Opvoeden Archieven - Pagina 4 van 6

Perfectionisme: wanneer wordt dat een probleem?

By Ilse Verhoeven | 2018-07-13 | Comments 8 comments

Hoogbegaafde (en hoogsensitieve) kinderen hebben vaak een perfectionistisch kantje.
Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, want ‘het goed willen doen’ wordt normaal gezien ook beschouwd als iets positief! Maar het kan ook echt helemaal de verkeerde kant opgaan en dan is het uiteraard wel een probleem! Hou je kind dus goed in het oog als het aankomt op perfectionisme!

Perfect

Wat is perfect? Zo goed dat het niet te overtreffen is… Maar hoe vaak komt dat echt voor? Bestaat het perfecte huis, de perfecte outfit of de perfecte tekening? Dat is uiteraard subjectief.
Hoe komt het dan dat perfectionisme zo vaak voorkomt bij hoogbegaafde kinderen? Voor een stuk is dat aanleg. Ze zijn vaak gewoon in staat om zo ver door te denken dat een meer perfecte oplossing een mogelijkheid is om te bereiken.

Wanneer wordt dan perfectionisme een probleem?

Als een kind de lat zo hoog legt dat er faalangst begint te ontwikkelen. Of ze gaan dingen mijden die ook wel eens fout zouden kunnen aflopen, dan wordt perfectionisme wel een probleem.
En uiteraard is net het maken van fouten wel helemaal oké. Want uit je fouten kan je leren! En net dat leren leren is vaak bij hoogbegaafden een ding. Want hoe leer je ‘leren’ als de meeste dingen gewoon vanzelf gaan?

Hoe zit het bij onze zoon?

Als je zijn kamer binnenkomt zal je echt niet denken dat hij een perfectionistisch kantje heeft! Het ziet er altijd ontploft uit, behalve als de hulp net is geweest! (En ik probeer hier en daar wel wat te fatsoeneren zonder ‘zijn systeem’ in de war te brengen.)
Toch heeft hij wel een perfectionistisch kantje. Dat zit hem vooral in het vormen van letters bijvoorbeeld. Als de juf zegt hoe een letter moet geschreven worden, zal hij er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de letter ook perfect zo wordt geschreven. Daar komt dan vaak doorhalen bij, want de letter was niet helemaal zoals het hoorde!

Lees ook: waarom je zoon helpen zijn paspoort te tekenen een stom idee is

Toetsen bespreken met hem

Als hij toetsen mee naar huis krijgt, dan bespreek ik met hem de fouten die hij heeft gemaakt. Dat gaf in het begin echt gedoe. Hij begreep toen niet zo goed waarom ik dat wilde doen. Hij zag het als hem met de neus op de feiten drukken. Want hij wil geen fouten maken en toch, door de chaos in zijn hoofd, maakt hij ze wel. Hij vindt dat zelf super erg, dus toen ik dan ook nog kwam ‘zeuren’ over zijn fouten, vond hij dat echt héél erg vervelend.

Lees ook: Het belang van mindset + groeimindset kaarten printables

Ik heb echt moeten drukken op het feit dat het helemaal niet erg was dat hij fouten had gemaakt! Het ging niet over de fouten op zich, wel over wat je eruit kan leren!

Fouten maken blijft wel een ding

Als je hem nu wijst op iets wat hij anders had kunnen doen, dan voelt hij zich vaak nog aangevallen. We moeten dan steeds verduidelijken dat het geen persoonlijke aanval is, maar een tip voor hem om sommige dingen die fout lopen te vermijden in de toekomst! En weer moeten we op het hart drukken dan fouten maken oké is!

Lees ook: Last van hoogbegaafdheid.

Het meisje dat nooit fouten maakte – boekentip

In de klas en ook thuis is het belangrijk om een ‘growth mindset’ te stimuleren. Dat klinkt voor mensen die totaal niet thuis zijn in het onderwijs misschien moeilijk in de oren. Maar het komt gewoon neer op het feit dat je kinderen moet leren dat fouten maken oké is. Dat je net uit je fouten veel kan leren en dat de weg ergens naartoe vaak belangrijker is dan het resultaat.

Uitgeverij Bazalt

Uitgeverij Bazalt heeft een reeks van bijzondere kinderboeken. Het zijn boeken die in de klasbibliotheek vaak echt niet mogen ontbreken en ook thuis een meerwaarde kunnen bieden. Een van hun laatste nieuwe boeken is het boek over Isabella: “Het meisje dat nooit fouten maakte.”

Het verhaal – Het meisje dat nooit fouten maakte

Isabella is de perfectie zelf. Ze heeft, echt waar, nog nooit een fout gemaakt! Maar dan op een gegeven moment maakt ze ‘bijna een fout’. Ze kan niet stoppen met denken aan die ‘bijna fout’.
Ze is wel ‘het meisje dat nooit fouten maakte!’
Ze kan toch echt geen fout gaan maken?!

Mijn mening

Ik ben een softie hè, en zeker als dingen herkenbaar zijn, dan zit ik al snel met tranen in mijn ogen! Het is echt een prachtig boek. Het is zo’n bewustwording voor kinderen! Je hoeft niet alles meteen goed te doen, je hoeft zelfs niet alles goed te doen. Want dingen fouten doen, dat kan ook gewoon héél leuk zijn!
Isabella maakt in het boek een mindset shift. Kinderen gaan het zich echt kunnen voorstellen!
In het boek staat ook een linkje waarop je het lesplan kan downloaden. Voorlopig staat er nog niets, want het boek is nog te nieuw en het lesplan zou pas ergens in de loop van juli worden geplaatst! Maar het komt zeker! Altijd handig om er ook echt mee aan de slag te gaan in de klas!
‘Het meisje dat nooit fouten maakte’ is naar mijn inziens een echte aanrader voor leerkrachten die rond een groeimindset willen werken in de klas. Maar ook voor ouders van kinderen die neigen naar faalangst, waarbij het perfectionisme de kop op steekt, een echte must-have!

Gegevens “Het meisjes dat nooit fouten maakte”

Het meisje dat nooit fouten maakte
Mark Pett en Gary Rubinstein
Illustraties: Mark Pett
ISBN: 978-94-6118-252-4
Te koop via deze link voor 14,95

Andere mindset boeken op mijn lijstje kan je hier vinden.

Pinnen voor later:

Het boek werd opgestuurd ter review – Het artikel is wel mijn eerlijke mening.

Wat de Rode duivels onze kinderen leerden over voetbal

By Ilse Verhoeven | 2018-07-11 | Comments 4 comments

Misschien had je het me niet gegeven, maar ik ken een beetje van voetbal. Ik kom uit een echte voetballers familie. Onze bijnaam hier in het dorp is zelfs voor een stuk te danken aan de snelle beentjes van mijne bompa op het voetbalveld. ‘Den Haes’ (De haas). Al mijn nonkels en mijn papa hebben gespeeld en zijn (jeugd)trainer geweest. Als 14 jarige stond ik met rood-blauwe sjaal trouw elk weekend met mijn vriendin langs het plein te supporteren voor de lokale voetbalploeg. Ik leerde off-side en wanneer gele en rode kaarten werden uitgedeeld. Van een goede match kan ik nog steeds genieten.
Nu de Belgische Rode duivels met hun ‘gouden generatie’ aan het voorbije wereldkampioenschap begonnen keek ik dus trouw elke match! En eerlijk, van mij hadden ze wereldkampioen mogen worden. En dat heeft niets te maken met het feit dat ik een Belg ben, eerder met hoe ik vind dat voetbal zou moeten zijn. Deze jongens zijn een voorbeeld voor de kleine voetballers, voor de toekomst van het voetbal! En daar mogen we trots op zijn!

Voetbal is hard werk!

Een Eden Hazard loopt de benen onder zijn lijf vandaan, een Romelu Lukaku bestudeert honderden video’s. Ze zien voetballen echt als hun werk. En wat mag je jezelf gelukkig prijzen als je van je hobby je beroep hebt kunnen maken. Of die bedragen die worden neergeteld in het voetbal nodig zijn? Dat is even een andere discussie. Maar je moet werken voor brood op de tafel. (Of een Porche op de oprit van je villa!).

Voetbal is een teamsport!

Deze groep wilde echt wel lopen voor elkaar. Ze verschoven van positie als dat nodig was. Die ene goal bij de 2-2 waarbij Romelu de bal doorliet voor Chadli en er 3-2 van maakte… Ahhhh – prachtig toch?! Het collectief is belangrijk en dat hebben ze echt wel getoond.

Voetbal is niet flauw doen!

Val je op de grond? Oké, dan sta je recht en doe je verder. Voetballen! Geen tijd rekken, maar spelen. Voorstaan? Nog een goal proberen maken! GAAN! Een winnaarsmentaliteit!
“En Kevin, nu Brazilië?!” – “Ja, winnen!”

Voetbal is fairplay!

Voetballen is respect tonen voor je tegenstander, de scheidsrechter en je ploegmaats. En ook dat heeft deze ploeg gedaan!

En dan lig je eruit

Tegen een ploeg als Frankrijk…
‘Ze waren defensief beter!’ – ‘Anti-voetbal is ook voetbal’ – ‘Tactisch gewoon beter!’
En ja, allemaal waar!
Maar als mijn zoon op het veld zo’n een een flauwe tactieken zou toepassen zou ik hem na die match toch eens duchtig zeggen wat ik daarvan vond. (Ja, ook als hij zo oud is als die voetballers die gisteren op het veld stonden!)
Zo tijd rekken, met de bal gaan lopen bij een ingooi! Echt, een klein kind is er niets tegen!
Ik las ergens: “Dat doen ze in 4de provinicale ook hoor!” – Ja en is dat dan de manier om te willen spelen? Alstublieft zeg! Zet jezelf daar eens boven!
Ik geloof nog in integriteit! Ik had eruit willen liggen tegen een ploeg als Japan! Petje af voor die ploeg en hun supporters!
Ik kies voor echt voetbal, voor willen winnen met veel mooie doelpunten, voor teamspirit, respect en fairplay.

Laten we dat aan onze kinderen meegeven!
Ik blijf hopen op een wereldbeker waar een ploeg door hun voetballend talent en hun spirit de beker in de lucht kan steken. Een team dat wil gaan voor elke bal, dat echt wil voetballen! Zo een ploeg verdient dat! Een anti-voetbalploeg in mijn ogen niet, maar dat is persoonlijk.
Bovenal ben ik trots op deze Belgische ploeg! Ze hebben dan misschien niet gewonnen, maar wat hebben de kinderen meegekregen van dit team denk je? Iets onbetaalbaar in mijn ogen!
Take care en tot snel
liefs Ilse

Als je kind niet meer wil gaan slapen. Wat doe je dan?

By Ilse Verhoeven | 2018-06-23 | Comments 3 comments

Er zijn zo van die fases, je zegt dan als mama tegen jezelf: “Het is een fase, het gaat wel weer voorbij!”. Toch hebben we een tijd terug wat problemen gehad met de oudste dochter en dat ging dan vooral over het gaan slapen. We hebben een heel gestructureerd ritueel om naar bed te gaan hier in huis! Toch liep het grandioos fout bij haar! En wat doe je dan als je kind niet meer wil gaan slapen?

Ons ritueel

Wassen, pyjama aan, tandenpoetsen, nog een keertje naar toilet, verhaaltje voorlezen, mama stopt je en en papa komt nog een kus geven. (Of papa stopt je in en mama komt nog een kus geven).
Bij de oudste dochter moet dan ook nog de muziekdoos aan en moet er kleding worden klaargelegd voor de volgende dag. De jongste wil standaard ‘neuzen neuzen’ en knuffel. Het is duidelijk, altijd hetzelfde! En toen begon het helemaal fout te lopen met de oudste dochter…

Ingestopt en voetstappen

Het begon met voetstappen die ik hoorde op de bovenverdieping als de kinderen al zouden moeten slapen. Als ik dan terug boven kwam, zat mevrouw op toilet of zo. In principe kon dat niet echt, want ze was al naar toilet geweest, dat hoort bij het slapengaan stramien hier in huis. In het begin dacht ik dat ze het vergeten was of zo, maar later bleek dat niet het geval te zijn!
Ik kwam haar ook enkele keren tegen op de trap! Ze vond dan dat de kleding die we hadden uitgekozen niet goed was. Ze had iets anders in haar hoofd
Ze wilde een andere knuffel! En uiteraard een knuffel die we niet onmiddellijk konden vinden en waar dan een hele zoekactie voor op touw moest worden gezet.
“Ik heb dorst, mama” – oké, nog een slokje, niet te veel en slapen.
“Je hebt me een knuffel gegeven, maar geen kus!” – Wat niet waar was, maar wat doe je dan?

Je wordt het beu als je kind niet meer wil gaan slapen!

En ik ben zo geduldig en ik kan zoveel hebben, maar op een keer was ik het meer dan beu!
Er knapte iets in mij. Het was op een moment dat ik alleen was met de kinderen. Mijn man zat in Macau! Ik begon te roepen!
“Nu is het genoeg! Jij met je excuses! Je gaat NU slapen!”
Dat maakte het uiteraard niet beter! Een hysterisch kind tot gevolg en een ‘Ik ben een slechte mama’ gevoel er bovenop!

De verbetering!

Na een tijdje, met goede afspraken maken van ter voren, leek het beter te gaan. Ze moest van mij zorgen dat ze gedronken had, naar toilet was geweest, dat haar gekozen knuffel en kleding er waren VOOR dat het grote licht uit ging! Ze bleef in haar bedje! Yes, een overwinning!

De nachtmerries

En toen begonnen een maand of zo later de nachtmerries! Ze zat met grote ogen recht op in het midden van haar bed. Ze wilde het licht niet meer uit en wilde absoluut niet gaan slapen. Er MOEST een monstercontrole volgen onder het bed en onder de kast en in de kast! Toen ik dus dacht dat het voorbij was, kwam het terug en erger!

Oplossingen voor als je kind niet meer wil gaan slapen.

Ik deelde mijn ‘probleem’ met andere mama’s en kreeg te horen dat ik misschien gewoon haar bed eens moest verhuizen. Dat was een goed idee, maar niet zo simpel op haar kamer. Bij het bijbouwen (door de vorige eigenaars) moest namelijk de schouw van de verwarmingsketel ergens komen. Haar kamer was een wasplaats, dus dat maakte niet zo uit dat er een schouw doorheen liep. We hebben de schouw met super mooi behangpapier gedecoreerd en het is echt een accent geworden in de kamer. Maar zomaar grote dingen gaan verhuizen? Dat is wel andere koek!

Het accent behang. — Hier zie je de schouw met accent behang papier.

Toch draaien?

Na wat nadenken en puzzelen hebben we het dan toch klaar gekregen om haar bed op een andere plaats te zetten! Het is op deze manier eigenlijk een héél knus hoekje geworden! Ik zou ook beter slapen!

Hoe gaat het nu met haar?

Ik vond het echt super moeilijk om een oplossing te zoeken voor als je kind niet meer wil gaan slapen!
Uiteindelijk bleek dat ze nachtmerries had over een bepaalde aflevering van nachtwacht. Toen we wisten waar ze vandaan kwamen, konden we er erover praten en toen ging het langzaam beter! Ze gaat nu terug super flink slapen!
Broer kreeg al een nieuw dekbed overtrek bij zijn nieuwe bed, zijn bed piepte namelijk veel te hard! En nu mocht ook zij een nieuwe kinderdekbedset kiezen voor haar heringerichte kamertje.

Macha en de beer

En ja, mevrouw koos voor Masha en de beer. Na Dora and friends zowat het meest irritante filmpje op TV naar mijn gevoel 😉
De bestelling werd echt enorm snel geleverd vanuit Nederland naar België! Dikke duim voor de webshop voor kinder dekbedovertrekken waar we hebben besteld!
Ach ja, het is dan wel Masha en de beer geworden! Het is geen Nachtwacht, ze krijgt er geen nachtmerries van en ze was er super blij mee! En dat is natuurlijk wat telt!
Wij gaan trouwens altijd voor 100 procent katoenen lakens op de bedden! Ik heb het niet zo op dat polyester op een bed. Ik waste de set uit en maakte haar bed op met de nieuwe lakens! Wat zal ze glunderen!
Hebben jullie kinderen het ooit moeilijk gehad om te gaan slapen? Wat was ‘de’ oplossing bij jullie?
Take care en tot snel
Liefs Ilse

Kermis brengt altijd miserie! zucht

By Ilse Verhoeven | 2018-06-11 | Comments 11 comments

Het is traditie bij ons in de familie! Op vaderdag, de tweede zondag van juni in België, is het ook kermis bij mijn ouders. Kermis is misschien wat overdreven, want héél lang doe je er echt niet over om alle kraampjes te zien. Traditioneel staat er een paardenmolen, een viskraam of twee, een lunapark, een frietkraam, zo’n kraam met van die schuifmachines, een ballenkraam en een schietkraam of twee. Soms zijn er nog botsautootjes of zoals dit jaar zo’n trampoline met elastieken. That’s it! Maar op vaderdag gaan wij eten bij mijn ouders en dan gaan we ook even met de kinderen naar de kermis.

40 euro op 40 minuten op de kermis

Echt waar! 40 euro op 40 minuten zijn erdoor gegaan! Ze hebben twee ritjes op de paardenmolen gedaan. De oudste dochter drie, want die had ‘de flosch’, zoals ze dat hier noemen, gevangen! En alle drie hadden ze gevist. Ik was 40 euro armer en heel wat rommel rijker. Tja…

Mijn poging om gedoe te vermijden

Elke keer liet ik me vangen! Elke kindje voor 10 euro eendjes vissen en dan zaten we daar een uur te kiezen. En dan heb ik zo’n dame bij die altijd van die kleine rommeltjes kiest en die dan twee of soms drie dingen moet kiezen om haar ‘budget’ op te kopen. En aan de andere kant dan twee andere kindjes die het ‘niet eerlijk’ vinden dat iemand meer spulletjes kan kiezen dan een andere! Ik was dan een half uur aan het uitleggen dat het de waarde was van de spulletjes en niet het aantal dat telt! Maar ja, een kind ziet dat uiteraard anders!

De oplossing

Ik dacht dit jaar DE oplossing te hebben gevonden. Op voorhand mochten ze kiezen (binnen het budget) waarvoor ze zouden vissen! De jongste zag een ‘prachtige’ eenhoorn en zou daarvoor gaan vissen. 15 euro kostte dat ding! Maar grote broer en grote zus kozen beiden iets van 5 euro. Tja… Nu kan je wel opperen dat het niet eerlijk is als je naar de centjes kijkt, maar het zal mij worst wezen. De kinderen waren alle drie blij met hun keuze ook al was het budget verschillend! Yes! Dit zou lukken!

De jongste moest natuurlijk veel meer eendjes vissen dan de andere twee. Toen ze dan eindelijk klaar was, moest ze nog kiezen welke kleur eenhoorn moest hebben. Zou het de roze of de blauwe worden?
Maar toen viel haar oog op de ‘prachtige’ zeehond er naast!
“Maar,…. ik wil geen eenhoorn! Ik wil de roze zeehond!”
Mijn oog gleed naar het stickertje dat waar een ander budget op stond dan wat de eenhoorn had ‘gekost’. “Oh noooooo!”
Ik probeerde dus om haar te overtuigen dat ik had betaald voor de eenhoorn en dat we die toch wel moesten nemen nu!

Maar nee, ze had haar hart gezet op die roze zeehond! Sh*t!
Want nu moest ze nog iets bij kiezen en uiteraard had ik weer dezelfde discussie als altijd.
Niet met de oudste, die had namelijk 2 dingen in zijn doosje zitten en dus was het nog steeds eerlijk! Maar de oudere zus vond het echt niet eerlijk en trok een heel kwaad gezicht!
We hebben haar uiteindelijk kunnen sussen! Ze had namelijk die ‘flosch’ bij de paardenmolen gevangen en had dus ook één keer meer mogen blijven zitten!

Frietjes brengen redding

Gelukkig brachten de frietjes die bij ouders zouden staan te wachten redding. En de kersenboom in de tuin, die nu vol kersen hangt, deed de kermis snel vergeten!

Kermis is nostalgie en meestal gewoon gezellig en leuk.
Kinderen genieten en dus genieten ouders mee, maar soms, zo héél soms, zou ik eens willen dat het zonder miserie kon zijn!
Wat probeer je als mama allemaal om ruzie te vermijden? Tja, en je ziet, dan mislukt het nog wel eens!

Gaan jullie naar de kermis? Is er dan budget per kind? Hebben jullie tips om miserie te voorkomen?

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Gipsverband verwijderen – Je kind voorbereiden

By Ilse Verhoeven | 2018-04-30 | Comments 4 comments

Toen onze dochter als kleuter drie weken in het gips kwam te zitten door een barst in haar scheenbeen, was dat een ramp. Een kleuter die niet kon lopen en moest stilzitten! Ze mocht echt niet steunen! En natuurlijk als er zo een gips komt, dan zal iemand dat gipsverband verwijderen op en bepaald moment. Daar kan je jouw kind dan ook best op voorbereiden, zeker als ze nog zo klein zijn als onze dochter toen. Ze was op dat moment 3 jaar (bijna 4).

Het aanleggen van het gipsverband

De verpleger die de gips aan heeft gelegd was erg vriendelijk en behulpzaam, maar ik weet niet of hij zelf al kinderen had.
“Ze gaat sowieso huilen als hij eraf moet, eh mevrouw”
“Euhm, dat weet ik niet zo zeker.”
“Jawel, alle kinderen wenen zo met die zaag en dat geluid.”

– Ik zweeg en dacht er het mijne van –

Waarom ga je er al vanuit dat een kind sowieso gaat huilen? En als dat dan zo altijd al geweest is, heb je er dan al eens over nagedacht hoe je dat misschien kan voorkomen?

Voorbereiden gipsverband verwijderen.

Vijf dagen voor dat het ze zouden gaan verwijderen begon ik dus met de voorbereidingen.
Ik legde uit dat de zaag een zagend geluid maakte (ik was héél goed geworden in ‘zagen’ 😉 )
De zaag maakt veel lawaai, dus ik vertelde ook dat ik een hoofdtelefoon zou meenemen, maar dat de zaag alleen in gips kan snijden, niet in beentjes.
Ik vertelde dat het wel ging kriebelen.

Ik liet haar ook het volgende filmpje zien.

https://www.youtube.com/watch?v=167xqGKS9hk

Lees ook: voed je kind op alstublieft
Lees ook: Als je peuter gevaarlijke pillen slikt

Gipsverband verwijderen

Wel, onze dochter heeft helemaal niet gehuild bij het gipsverband verwijderen. Ze wist perfect wat er ging komen, ze was erop voorbereid.
Soms dank ik echt dat mensen kinderen onderschatten. Ze kunnen al zoveel verwerken en ze begrijpen ook echt al veel meer dan dat je denkt!
Als je denkt dat iets moeilijk gaat zijn, probeer het dan makkelijker te maken voor het kind! Er bestaat zoveel materiaal op het internet tegenwoordig.

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Tandenfee inspiratie van jullie allemaal!

By Ilse Verhoeven | 2018-04-06 | Comments 2 comments

Een paar weken geleden vertelde ik hoe ik mijn vleugeltjes voor het eerst had aangetrokken om tandenfee te spelen. Ik vroeg aan mijn lezers of ze ook al voor tandenfee hadden gespeeld en als ze dat niet deden, hoe ze dat dan verklaarden bij de kinderen… Mijn lezers bezorgden me zo heel wat tandenfee inspiratie.

Tandenfee inspiratie om niet mee te doen.

De tandenfee is een verzinsel zoals draken en elfjes, dus natuurlijk komt die niet op bezoek. Zo hebben we het ook aan de kinderen uitgelegd.
De tandefee bestaat niet. Net als de Kerstman niet bestaat. In Amerika waren de mensen jaloers op onze Sinterklaas en daarom hebben ze de Kerstman verzonnen. Maar die is natuurlijk helemaal niet echt. En voor de SInt was het uiteraard gewoon te ver en te veel!
Wij hebben gewoon gezegd dat de tandenfee een TV-figuur is en dat ze niet echt is.
Hier komt ze niet, maar we hebben wel een heel mooi doosje om de tandjes in te bewaren!

Tandenfee inspiratie voor wat extra magie

Wij leggen een centje onder het kussen. (De meesten van mijn lezers leggen blijkbaar 2 euro, maar het bedrag verschilt hier en daar nog wel wat!)
Onze zoon kwam zelf aanzetten dat de tandenfee een chocolade munt legt, dus bij ons legt ze ook een chocolade munt! (Maar wel goed poetsen dan!)
De eerste keer dat de tandenfee langs komt, krijgt ze een heel mooi zakje om haar centjes in te bewaren.
Wij strooien glittertjes bij de deur voor een extra toets van magie.
Geen centje, maar een hele mooie steen leggen wij onder het kussen. Wij leggen ook een mooi tasje de eerste keer, daar kunnen dan de steentjes in worden bewaard!
Glitters bij het raam en een centje onder het kussen.

Meningen verschillen, dus ieder zijn eigen keuze!

Sommigen mensen zijn echt helemaal tegen de tandenfee. Ze bestaat niet, het is onnozel en de kinderen geloven het sowieso niet. Dat kan en dat mag, uiteraard.
Als het duidelijk is voor de kinderen en er afspraken zijn gemaakt, komt het wel in orde!

Wij hebben er nu voor gekozen om wel mee te doen. Ik vind een tikje magie nog altijd wel leuk. Het zijn kinderen en ze zijn maar even klein, denk ik dan!
Ik vind de glitters op zich een héél mooi idee, maar na het fiasco met de glitters van een dikke maand geleden, waar ik nog steeds de bewijzen hier en daar van kan terugvinden, denk ik dat ik het bij centjes ga houden!

Ik vond het super leuk om de tandenfee inspiratie van mijn lezers te weten te komen.

Lees ook: Maarten, Claus of Klaas – is het niet wat verwarrend?

Lees ook: bangmakers uit mijn kindertijd.

Sommigen maken er echt wel werk van! De kinderen zullen volgens mij nogal genieten als je beslist om er wel aan mee te doen!

pinnen voor later?

Take care en tot snel

liefs Ilse

Luiheid – Hoe ga je om met de druk als ouder?

By Ilse Verhoeven | 2018-03-16 | Comments 16 comments

En we zijn bij de finale beland van het ouderzonden project! Zeven weken werd ons het vuur aan de schenen gelegd door de zeven hoofdzonden te vertalen naar ouderzonden. Met de bijbehorende vragen gingen heel wat mama bloggers nadenken over bepaalde zaken. Bij sommige dingen had ik nog niet ‘echt’ stilgestaan. Ik vond het dan ook een super reeks om te schrijven! De reeks heeft ervoor gezorgd dat ik naar mezelf als mama ging kijken… zowel hoe het was als beginnende mama van één klein baby jongetje als hoe het nu is als doorwinterde mama van drie die er vaak alleen voor staat. En wat ook leuk was, jullie, de lezers, gaven duidelijk aan dat het fijn was om deze reeks te lezen! Maar aan alle mooie liedjes komt een einde en dus eindigen we vandaan met de laatste hoofdzonde: luiheid!

Wat is druk?

Eerst moest ik voor mezelf bepalen wat druk eigenlijk is… Want ik ben niet zo echt een schaap dat de kudde volgt. Ik doe vooral wat me het beste lijkt. Voor zowel mezelf als voor mijn kinderen. Daarom besliste ik ook een paar jaar geleden om halftijds te gaan werken. Héél bewust om de druk op mezelf te verminderen. Als mijn man in het buitenland zit, ben ik even een alleenstaande mama van drie en daar fulltime bij werken, dat zag ik echt niet zitten. Ook niet in het onderwijs, met zoveel vakantie 😉
Het was dus zeker niet uit luiheid, maar wel uit besef dat mijn kinderen maar één keer klein zijn dat ik deze beslissing, samen met mijn man nam.

Druk op de kinderen

Er is hier in huis wel structuur, maar druk vind ik toch iets anders.
We eten elke dag op ongeveer dezelfde tijdstippen en we eten normaal gezien ook aan de tafel. Bedtijd ligt vast en daar houden we ons ook in het weekend zo goed mogelijk aan. De kinderen weten heel goed wat ze mogen en wat niet en ook wat van hen wordt verwacht. Maar druk leggen we daar niet op, het is ingebouwde routine.
Schooltasjes staan in de ochtend klaar op de stoelen van het eiland, met hun fruitjes en koek erin. Onze kinderen weten wat hen te wachten staat.

Spelen

Omdat we vast overtuigd zijn dat kinderen vooral leren door te spelen, laten we hen ook dat veel doen. Er sneuvelen daardoor wel eens dingen en mijn huis ligt ook wel eens onder de glitters en de lijm….
Experimenteren in een veilige omgeving kan hier ook gewoon…

Druk op schoolwerk

Dat is een moeilijke, want ik ben vooral van het principe dat kinderen voor zichzelf moeten leren werken en dat geldt dus ook al op school. Bij mij heeft nooit iemand moeten zeggen dat ik moest leren of huiswerk moest maken, van thuis uit werd me ook meegegeven dat het mijn eigen verantwoordelijkheid was en dat wilde ik ook aan mijn kinderen doorgeven.

Maar dan was daar onze oudste zoon. Het lezen wilde niet echt vlot gaan, het ging zelfs tegen alle verwachtingen in, super traag. Als hij zou lezen op het niveau dat hij praatte, dan was er niets aan de hand! 😉
Ik vond het zo vreselijke moeilijk om de balans te vinden! Want zonder te oefenen ging hij het niet leren, maar hij deed het zo tegen zijn goesting! Hij wilde niet lezen! Zo vreemd was dat! Want hij heeft altijd van boekjes gehouden, nu nog, zo lang hij maar niet moest lezen!
En ik wilde hem absoluut geen degout van boeken laten krijgen… Nog steeds ben ik op zoek naar evenwicht daarin. Ik wil hem namelijk niet te ver pushen, maar hij moet natuurlijk wel oefenen om te leren lezen. Ergens ben ik blij dat hij als hoogbegaafde nu toch al wel ergens moeite voor moet doen, zodat hij leert dat niet alles zomaar vanzelf gaat! Maar simpel is het nog steeds niet! Ik ga op zoek naar boeken die wel binnen zijn interessevelden liggen en die niet de kinderlijk zijn…

Luiheid of relax zijn?

Ik ben er van overtuigd dat kinderen tijd nodig hebben om kind te zijn. Dus ik push niet en ik geloof erin dat alles wel in orde komt met mijn drie aapjes! Al zal het bij de ene van de nest misschien toch wat meer bloed en tranen kosten! Luiheid wil ik dat niet noemen. Het is eerder een relax zijn. Leren aan kinderen om te genieten van dingen de ze maken, die ze leren, die ze meemaken. Ervaringen opdoen samen!
Dus hoewel ik ooit wel de luiheid de bovenhand laat krijgen, leg ik het eerder uit als relaxte mama die niet te veel druk legt, maar de kinderen laat genieten….

Dit was de allerlaatste van de ouderzonden! Jammer!
Ik weet nog niet of ik het hierbij ga laten, misschien kan ik andere vraagjes in de stijl van de ouderzonden gebruiken of zo… Ik ben er nog niet uit! 😉

Ouderzonden reeks.

Dit artikel werd geschreven als onderdeel van de reeks ouderzonden. Deze reeks werd bedacht door Romina en Annelore

De voorgaande artikelen in deze reeks kan je hier vinden:

Hoogmoed: waarom ik een goede mama ben
Hebzucht: wat ik niet deel met mijn kinderen
Lust: wat doe ik om mezelf graag te blijven zien.
Jaloezie: wat zou ik onmiddellijk overnemen van andere ouders als dat zou kunnen?
Vraatzucht: Wat weiger ik mijn kinderen nooit?
Woede: Hoe kunnen mijn kinderen op mijn spreekwoordelijke knoppen duwen?

Dit artikel is ook deel 31/40 van 40 dagen bloggen.

Take care en tot morgen

Liefs Ilse

Tandenfee spelen is niks voor mij… of wel?

By Ilse Verhoeven | 2018-03-11 | Comments 19 comments

Met Sinterklaas en de Paashaas was ik helemaal mee, voor de Kerstman hadden we duidelijk gemaakt dat de Sint en Santa afspraken hadden gemaakt! Iets met te veel kindjes in de wereld om allemaal tegelijk te bedienen en afstanden die voor paarden en rendieren, ook al zijn ze magisch en zo, toch wel wat te ver werden. Toen onze zoon een paar jaar geleden begon te wisselen, kwam echter de tandenfee naar boven. Wie? Juist ja, de tandenfee!

Amerikaanse films

Uiteraard had ik al wel van haar gehoord hè, het magische mevrouwtje dat de tandjes die onder de kussens van de kindjes liggen komt halen en een centje in de plaats legt. Maar die fee is mij vroeger wel ALTIJD vergeten! Wij hadden een tandendoosje, geen feetje dat komt wisselen. (Grappige woordspeling bedenk ik me nu 😉 )
In films uit Amerika komt ze wel vaker voor hè. In de film Rise of the Guardians leerde ik de tandenfee echt goed kennen en die film hebben de kinderen natuurlijk ook gezien!

Mag mijn tand onder mijn kussen?

Toen onze zoon dan begon met wisselen en kwam aandragen met het tandenfee idee was ik best verbaasd. Wie is daar ooit hier in Europa mee begonnen dan? Want ‘vruegur’ was dat hier toch niet zo? Of ben ik dat gewoon totaal vergeten dan?
We spraken met onze zoon af dat we de tanden zouden verzamelen en dat we ze dan allemaal tegelijk onder zijn kussen zouden leggen als ze allemaal uit waren. Ik hield daarbij in mijn achterhoofd dat hij tegen de laatste tand het geheim wel zou ontcijferd hebben en dat ik er dan gemakkelijker vanaf zou komen! 😉

De zus

Maar dat was een beetje buiten onze oudste dochter gerekend! Een paar dagen geleden verloor ze op haar vijf jaar ook haar eerste tandje. Ze had het tegen me gezegd en ik had haar gefeliciteerd. De dag dat hij was uitgevallen had ik een hele drukke dag. Ik had ’s avonds nog nocturne van de tentoonstelling van mijn klasje en het was dus een dag geweest van rennen van het één naar het ander. De tandenfee was totaal niet in mijn gedachten die dag…

tot ze de dag erna opstond met een teleurgesteld gezicht.
“De Tandenfee is niet langs geweest!”
Ai! Epic Mommy Fail!

Maar ik had dus ook geen idee dat ze van plan was geweest om haar tandje onder haar kussen te leggen! Die fee was helemaal niet in mijn hoofd geweest!

Papa redt de dag

“Ah, maar dan heeft de tandenfee het gewoon héél druk gehad! We proberen straks nog een keer!”
Fieuw! Dat was een slimme oplossing!

Mama in tandenfee kostuum!

Ik trok dus mijn vleugels aan en zette een kroontje op mijn hoofd en sloop héél stilletjes haar kamer binnen. “Normaal” geeft ze geen piep als ik binnen ga! Maar deze keer ging ze draaien en wat geluid maken!
Oehhhhh SPANNEND, zo fee spelen!
Mijn hand gleed onder het kussen naar het papieren zakdoekje waar het tandje was ingedraaid en ik legde 2 euro in de plaats!
Stilletjes sloop ik de kamer terug uit!

YESS! Euforisch gevoel hoor! Ik begrijp nu echt helemaal waarom mensen ook tandenfee willen spelen in Europa! 😉

Wel of geen tandenfee?

Er is veel te zeggen en te denken over het al dan niet tandenfee spelen. Moeten we alles zomaar klakkeloos overnemen van andere landen? Ergens vind ik van niet.
Maar de wereld wordt alle dagen kleiner door het internet en social media.
Er zijn zoveel dingen die we nu zien en weten van andere landen en continenten die helemaal niet zo leuk zijn…
Maar dit… een beetje magie… Kinderen nog kind laten zijn en laten dromen over de tandenfee… Ik zie er echt geen graten in.
Dus vanaf nu zal ik vaker mijn vleugeltjes aantrekken en wie weet laat ik wel een spoor van glittertjes achter de volgende keer! 😉

Spelen jullie ook voor tandenfee of tandentovenaar?

Lees ook: tandenfee inspiratie van mijn volgers.

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Dit artikel is ook 26/40 van 40 dagen bloggen

Woede – Waarmee helpen mijn kinderen mijn dag om zeep?

By Ilse Verhoeven | 2018-03-09 | Comments 11 comments

Nee, ik ga echt niet beweren dat ik nooit boos word. Hoe lief en schattig ‘onze kinders’ ook zijn… ze kunnen soms echt het bloed van onder onze nagels halen! Hier in huis is dat dan vooral de middelste. Ze hebben alle drie wel een koppigheid in hun karakter, maar de oudste dochter spant de kroon! En ja, dan verlies ik mijn geduld nog wel eens! Ik zet vandaag in het kader van de ouderzonden mijn woede aanvallen waar mijn kinderen voor kunnen zorgen op een rijtje!

Als ze misbruik maken van wat papa niet weet!

Klinkt heel grof natuurlijk! Maar zoals jullie weten is mijn man vaak in het buitenland voor zijn werk en uiteraard worden er dan ‘afspraken’ gemaakt met de kinderen waar hij niets van weet. We proberen alles af te stemmen, zodat we wel aan hetzelfde zeel trekken, maar bij sommige dingen loopt dat dus wel eens mis. Dat resulteerde een paar weken geleden in een huis vol glitters. Arrghhhhh

De afspraak was: “Niet zonder mama met de glitters spelen!”
Maar mama was naar de winkel en papa was er wel en die zei dat ze het wel mochten (en ook nog zonder papa!)! Stout natuurlijk, want de dames weten echt wel wat de afspraak is!
Ik kwam dus thuis in een huis vol glitters, ze hadden alles onder gestrooid en ondertussen waren ze van naar de woonkamer verhuisd om TV te kijken… Dus ook heel de living en de zetel… ALLES zat onder de glitters. Ik heb alles gepoetst en ondertussen is de huishoudhulp al twee keer geweest, maar ik ontdek nog steeds glitters! De jongste was gaan plassen, haar potje staat in de badkamer… De oudste dochter had drinken genomen in de keuken, met de glitters aan haar kousen.
Oh en de glitter werkjes lagen in de living op de kast te drogen….
OVERAL glitters! OVERAL!

Woede als ze niet praten

Onze oudste dochter is, zoals ik al zei, de koppigste uit het rijtje. Vaak is ze boos en boos zijn, dat mag! Verdrietig zijn dat mag!
Maar als je boos bent om iets en je niet vertelt waarom, dan kunnen mama en papa ook geen oplossing aanbieden!
Het is een echt leerproces dat nog steeds loopt! “Meisje: VERTEL wat er je dwars zit, dan kunnen we misschien helpen!”
En als ze daar dan koppig staat te wezen, dan word ik dus wel eens kwaad!

Geen geduld hebben.

Ook hier spant de oudste dochter de kroon. Als ze iets wil, dan wil ze dat NU.
Toen ik haar ging ophalen bij een speelkameraadje een tijdje terug, had ze gezien dat de grote zus met haar vriendinnetje slijm had gemaakt. Ze wilde dat ook maken. Maar die avond had ik nog een vergadering, moest ik nog eten klaarmaken en lessen voorbereiden. Slijm maken stond dus niet in de planning en kon er ook niet meer tussen. En dan kan de bom barsten bij haar. Ze wil dat NU, vandaag, direct…
Maar dat kan natuurlijk niet en dan probeer ik dat rustig uit te leggen! Toch kan het dan uiteindelijk uitlopen in woede van mijn kant! Ik heb ‘neen’ gezegd. Het kan nu gewoon even niet. We zullen dat wel eens doen, maar NIET vandaag, NIET nu!
Uiteindelijk komt ze gewoon knuffelen hoor, maar dat neemt echt wel een tijdje in beslag!

Doe je schoenen aan

Dat is er denk ik één stukje woede dat héél herkenbaar is voor iedereen:

“Doe je aub je schoenen aan?”
“Heb je nu nog je schoenen niet aan?”
“Als je jouw schoenen niet kan vinden, heb je ze niet op de juiste plaats gezet.”
“Hier zijn je schoenen, ik heb ze gevonden, doe ze nu aan!”
“Ik ga vertrekken! Ga je nu op je sokken mee?”
“DOE DIE SCHOENEN AAN, ANDERS ZIJN WE TE LAAT!”
EN DOE DIE JAS DICHT!
Tja… voel je de woede?! 😉

Ouderzonden reeks.

Dit artikel werd geschreven als onderdeel van de reeks ouderzonden. Deze reeks werd bedacht door Romina en Annelore

De voorgaande artikelen in deze reeks kan je hier vinden:

Hoogmoed: waarom ik een goede mama ben
Hebzucht: wat ik niet deel met mijn kinderen
Lust: wat doe ik om mezelf graag te blijven zien.
Jaloezie: Wat ik wil overnemen van anderen ouders.
Vraatzucht: Wat weiger ik mijn kinderen nooit?
Luiheid:

Volgende week de laatste in de opgegeven reeks, maar de ouderzonden zijn leuk om over na te denken. Misschien ga ik er wel een blijvertje van maken. (Op aanraden van één van mijn lezers!)

Take care en tot morgen
liefs Ilse

Dit artikel is ook 24/40 van 40 dagen bloggen.

Vraatzucht – wat weiger ik mijn kinderen nooit.

By Ilse Verhoeven | 2018-03-03 | Comments 9 comments

We zijn al bij de vijfde ouderzonde van de reeks gekomen en dat is vraatzucht. De vraag die erbij hoort gaat zo: “Wat kan je je kinderen nooit weigeren als ze erom vragen?”. Ja, die vraatzucht is ook geen gemakkelijke opdracht in de reeks! En ik dacht dat jaloezie al zo moeilijk was!

Wat ik zou willen dat ik nooit zou moeten weigeren

“Mama, kunnen we een spelletje doen?”
“Kom je mee met de lego bouwen, mama?”
“Mama, kom je mee in de zetel zitten?”

Als je daarop nee moet antwoorden, dan knaagt dat toch altijd wel een beetje! Helaas kan het niet altijd en moet ik nog steeds vaak “Neen” zeggen. Maar ik ben wel bewust halftijds gaan werken om wel meer “Ja” te kunnen zeggen tegen deze soort vragen.
Maar soms ben je net een sausje aan het maken of zit je net op het toilet en dan is het even ‘Neen, nu niet, maar zo dadelijk!”

De jongste kan daar trouwens wat van:
“Mama, mag ik drinken?”
“Momentje, ik zet even dit in de oven en dan ga ik je drinken geven.”
*Haalt ondertussen al een beker uit de kast en gaat tussen mij en de oven staan met haar beker!*

“Meisje, ik zei toch, zo meteen, ik moet even dit in de oven zetten. Zet je beker even op het aanrecht, ik ga hem zo vullen!”
“Uhhh, ik heb dorst. Dat wil zeggen dat je drinken moet geven!”
“Dat weet ik meisje, maar laat me nu eerst even die ovenschotel IN de oven zetten!”
Arrghhh! Ik geef het toe – ik verlies dan toch wel eens mijn geduld!

Wat ik wel soms zou moeten weigeren

Onze oudste is wat te zwaar voor zijn leeftijd. Dat heeft niet echt te maken met ongezond eten, maar wel met te veel eten. Er staat soms echt geen maat op! Als héél klein ventje al niet. En dan zei hij ook: “Ik heb nog honger.”
Wat doe je dan als mama? Je zegt niet dat het vraatzucht is, je zegt niet “neen” tegen een kind dat “honger” heeft.
Maar hij heeft dan niet echt honger meer! We beperken zijn eten al, maar nog steeds is hij wel te zwaar en eet hij te veel. Het is een echte Bourgondiër, net de papa!

Wat ik nooit weiger – vraatzucht

Een kus, een knuffel en een gemaakte tekening of knutselwerkje … die weiger ik echt nooit!
(Tenzij ik ziek ben of een koortslip heb, uiteraard! – Dan weiger ik de kus, niet de knuffel of de tekening! 😉 )

Een verhaaltje voor het slapengaan weiger ik enkel als het echt veel te laat is, omdat we van een feestje terugkomen of zo.

“Mogen we buiten spelen.” krijgt ook zelden een “neen”.
Bij mijn weten heb ik het één keer geweigerd en dat was toen de zusjes in hun witte jurkjes in de tuin wilden gaan spelen, zo vlak voor de communie viering van hun broer.
Hahahaha

Ouderzonden reeks.

Dit artikel werd geschreven als onderdeel van de reeks ouderzonden. Deze reeks werd bedacht door Romina en Annelore

De voorgaande artikelen in deze reeks kan je hier vinden:

De volgende in de reeks ouderzonden is woede. Waarmee duwen je kinderen op je spreekwoordelijke knoppen?

Voor vandaag ben ik weer rond en zwaai ik jullie weer uit!
Take care en tot morgen

Ilse

Dit artikel is ook 18/40 van 40 dagen bloggen