet voor kinderen (en ook soms niet voor volwassenen!) 😉 Het is enorm belangrijk dat kleintjes gevoelens leren benoemen. Wat is dat, boos? Hoe voelt ‘verlegen’? En natuurlijk is oké om die gevoelens te hebben en erover te praten. Maar hoe doe je dat dan als ouder of als leerkracht? Over die gevoelens beginnen? Wel, er is nu een héél mooie boekenreeks over gevoelens van uitgeverij Ballon. De reeks heet ‘Wat Viktor voelt’ en we willen jullie er graag kennis mee laten maken.

Waarom is praten over gevoelens zo belangrijk?

Een kind leert op die manier dat het niet alleen is, dat er nog anderen zijn die ook die gevoelens hebben en dat het helemaal oké is. Als een kind ziet dat gevoelens aanvaard worden, zal het zich geaccepteerd voelen in zijn omgeving en zo ook een goede zelfwaarde ontwikkelen. Dit is echt niet te onderschatten.
En het is natuurlijk ook belangrijk dat een kind leert dat het over dingen kan praten met zijn ouders en leerkrachten. Als het ergens mee zit, kan het dan altijd naar zijn vertrouwenspersonen komen. Kinderen leren respectvol om te gaan met de gevoelens van anderen als ze die van zichzelf beter begrijpen.

Wie is Viktor

De kleine Viktor is een eenhoorn, een gewone, zoals alle andere die hij kent. Of ja, toch ook weer niet helemaal! Want Viktor heeft manen in de kleuren van de regenboog. Maar soms, worden die manen allemaal één kleur! En dat gebeurt als Viktor zich niet helemaal oké voelt! Als hij boos is worden zijn manen rood! Is hij verdrietig, dan herken je hem aan zijn blauwe kleur. Verlegen maakt hem paars en bang geeft hem een groene kleur. Al die gevoelens waar Vikor mee moet om leren gaan! Viktor kreeg dan een eigen boekenreeks om kinderen en hun ouders te helpen! Hoe cool is dat!

Wat Viktor voelt - Ik ben verlegen

Wat Viktor voelt - Ik ben Bang

Wat Viktor voelt - ik ben verdrietig

Wat Viktor voelt - ik ben boos

De boekenreeks – Wat Viktor voelt

In elk boekje maakt Viktor een avontuur mee. Als hij ruzie krijgt met zijn vriendje, wordt hij verdrietig. Op zijn verjaardag komt hij helemaal in de belangstelling te staan en dat maakt hem zo verlegen! Zijn donkere slaapkamer maakt hem dan weer bang en hij maakt ook een boze dag mee!
De boekjes helpen kinderen om gevoelens te benoemen en er ook mee om te leren gaan.

Boekenreeks wat Viktor voelt

Ademhalingsoefeningen

Viktor doet in elk boekje ook een ademhalingsoefening die hem helpt om zijn manen weer om te toveren tot een prachtige regenboog. Deze oefeningen worden heel visueel gemaakt met tekeningen. Een donderwolk die moet worden weggeblazen, een harnas dat hem komt beschermen, een tijgerpak dat hij aandoet en een tranenwolk die moet worden weggeblazen.

Meer informatie over de boekjes

De boekjes zijn te koop in de boekhandel of online. Ze werden uitgegeven door uitgeverij Ballon. De boekjes hebben 32 pagina’s.
De schrijver en illustrator, Aurélie Chien Chow is een relaxatietherapeute in het basisonderwijs.

Lees ook: Kinderen leren om zich te excuseren

Lees ook: Verhalen voor gevoelige oortjes

Lees ook: Luistersprookjes

Andere boekjes over gevoelens

Er zijn nog heel wat leuke boeken om met kinderen over gevoelens te praten. Eén van mijn ander favorieten is bijvoorbeeld ‘Het Kleurenmonster’. Ik ben zeker en vast niet de enige die daar zo over denkt want bijvoorbeeld Kinderboekenjuf heeft het boek ook opgenomen in haar kinderboeken top 10.

WIN – een reeks Viktor boekjes – afgelopen!

Ben jij ook fan van Viktor, net als wij! Wil jij ook een reeks boekjes op de boekenplank van jouw kind?
Lees dan hier wat je moet doen!

  • Reageer op deze blog met een geldig e-mail adres
  • De actie loopt tot zondag 5 mei – Ruth DH, je krijt een bericht van mij. 
  • De winnaar krijgt een persoonlijk bericht, waarop hij/zij binnen de 48 uur moet reageren, anders kiezen we een andere winnaar.
  • De actie loopt ook op instagram – de winnaar wordt gekozen uit de reacties op de blog en op instagram. Je mag zowel op de blog als op instagram deelnemen, dat geeft je dan twee kansen.

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Pinnen voor later:

Boekenreeks wat Viktor voelt

planbord met weekschema
Een weekschema bord zorgt voor structuur

Een weekschema bord zorgt voor structuur

By | | Comments 1 comment

“Neeeeeeen, dat wil ik ZELF doen!”. Alle kinderen gaan op een gegeven moment door zo een fase waarbij ze het liefst alles zelf doen. Of dat nu veel te gevaarlijk is of ze het misschien totaal nog niet kunnen, dat doet er op dat moment helemaal niet toe! Elk kind heeft die behoefte aan autonomie! Bij onze kinderen is die behoefte super hard aanwezig. Daardoor maakt onze vierjarige al zelf haar brooddoos klaar en had ik vorige week met onze achtjarige een hevige discussie waarom ik vond dat hij nog geen eigen huissleutel nodig had. We voelden dus snel aan dat we moesten te gemoed komen aan die behoefte aan autonomie, maar wisten ook dat daar structuur voor nodig was. Jaren geleden al, kochten wij een weekschema bord.

weekschema bord zelf maken

Een weekschema met magneten

We kochten een bizzyy board. Dat is een whiteboard, dat magnetisch is en waar al een mooie onderverdeling opstaat om de week in structuur te zetten.
Bovenaan kunnen we de leden van het gezin invullen en dan kan je het bord zo opstellen zoals het voor jou het makkelijkste werkt.

Bij het planbord kochten wij ook een heleboel handige magneetjes om visueel duidelijk te maken aan de kinderen wat er die dag staat te gebeuren. Is het school of net vakantie? Welke activiteiten staan er nog op het programma? Welke hobby’s zijn er die dag. Ik heb ook magneetjes voor als ze naar de opvang moeten of een dagje blijven eten. Ik fotografeerde het planbord in de vakantie, dan zitten er dus weinig magneetjes op! Hahaha – ik zal ook eens een foto maken van na de vakantie en in dit artikel bijplaatsen! 😉

Toen de kinderen groter werden, voegden we ook hun taakjes toe die ze moesten uitvoeren. We hebben er bijvoorbeeld om de vaatwasser uit te laden, de kat eten te geven en de kattenbak te scheppen.

En om de dagelijkse vraag: “Wat eten we vandaag!” onnodig te maken, heb ik ook een rijtje menu gemaakt! Zo kunnen ze zelf zien wat er klaargemaakt gaat worden!

Het planbord was duur in aankoop

Ik ben echt super blij met ons weekschema op het magneetbord en ik zou het niet meer kunnen missen, maar eigenlijk was dat ding echt wel duur. Toen ik dus hoorde dat de producent failliet was, kon ik daar niet echt verrast over zijn! Gezinnen willen structuur, maar willen het ook betaalbaar houden en die dingen waren echt niet goedkoop. Ik geloof dat ik meer dan 100 euro heb betaald! (Zou ik nu dus écht niet meer doen!)
Toch was het ook wel jammer dat het bedrijf failliet was, want veel mensen vroegen waar het bord vandaan kwam en waar ik de leuke en toepasselijke magneetjes had gekocht.
Tja, daar kon ik dus geen antwoord meer op geven! Maar ik wist wel een oplossing:

Maak zelf je weekschema bord!

Wil je ook zo een super handig magneetbord om je kinderen structuur mee te geven?

Met een alcoholstift (eventueel in verschillende kleurtjes), een liniaal en een (goedkoop) magneetbord maak je snel en handig jouw eigen weekschema op een betaalbare manier!
Met white bord markers kan je dan gewoon een structuur tussen de vakjes schrijven.
Wil je echter ook leuke magneetjes voor jouw bord? Dan heb ik ondertussen een super toffe webshop gevonden die je daarbij kan helpen! Olifantastisch pictogrammen!

Zij hebben thema setjes, losse magneetjes en zelfs magneten voor scholen!

Bovendien hebben ze ook setjes om de executieve functies in beeld te brengen zoals aan- en uitkleden en een douche nemen! Yes! Ik ben fan!

Take care en tot snel

Liefs Ilse

 

 

Opvoedtips hoogbegaafde kinderen
Opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen

Opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen

By | | Comments 0 Comment

Opvoeden, het is een uitdaging. Elk kind is een uitdaging. Een hoogbegaafd kind opvoeden is dat zeker ook. Gaandeweg zoek je naar de dingen die werken en stop je met dingen die het absoluut niet doen bij je kind. Het is een weg van samen zoeken. Deze opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen wil ik graag meegeven. Ze komen voort uit vallen en opstaan, uittesten en falen en veel lezen en opleiding volgen. Deze tips zijn ook voor leerkrachten een opsteker, trouwens! 😉

Lees ook: Is mijn kind hoogbegaafd. 

5 opvoedtips voor HB kinderen

Opvoedtip 1: Eerlijkheid is troef

Ze voelen het, ze ruiken het, ze vangen het op,… als je niet eerlijk bent of tegen hen liegt. Ze hebben een antenne die leugens haarfijn kan registeren. Beter de waarheid zeggen, dan liegen dus. Ook geen leugentje om bestwil! Gewoon eerlijk uitleggen hoe, wat en waarom.

Leer een kind ook eerlijk te zijn. Dit klinkt misschien een beetje vreemd, want als ze eerlijkheid zelf zo hoog in het vaandel dragen, waarom zouden ze dan gaan liegen? Wel, omdat ze bijvoorbeeld in de klas zien dat een leerkracht het moeilijk heeft met al die verschillende kinderen in de klas. Om niet tot last te zijn zal het kind niet aangeven dat iets te makkelijk is. Een hoogbegaafd kind moet leren eerlijk communiceren. Dit kan je ook duidelijk maken door uit te leggen dat de leerkracht het echt goed voor heeft en echt wel wil helpen, maar dat helpen niet gaat als ze niet weten wat er aan de hand is. Wat mensen niet weten, daar kunnen ze ook niets aan veranderen!

Opvoedtip 2: Noem een koe een koe

Of in dit geval, noem hoogbegaafd ook gewoon hoogbegaafd. Kinderen voelen al snel dat ze ‘anders’ zijn en kunnen dat niet plaatsen. Ze begrijpen niet waarom de kinderen op de speelplaats telkens beginnen vechten, terwijl je dingen beter kan oplossen met een goed gesprek. Uitleggen waarom ze anders zijn kan daar zeker in helpen.

Wij hebben aan onze zoon uitgelegd dat hij anders is. Met de Gauss Curve ernaast hebben we verteld dat er maar weinig kinderen zijn die zo snel kunnen denken als hij. Doordat zijn hersenen snel zijn, leert hij ook anders. En omdat school nu eenmaal gericht is om die grote berg in curve, is het moeilijker voor kinderen zoals hij. Daarvoor krijgt hij  hulp (plusgroep project) bij de zorgjuf. Want net als kinderen die een leerstoornis hebben, hebben hoogbegaafden ook hulp nodig. Vooral bij het leren leren bijvoorbeeld, want dat moeten ze écht leren!

Opvoedtip 3: Praat MET het kind

Een hoogbegaafd kind kan echt wel veel aan je uitleggen. Er is dus niets zo vervelend als een volwassene die over je hoofd praat over jou, terwijl je er gewoon bij staat! Betrek het kind in het gesprek. Toen mijn man en ik dat vroeger ooit deden en hij zat aan tafel, ging hij ook bewust proberen om zich in het gesprek te mengen.
Vraag dus naar de reden waarom het kind zich op een bepaalde manier gedraagt en ga nergens zomaar vanuit. Vraag wat het nodig heeft, waar het tegenaan loopt of waarom het zo boos werd.

Ze zullen je negen keer op de tien verrassen met hun uitleg! 😉

Opvoedtip 4: Werk aan de mindset van het kind

Een kind (hoogbegaafd of niet trouwens) moet leren dat fouten maken oké is en dat het een leerproces is. Laat dus als ouder zeker jouw fouten zien. Leg ze uit en zeg sorry. Geef hoogbegaafde meisjes rolmodellen om naar op te kijken! Leg nadruk op zinnetjes als ‘ik kan het NOG niet’.
Werk dus aan die groeimindset! Hoogbegaafde kinderen hebben vaak een perfectionistisch kantje, op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar dat kan het wel worden.

Lees ook: waarom een groeimindset belangrijk is + kaartjes om af te drukken en te gebruiken.

Opvoedtip 5: Ga mee met de leergierigheid

Het zijn sponsjes met duizend vragen. Ze willen leren en weten. En het is niet erg dat je daarin meegaat. Er is een verschil tussen pushen en meegaan met wat je kind nodig heeft.

Ik kreeg ook te horen: “Hij is nog maar vier, hè” toen ik aan tafel aan het uitleggen was dat de aarde een atmosfeer heeft die ervoor zorgt dat we hier kunnen ademen en op de maan niet.
Tja, euhm – hij was inderdaad vier, maar hij stelde die vraag en dus ga ik die ook beantwoorden! Je ben anderen in je omgeving geen uitleg verschuldigd!
Een kindje interesse in letters als het drie jaar is? Prima, geeft het lettermagneten en een boekje met eerste woordjes. Je hoeft geen leesles te geven, maar dingen waar deze kinderen interesse in hebben mag je wel laten rondslingeren! 😉

Nog een mini-tip:

Laat anderen mensen ook niet zomaar opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen aan je geven als ze er niets van weten. 😉
Jij voelt echt wel in je buik wat werkt en wat niet!

Meer lezen?

Wil je meer lezen over het opvoeden van jouw hoogbegaafde kind (in de klas)

Het kleine boekje is ideaal om aan familie, omgeving en leerkrachten te geven die met een hoogbegaafd kind in aanraking komen.

Heb jij zelf een hoogbegaafd kind (in de klas) – welke opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen zijn volgens jou onmisbaar of heb je een aanvulling? Ik hoor het graag!

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Pinnen voor later:

opvoedtips hoogbegaafde kinderen

 

Luistersprookjes
Luistersprookjes – een stukje nostalgie aan de kinderen geven.

Luistersprookjes – een stukje nostalgie aan de kinderen geven.

By | | Comments 0 Comment

Wie kent ze niet? Die rode boeken van Lekturama met een cassettebandje om te luisteren. Pure nostalgie is het! Uren en uren heb ik geluisterd naar die dingen. Terugspoelen, opnieuw beginnen en af en toe ook met een potlood de “spaghetti” terug in het cassettebandje rollen. Héérlijk was het! Maar tijden zijn veranderd. Cassettebandjes kennen onze kinderen niet meer, laat staan dat ze zouden weten hoe ze die “Spaghetti” er terug in zouden moeten krijgen. Doodzonde vond ik het, dat mijn kinderen geen luistersprookjes meer kennen! Maar toen vond ik iets wat een super mooi alternatief is voor die oude, vervlogen, rode boeken met cassettebandjes!

Waarom verhalen luisteren zo belangrijk is.

Uiteraard is voorgelezen worden voor kinderen erg belangrijk. De taalontwikkeling komt zo op gang en ze leren andere, nieuwe woorden. Wij lezen ongeveer elke avond voor en in de vakanties of in het weekend zelfs ook gewoon overdag.

Toen onze zoon begon met het leren lezen, vlotte dat helemaal niet. Op dat moment super vreemd voor een ventje dat zo welbespraakt was. De boekjes waar teksten in stonden zoals ‘Mol zit in de boot’ interesseerde hem geen bal. Hij wilde dingen lezen over het heelal en machines onderzoeken. Mijn man kwam toen aanzetten met het luisterboek van Harry Potter en hij was om! Uren zat hij met een oude smartphone te luisteren. Fantasie, mooie verhalen, dat wilde hij ‘lezen’ of horen.

Bovendien vind ik het persoonlijk ook belangrijk dat kinderen verschillende manieren van voorlezen horen. Want iedereen legt zijn intonatie ergens anders en de ene persoon leest veel expressiever dan de anderen. Ik wil mijn kinderen ook meegeven dat lezen niet om snelheid gaat! Wel om weten wat er gelezen is en genieten van de tekst. Daarvoor zijn verhalen die voorgelezen worden echt ideaal!

Snoezebol luistersprookjes

En daar kwam de ideale manier om mijn kinderen ook te laten luisteren naar sprookjes voorbij! Snoezebol! Deze luistersprookjes kan je namelijk online vinden!

Snoezebol is de naam van het meisje dat de hoofdrol speelt in de reeks luistersprookjes met dezelfde naam. Het is een meisje dat super mooie en fantasierijke avonturen beleeft. Deze belevenissen zijn hedendaags en dus herkenbaar voor de kinderen.

Wat een rust kwam er over de kinderen heen toen ze gingen luisteren. Ze zaten er echt helemaal in! Zo mooi om te zien! Ik kon mezelf voorstellen, zittend voor de cassettespeler.

2 gratis sprookjes.

Via de website van Snoezebol kan je twee sprookjes gratis luisteren om te zien of het iets voor je kinderen is. Wij hebben een abonnement genomen voor een jaar. het is zo fijn om hen dit aan te kunnen bieden.
Ook op een moment dat er rust nodig is, maar het net even niet past om er zelf bij te gaan zitten omdat het eten toch echt niet vanzelf op tafel komt, vind ik dit een hele mooie oplossing. Laat me wel vertellen dat ik het geen vervanging vind voor zelf voorlezen, maar het is wel een hele mooie aanvulling!

Luistersprookjes YAY or NAY

Wij zijn echt fan. Het is heerlijk om verhalen te luisteren en al zeker als ze zo fantasierijk zijn als deze. De kinderen komen tot rust en leren weer op een andere manier met taal omgaan.
Het is super om je kinderen ook een verhaal te geven om naar te luisteren als je even zelf niet kan gaan zitten.
Snoezebol verhalen zijn héérlijk voor de kinderen! Het zijn de moderne rode boeken met cassettesbandjes, maar dan zonder de irritante ‘spaghetti’ 😉

Lees ook: boekentips van Kreanimo

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Pinnen voor later:

Luisterboeken van Snoezebol

Wij kregen een abonnement om Snoezebol uit te testen.Â