Vandaag zijn mijn man en ik 12,5 jaar getrouwd. Dat is de helft van 25 jaar en dat noemen ze blijkbaar een koperen huwelijk. Dat dit niet iets vanzelfsprekend is “tegenwoordig” zal iedereen wel weten. Want vele huwelijken/relaties worden beëindigd, vaak met kinderen in het midden. Dat liefde een werkwoord is, dat weten wij maar al te goed. Ons huwelijk ging ongemerkt voor de buitenwereld door een heel slechte periode.

Het diepe dal

Sommigen weten al dat mijn man en ik in een heel diep dal hebben gezeten. We waren toen al lang samen, maar nog niet zo heel lang getrouwd. En toch zat er iets grondig fout in onze relatie. Ikzelf zat in een héél diep dal, maar volgens mij heeft niemand dat ooit aan mij gemerkt. Want naar de buitenwereld toe zette ik een “happy face” op en ging ik maar door. Ik had toch alles om gelukkig te zijn… waarom was ik dat dan niet?
Mijn man en ik leefden een tijdje naast elkaar in plaats van met elkaar, maar ook wijzelf hadden dat niet echt helemaal door…
Alles was zo ‘vanzelfsprekend’ geworden.

Het besef

Op een gegeven moment kregen we echter wel door hoe diep onze relatie eigenlijk wel niet zat. Dat we inderdaad naast elkaar leefden en dat vooral ik heel diep zat! Ik was ongelukkig!
We hadden het toen kunnen opgeven, echt het had gekund! Er waren ook nog geen kinderen, dus het had in 1-2-3 geflikt kunnen zijn. En ook dat is iets wat we beiden nu nog héél goed beseffen.

Een streep eronder?!

Maar ondanks onze problemen beseften we ook dat we wel bewust voor elkaar hadden gekozen, dat we getrouwd waren. Er was ook het besef dat we elkaar doodgraag zagen en dat we het gewoon nog niet wilden opgeven. Het was een héél moeilijke periode! Praten, praten, praten! Huilen, huilen, huilen (ik dan toch, maar het werkte helend!) Afspraken maken! Praten, dat is voor vele mannen, ook voor die van mij, niet zo vanzelfsprekend! Trekken, sleuren,…  maar blijven praten. Soms tot een kot in de nacht.
Het heeft een hele lange tijd geduurd en weer denk ik niet dat iemand in de kennissenkring het door had, hoe zwaar wij het hadden.

Samen uit het dal.

Maar we kwamen wel uit dat diepe dal, samen en veel sterker dan ooit! De laatste jaren, waarbij mijn man voor zijn werk héél erg vaak in het buitenland zat, waren ook zwaar voor ons als gezin! Maar die diepe put, waar wij 9 jaar geleden inzaten, heeft er wel voor gezorgd dat wij als koppel veel sterker zijn komen te staan. En ook ikzelf ben er veel sterker uitgekomen. Wij hebben er enorm veel van geleerd. Alles heeft een reden en ons diepe dal was nodig om de voorbije moeilijke periode beter te kunnen dragen, denk ik.

Liefde is een werkwoord

En dat is echt geen leugen. Geluk in een relatie komt niet zomaar, daar mag en moet je héél hard voor werken.

Vroeger was ik heel zwart-wit in het denken over relaties! Dat heb ik helemaal afgeleerd. Als een koppel, ondanks een hele hoop problemen, er toch voor kiest om samen te blijven, dan is dat een heel moedige en zware beslissing. Want opgeven is nog steeds gemakkelijker dan eraan werken. Het is ‘The easy way out’.

Toch veroordeel ik ook de koppels niet die wel uit elkaar gaan. Soms is het echt gewoon de betere oplossing. Trek de streep en ga ieder apart verder met je leven!

Als ik naar mijn drie kinderen kijk en naar mijn soulmate aan de andere kant van de ontbijttafel, dan weet ik dat wij een goede beslissing hebben gemaakt om wel voor onze relatie en ons huwelijk te vechten. En geloof me vrij, het is een gevecht geweest! Zelfs al heeft (bijna) niemand daar ooit iets van gemerkt! Dat koperen huwelijk is er niet ‘zomaar’ gekomen!

De mok met de bezegelingen van onze liefde voor ons koperen huwelijk

Vandaag gaf ik mijn man een magische mok cadeau. Hij staat vol met foto’s van ons en van onze kinderen. Het feit dat we dat koperen huwelijk kunnen vieren vandaag, daar ben ik enorm dankbaar voor. Het besef dat we dit ook gewoon nooit hadden kunnen halen en dat die mok met schattige kinderen er nooit zou geweest zijn is er ook nog altijd. Maar dat we die 25 jaar (en meer) zullen halen, als we er zelf iets over te zeggen hebben, dat staat wel als een paal boven water.

De Magische mok

Een lange tijd geleden deed ik mijn man al eens een magische mok cadeau. Maar de oude mok is echt oud. Wij zijn veranderd en er is een derde kindje op de wereld dat nog niet op de vorige versie stond. Het ding was zowat zijn favoriete tas om uit te drinken. Tijd voor vernieuwing. Ik koos dit modelletje uit:

Ik kon er namelijk lekker veel foto’s op kwijt! En ik kon hem ook personaliseren! Wat er nu zo magisch aan is? De fotootjes komen pas tevoorschijn als er een warme vloeistof in de tas wordt gedaan! De kinderen vonden het een heerlijke ontdekking om te zien dat ze er zelf opstonden!

Persoonlijk op onze koperen huwelijksverjaardag.

Dit is een heel persoonlijk artikel, maar wie weet zit er iemand van mijn volgers ook ongemerkt voor de buitenwereld, in een diep dal… Weet dat het wel kan dat je eruit komt samen! Ik weet zeker dat er ‘verdoken’ nog heel koppels zijn die samen uit een diep dal zijn gekropen, zonder dat iemand het heeft gemerkt! Toegeven dat het slecht gaat is namelijk niet zo makkelijk in een maatschappij die streeft naar perfectie en goedkeuren van anderen.

Koppels die toch vechten voor hun relatie en erin slagen er sterker uit te komen. Ze bestaan! Wie zijn ze? Wat drijft hen? (Het zou zomaar een reality reeks kunnen worden!) 😉
Maar ik weet de uitkomst van die vraag al zelf:
De liefde drijft hen en de liefde wordt nooit saai!

Take care en tot snel!

liefs Ilse

Het product van deze blogpost werd ons aangeboden door Smartphoto.
Zoek je trouwens nog een leuk valentijnscadeautje? De Valentijnskorting bij Smartphoto is nog geldig tot 28 februari! Je krijgt 15% korting op alle producten als je de volgende code gebruikt: VALENTIJN18.