Ik weet niet of jullie fan zijn van de Woody Pyjama’s, maar wij dus wel. Zelf heb ik er ook één, maar die is nog van de periode dat ik 15 kilo zwaarder was, dus een maatje minder mag er ook wel eens in de kast komen! 😉
De styling is zo héérlijk kleurrijk en de dieren altijd zo mooi geïllustreerd! Ook mijn kinderen zijn blij met hun apen pyjama en de struisvogel collectie. De lichtgevende details blijven grappig! Ik vond zo mijn baby in het donker! 😉
Ik heb zelf ook tweedehands pyjama’s gekocht, want doordat de kwaliteit zo goed is, blijven de pyjama’s ook goed in vorm! Top product, als je het mij vraagt!
Woody steunt Bednet
Moet ik Bednet nog aan iemand voorstellen? Ik hoop dat het initiatief ondertussen héél goed bekend is bij iedereen. Bednet zorgt ervoor dat langdurig zieke kinderen van thuis uit, via de computer met internet les kunnen volgen van bij hun thuis!
Op 9 maart is het weer nationale pyjamadag en Woody heeft beslist om bednet te steunen en een wedstrijd uit te schrijven. Klassen die op 9 maart hun foto uploaden op de speciale site van Woody, kunnen namelijk héél toffe prijzen winnen.
Wat moet je doen om met jouw klas mee te doen?
Maak een super toffe, originele klasfoto in pyjama. Enkel deze komen in aanmerking! Deze wedstrijd is enkel voor klasfoto’s. Woody zal geen firma, crèche of schoolfoto laten winnen, maar ze mogen wel meedoen om hun sympathie te betuigen, natuurlijk!
Op 9 maart post je de foto op de speciale site en deel je de foto op social media met de hashtag: #pyjamadag18 @bednet. Dit is vooral ook super tof voor de kinderen die effectief thuis in pyjama de les aan het volgen zijn! Het tovert gegarandeerd een lach op hun gezicht! Ga dus voor een super orginele/grappige foto!
Er zijn drie categorieën: Kleuter, lager en secundair! In elke categorie zijn er super prijzen te winnen, waaronder bijvoorbeeld een pyjama voor de hele klas!
Maar reclame voor jouw foto en zorg dat de omgeving gaat stemmen op je pareltje!
Bednet zal de foto’s enkel gebruiken voor reclame rond pyjamadag!
Je kan er vinden hoe je moet inschrijven, stemmen, welke prijzen er te winnen zijn en je kan inspiratie opdoen bij de foto’s van vorig jaar!
Laat me gerust weten of jullie mee gaan doen, maar hou je creatieve ideetjes nog even geheim!
In ieder geval super veel plezier bij het maken van de pyjama foto en wie weet wint er wel iemand van mijn lezers een prijs! Zeker laten weten hè!
Take care en slaapwel – euhm goedemorgen 😉
Liefs Ilse
Dit artikel werd geschreven al reactie op een persbericht dat Kreanimo heeft ontvangen. Omdat ik het zo passend vond voor mijn blog en omdat het zo een tof initiatief is, heb ik beslist om er een artikel aan te wijden
Ik ga eerlijk zijn! Toen ik mijn oudste dochter op donderdag namiddag in de auto hartverscheurend zag huilenflitste er door mijn hoofd: “Wat heb je nu toch gedaan?”. Iedereen zei dat het dapper was, moedig, knap… maar ik had wel mijn kinderen uit hun bekende omgeving geplukt! Weg van hun vriendjes en vriendinnetjes. Weg van het vertrouwde. Beiden meisjes waren ook gewoon nog wel gelukkig op school! Ik heb geen oog dicht gedaan de nacht voor de nieuwe eerste schooldag!
Eerste schooldag op 2 februari
Die ochtend, vrijdag 2 februari, zat ik met twee enthousiaste kinderen aan de ontbijttafel. Inthe die eerst heel hard had gehuild, was nu vooral begaan met haar outfit voor de nieuwe klas. De jongste begreep er nog steeds niets van! Die dacht dat ze nog gewoon naar haar juf van altijd ging….
En toen kwam de Facebook herinnering op mijn wall. Inthe was precies op de dag, drie jaar geleden, voor het eerst naar school gegaan als 2,5 jarige. Net de helft van haar leven heeft ze op de oude school gezeten. En nu zou ze opnieuw moeten beginnen…
Het ontvangst.
Warre vertrok voor het eerst in anderhalf jaar met een lach op zijn gezicht naar school. Hij keek er echt enorm naar uit. Hopelijk blijft dit ook zo. Want dat is natuurlijk wel héél erg spannend de komende weken! Maar als ik nog twijfel had, dan nam hij die met zijn glimlach wel voor een stuk weg.
Hij werd door zijn nieuwe juf opgevangen en ze liet hem zijn nieuwe klaslokaal zien. Hij was open en vertelde over zijn fascinatie voor Star Wars en zag ook meteen dat ze andere hoofdletters hadden geleerd.
Op de speelplaats waren er al kindjes van zijn klas die hem kwamen begroeten en die hem de toiletten en zo wilden laten zien. Hij was vertrokken voor zijn nieuwe eerste schooldag!
De kleutertjes hun eerste schooldag
We wandelden met een zorgjuf naar de overkant van de straat, want daar gaan de meisjes zitten. Voor Inthe was ik het meest bang! Zij had zo hard gehuild! Maar ze ging nieuwsgierig het nieuwe klaslokaal in en ging meteen kijken wat er allemaal te beleven viel. De kinderen gingen op de bankjes zitten in de gang en ze plantte zich er meteen tussen en begon al te babbelen.
Leni ging al laten zien dat ze haar jasje kon uitdoen en ophangen…
Mama haar nieuwe eerste schooldag
En mama? Die stond te huilen als een klein kind. Geen enkele eerste schooldag heb ik zo hard gehuild als vorige vrijdag. Ze waren altijd zo klaar om naar school te gaan! Hadden er altijd zin in en ik vond het ook altijd de meest logische volgende stap!
Dit was anders! Ik zag dat ik me veel te veel zorgen had gemaakt om de meisjes! Ze gingen dat super doen! Inthe is ook héél sociaal en speelt altijd met iedereen! Dat zou hier niet anders zijn!
De andere mama’s en vriendjes
Ik kreeg telefoontjes, berichtjes en appjes om ons succes te wensen en ook vragen over hoe het was gelopen… Dat deed zo goed! Dikke merci iedereen die aan ons heeft gedacht.
’s middags
We gingen de kinderen ophalen en er kwamen al leuke verhalen naar boven. Inthe had al geknutseld en er was een meisje dat graag met nieuwe kindjes speelde. “En ik ben een nieuw kindje, mama!”
Leni antwoordde daarop: “Ik ben ook een nieuw kindje, mama!”
Beiden juffen van de dames wisten te vertellen dat ze al flink hadden meegewerkt en ook al van alles kwamen vertellen. Ze voelden zich dus al veilig om dat te komen doen!
Warre wist te vertellen dat er een ander bord was en een andere bank in zijn nieuwe klas. Ook hadden ze andere hoofdletters en tafels geleerd dan in zijn vorige klas! Hij had complimenten gekregen over zijn tekening van een skelet en alle kindjes wilden vriendjes zijn. Dat laatste was erg overweldigend voor hem. Ook omdat hij al heel goed weet dat vriendschap iets complex is. Maar al bij al was het een hele fijne start voor alle drie!
Oef
Maar toch…
Mijn grootste angst is nog steeds Warre zelf. Want hij vertrok met een glimlach en ik hoop zo dat hij dat zal blijven doen. Maar ik vertrouw op hem en op mijn buikgevoel dat het wel goed zal komen. Zijn hoogbegaafdheid zal hem vaak parten blijven spelen. Het begon al met die vragen om vriendjes te worden. Hij weet dat je geen vriend wordt door te vragen: ‘Wil je mijn vriendje zijn?”. Vriendschap is veel complexer dan dat…
Leni was nog uitgenodigd op een feestje van een vriendje van de vorige school gisteren. We namen Inthe ook mee en er was ook een vriendje van haar vorige klas! Dat was zo fijn! Nu weten ze dat vriendschap niet hoeft te stoppen als je niet bij elkaar in de klas zit. Natuurlijk zal dit voor een stuk wel wat verwateren, maar dat hoeft niet bij iedereen zo te zijn! Dat hang voor een groot stuk van ons af, de ouders! Tot ze kunnen Whatsappen dan toch 😉
Warre zijn beste vriend vroeg hem dit weekend al mee naar de opendeurdag van de tekenacademie. We denken eraan om hem in september ook daar te laten starten zodat hij nog samen met zijn beste vriend eenzelfde hobby heeft. Hij ziet dat alvast helemaal zitten!
Tijd
De tijd zal uitwijzen of deze beslissing de juiste was. Maar zoals jullie weten is mijn buikgevoel al vaker gewoon juist geweest. Vooralsnog voelt het nog altijd als de stap in de juiste richting!
Take care en tot snel
Liefs Ilse
Nuttige lectuur over hoogbegaafdheid: mijn persoonlijke lijst.
Ondertussen heb ik al heel wat gelezen over hoogbegaafdheid, aangezien we nu weten dat onze oudste effectief hoogbegaafd is. Mensen vroegen me al verschillende keren welke nuttige lectuur over hoogbegaafdheid ik dan allemaal had gelezen. Vandaar dat ik vandaag mijn persoonlijke leeslijst met boeken en webartikels over hoogbegaafdheid ga delen. Waarschijnlijk zal deze lijst nog worden uitgebreid, want als mama wil je gewoon zoveel mogelijk weten om je kind zo goed mogelijk te kunnen bijstaan.
Nuttige lectuur over hoogbegaafdheid: Boeken
Hoogbegaafd, als je kind (g)een Einstein is – Tessa Kieboom
Als er één naam bekend is in Nederland en Vlaanderen om haar deskundigheid rond hoogbegaafdheid, dan is dat uiteraard Professor Dokter Tessa Kieboom. Dit boek nuttige lectuur over hoogbegaafdheid en is een onmisbare basis voor zowel ouders als voor leerkrachten!Het boek is mooi opgedeeld. Het begint met de uitleg wat hoogbegaafdheid eigenlijk is. Ik haalde bijvoorbeeld daaruit dat een kind een hoog IQ kan hebben en toch niet hoogbegaafd is… Bij hoogbegaafdheid is er een zijns-luik dat niet mag onderschat worden. De misverstanden en het stereotype beeld van de hoogbegaafde wordt uitgelegd en geloof me, dat zijn er nog echt veel! Het idee van het wonderkind wordt in dat deel gewoon onderuit gehaald…
Daarna gaat het boek over naar hoogbegaafdheid op school. Dat deel zou in mijn ogen verplichte lectuur moeten zijn in de lerarenopleiding en voor alle leerkrachten. Signaleren, hoe met ouders omgaan die komen vertellen dat hun kind hoogbegaafd is, … Ben je leerkracht? Lees dat deeltje (en liefst gewoon de hele boek! 😉 )
Dan komt het deeltje voor de ouders. Je kind IS anders en daar moet je dus je opvoeding ook op afstemmen. Veel dingen hadden we zelf gaandeweg al wel aangepast. We weten dat Warre heel opstandig kan reageren bij dingen die niet eerlijk zijn en dat hij altijd moet weten ‘waarom’. Soms komt er nog wel eens: “Omdat ik het zeg!” uit mijn mond, maar ik weet dat zoiets eigenlijk totaal geen zin heeft. Als ik hem een goede uitleg geef waarom, dat zakt de opstandigheid meteen weg. Ik durf de vraag tegenwoordig ook terugkaatsen: “Waarom mag je nu geen frisdrank drinken?” – “Het is geen feestje, we hebben geen frietjes gegeten en het is te laat, want dat is niet goed om rustig te slapen.” Keywords: respect en vertrouwen. – maar dat geldt in mijn ogen bij elk kind dat je aan het opvoeden bent! 😉
Het boek eindigt met een paar mooie stukjes ‘uit het leven gegrepen’, waar ouders van deze kinderen enorm veel herkenning in zullen vinden!
De begeleiding van hoogbegaafde kinderen, herziene editie – James T. Webb, Edward R Amend, Janet L. Gore, Arlene R. Devries.Dit boek is uit het Engels vertaald en bevat enorm veel tips om hoogbegaafde kinderen op te voeden. Ook dit boek is voor ouders en leerkrachten in mijn ogen onmisbare lectuur. Handvatten en voorbeelden in overvloed om mee aan de slag te gaan!
Hoogbegaafd, ‘Nou en’ – Wendy Lammers van Toorenburg
Dit boek was vooral voor Warre zelf een hele mooie ontdekking. Toen we bij Hoogbloeier, het expertisecentrum, vandaan kwamen en dit boek hadden besteld werd ook duidelijk dat we ‘iets’ tegen Warre zelf moesten gaan uitleggen. Hij moest weten ‘waarom’ hij naar die speciale dokter moest en ook waarom we dachten dat hij zich wat anders voelde dan de andere kindjes.’We denken dat er een snelle computer in je hoofd zit.” “Pffff, hoe kan dat nu? Ik kan maar super traag lezen!” Daar kwam al een stukje frustratie naar boven! Hij geloofde zelf niet dat hij een snelle computer in zijn hoofd had, want hij las traag en de tafels krijgt hij er niet in! (Niet geautomatiseerd in ieder geval! 😉 )Maar hij herkende wel veel van de andere voorbeelden en het ‘anders’ voelen.
We deden de ‘Circle of trust’ – waarbij ze moeten aangeven door een centrum met ringen er rond, wie ze vertrouwen en wie niet. Daar kwamen een paar verrassende resultaten uit.
We ontdekten ook dat hij vooral zichzelf aan het aanpassen was door de vraagjes uit het boek.
Hij wist dat hij naar de speciale dokter moest. De dokter die kan zien welk gereedschap je hebt. Want elke persoon heeft een doos met gereedschap meegekregen. De ene heeft echter speciale tangen en hamertjes die de andere niet heeft. Zo werd het uitgelegd in het boek. Heel visueel en enorm veel herkenning voor hem erin! Om een kind hoogbegaafdheid uit te leggen is dit boek onmisbaar.
Ik leer anders.Dit is een leerwerkboek voor beelddenkers en dus niet specifiek voor hoogbegaafde kinderen. Dit boek kan ook heel nuttig zijn voor mensen met dyslexie of andere leerproblemen. (Zoals je op de cover kan lezen!)
Warre is iemand die visueel ruimtelijk leert, volgens de test. Het is dus een ‘beelddenker’. Om dan te leren lezen zoals de meeste kinderen leren lezen, is voor hem een extra klik maken. (Zo legde de psychologe het uit!). Hij moet gewoon ‘omdenken’. En dat gaat hem wel lukken, maar het gaat gewoon langer duren. Dit boek kan daarin helpen.
Ik ben nu een dikke week met hem bezig, maar ik beperk het wel. Hij zit al zoveel uren op school, ik wil hem niet pushen. Maar ik heb het gevoel dat het wel werkt.
Het meisje dat nooit fouten maakte Een boek over het aanpakken van perfectionisme met kinderen, in de klas of thuis. Het boek gaat over een meisje dat een mindset shift doormaakt naar een growth mindset.
Een echte aanrader voor je schoolbibliotheek, met een lesplan dat te downloaden is via de link in het boek.
Sommige kinderen (al dan niet hoogbegaafd) komen vast te zitten in een vaste mindset. Om te blijven leren en te blijven groeien hebben ze een groeimindset nodig. Daar is nog heel wat over te vertellen, maar dit filmpje laat het al zien: nooit opgeven!
Dit was mijn persoonlijke lijst van nuttige lectuur over hoogbegaafdheid. Ik hoop dat er velen iets aan zullen hebben. Als er iemand nog vragen heeft, mail of bericht me gerust via sociale media! Als ik kan helpen of verduidelijken, dan doe ik dat graag!
Om af te sluiten nog een hele mooie zin die ik hoorde en ook al las…
Het gaat niet om het labeltje, maar om wat je ermee doet!
Take care en tot snel
Ilse
De zoektocht naar waarom ons kind ongelukkig is in de klas.
Ongeveer twee weken geleden vertelde ik jullie over mijn gebroken moederhartje. Daar zat ik dan tranen met tuiten te huilen bij het zorgcontact van ons zevenjarig zoontje! Het verdict ‘hij is ongelukkig in de klas.’ was erg hard binnengekomen! Een ouder wil natuurlijk niets anders dan dat zijn kind gelukkig is. Als je dan hoort dat dit niet het geval is, dan doet dat pijn! Je wil het zo snel mogelijk oplossen maar een kant en klaar ‘plan van aanpak voor een kind dat ongelukkig is in de klas’, dat is er natuurlijk niet! Voor je kan beginnen met oplossingen zoeken, moet je uiteraard allereerst het probleem kennen! Waarom is hij ongelukkig? Waar komt het vandaan?Dus begon de zoektocht naar het het hoe en waarom van het ongelukkig zijn van onze zoon.
Er is ‘iets’ aan de hand
Eerlijk is eerlijk! Ik denk al veel langer dat er ‘iets’ met hem aan de hand is. Ik ben zelf zorgleerkracht geweest en ik herkende sommige kenmerken bij mijn eigen kind. Een heel apart gevoel, dat moet ik wel zeggen. Objectief kijken naar je eigen kind is soms moeilijk! Ik twijfelde dus enorm. Soms was het voor mij zo overduidelijk! Maar soms ook weer helemaal niet! Dan dacht ik: “Neen, je zit fout, je hebt je vergist!”
Het internet staat vol met informatie, maar ook met een hele hoop zever! Hoe filter je dat allemaal?
Ik sprak mijn gevoel ook uit tegen mijn echtgenoot en die zag het in het begin niet zoals ik het zag. Vooral ook het gevoel bij hem dat ik op zoek was naar een label stoorde hem in het hele verhaal.
Eigenlijk was/ben ik niet echt op zoek naar een label, maar wel naar handvaten om ons kind te helpen, hem beter te begrijpen…
Maar goed, zolang hij er geen ‘problemen’ van ondervond lieten we alles op zijn beloop gaan!
We spraken samen af dat we zouden afwachten, met mijn idee in ons achterhoofd houdend.
Waarschijnlijk was het voor mijn man ook allemaal erg confronterend, want hij herkent zichzelf voor een groot stuk in onze zoon…
Er is wel een probleem
Ons zoontje ondervindt blijkbaar dus wel problemen aangezien hij ongelukkig in de klas zit! Dat voelde voor mij ook een beetje als falen! Had ik mijn vermoeden al eerder moeten uitspreken? Had ik de zoektocht naar wat er aan de hand is met hem al eerder moeten opstarten? Was hij dan misschien niet zo ongelukkig geweest in de klas?
Had ik mijn buikgevoel eerder moeten volgen?
Maar al die ‘had ik maar’ en ‘was ik maar’ gedachten brengen ons natuurlijk geen stap vooruit! Constructief werken aan de toekomst, dat kan ons zoontje helpen, zeuren over het verleden niet!
De zoektocht naar hulp
Ik nam al contact op met het CLB, maar samenzitten met hen met mijn man erbij kan pas over een aantal weken! Zij zijn natuurlijk cruciaal in onze zoektocht en dat weten we ook wel! Dat gesprek komt dus nog. Maar omdat ik al langer met een vermoeden zit, ging ik ook meteen op zoek naar een gespecialiseerd centrum.
Intake
Bij dat gespecialiseerd centrum mochten mijn man en ik vandaag ons verhaal komen doen. Het gesprek heeft 2,5 uur geduurd en er kwamen echt heel gerichte vragen in voor!
De man die het gesprek afnam zei ook dat hij geen diagnose kon stellen. Dat moet uiteraard door een psycholoog gebeuren.
Maar na het gesprek vertelde hij ons dat hij heel veel dingen in ons verhaal herkende. Ik had hem ook een paar keer lachend zien knikken tijdens ons relaas. Dat alleen al deed erg goed! Het vermoeden blijft uiteraard een vermoeden, want er is nog geen diagnose of geen attest. Toch zei hij dat met dit verhaal alleen al er een plan van aanpak kan gemaakt worden, waarmee ze konden helpen om ons kind terug gelukkiger te maken in de klas. Want elk kind leert graag, dus zou in principe ook graag in de klas moeten zitten. Als je op zevenjarige leeftijd al ongelukkig in de klas zit, dan is er iets mis en daar moet zo snel mogelijk iets aan gedaan worden. Hij was er ook vast van overtuigd dat de negatieve spiraal doorbroken kon worden. Ook dat deed mij een zucht van verlichting slaan! Toch is dit nog maar een begin, er ligt nog een lange, moeilijke weg voor ons!
Photo by JESHOOTS.COM on Unsplash
Boeken op aanraden van het centrum
Er werd ons ook aangeraden om meer te lezen over het onderwerp. Enkele belangrijke boeken kwamen op tafel. Daarbij was er ook één dat op kindermaat was geschreven om aan kinderen uit te leggen wat er met hen aan de hand is! Ik deed het boekje op willekeurige bladzijden open en las er zinnetjes uit. En daar stonden de tranen weer in mijn ogen! Ik herkende de zinnetjes, ik herkende het ‘anders’ zijn en het was zo mooi verwoord! Ik weet zeker dat hij daar veel uit zal halen!
De zoektocht gaat verder.
Wat gaat er in de nabije toekomst nog gebeuren?
een gesprek met het CLB waarbij we ons verhaal gaan doen en ons vermoeden gaan uiten.
onze zoon inlichten en uitleggen wat wij denken dat er aan de hand is en hem vertellen over het traject dat we graag willen gaan volgen.
een test bij een gespecialiseerde psycholoog.
CLB en school op de hoogte brengen van de bevindingen van de psycholoog.
indien diagnose –> plan van aanpak opstellen in samenwerking met de school
indien geen diagnose –> wat is er dan aan de hand? De zoektocht verder zetten.
indien diagnose traject bij gespecialiseerd centrum opstarten.
Is het de zoektocht naar een label?
Wij zoeken geen label! Wij zoeken een manier om ons kind terug gelukkig te zien in de klas! Want ik ben er vast van overtuigd dat ‘leren’ niet of veel minder gaat lukken als je niet gelukkig bent! En daar moet dus echt iets aan worden gedaan voordat er een achterstand wordt opgelopen of dat hij nog ongelukkiger gaat worden.
Voor ons moet dat label op zich niet, die diagnose op zich ook niet!
Maar om hem zo goed mogelijk te kunnen helpen en om de school ook te ondersteunen in hun taak om ons kind te laten leren, is dat label, dat attest, dat ‘zwart op wit-je’ wel nodig. Dus gaan we zien of ons vermoeden straks zwart op wit op papier zal staan en hebben we gezegd dat het centrum contact mag leggen met een gespecialiseerd psycholoog.
Het gesprek van vandaag stemt me hoopvol dat er oplossingen zijn, zeker als we 100 procent zeker weten dat ons vermoeden juist zit! En zelfs al zitten we fout, dan nog ben ik van overtuigd dat we er wel achter gaan komen wat er dan wel ‘fout’ zit en hoe we hem dan zouden kunnen helpen!
Heel de zoektocht is nog maar net begonnen en er zijn ook al weer tranen gevloeid, maar ik ben wel overtuigd dat we de juiste stap hebben gezet!
Take care en tot snel
Ilse
Astronauten kinderfeestje bij de Neut – ons verslag.
Tegenwoordig heb je nogal wat ‘feestjes’ als je jarige kinderen hebt! Het familiefeest, het klasfeest en het kinderfeestje! Hier op school beginnen de meesten pas in de derde kleuterklas met het kinderfeestje. Ze zijn dan allemaal rond de vijf jaar oud. Onze oudste was ondertussen al aan zijn tweede kinderfeestje toe. Vorig jaar gingen we naar de binnenspeeltuin. Ook dit jaar koos ik daarvoor. Ik vind het handig dat we ergens anders dan thuis een feestje doen. Geen (extra) rommel in huis! 😉 Onze zoon koos voor het astronauten kinderfeestje bij de Neut… Kijken jullie mee?
Binnenspeeltuin ‘Bij de Neut’ ligt voor ons net over de grens met Nederland! We ontdekten deze speeltuin een aantal jaren geleden op aanraden van een kennis. Het is niet de typische binnenspeeltuin. Ik bedoel daarmee dat de schreeuwerige kleuren van de inrichting die je bij de meeste binnenspeeltuinen vindt, hier niet terug te vinden zijn. Hout en gezelligheid zijn bij deze plaats troef! Wat bij andere speeltuinen op het menu staat, vind je hier ook, maar met kwaliteit! De pizza is echt heel lekker, bijna helemaal op zijn Italiaans. Toen ik dus op zoek was naar een locatie voor het feestje en ik zag dat er themafeestjes werden gegeven, moest alleen ons zoontje nog kiezen welk thema hij dan wilde!
Themafeestje kiezen
Bij de Neut kan je kiezen tussen verschillende thema-feestjes. Hier komt het lijstje:
Frozen kinderfeest
Diep in de zee kinderfeest
Bakkers kinderfeest
Piraten kinderfeest
Boerderij kinderfeest
astronauten kinderfeest
Model for one day kinderfeest
Onze grote kleine man koos voor het astronauten kinderfeestje.
Het astronauten kinderfeest
Op de woensdag van het feestje vertrokken we met twee auto’s en tien kinderen richting Nederland. We werden opgewacht door één van de dames van het ‘kinderfeest team’. We werden naar onze tafel gebracht, die heel mooi gedekt was. Ballonnen (met zweefstof 😉 ) aan de stoel van de jarige en zo!
Zingen
Eerst mochten we zingen en een cupcake eten en mocht de jarige zijn cadeautjes uitpakken.
Fotomoment
Voor alle kinderfeestjes zijn er speciale verkleedpakken beschikbaar. Bij ons mochten alle kinderen een astronautenpak om aan te doen om op de foto te gaan. Ook voor het diep in de zee feest hingen er pakjes van Dory en Nemo … heel tof. Niet alle genodigden wilden op de foto met een astronautenpak! Dan kan zonder natuurlijk ook!
knutselen op het astronauten kinderfeestje
Dan was het tijd voor het knutselmoment. Met neon-verf mochten de kinderen schilderen op een omgekeerd plastic bord waar een een omgekeerde soepkom in plastic op was geplakt. Op die manier krijg je dus een UFO! 😉 Voor sommige kinderen was er die UFO eigenlijk te veel aan! Ze wilden al gaan spelen! Maar uiteindelijk hebben ze toch allemaal hun eigen vliegende schotel afgemaakt.
Versier je eigen pannenkoek
Dan werden ze na een hele tijd gewoon spelen terug naar de tafel geroepen! De pannenkoeken werden gebracht en er stonden allemaal potjes met lekkernijen naast. De bedoeling was dat de kinderen zelf hun pannenkoek konden versieren. Ook hier hadden weer een aantal kinderen geen tijd om te eten… spelen is leuker!
Themafeestjes rondom ons
Elk themafeestje heeft zijn eigen knutsel project en verkleedkleding. Ze waren al ‘de volgende keer’ en ‘als het mijn feestje is dan wil ik….’ aan het verklaren toe we gingen vertrekken! Een geslaagd feestje dat was het!
Maar natuurlijk geen feestje zonder vriendjes en vriendinnetjes! Allemaal heel hartelijk bedankt voor jullie aanwezigheid op het feestje van onze astronaut!
Oh jee, ik zal al maar vast bukken voor alle reacties die nu al op de puntjes van jullie tong liggen om naar mij toe te gooien! Hahahahaha! Ik sta in het onderwijs. Ik geef les op de middenschool van het secundair onderwijs. Dat zijn dus de pubers van 11 tot ongeveer 15 jaar. Ik doe mijn job met hart en ziel en uiteraard heeft mijn job enorm veel voordelen en ja, dat weet ik echt wel!
Vakantie!
Uiteraard hebben wij veel vakantie! 15 weken in totaal hier in België en dan tel ik de vrije dagen op feestdagen nog niet mee! Als mama vind ik het zelfs nog een groter voordeel dat ik vakantie heb als mijn eigen kinderen vrij zijn. Want God, wat zie en hoor ik soms gedoe over opvang regelen in de vakantieperiodes! Dat lijkt mij dus een hel en stress voor alle mama’s en papa’s die niet in het onderwijs staan!
Woensdag
Ook op woensdagnamiddag ben ik vrij! Ik kan zelf naar de kinesist rijden of de kinderen naar een verjaardagsfeestje brengen! Ja, ook die woensdagnamiddag is een enorm voordeel!
Pensioen
Een job in het onderwijs heeft altijd een pensioen gewaarborgd. Of ik daar nog helemaal in geloof in deze tijden, dat is een andere zaak. Maar als alles zo zou blijven zoals het nu is, dan zit dat wel snor!
Maar…
Ja, er is een maar! Er zijn in het onderwijs ook nadelen. Die zijn er in elke job en dus ook in die van mij!
1) Verlof heb je niet te kiezen in het onderwijs
Op sommige dagen zou ik willen dat ik zomaar een dag verlof kon nemen… Maar helaas, dat gaat dus niet! Zo heb ik de bruiloft van mijn man zijn baas in Canada gemist bijvoorbeeld en ook andere ‘kleinere’ events voor de kinderen. De jaarlijkse carnavalstoet bijvoorbeeld of een viering voor de ouders…. daar heb je geen verlofdagen voor staan. En ja, we hebben veel vakantie, maar soms zou ik gerust minder vakantie willen en die dagen dat ik ze nodig heb, toch kunnen vrij nemen.
2) Op vakantie gaan is duur
Op vakantie gaan is duur, altijd, want je zit altijd in het hoogseizoen. Via een ander land boeken kan je wel wat schelen, maar toch! Ik ben een een jaar thuis geweest met loopbaanonderbreking en toen gingen we in juni op vakantie! Wat was dat geweldig! Veel goedkoper en het was overal nog niet zo druk als in het hoogseizoen! Wat een verschil!
3) Harder werken of niet…
.. dat maakt in loon geen verschil. Als mijn man overuren draait, dat krijgen we daar een extraatje voor. En ja, in principe heb ik wel begrip voor het feit dat dit in het onderwijs zo is, maar aan de andere kant…
Er zijn collega’s die een hele zware opdracht hebben. Daar bedoel ik mee dat ze veel verschillende vakken in veel verschillende jaren met veel verschillende cursussen moeten geven. Er zijn ook collega’s die héél veel leerlingen hebben en met de examenperiode dus ook héél veel examens moeten verbeteren.
En dan zijn er collega’s zoals ik… Ik heb maar twee klassen dit schooljaar. Eén daarvan is een klasje van zeven leerlingen. Dat is gewoon een verschil, punt uit! Natuurlijk heb ik gekozen om halftijds te werken, dus verschil moet er dan wel zijn. Maar of je nu veel overuren draait of niet, het loon blijft wel gelijk.
4) Onbegrip
Nog een nadeel is het onbegrip van sommige mensen rondom mijn job. “Hoezo, de leerlingen zijn al een week eerder thuis dan dat het grote vakantie is? Hebben jullie nog geen vakantie genoeg? Moeten jullie er nog een extra week aanplakken?!”
Als ik dat hoor, begint er vanbinnen een vuurtje te branden! Die laatste week, als de leerlingen al thuis zitten, dan werken de leerkrachten nog super hard!:
Deliberaties
De klassenraden op het einde van het schooljaar zijn bijzonder intensief. Alle leerkrachten van de aparte klassen moeten aanwezig zijn en moeten van ter voren hun huiswerk gemaakt hebben. Hoe zijn de resultaten? Hoe was de trend van de resultaten (dalend, stijgend, status quo) gedurende het jaar? Welke remediëringskansen werden aangeboden? Werden deze kansen benut? Welke studiekeuze maakt de leerling? Vinden we dat een goede keuze? Waarom wel of waarom niet? Wat zouden we aanraden? Wat zetten we op het rapport? Hoe was de attitude? Waar moet de leerling nog aan werken? Welk attest krijgt deze leerling? Welke motivatie voegen we bij dat attest?
Je ziet, het is een hele boterham. De eerste klas, die van 8 uur ’s morgens verdient evenveel concentratie als die van 18 uur in de namiddag. Stel je eens voor dat de leerkrachten niet meer hun volle 100 procent zouden geven bij het bespreken van de toekomst van jouw kind?
Dus nee, wij nemen geen extra week vakantie! Wij zijn nemen onze job serieus en proberen elk kind op zich te bespreken om ze zo goed mogelijk te kunnen oriënteren in hun verdere schoolloopbaan. Het is belangrijk en dus willen we daar wat tijd in kunnen steken!
5) Het grootste nadeel van het onderwijs in mijn ogen…
Wat ik nu doe, zal ik over 30 jaar nog doen…
Lesgeven gaat lesgeven blijven. Uiteraard zal er heel wat ICT bij komen kijken en het geheel zal er vast heel anders uitzien. Toch weet ik niet of het onderwijs voor mij de uitdaging zal kunnen blijven bieden die ik echt wel nodig heb.
Soms denk ik dat ik er nog ooit ga uitstappen. Maar ik doe het lesgeven bijzonder graag en zeker als mama van drie jonge kinderen heeft het onderwijs enorm veel voordelen die ik niet snel zou willen afgeven!
Ik weet het echt niet of ik het mijn hele leven ga blijven doen… Maar voorlopig, zolang ik blij ben dat ik in september weer mag beginnen met een nieuwe klas en ik er weer ‘volle goesting’ in heb en zolang ik kleine kinderen heb, blijft het onderwijs mijn droomjob!
Fijne vakantie, als het straks zover is!
Ik wens al mijn collega’s deze laatste dagen nog goede moed bij de laatste loodjes. Als ze ’s nachts zitten te verbeteren tegen de klok en als ze straks bij elke leerlingbespreking de volle 100 procent geven!
Denk eraan … het is bijna vakantie! Vlak voor die begint moeten we misschien ook nog een paar slechtnieuwsgesprekken doen. Niet iedereen is geslaagd, natuurlijk.
Ook vandaag heb ik weer een creatieveling gevonden die over haar hobby wil komen vertellen! Laura heeft gewoon haar eigen sieradenmerk LOVY luxe kindersieraden uit de grond gestampt! Daarover komt ze vandaag wat meer vertellen. Ik geef het woord aan Laura:
Mijn naam is Laura van den Brink en sinds 2009 run ik mijn eigen sieradenmerk LOVY luxe kindersieraden. Ik heb een marketing- en communicatie achtergrond en die kan ik goed gebruiken in mijn huidige werkzaamheden. Ooit ben ik begonnen met het maken van luxe baby armbandjes en die lijn heb ik verder doorgetrokken naar andere zilveren kindersieraden, baby armbandjes met naam: naamarmbandjes, jongenssieraden en mama sieraden. Toen ik kinderen kreeg ben ik parttime gaan werken als communicatie adviseur, maar ik deed er altijd iets bij. Zo verkocht ik jaren geleden luxe kinderkleding via Marktplaats en dat groeide uit tot een eigen webshop die ik in mijn vrije uren runde. Ik switchte uiteindelijk naar zelfgemaakte babysieraden, onder andere door ruimtegebrek, en dat sloeg goed aan. Op dat moment bestond er nog niet zo’n soort sieradenlijn, speciaal voor baby’s en kinderen. Het was mijn droom om op een gegeven moment mijn baan op te kunnen zeggen en dat is – na jaren hard aan mijn eigen merk werken – gelukt.
Sieraden populair als kraamcadeau
Inmiddels werk ik al meer dan 5 jaar vanuit mijn eigen studio in Den Haag, waar ik elke dag mijn sieraden maak en verstuur. De verschillende kindersieraden die ik maak hebben vaak een speciale betekenis en zijn zeer persoonlijk. Bijvoorbeeld mijn baby armbandjes, die worden vaak gegeven als origineel kraamcadeau en de mama sieraden zijn erg populair rondom Moederdag en de feestdagen.
Eigenlijk ben ik heel trots op alle sieraden die ik maak. Zeker wanneer ik na afloop een enthousiast mailtje van een klant krijg die heel tevreden is of een mooi verhaal vertelt over hoe een kersverse moeder een traan moest laten toen ze haar sieraad kreeg. Soms hoor ik verdrietige verhalen, maar ook dan is het mooi als een sieraad juist troost kan bieden. Wat me is bijgebleven was het verhaal van een moeder die een armbandje met een geluksbelletje kocht voor haar dochtertje. De kleine had een spierziekte in haar arm, waardoor ze deze goed moest blijven bewegen. Het belletje zorgde ervoor dat ze haar armpje steeds vaker ging bewegen en dat was natuurlijk heel fijn om te horen.
Meer dan alleen kindersieraden maken
Ik werk ongeveer 40 uur per week aan LOVY. Dat betekent niet dat ik ook al die uren in mijn studio zit of dat ik dan sieraden maak. Ongeveer de helft van mijn tijd ben ik bezig met marketing en klantenservice. Het is namelijk best veel werk om goed in Google te scoren en nieuwe klanten te trekken. Vaak vinden klanten mij doordat ze in Google zoeken naar ‘kraamcadeau’ of ‘kindersieraden’. En ook via social media heb ik inmiddels een flinke achterban opgebouwd waar ik veel contact mee onderhoud. Elke dag krijg ik ook tientallen vragen via de mail, dus dat is ook een flink onderdeel van mijn werk.
Perfecte combinatie
LOVY is voor mij de perfecte combinatie van een flexibele en creatieve baan, waar ik zelf de touwtjes in handen heb en waarmee ik mijn salaris kan verdienen. Ik kan me niet meer voorstellen ooit voor een baas te gaan werken, haha. Eigen baas zijn betekent lusten en lasten. Maar doordat ik mijn tijd zo flexibel kan indelen, werkt dat heel goed in combinatie met mijn gezin. En dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste. Ik hoop nog heel veel jaren met LOVY aan de slag te blijven en veel persoonlijke sieraden te mogen maken.
Bedankt Laura, voor dit inspirerende interview. Het lijkt me super om van je hobby zo’n mooi beroep te maken. De speciale momenten die jij voor mensen nog meer bijzonder kan maken met jouw juwelen… dat is zo geweldig! Nog héél veel succes!
Het is een tijdje geleden dat deze rubriek nog eens naar boven kwam, maar toen ik de hobby van Elke tegenkwam, zij doet aan veren beschilderen, moest Ik het vragen. Ik kon niet anders dan vragen of ze zin had om eraan mee te werken. Gelukkig voor mij en voor jullie, was dat wel het geval! Vandaag zal Elke dus het woord krijgen over haar bijzondere hobby: veren beschilderen.
Wat meer over de kunstenares:
Hallo. Mijn naam is Elke Blaauwendraat. Ik ben moeder van 3, inmiddels volwassen kinderen. Tot drie en een half jaar geleden was ik werkzaam als administratief medewerker. Ik ben toen werkeloos geworden en zocht naar werk. Helaas mocht dit niet baten. Op mijn leeftijd is het niet makkelijk om weer aan het werk te komen. En vanaf toen ben ik op zoek gegaan naar alternatieven. Hobby’s, sporten en noem maar op. Een ding is zeker. Sporten is echt niet mijn ding. Dat viel dus al heel snel af. In het grijze verleden heb ik wel eens een snuffelcursus schilderen en tekenen gedaan. En ineens herinnerde ik mij dat. Toevallig kwam ik een vriendin tegen die een eigen atelier heeft en op sommige dagen mensen begeleidt tijdens het schilderen.
Wat is de kreatieve kronkel van Elke?
Ik heb nogal veel creatieve kronkels. Van textielverven tot haken, breien en knutselen. Alles heb ik al gedaan en sommige dingen doe ik nog steeds. Maar het blijkt dat ik voor schilderen op veren aanleg heb. Ik zelf ben nogal kritisch op mijzelf, maar anderen zeggen dat ik mooie dingen maak. Ik begin het steeds meer te geloven. Haha.
Hoe lang doe je al aan veren beschilderen?
Ik schilder nu een jaar, elke maandag avond met wisselend succes. Haha, de ene keer lukt het beter dan de andere keer. Sinds 2 maanden ben ik aan het schilderen op veren.
Hoe ontdekte je deze hobby?
Mijn vriendin, die van de schilderles, doet dit al jaren. Toen ik het dus ook een keer probeerde was ik verkocht. Heerlijk relaxed en bevrijdend.
Ik wist meteen dat ik dit ook wilde doen. Ik was zelfs een beetje jaloers op mijn vriendin. Kon ik dat ook maar. Want je moet daarvoor echt wel kunnen schilderen en ik vond mezelf dus een prutser. Ahum…
Waarom net de hobby van veren met kunstwerkjes beschilderen?
Mijn hobby is zo leuk omdat het telkens een uitdaging is de juiste veer met het juiste motief te combineren. Geloof me, dat is echt niet makkelijk. De juiste veer is net zo belangrijk als het kunnen schilderen. Ook liggen veren niet zo voor het oprapen. Dus veel lobbyen en daarna mooie motieven vinden. Voor mij is de grootste uitdaging om vooral niet te snel op te willen geven. Ik loop er regelmatig tegen aan dat ik denk: oh jee, dit wordt helemaal niks. En dan moet ik maar even stoppen en later weer doorgaan. De ijsvogel is daar een goed voorbeeld van. Bijna was hij in de prullenbak beland.
Wat is jouw pronkstuk en waarom?
Eh…..allemaal eigenlijk. Maar de meest recente werken worden steeds beter. Neem nou maar de Zeearend. Die veer is 51 cm. Dus de kop van dat beest is best groot op de veer. En dan moet alles kloppen. Met kleinere motieven kun je wel een smokkelen. Haha
Zou je dit ook als beroep willen doen?
Oh ja, echt wel. Maar ik ben bang dat de markt op gegeven moment wel verzadigd zal zijn. Maar het is zo leuk om te doen en omdat ik alles met facebook doe is het leggen van al die contacten ook zo leuk. Ik heb al menig leuk gesprek gehad. Wie weet. Ik zou het leuk vinden om van mijn hobby mijn beroep te maken.
Wat maakt veren beschilderen moeilijk?
Eigenlijk niks. Ok, mijn eigen karakter dan. Alles meteen helemaal in orde willen hebben, veel te zelfkritisch zijn en mijn ongeduld. Dingen die ik moet afleren dus.
Wat zijn de kosten die met jouw hobby verbonden zijn?
Mijn hobby heeft in het begin geld gekost. Maar je moet voor iets wat je heel leuk vind wel wat over hebben. Als je dat kunt althans. En ik heb er ook veel energie in gestoken om er iets van te maken en contacten te leggen. Ik ben bijvoorbeeld heel druk met Facebook bezig. Dat kost me op dit moment meer tijd dan het schilderen. En omdat ik nu veren verkoop heb ik een beetje geld om te investeren in nieuwe materialen.
Waarom doe je het veren beschilderen zo graag?
Ik hou ervan om creatief bezig te zijn. Het geeft mij voldoening om er iets leuks mee te kunnen creëren. Als ik dan de blije mensen zie of de leuke reacties lees ben ik zelf ook heel blij. Het leven kan zoooooo leuk zijn. We moeten het alleen zelf leuk maken. Geloof me, het gaat mij niet alleen maar voor de wind. In mijn privéleven zijn er voldoende zware tegenslagen geweest. Gelukkig heb ik een man en kinderen die mij in alles steunen!
Hoeveel tijd steek je erin?
Aangezien ik geen werk meer heb kan ik er zoveel tijd in investeren als ik zelf wil. En dat is op dit moment veel. Dank zij mijn lieve man, die het e.e.a. van mij overneemt in het huishouden. En nee lady’s, ik sta hem niet af!!! Hij is van mij!!!
Wat wil je nog bereiken met jouw hobby?
Ik wil nog veel leren en veel meer creëren. En hopelijk met mijn talent een hoop mensen blij maken.
Waar kunnen je nieuwe fans je werk vinden?
Ik heb een facebookpagina Elke’s homemade gifts en daar kunnen mensen mijn werkjes vinden! Het is zo leuk om daar mijn kunstwerkjes aan jullie te tonen. Ik zou het dan ook super vinden als jullie mijn pagina zouden willen liken!
Blijkbaar vinden mensen het op een smartphone niet altijd makkelijk om die ‘vind ik leuk’ knop te vinden, ik krijg daar echt veel vragen over. Vandaar dat ik het toch even wil uitleggen:
Zie je hier die drie puntjes aan de rechtse kant? Dus even klikken op ‘meer’ en dan kan je ‘vind ik leuk’ klikken. Ik zou het echt heel fijn vinden als jullie daar komen volgen.
Ik geef les in het secundair onderwijs, van mijn opdracht sta ik vooral in de b-stroom.
Dat wil dus zeggen dat de leerlingen die bij mij in de klas zitten doorstromen naar het BSO, het Beroeps Secundair Onderwijs.
Hier in België heeft die B vaak een slechte smaak!
Ook in het lager onderwijs gebruiken ze die B in Bijzonder Lager onderwijs.
Ze maken van ‘BLO-er’ al zolang als ik me kan herinneren een scheldwoord!
Terwijl die B in mijn ogen voor sommige kinderen gewoon staat voor: BETER voor je kind!
Laten afzakken, kansen ontnemen, …
Ouders zien BLO of BSO vaak echt helemaal verkeerd. Ze noemen het afzakken. Ze zijn bang dat ze hun kinderen kansen ontnemen.
En ach laten we eerlijk zijn, de maatschappij heeft dat beeld ook zo voor hen gevormd.
Als schaapjes lopen de ouders mee in het straatje van ‘Ik wil ze niet laten afzakken, ik wil mijn kind zijn kansen niet ontnemen …’
Maar lieve mensen, zo zit het NIET in elkaar!
Ondertussen ben ik aan mijn veertiende schooljaar begonnen, waar ik héél veel lesuren bij b-stroom leerlingen heb doorgebracht.
Dus ja, ik vind van mezelf dat ik er ervaring in heb!
Die wil ik even met jullie delen.
BLO ten opzichte van lager onderwijs.
Voor leerlingen die op een andere manier leren, die vaak wat meer tijd nodig hebben en waarvoor een klas van 27 geen optie is, bestaat het BLO.
Kleine klasjes, meer individuele begeleiding, meer structuur.
Op zich denk ik zelfs dat gewoon elk kind daarmee gediend zou zijn. Toch trekt de grote hoop kinderen zijn plan wel in het ‘gewone’ onderwijs. (Die gewone zet ik bewust even tussen haakjes, daar kom ik later toe!)
Bij ons op school hebben wij instromers van zowel lagere scholen als bijzondere lagere scholen.
En zal ik je eens wat vertellen? De leerlingen die instromen van het bijzonder lager onderwijs kunnen ‘beter’ mee.
Ik bedoel daarmee dat ze structuur hebben, héél goed weten hoe ze moeten organiseren en plannen, met alles in orde zijn en héél vaak betere resultaten behalen.
Ze hebben zes jaar super veel begeleiding gehad, een geweldig goede voorbereiding op het middelbaar onderwijs.
Ze starten en gaan als een wervelwind door het eerste jaar…
De leerlingen van het lager onderwijs, die het in het daar al erg moeilijk hadden en dus naar de b-stroom worden georiënteerd, hebben het zwaarder.
De overgang van lager naar secundair is voor alle leerlingen een grote stap.
Voor leerlingen die het al moeilijk hadden in het lager en zich ook nog eens aan een andere school moeten aanpassen is die stap een mega-obstakel.
Met begeleiding, studie-methodelessen en dergelijke, werken de scholen super hard om het ook voor die kinderen doenbaar te maken.
Maar geloof me vrij, de kinderen uit het BLO, maken die overstap veel vlotter.
Heb je dus je kind kansen ontnomen door ze naar het BLO te laten gaan als dat de beste optie was? Ik denk het niet… Je hebt je kind het juist moeilijker gemaakt als je het niet naar het BLO liet gaan, als het daar thuis hoorde.
Ze moeten hun brood goed verdienen.
Dat zeggen de ouders dan!
*zucht*
Ja, dat is wel waar, ze moeten hun brood verdienen… maar vaak willen ouders net iets meer dan brood. Liefst ook een groot huis met zwembad en een Lamborghini voor de deur! 😉
Oké, ik overdrijf misschien een beetje, maar ze kunnen niet allemaal dokter worden of advocaat!
Kinderen moeten richtingen kiezen die ze graag doen. Niks is zo nefast om schoolmoe te worden, dan iets studeren wat je vreselijk saai vindt!
Ik ken dakwerkers, metsers, verpleegsters, winkelbedienden, onthaalmoeders, mensen in de ouderenzorg … ze hebben allemaal BSO gedaan, verdienen allemaal hun boterham en bovenal, ze zijn gelukkig!
Als ze graag naar school zijn gegaan, vinden ze wel een job waarmee ze hun brood verdienen!
Vaak hebben ze na het secundair nog energie en ‘goesting’ om verder te studeren. En ja, ook met een BSO diploma (7de jaar), kan je nog verder studeren.
Niet goed weten wat je wilt is niet zo erg!
Ik kwam toevallig deze week een leerling tegen waar ik ook nog les aan had gegeven.
Het was een meisje en ze stond op de ladder de lampen te maken in de sportclub.
Ik geraakte met haar aan de praat. Ze had elektriciteit gevolgd en voeding op BSO. Toen ze afgestudeerd was is ze nog cursussen gaan volgen voor diëtiste en helpt nu mensen begeleiden bij het sporten.
Ze zei: “Ach ik wist niet zo goed wat ik wilde toen ik zo jong was. Nu heb ik het gevonden.”
En ik stond verbaasd te kijken hoe ze ook het licht terug werkende kreeg…
Ik voel verandering in hoe mensen BSO zien!
Op die veertien jaar tijd is er wel wat verandering gekomen!
Bij de open dag bij ons op school kwam een moeder vertellen dat haar dochter op het 1ste B zou beginnen, want ze wilde de zorg in.
Héél bewust: “Als ze dat wil doen, dan mag ze dat, want ze moet graag naar school gaan.”
Ik zag ouders van BLO leerlingen in september trots delen dat hun kind naar een bijzondere lagere school gaat.
Want je mag als ouder trots zijn als je de beste keuze voor jouw kind maakt, ook al denken er nog heel veel mensen dat je er slecht aan doet!
Maar we zijn er nog niet.
Want veel mensen zien niet dat die B staat voor BETER voor je kind!
Ze zien het als: “BWHAHAHAHA, hij kan het niet, hij is dom!”
Ik denk dan: “Bwhahahahaha, jij begrijpt het niet, wie is hier nu eigenlijk dom?”
Zelfs leerkrachten zijn er soms nog bang voor om uit te spreken dat de b-stroom een goede keuze zou zijn voor een bepaald kind.
De vooroordelen zijn de wereld nog niet uit.
Het M-decreet zegt dan weer dat zoveel mogelijk leerlingen in het ‘gewone’ onderwijs moeten kunnen instappen.
Dus zeggen de grote pieten hierboven dat er zoiets bestaat als ‘ongewoon’ onderwijs?
En ze breken het bijzonder onderwijs op die manier ook een stuk af. Ze schatten het niet naar waarde in!
En dat vind ik echt zo erg! Iets zo bijzonder als het bijzonder onderwijs is niet ‘ongewoon’.
De leerkrachten daar werken kei hard met hun leerlingen en ze halen de talenten in elk kind individueel naar boven.
Je zou zo niet praten als het jouw kind was.
Dat kreeg ik in een verhitte klassenraad te horen een aantal jaren geleden.
Ik begrijp heus wel dat je hoopt dat je kind later een leuke job kan beoefenen.
Ja, dat hoop ik voor mijn kinderen uiteraard ook.
Maar als het blijkt dat het voor hen de BETERE optie is om naar een BLO, BSO of zelfs BuSO te laten gaan, dan zal dat zonder pardon, onmiddellijk gebeuren.
(Mijn) kinderen moeten gelukkig zijn en graag leren. Hoe en waar dat zij dan het best leren… dat zal de tijd uitwijzen.
Kies voor geluk en respecteer anderen hun keuzes.
Voor sommigen ligt het geluk in thuisonderwijs, waar ik enorm veel respect voor heb, trouwens!
Voor anderen zal dat geluk in een methodeschooltjes te vinden zijn.
Veel kinderen zijn nu al gelukkig in hun traditionele schooltjes.
Nog anderen zullen hun talenten ten volle kunnen ontwikkelen in een BLO school of voor de oudere kinderen in een BSO richting en dus daar gelukkig worden.
De BuSO leerlingen zullen super trots zijn op het huis dat ze kunnen metsen en dus ook gelukkig zijn!
Laten we dus allemaal samen kiezen voor gelukkige kinderen!
Want die zullen hun talent vinden en volgen! Ze zullen het ten volle ontwikkelen.
En ik ben er vast van overtuigd dat ze dan ook hun boterham zullen verdienen! (Misschien wel zonder de Lamborghini voor de deur) 😉
Geweldig trots ben ik deze week! Ik ben zo blij dat Amigurumist DenDennis wilde meewerken aan mijn bescheiden blogje!
Zoals velen van jullie weten, haak ik zelf ook en het leukst om te maken vind ik nog steeds amigurumi.
Amigurumi (voor de niet-hakers) zijn popjes, knuffeltjes,… die in het rond worden gehaakt.
Er zijn héél wat goede Amigurumisten, ééntje waar ik enorm naar opkijk is DenDennis en hij wilde graag het interview voor mijn blog invullen.
Hier gaan we:
Barley Bear van DenDennis
Wie is DenDennis?
Ik ben een zeer gelukkig, getrouwde vader. Ik heb een dochter van bijna 17 en nu net een pas geboren zoontje, samen met mijn vrouw wonen we met zijn viertjes in het prachtige Amsterdam. Overdag run ik een eigen grafisch ontwerp bureau genaamd De Hazen (www.dehazen.nl). Samen met 3 fantastische medewerkers werken wij voor een diverse klantenkring. Van Rituals Cosmetics tot de Leprastichting. Mijn bedrijf bestaat dit jaar alweer 10 jaar. Ik ben ooit in een ver verleden begonnen aan de opleiding voor tekenleraar, deze heb ik helaas nooit afgerond en ben daarna verder gegaan met grafische opleiding.
Wat is jouw Kreatieve Kronkel:
Haha dat is wel een leuke omschrijving een ‘kreatieve kronkel’. Tja eigenlijk ben ik behoorlijk breed ‘kreatief’. Overdag ben ik non-stop bezig ben met vormgeven en ontwerpen, maar dat is bijna altijd achter een computer. Vandaar dat ik ’s avonds en in de weekenden graag met mijn handen bezig ben. Handwerken is dus een heerlijke ontspannen bezigheid voor mij. Ik haak enorm veel, maar daarnaast vind ik borduren, knutselen, origami en tekenen ook erg fijn. Aangezien ik met haken als amigurumist redelijk bekend ben geworden zit daar ook wel mijn meeste tijd in.
Hoe lang ben je al bezig met jouw hobby?
Als je als hobby creatief bezig zijn bedoeld dan al vanaf kinds af aan. Maar haken doe ik nu sinds 2012. Dat is ooit begonnen als ontspannen hobby maar kan je bijna zien als fulltime baan.
Hoe heb je deze hobby voor het eerst ontdekt?
Ooit wilde ik voor mijn bedrijf De Hazen een soort van wortel knuffel maken, die ik dan aan klanten mee kon geven. Ik kwam toen als snel bij haken. Maar helaas kon ik toen het geduld niet vinden om het af te ronden. Enkele jaren later kwam ik bij een vriendin van mij een boek uit China tegen met Amigurumi’s, en eigenlijk was ik gelijk verliefd. Dat wilde ik ook gaan maken. Vlak daarna hoorde ik dat mijn schoonzus zwanger was en kwamen we op het idee dat ik daar wel een knuffel tandje voor ging haken, aangezien ze tandarts is. En voor ik wist werd deze hobby meer dan een hobby.
Wist je meteen: “Dat wil ik ook doen/kunnen?”
Absoluut, zie hierboven. 😉
Wat is er nu net zo leuk aan je hobby?
Handwerken werkt bij mij zeer ontspannend. Na het runnen van een eigen onderneming is het heerlijk om thuis te komen en alle stress van je weg te haken of te freubelen. Daarnaast is het natuurlijk te gek dat je vanuit niks opeens iets kan creëeren als amigurumist.
Op welk ‘werkstuk’ ben je het meest trots en waarom?
Oh jeetje… deze vraag krijg ik wel vaker, maar vind ik echt te lastig om te beantwoorden. Ik ben super trots op al mijn werkjes. Maar ieder boek heeft wel een favoriet bij mij. Uiteraard ben ik trots op Kiesje / Molar aangezien daar alles mee begonnen is.
Zou je van je hobby je beroep kunnen/willen maken?
Eigenlijk is dat al gebeurd. Alleen zou ik nooit mijn andere bedrijf hiervoor op willen zeggen. Dat risico is te groot. Ik besef mij maar al te goed dat handwerken en zeker haken een hype is, dat kan ik echt niet tot aan mijn pensioen vol blijven houden. Daarnaast verdiend het nog niet genoeg om mijn gezin er van te onderhouden. Maar qua uren is het soms meer dan een fulltime baan.
Wat vind je moeilijk bij het beoefenen van je hobby?
Wat veel mensen niet beseffen is dat er naast het haken erg veel tijd gaat zitten neven-activiteiten, die er absoluut bij horen. Het actief bij houden van social media, reageren op berichtjes, mailtjes persoonlijke berichten en zo is best een tijdrovende klus. Daar gaat op sommige dagen meer tijd in zitten dan het haken. Daarnaast is het bedenken van originele amigurumi’s ook steeds lastiger. Steeds meer mensen krijgen het idee om amigurumi’s te ontwerpen, waardoor het moeilijker wordt om onderscheidend te zijn.
En wat ook erg moeilijk is, is het illegaal verspreiden van patronen en ontwerpen, ook daar zit erg veel tijd in. Ik krijg regelmatig van oplettende mensen linkjes door waar weer een patroon van mij illegaal verspreid wordt, soms staan mijn boeken een dag na uitkomst al gekopieerd en wel op diverse sites. Dat demotiveert enorm en kan ik ook erg verdrietig van worden.
Kost je hobby veel geld en hoe kom je aan je materiaal?
Op zich is het best een prijzige hobby. Gelukkig krijg ik af en toe wat garen toegestuurd van leveranciers om uit te proberen. Maar ik ben vaak eigenwijs en wil gewoon specifiek garen en kleuren hebben. Dus ga ik liever even naar een hobbywinkel en daar de gewenste garens kopen.
Puff de draak
Waarom doe je dit zo graag?
Het is erg leuk om al je fantasieën en schetsen tot leven te laten komen. Een amigurumi/knuffel kan je echt opgebouwd zien worden. Eerst een hoofdje, dan een lijfje en opeens heeft ie armpjes en benen en zie je hem zo opstaan en weglopen. Terwijl het ooit als platte schets in mijn schetsboek was.
Hoeveel tijd steek je erin. Kan je er voldoende tijd in steken naar je gevoel?
Ik probeer echt iedere avond minimaal 1 a 2 uur te haken, en dan de weekenden wat meer. Maar het gebeurt heel vaak dat, zodra een deadline voor een boek er aan komt, ik ’s avonds nog 4 tot 6 uur aan het haken ben, ’s morgens voordat ik naar kantoor ga nog even 1 uurtje haak. Dus ik heb eigenlijk nooit genoeg tijd voor mijn hobby. 😉
Wat wil je zeker nog graag doen met betrekking tot je hobby?
Poeh dat is ook een goede vraag. Ik denk eerlijk gezegd dat ik al behoorlijk veel bereikt heb met deze uit de hand gelopen hobby. In 2,5 jaar tijd 5 boeken uitgebracht (bezig met mijn 6e), beurzen geopend, op tv geweest, ambassadeur geworden voor een goed doel en reis het hele binnen- en buitenland door. Dus ik heb eigenlijk niks te klagen, en zou vooral op deze manier door willen blijven gaan. 😀
Oef – als ik dit allemaal lees ben ik nog meer onder de indruk dat je met mijn blogje wilde meewerken! Ik wens je nog super veel succes en ben super benieuwd naar je nieuwe boek!
Foto’s van de amigurumi werden met toestemming gebruikt en linken door naar de webshop van DenDennis, waar je patroontje en boeken kan kopen!
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Als er één naam bekend is in Nederland en Vlaanderen om haar deskundigheid rond hoogbegaafdheid, dan is dat uiteraard Professor Dokter Tessa Kieboom.
