Categorie: Uncategorized

Aan de moslim in mijn klas

Aan de moslim in mijn klas

Dag klasje!

Het is alweer een paar weken geleden dat ik jullie uitzwaaide, mijn klasje, mijn 14 pubers van het tweede jaar.
Als titularis waren jullie een beetje ‘mijn kinderen’, dat is elk jaar zo voor mij.
Ondanks het feit dat de klas absoluut niet de gemakkelijkste groep was die voor me heeft gezeten deze voorbije dertien jaar, vond ik het toch een geweldig jaar.
We hebben geleerd, gelachen en ik ben een paar keer vreselijk boos geweest…

moslim

Dankjewel moslim jongen!

Dit jaar wil ik echter één leerling extra bedanken… de moslim jongen in mijn klas.

Dankjewel omdat je zoveel interesse toonde in onze cultuur en godsdienst.
Eerlijk waar, je wist gewoon meer over de Katholieke godsdienst dan veel van je klasgenootjes.
De leerkracht godsdienst vond dat geweldig en kwam er me tijdens de pauze over vertellen!

Dankjewel omdat je bij elke aanslag die er gebeurde in de wereld super luid riep:
“Maar dat is NIET de Islam, mevrouw, DAT is niet mijn godsdienst!
Dankjewel om bij elke aanslag even het gesprek van de dag in die richting te duwen.

Want het was niet alleen Parijs of Brussel, het was overal vertelde je en dat was altijd erg, waar het ook was.
Je verkondigde dat met duidelijke toon!

Dankjewel om nergens een probleem van te maken.
Niet toen de klas won met een wedstrijd en een andere klas spaghetti voor ons had gekookt en er wel varkensvlees in zat.
Ah geen probleem, dan eet ik gewoon spaghetti zonder saus en met veel kaas!
Niet toen een leerling een traktatie bij had tijdens de Ramadan!
Geen probleem, mevrouw en gefeliciteerd F!

Dankjewel om zo open over de Ramadan te vertellen.
Over hoe je, als je suikerziekte hebt, helemaal niet mee moet doen en dat zwangere vrouwen ook niet verplicht worden.
Over dat ene familielid dat per ongeluk een glas water dronk en helemaal in paniek schoot, je vertelde het zo grappig!

En dankjewel dat deze dingen voor jou allemaal vanzelfsprekend zijn en zo zou het ook moeten!
Ik zou het niet zo bijzonder moeten vinden.
Maar weet je waarom ik dat net wel even in de verf wil zetten?
Je beseft misschien zelf helemaal niet welke invloed je hebt gehad op die dertien andere pubers in je klas.

Wat je onbewust deed!

Je hebt ervoor gezorgd dat zij meer weten over de Islam, misschien sommigen wel meer dan over hun eigen godsdienst.
Je hebt ervoor gezorgd dat ze de klas uit wandelden met een duidelijk beeld: “Die aanslagen, DAT is NIET de Islam!”
Je hebt ervoor gezorgd dat het ‘normale menselijke kantje’ van de Ramadan in beeld kwam, door alles wat je in geuren en kleuren vertelde.
Jij hebt gezorgd dat jouw godsdienst in de ogen van je klasgenoten kant nog wal raakt met IS of liever Daesh.
Zoals jij zitten er overal in Vlaanderen nog meer kinderen. Jullie allemaal samen doen zonder het te beseffen heel wat in de strijd tegen de radicale gedachtegangen.

Dus nog een keer dankjewel!
En het ga je (jullie) goed!

 

cropped-verfspat-1.jpg

Volg je al op BloglovinFacebookTwitterInstagram

Glaskunstenaar – Kreatieve Kronkels deel 7

Glaskunstenaar – Kreatieve Kronkels deel 7

glaskunstenaar

Ik was bijzonder onder de indruk van de glaskunstenaar Marco, die ik op een facebook groepje tegen kwam en vroeg hem of hij niet wilde meewerken aan mijn blog.
Het werd een aangename chat over zijn passie: werken met glas.  Ik ben héél blij dat Marco wilde meewerken.  Hij maakt echt prachtige dingen…
Lees hier meer over hoe hij zijn hobby beleeft:

Vertel eens wat meer over jezelf:

Ik ben Marco van den Bos, ik ben 45 jaar en altijd al met techniek bezig geweest.  Ik heb middelbaar beroepsonderwijs gevolgd.  Eerst pijpfitter/constructiebankwerker later loodgieter/verwarmings/servicemonteur.
Sinds 2008 ben ik paswerker/gereedschapmaker van spuitgietmatrijzen

Wat is jouw Kreatieve Kronkel:

Glas en voornamelijk glasblazen aan de brander

Hoe lang ben je al bezig met jouw hobby?

Dat wordt nu 9 jaar.

Hoe heb je deze hobby voor het eerst ontdekt?

Als kind liep ik op een braderie te kijken naar wat daar allemaal gebeurde.
Er waren toen ook nog meerder oude ambachten te bewonderen.  In een hoek zat een oude man glazen beeldjes te maken. Heel sierlijk trok hij uit staafjes de meest mooie dingen.
Beeldjes van dieren, scheepjes, sieraden en dat allemaal in de mooiste kleuren.
Ik was zo verwonderd dat het allemaal kon met een staaf glas en een vlam. Geweldig vond ik het ik heb uren staan kijken!

Ik wilde het onmiddellijk ook doen, maar mijn ouders prikten de droom ook even snel weer stuk.  Ze vonden het absoluut geen goed idee om met vuur te spelen.  Dat is natuurlijk ook logisch, achteraf bekeken.
Het idee om zelf glas te blazen was dus van de baan.

Ik werd ouder en er gebeurde veel in mijn leven.   Ik werd loodgieter dus met vuur spelen was er nog altijd bij! 
Ik had echter geen tijd voor meer voor hobby’s.

In 2008 kwam daar  verandering in.  Ik kreeg een nieuwe baan en had ineens veel vrije tijd.
Zo zat ik rustig wat te kijken op internet en kwam ik een filmpje tegen van een glasblazer. Dat wakkerde het vuur terug aan en tot heden ten dage ben ik er volop mee bezig.
De opleiding loodgieter kwam enorm van pas bij het begrijpen hoe branders en gas en elektra werken.
Ik heb inmiddels een klein atelier en ik maak, zoals die man ooit op de braderie van alles wat er in mij opkomt.
Liefst werk ik met zo mooi mogelijke krullen en kleuren, ik maak het mezelf dus best nog moeilijk ook.
Het duurt jaren voor je een goed glasblazer bent, maar in ieder geval ben ik hard op weg er eentje te worden van die ouwe stiel!
Dit ambacht mag niet verloren gaan.

Wist je meteen: “Dat wil ik ook doen/kunnen?”

Ja, het was voor mij echt liefde op het eerste gezicht.
Wat is er nu net zo leuk aan je hobby?
Het glas heeft een eigen snelheid, je kunt niet sneller of trager werken. Een Amerikaan vertelde me ooit “Glass will teach you to know when you’re  ready “

Het is ook een heel veelzijdige hobby.  De opdrachten draaien meestal rond geboorte, liefde, verdriet, geluk en zelfs dood.

Op welk ‘werkstuk’ ben je het meest trots en waarom?

Dat is een heel moeilijke vraag.  Voor mij is het een soort van spel, een uitdaging.  Als het gelukt is,  heb ik een nieuwe uitdaging nodig.
Ik kan heel blij worden van retticellohangers of een mooie bloemimplosie.
Ik heb ooit een giraf gemaakt, geïnspireerd op een ooievaar die een baby breng. De trotse moeder (die ook giraffen verzamelde) kreeg tranen in de ogen toen ze dat beeldje zag.  Dat was voor mij wel een moment dat ik besefte “Oké, ik doe iets goed “

13480344_10206720897161531_500521254_n (1)

Zou je van je hobby je beroep kunnen/willen maken?

Vorig jaar zijn we ingeschreven bij de kvk (Kamer van Koophandel) omdat mijn hangers goed gingen verkopen (via Facebook)
Ze gaan inmiddels de hele wereldbol rond!
Moest het ooit kunnen, heel graag!

13461040_10206720866800772_734191843_o 13487636_10206720866880774_1196986175_n (1) 13480406_10206720880081104_921009116_n

Wat vind je moeilijk bij het beoefenen van je hobby?

Soms heb ik weinig geduld (niet heel vaak hoor) dan kan ik beter stoppen, want dit kun je niet forceren

Kost je hobby veel geld en hoe kom je aan je materiaal?

Ja, dit is een heel dure hobby/beroep . Om glas te smelten (smelt bij 1600 graden) heb je heel veel warmte nodig. Met een speciale brander, gas en zuurstof kun je dat bereiken. Ook is er een computergestuurde oven nodig om tot een goed eindproduct te komen.
Ook kost het heel veel glas vooraleer je ermee weg bent.  Je handen moeten als het ware leren in 1 lijn synchroon te kunnen werken . Als je een staaf smelt, wordt het hete gedeelte net honing, maar dat loopt weg.  Door steeds constant te draaien en met de zwaartekracht te werken moet je het doel bereiken.

Waarom doe je dit zo graag?

Het geeft me ook rust , soms als je heel geconcentreerd bezig bent is het net meditatie , elk streepje of dotje glas elk lasje moet precies op de goeie plek komen. Alles moet van de eerste keer goed zijn anders kun je opnieuw beginnen.
Ook hou ik van ambachten, het is zonde dat die stilletjes aan het verdwijnen zijn.
Hoeveel tijd steek je erin?  Kan je er voldoende tijd in steken naar je gevoel?
Ik werk sinds 2009 in een vaste nachtploeg, door de week heb ik ’s middags veel tijd en in het weekend kan ik ’s nachts lekker rustig werken.

Wat wil je zeker nog graag doen met betrekking tot je hobby?

Ik weet dat het echt jaren duurt eer je echt alles kan!  Ik hoop dat ik, als ik met pensioen ben, hiermee nog wat kan bijverdienen en de mensen kan vermaken op de ambacht markten.
Het zou natuurlijk dan fantastisch zijn als er dan ook eens zo’n kereltje het glasvirus op doet.

https://animoto.com/play/3NCHVr0X6CTBT1zVYCp3Rw

Waar kunnen we je werk vinden:

Mijn persoonlijke Facebook : https://www.facebook.com/mvandenbos3
De facebookpagina van mijn glaskunst: https://www.facebook.com/Van-den-Bos-Glaskunst-1534305446792544/
Instagram : https://www.instagram.com/vandenbosglaskunst/
Etsy : https://www.etsy.com/nl/shop/VandenBosGlaskunst?ref=hdr_shop_menu

 

Bij deze wil ik Marco nog eens bedanken voor zijn bijdrage.  Ik vind het allemaal héél erg mooi en ik denk er zelfs aan om een hanger te kopen – het is gewoon de vraag welke dan! 😉
Als er nog mensen zijn die graag hun creatieve hobby hier op de blog in de rubriek ‘Kreatieve Kronkels’ willen laten blinken, net zoals Marco, de glaskunstenaar, dan mogen die mensen me altijd mailen op Ilse@kreanimo.be

GSM in en rond het klaslokaal.

GSM in en rond het klaslokaal.

Ik geef les aan pubers van rond de veertien jaar en iets jonger.
Bij ons op school is er nog steeds een verbod op het gebruik van GSM toestellen.  Zowel tijdens de les als tijdens de pauzes is het gebruik ervan verboden en staan er sancties op.
Momenteel woedt er (weer) een hevige discussie over het aanpassen van het schoolreglement rondom dit verbod.  Als er namelijk aanpassingen zouden moeten gebeuren, dan moet dit voor september in het nieuwe reglement staan… vandaar!

Een aantal jaren geleden ging deze foto viraal.  Ik heb hem vorige week aan mijn leerlingen laten zien met de boze reacties erbij.

gsm in de klas
http://herald-review.com/

De reacties die mensen erop hadden waren alles behalve positief en op het eerste zicht kan ik dat ook wel begrijpen.
Daar zitten ze naast één van de meest beroemde kunstwerken ooit, ‘de nachtwacht’ van Rembrandt van Rijn en ze zitten allemaal op hun GSM te tokkelen.

Hoe durven ze? Waar zijn hun manieren?’
‘Mooi beeld van waar onze maatschappij naartoe gaat!’

Uiteindelijk bleek dat deze leerlingen gewoon met de app van het museum aan het werk waren rond het schilderij en dat ze dus druk bezig waren met opzoeken!

Een beeld is niet altijd wat het lijkt.
En de mensen met de foute reacties hadden duidelijk nog iets te leren over het ‘kritisch’ kijken naar beelden 😉

Mijn mening over GSM op school.

Ik zou het nuttig vinden om in mijn lessen gebruik te kunnen maken van het GSM toestel!  Ik werk bijvoorbeeld met Artsonia om een digitale galerij aan te maken voor de leerlingen.  Als ze hun telefoon zouden mogen gebruiken, konden ze dat helemaal zelf doen.  Dat zou me een hoop tijd schelen!
Bepaalde oefeningen rond fotografie en street-art zouden met de GSM in de klas zoveel vlotter gaan!  Helaas, zolang het schoolreglement het niet toelaat, kan het ook niet!
Tijdens de pauzes vind ik ‘real life conversation’ toch nog erg belangrijk, dus voor mij mag het verbod blijven…

Enkel als het een meerwaarde kan bieden tijdens de les, zou het in mijn ogen mogen. 😉
Maar ja, ik heb het niet te beslissen, dus we zullen zien wat het gaat worden!

“Wat is een feed, mevrouw?”

Eén van de leerlingen begon vorige week te vertellen dat ze op instagram een paar mensen volgde die een hele mooie ‘white feed’ hadden.
Uit de reacties van sommige mede-leerlingen bleek duidelijk dat, hoewel iedereen instagram heeft, niet iedereen wist wat een ‘feed’ was en hoe je die dan zo mooi kon krijgen.
Ik heb hen toen voorgesteld om een huistaak te geven rond instagram.
Elk van hen moest 12 foto’s maken die van kleur, stijl en/of onderwerp bij elkaar pasten.  12 omdat als je het profiel van iemand opent, je precies 12 foto’s ziet.
Ze waren door het dolle heen: “Hoera, een instagram huistaak!”
Niet vaak heb ik hen al zo enthousiast gezien over een taak!
Ze kregen iets meer dan een week de tijd om 12 foto’s te posten met als hashtag #decowico. (Mijn vak en de school)
De foto’s moesten een mooie compositie hebben en op de één of andere manier bij elkaar horen.

Hier is een galerij met enkele resultaten.  Sommige foto’s heb ik bewust weggelaten wegens te herkenbaar! 😉

Ik hoop dat het reglement zal worden aangepast naar ‘GSM gebruik in de klas mag onder toezicht!’, want in onze maatschappij is de smartphone en de tablet niet meer weg te denken en jongeren moeten gewoon leren wanneer het gepast is om ze te gebruiken.
Ook moeten we onze jongeren wat krediet geven, kijk naar de foto van Rembrandt… Er is heus nog wel interesse voor kunst en cultuur!  Breng het naar hun leefwereld en je zal zien dat het werkt, dat heb ik met deze opdracht weer mogen ondervinden.
Ik was echt aangenaam verrast door de resultaten!

 

PS: De leerlingen die mijn blog ondertussen gevonden hebben en die stiekem mee volgen (Yep, ik weet wie jullie zijn!), als jullie feed er niet opstaat heeft dat waarschijnlijk te maken met de prachtige selfies die ik niet op mijn blog tentoon kan spreiden, maar geloof me als ik zeg: ze waren ECHT ALLEMAAL super! Bedankt voor jullie inzet!

 

 

 

Urbex fotograaf: kreatieve kronkels deel 3

Urbex fotograaf: kreatieve kronkels deel 3

urbex

Hier zijn we weer met een nieuwe Kreatieve Kronkel op maandag.  Deze week is het de beurt aan Kristel die Urbex fotograaf is.  Ze doet met haar foto-camera aan Urban Exploring oftewel het fotograferen van verlaten, vervallen gebouwen… dit noemt men kortweg Urbex

Vertel eens iets over jezelf:

Mijn naam is Kristel van de Laar, ik ben 36 en woon in het mooie Belgische Limburg. 16 jaar geleden heb ik een grafische opleiding afgerond aan het Antwerpse Sint-Maria. Momenteel werkzaam als huishoudhulp, een baan met veel waardering!

Wat is jouw Kreatieve Kronkel:

Ik ben altijd zeer creatief geweest, en ben vaak aan de knutsel.. dit van het ontwerpen van visitekaartjes, tot het maken van decoratieve spulletjes voor in het huis. Ongeveer een half jaar geleden heb ik mijn oude hobby fotografie weer opgepakt en sinds dat moment elk weekend op pad met mijn camera als urbex fotograaf.

Hoe lang ben je al bezig met jouw hobby?

Ik was als kind al erg in de ban van foto’s maken! Als we op vakantie waren in het mooie Frankrijk zocht ik altijd de oude stadjes op en was ik vaak te vinden op oude begraafplaatsen. De schoonheid van het oude, het vergane, was iets wat me toen al boeide! Op school voor het eerst leren werken met een oude analoge spiegelreflex camera, en nu zo veel jaren later een eerste digitale spiegelreflex camera gekocht.

Hoe heb je deze hobby voor het eerst ontdekt?

Het ontdekken gebeurde dus al in mijn kindertijd, en ben er ook altijd mee bezig gebleven. Er zijn zo veel dingen die ik leuk vind om vast te leggen op foto, maar sinds een half jaar ben ik voornamelijk bezig met ‘Urban Exploring’ (fotograferen van verlaten en vervallen panden) oftewel urbex

Wist je meteen: “Ik wil urbex fotograaf worden?”

Ja, ik heb het altijd fascinerend gevonden, en na een eerste ‘explore’ had ik de smaak te pakken! Ik heb meteen een nieuwe camera gekocht en ben sinds een half jaar nu elk weekend op pad om zo de mooiste locaties te bezoeken!

Wat is er nu net zo leuk aan je hobby?

Het is spannend, je stippelt je route uit en gaat op verkenning, je stapt je wagen in en komt op de mooiste plaatsen! Tot nu toe ben ik in België, Nederland, Frankrijk en Duitsland gaan exploren, maar zal ongetwijfeld nog verder reizen om nog zo veel moois te zien! Het geeft ook een bepaalde kick, omdat het verlaten plaatsen zijn, je er eigenlijk niet mag komen, en het vaak ontzettend gevaarlijke bouwvallen zijn met veel instortingsgevaar! Het is vaak een geweldig avontuur.. de locaties zijn moeilijk te vinden dus je begint met een hoop opzoekwerk. Je gaat googelen, je kijkt in google maps/earth en duikt virtueel de desbetreffende straten in om te kijken hoe je je bestemming het beste kan bereiken. Dit is niet altijd vanzelfsprekend, want de meeste bestemmingen zijn niet makkelijk toegankelijk. Of ze liggen midden in een bos, worden streng bewaakt door boswachters, zijn dichtgetimmerd of zelfs gemetseld, en je loopt een risico betrapt te worden op een terrein waar je eigenlijk niets te zoeken hebt. Alles bij elkaar is het een groot avontuur van A tot Z! En als je daadwerkelijk je doel bereikt hebt en met een kaartje vol foto’s weer naar huis rijdt, is je missie geslaagd!

Op welk ‘werkstuk’ ben je het meest trots en waarom?

Dat zijn er meerdere, maar heb tot nu toe wel wat favorieten! Deze staan op mijn foto pagina getiteld als ‘Chateau Noisy’, ‘Chateau H. (Return of the king)’, Chateau N. (It’s like a fairytale..)’ . Het zijn stuk voor stuk prachtige panden die al ruim 30 jaar leeg staan, die deels al erg ingestort zijn en waar prachtige decay te zien is!

urbex

13349134_10208477415466264_891441114_n

13388801_10208477427626568_1435996822_o 13390843_10208477427346561_1636440913_n 13388976_10208477427306560_1649304233_o

Zou je van je hobby je beroep kunnen/willen maken?

Ja, zeker wel! Maar het is niet echt gebruikelijk omdat de locaties bijna altijd op iemands privé terrein staan, en het niet de bedoeling is om er zomaar naartoe te wandelen zoals je ook een supermarkt binnen stapt. Het is delicaat, risicovol en daarom ook uniek!

Wat vind je moeilijk bij het beoefenen van je hobby?

De risico’s die je kan lopen, vooral op het gebied van betrapt worden en de straffen/boetes die je kan krijgen.

Kost je hobby veel geld en hoe kom je aan je materiaal?

De aanschaf van een goede camera kost geld, en in mijn geval probeer ik mezelf vaak te overtreffen om iedere keer weer wat beter te worden. Dit houdt in dat je toch telkens weer beter materiaal wilt kopen. Ook het reizen van en naar een locatie, de brandstof, een etentje hier, en een etentje daar.. maar het is het allemaal waard, en ik beleef er een hoop plezier aan!

Waarom doe je dit zo graag?

De spanning, de kick, het avontuur, en de beelden die het opleverd! Ik ben avonden lang bezig met het nabewerken van mijn foto’s en kan daar ontzettend van genieten! Ik krijg hier heel veel positieve energie van, en het voldane gevoel dat ik als kind ook had als ik een hele dag in de zandbak had gespeeld!

Hoeveel tijd steek je erin. Kan je er voldoende tijd in steken naar je gevoel?

Ik ga elk weekend, 1 a 2 dagen, plan dan ook meerdere locaties op een dag, en ook in de nabewerking zitten dus veel avonduurtjes! Momenteel heb ik daar veel tijd voor, en hoef me niet te vervelen!

Wat wil je zeker nog graag doen met betrekking tot je hobby?

Ik wil graag nog veel verder reizen en er is nog zo veel te zien! Dus het is voorlopig een hobby (lees passie) geworden waar ik nog lang niet klaar mee ben.

Waar kunnen we je werk bezichtigen?

https://www.facebook.com/kvdl.photography/

13389353_10208477434186732_746025392_o 13340905_10208477433866724_1542103141_o

Kristel deed een poos later ook een Urbex fotoshoot met onze communiecant!
Daar kan je ook meer over lezen:

Lees ook: Urbex communieshoot

Gaan ze je nu ontslaan, mevrouw? Een fout toegeven!

Gaan ze je nu ontslaan, mevrouw? Een fout toegeven!

Ik riep erg hard!

“Blijf eraf!”, schreeuwde ik!  “Je maakt het alleen nog erger”!
Ik schreeuwde in de klas en geloof me vrij, dat probeer ik zo weinig mogelijk te doen.
Waarom ik dan nu wel schreeuwde?

Wel, ik geef les in een school die nu zes jaar geleden een prachtige nieuwbouw heeft gezet.
Het ziet er werkelijk super modern en leuk uit.
De lokalen worden met uiterste zorg behandeld, want het ziet er allemaal zo mooi en nieuw uit!

De stagiair en het action painten!

Een paar maanden geleden had ik een stagiair voor mijn vak decoratie.
Hij had een super leuke opdracht bedacht waarbij de leerlingen een linoleum druk zouden doen op een achtergrond in de stijl van Jackson Pollock.
De leerlingen moesten dus ‘action painting’ doen op een blad met ecoline (felgekleurde inkt).

fout
Image property of the Albright-Knox Art Gallery, Buffalo, NY.

 

Fout

Het ging allemaal vlotjes, de leerlingen hadden er zin in!
Tot het misging. …
Eén leerling raakte per ongeluk zijn penseel die nog in de ecoline pot stond en ‘zwiepte’ zo een reeks spatten op de rol-gordijntjes.
Ik snelde naar de wasbak, nam een doekje en probeerde snel de ecoline van het rolgordijntje af te wassen.
Maar ik maakte er onmiddellijk een gat in! SHIT
De leerling naast me zag het gat en stopte  zijn vinger er in en toen schreeuwde ik dus:
“Blijf eraf, je maakt het alleen nog maar erger!”

“En nu mevrouw?”
“Nu? Nu, ga ik eerlijk vertellen wat er is gebeurd.”
“Gaan ze je nu ontslaan, mevrouw?”
“Waarom?  Omdat er iets in een atelier is voorgevallen met inkt?  Neen, dat denk ik niet.”

Zo’n kosten zijn uiteraard voor de verzekering.
Ongelukjes kunnen gebeuren en het was niet opzettelijk, want dat kan je aan het richting van de spetters zien.
Opzettelijk, dat gaan de spetters van boven naar onder… deze liepen van onder naar boven….
Of heb ik nu te veel CSI gekeken 😉