Het schooljaar is nu echt op volle toeren aan het draaien! De herfst is begonnen en gelukkig hebben we ook een paar hele mooie nazomerdagen gehad! Ik weet niet hoe het bij jullie kinderen zit, maar mijn kleutertjes zijn al op bezoek geweest naar de boomgaard! Fruit is deze week een ideaal thema voor onze linkparty voor creatievelingen. Ik maakte voor mijn peuter gemakkelijke fruit puzzels. En als ik ze dan toch maak, dan kan ik ze ook gewoon aan jullie geven om te downloaden. Tof voor als je zelf peuters of kleine kleuters in huis hebt, tof als je kleuterjuf bent ook! Als het bijna vakantie is kan je er ook voor kiezen om de zomerse editie van het I spy spelletje af te drukken. Hier gaan we wel de iets ongezondere kant op, want daar kunnen de kinderen op zoek naar ijsjes!
Fruit puzzels
Ik haalde van pixaby drie afbeeldingen van fruit en heb deze in inkscape bewerkt tot legpuzzels. Daarna heb ik de fruit puzzels gelamineerd en uitgeknipt. Zo konden de kinderen de fruit puzzels fijn leggen en bleven ze ook netjes vlekvrij en zijn ze meerdere keren te hergebruiken!
Voor jullie maakte ik PDFvan mijn afbeeldingen, zo kunnen jullie de fruit puzzels zelf plastificeren en gebruiken als jullie willen.
Fruit op school
De school van onze kinderen stimuleert het eten van fruit erg goed. Elke woensdag is het fruitdag en de voorbije weken is er al in de klas rond fruit gewerkt! Ons zoontje heeft al een paar keer voorgehad dat hij verjaarde in ‘de gezonde week’. De juf vroeg dan om een leuke, gezonde traktatie te voorzien.
Toen hij vijf werd hadden we minion bananen gemaakt! Er bestaat een printbaar jasje om de bananen aan te doen, maar net toen ik ze nodig had lag de site plat! Heel vervelend! Gelukkig heb ik in huis wel wat knutselmateriaal liggen en heb ik met blauw papier en plakoogjes toch nog kunnen zorgen dat het een geslaagde minion banaan werd:
Vorig jaar ging ik aan de slag met mandarijntjes en druiven die op Frankenstein leken door ze in een plastic bekertje te doen! Lang leve Pinterest!
Een paar dagen geleden vertelde ik over de buien van onze dochter. Het naar bed gaan was na maanden van flink gewoon doen wat er werd gevraagd, weer een probleem geworden! En net toen ik dacht dat we het terug op orde hadden stond ze midden in de nacht naast mijn bed. Ik had in het artikel nog weggelaten dat ik gewoon nachtelijke angst in haar ogen had gezien! Grote pupillen, niet willen gaan liggen, het licht op haar kamer moest aanblijven ! Mijn buikgevoel laat me zelden in de steek als het op zoiets aankomt! Ze gaf duidelijk aan dat er ‘iets’ was!
Goede raad over nachtelijke angst en ons slaapritueel
De goede raad stroomde op me af via reacties, telefoontjes en berichtjes! Tips en ideetjes. Van hooggevoeligheid (toch weer, ook al gaf ik aan in het artikel dat onze oudste dochter echt niet hoogsensitief is, als er iemand hier in huis dat zou zijn, is het niet zij!), Kinderpsychologen als het bleef aanhouden, structuur aanbieden (maar geloof me, hier is echt structuur op dat gebied, vraag mijn familie maar hoe wij ons houden aan regelmaat en structuur voor de kinderen), van kamer wisselen, het bed verhuizen, ….
Alles wilde ik wel proberen, uiteraard! Want als je vijfjarige terug naast je bed staat een paar keer per nacht, dan wil je gewoon dat het terug stopt! Ik heb echt mijn nachtrust nodig!
Vragen
Ik bleef haar vragen stellen over het gegeven, hopende dat er toch ergens iets zou uitkomen wat bij mij dan het spreekwoordelijke lampje zou laten branden! Maar ze loste niet echt iets! Ook op school had ze er niets over gezegd!
Kasten en bedden
Mijn zoontje zijn kleerkast was alles behalve handig! Vandaar dat we gisteren een tripje naar de Ikea hebben gemaakt om een andere, meer praktische kast te halen! Samen met de nieuwe kleerkast kwamen er ook twee speelgoedrekken mee. Eén voor op de kamer van ons zoontje en één voor op de kamer van de jongste. Onze oudste dochter gaf al een hele tijd aan dat ze een aantal dingen op haar kamertje anders wilde. Het ging dan vooral over posters en verplaatsen van een aantal voorwerpen. Omdat we toch aan het verhuizen en aan het opruimen waren op de kamers van de kinderen, besliste ik om het bed ook effectief te verhuizen zoals ons werd aangeraden. Haar bed staat nu echt beter, gezelliger, knusser – maar vooral op een andere plaats! Toen ik haar ging roepen en liet zien hoe ik alles gezet had, begon ze enthousiast te stuiteren. “Jaaaaa, dat is veel beter, mama!” So far – so good!
Met mama alleen op stap
Ik had nog een boodschap voor school te doen en ik nam onze oudste dochter mee naar de winkel. Als altijd praat ze de hele tijd! Blabla bla bla bla bla – Ik moet soms opletten dat ik niet gewoon ‘Ja hoor’ zeg en ‘uhu’ en niet ‘echt’ luister. Gewoon omdat ze zo een tater-gat is! Haar mondje staat geen vijf seconden stil als ze in de auto zit. Ook nu babbelde ze vrijuit! Maar er kwam ook iets belangrijks uit ‘Die elf was bevroren hè mama!’ en ook “Dat beest kon niet tegen licht hè mama!”. En daar was mijn spreekwoordelijke lamp! Ik wist vrijwel onmiddellijk waar ze het over had en waar haar nachtelijke angst vandaan gekomen was! “Heb jij gedroomd over die elf en dat beest?” “Ja, mama! Ik denk dat ik dat Warre dat beter niet meer kijkt op TV!”
De nachtwacht
Die avond, voor de nacht met de nachtelijke angst, was onze zoon aan het kijken naar ‘De nachtwacht‘ op Ketnet. Dat programma gaat over een elf, een weerwolf en een vampier die de wereld beschermen tegen het kwaad door samen te werken. Deze aflevering ging over een monster dat niet tegen licht kon. Nu is dat natuurlijk niets voor de meisjes, daar zijn ze nog te klein voor! Maar ze waren het ook niet echt aan het kijken! Ze zaten een stukje verder te spelen met de poppen, dus ik had er niet echt graten in gezien! Ons zoontje vond het ook spannend, maar hij is met zijn (bijna) zeven jaar een kei in relativeren! Altijd geweest! Ik weet dus ook dat er geen probleem is als hij het gewoon kijkt. Maar blijkbaar had onze oudste dochter er toch net iets te veel van meegekregen! Ik zag haar nachtelijke angst weer voor me, haar grote pupillen en begreep helemaal waarom die verdomde lamp niet uit mocht (het monster kon niet tegen licht!)
De voorbije nacht
Zowel het gaan slapen als de nacht verliepen vlot gisteren. Ik weet zeker dat de nachtelijke angst nu van de nachtwacht kwam! Maar het niet willen gaan slapen en het uitvluchten zoeken komt en gaat met vlagen en dat is al veel langer zo! Als dus dat ook helemaal stopt, dan ligt dat wel degelijk aan het verhuizen van het bed! We zullen zien!
Ik ben in ieder geval wel blij dat ik weet waar die nachtelijke angst vandaan kwam! Als de TV opstaat zal ik dus echt wel meer alert moeten zijn! Nu ben ik ook benieuwd of haar af en toe opkomende gevecht tegen ‘gaan slapen’ ook gewoon stopt!
Wordt ongetwijfeld vervolgd, laat ons hopen in positieve zin!
“Proficiat, mevrouw!” zei de dame in het restaurant toen ik met mijn drie kinderen vertrok. “Zo alleen met drie kleine kinderen gaan eten! Wat zijn ze flink! Dat doet niet iedereen u na!”
“Mijn complimenten over uw kinderen, mevrouw! Op die leeftijd zie je echt wel dat ze een opvoeding krijgen thuis!”, zei de stewardess op de terugvlucht van Macau!
Voor diegenen die nu denken: “Pfffff, weer zo één die komt opscheppen over haar kinderen!”. Lees de titel nog een keer, want schijn bedriegt!
Deze complimentjes doen goed, dat ga ik niet ontkennen – maar …. (yep, er is een “maar”!)
Meestal
Nu ga ik hier niet staan roepen dat ik ‘stoute kinderen’ heb of dat er geen huis mee te houden is! Meestal loopt het best oké!
Maar er zijn zo van die momenten!
Op dit moment (sinds een week of drie) gaan we door een helse fase met één van onze drie!
Een half jaar geleden
Een hele tijd geleden vertelde ik al eens over onze kleine koppigaard! Onze oudste dochter, met het sterke karakter.
En nog steeds ben ik trots op haar en haar karakter! Maar op dit moment weet ik me er even geen raad mee! Ik vertel mezelf dat het een fase is, doe mijn best en hoop dat deze fase weer snel voorbij gaat!
We hadden al een hele tijd dat het erg vlot ging met de oudste dochter. Ze had geen schreeuwbuien meer, ze deed flink wat er werd gevraagd.
In China liep het ook allemaal oké, geen koppig gedoe! Het liep op rolletjes! Ik zie me nog denken: “Ze is erdoor, ze weet nu dat wat we vragen om te doen niet onredelijk is en voor haar eigen goed!”
Een week voor de school terug begon
En toen kwamen we terug thuis van onze reis naar Kroatië. Papa vertrok twee dagen later terug naar Macau en het nieuwe schooljaar stond voor de deur.
Samen met het nieuwe schooljaar begonnen ook een paar heel stressvolle weken voor mij! Het nieuwe schooljaar is standaard choas! Geen ritme door de voorlopige lesrooster, ouderavonden, startvergaderingen van mijn andere activiteiten! Het was gewoon DRUK!
Uitvluchten
En daar kwamen zinnetjes: “Ik lig niet lekker!”, “Ik heb dorst!”, “Ik moet plassen”, “Ik wil toch andere kleren morgen!”, “Ik mis papa”, “Ik wil de raam open.”, “Ik wil de raam dicht!”, “Ik ben niet moe”, “Ik wil de olifant!”, “Ik wil de muis.”, “Mijn mat ligt niet goed!”, “Schud je mijn dekbed eens goed, mama!”….
Lief vragen, boos worden, knuffels geven, het hielp dan allemaal niets! Ze werd weer boos, begon weer te krijsen! Er was geen huis mee te houden!
Voor het eerst ging het mis bij een ander
Zo kwam ‘de aanval’ bij de babysit!
Ik had weer een ouderavond en ik kwam terug bij een babysit die vertelde dat ze twee uur gevecht had geleverd met haar! “Ik begrijp dat sommige mensen hun kind eens slaan hoor!” zei ze! En ja, ik begrijp dat ook! Het is echt uit pure onmacht hier ook al voorgevallen… een tik op de billen! Uiteraard had ik daar verschrikkelijk spijt van, uiteraard voel je jezelf dan een slechte mama en uiteraard weet ik ook dat het echt uit onmacht was!
Uiteindelijk had ze zich bij de babysit in slaap gehuild!
Zo stond ze ’s morgens ook op, met van die ‘ween-ogen!’
Ik schreef een briefje naar de juf, want ze zag er echt niet uit! Ik vertelde over de slechte nacht!
Afspraken
We maakten met onze dochter afspraken voor de volgende avond! Wat haar straf zou zijn als ze weer een scène zou maken. Want ze heeft natuurlijk zelf haar nachtrust nodig, maar haar zusje in de kamer ernaast en haar broer in de kamer tegenover haar ook! Haar Barbie-poppen zouden naar de zolder verhuizen en ze zou ze moeten terugverdienen.
Nog één keer was er geen huis mee te houden en gingen haar Barbie poppen op vakantie naar de zolder.
Maar ze had ze snel weer terugverdiend! Gelukkig! Het ging weer beter!
Het was ‘voorbij’ – ze deed weer flink wat er van haar werd verwacht bij het bed-ritueel!
Geen scène, geen geroep en geen getier!
Schijn bedriegt!
Maar om half één deze voorbije nacht stond er wéér een ‘Ik lig niet zo lekker’ gevalletje langs mijn bed. Ze was weer met geen stokken in haar bed te krijgen!
Ik probeerde haar te kalmeren, want ik wilde de rest van de huisgenoten niet wakker maken!
Op de één of andere manier is me dat slaapdronken gelukt! (Geen idee meer hoe!)
Om half vier deze nacht hoorde ik echter weer voetstapjes en was ze weer daar! Weer wilde ze absoluut niet weten van bed, ze was gewoon niet moe volgens haar! Wederom was niets goed en geen enkele oplossing aan te nemen… Het duurde weer een half uur en toen… heb ik haar omgekocht – Ik weet zelfs niet meer hoe.- Ik was moe en ik wilde gewoon slapen!
Onderbroken nachten!
Onderbroken nachten! Pfffffff! Ik was bijna vergeten hoe zwaar ze konden zijn als je gaat werken!
Ik ben dan ook doodmoe!
Mijn man, die een hele lange dag had gehad, had niets gemerkt van het hele nachtelijke avontuur!
Weer hebben we afspraken gemaakt! Weer proberen we iets anders uit! Dit zuigt gewoon de energie uit mijn lijf!
Waar komt dit vandaan?
Als ik nu zou weten wat er aan de hand is! Maar ze kan het zelf niet benoemen! Ze kan geen slechte dromen vertellen of wat dan ook!
In het begin dacht ik dat het weer ‘papa missen’ was en dat had gekund! Maar dan zou het deze week, nu dat papa een week terug thuis is, toch echt wel over moeten zijn!
Ligt het aan de klas?
Ik ging de juf dan maar eens navragen of ze iets aan haar had gemerkt! Maar nee, ze werkt super goed mee, doet heel goed haar best, ze vertelt flarden over China…
Nee, niks aan de hand!
Maar er is dus wel iets aan de hand. Er is ‘iets’ wat haar ongemakkelijk maakt, ‘iets’ wat haar aandacht doet vragen, ‘iets’ wat haar midden in de nacht klaarwakker maakt en ‘iets’ wat haar om aandacht doet schreeuwen (letterlijk!).
Ze kan de schijn daar in de klas precies toch hoog houden! Al weet ik dat er haar echt wel iets dwars zit.
Labeltjes
Mensen kwamen al met: “Heb je al eens een lezing over hoogsensitieve kinderen gevolgd.” en nog meer andere ideeën werden me te pas en te onpas aangebracht!
Lieve mensen… Een hoogsensitief kind lijkt mij een kind dat ‘altijd’ hoogsensitief is en niet één waarbij dat met fases naar boven komt…
Dit is iets anders… Ik weet ook niet wat juist… Ik weet alleen dat het komt en gaat…
Misschien maakt ze gewoon een sprong of heeft ze last van groeipijnen, want ze is op korte tijd wel erg veel aan het groeien geweest… Ik wéét het niet! Wist ik het maar!
Wel of niet schrijven
Ik heb getwijfeld of ik dit neer zou schrijven! Ik ben selectiever geworden in wat ik wel en wat ik niet op het net gooi! Maar het leven is niet perfect en opvoeden is soms een helse strijd! Elke mama twijfelt wel eens of ze goed bezig is! De schijn hoog houden is voor niets of niemand goed!
Vandaar vond ik dat ik dit wel even moest benoemen! Al is het maar voor die ene mama die er herkenning in leest… en die dan even weet dat het bij anderen ook voorvalt…
En ik wil niet de schijn opwekken dat het hier allemaal altijd op rolletjes loopt, want dat is gewoonweg nergens zo.
Het is bijna tijd om aan het bed-ritueel te beginnen!
Ik duim dat het vlot gaat! Ik duim voor een ononderbroken nacht…
De laatste maanden kwam het weer een paar keer in het nieuws dat er kinderen zijn verdronken. Je haren gaan recht omhoog staan als je de berichten leest en je kijkt naar je kinderen. Vaak zijn de slachtoffertjes rond dezelfde leeftijd als hen en dat maakt het bijna tastbaar…
Soms hoor je dan stemmen dat mensen niet begrijpen dat een kind kan verdrinken … Maar het kan echt iedereen overkomen – Het overkwam ons bijna.
Verdrinken… ik deed zelf ook een mini poging!
Ik was vijf. Mijn ouders zijn echte staycation mensen. Ze gaan niet vaak weg en al zeker niet ver weg. Mijn geluk in het opdoen van de reismicrobe was dat mijn zus zestien jaar ouder was. Ze nam mij gewoon mee op vakantie! Zo ook naar een camping in Frankrijk! Ik kon nog niet zwemmen.
Mijn schoonbroer speelde vaak met me en op een gegeven moment ging hij naar het diepe zwembad en was ik hem achterna gelopen. Hij had het echter niet gezien. Zo kwam het dat ik als vijfjarige de luchtbellen voor mijn ogen zag en mezelf voelde dieper zakken. Ik kan het beeld nog steeds voor ogen halen en ik voelde echt paniek. Gelukkig draaide mijn schoonbroer zich op tijd om. Ik herinner me de reddende armen die op me afkwamen en de grote hap lucht die ik kon pakken…
Zwemles
Meteen terug van vakantie werd ik op zwemles gestuurd, maar dat bleek nog niet zo simpel. Ik had een panische angst om onder water te gaan opgedaan. Voor het 25 meter diploma moest je echter in het zwembad springen en dan ga je natuurlijk onder water. En dat durfde ik niet. Ik hoor de zwemmeester nog zeggen: “Ze kan het perfect, maar ze durft niet springen!”
Lang geduurd
Het heeft echt veel tijd nodig gehad om daarover te komen. Die angst heb ik echt héél lang gevoeld, maar het is wel gelukt om er uiteindelijk overheen te komen!
Zwemmen als mama alleen met drie kleintjes
In Macau zaten we (bijna) dagelijks in het zwembad. Er was daar geen redder en er stond een groot bord waarop stond dat je bij je kinderen moest blijven en erop moest letten. Dat klinkt zo idioot dat ze dat als regel moeten geven als je het zwembad binnengaat, maar het bleek echt wel nodig!
Ik zat er dan met drie kleintjes alleen en dat was niet altijd even makkelijk. De oudste kan zwemmen, maar er kan nog wel iets misgaan of er kan iemand bovenop hem springen, dus ‘echt’ alleen liet ik hem natuurlijk niet. Hij moest in de buurt blijven. De meisjes konden in het begin beiden niet zwemmen. De oudste van de twee kan het ondertussen wel een beetje, maar ze is niet zeker genoeg en dat is ook wel belangrijk. We bleven dus altijd bij elkaar. Dik tegen de goesting van soms mijn oudste dochter en soms mijn zoon, want ze ‘hadden geen zin in het ondiepe badje’. Het was evenwicht zoeken in ‘voor elk wat wils’.
Als er één naar het toilet moest
Daar stond ik. “Mama, ik moet plassen!” en twee kinderen die geen zin hadden om uit het zwembad te komen. Ik gaf dan instructies zoals: “Je blijft op het ligbed liggen of je blijft op de trap zitten tot ik terug ben!”. Als we dan naar het toilet wandelden, dan zei ik ook tegen de security dat we even gingen en dat die andere twee van mij instructies hadden gekregen. De man kende de routine ondertussen en hield altijd een oog je in het zeil!
Vertrouwen
Macau gaf de kinderen vertrouwen in het zwembad. Langs de ene kant is dat natuurlijk super, maar het bleek ook een probleem te geven, een dikke week later in Kroatië.
Het zwembad van de camping.
Het mooie zwembad van de camping had twee lage peuter/kleuterbadjes en een diep zwembad. Dat diepe lag tussen de twee peuterbadjes in.
Op een gegeven moment zat ik op de rand van het peuterbadje te kijken toen ik de jongste knal in het grote zwembad zag springen, wel met zwemband, maar toch.
Ik kon niet snel genoeg daar zijn: “Meisje, dat mag je niet doen! Mama of papa moet er bij zijn”. Het was op 10 seconden gebeurd! Ze was op de glijbaan en tien seconden later sprong ze gewoon als driejarige in het grote, diepe zwembad. “Ik wil wemmen in grote zwembad”. En ja, in China zat ze altijd in het grote zwembad, op een trapje en zat ik er altijd naast! Ze had héél veel vertrouwen gekregen, te veel!
Glijbaan en waterkanonnen
Op een keer hadden ze het peuterbad met waterkanonnen en grote glijbaan ontdekt. De twee oudste hielden een watergevecht en de jongste deed voor de tweehonderdste keer de glijbaan. De glijbaan kwam uit in een bodempje water van 18 centimeter. Ik plaatste me zo dat ik kon zien waar ze in het water kwam, dat leek me de meest ‘gevaarlijke plek’. Ze gleed, stapte eruit, wandelde langs de blok met de glijbaan heen (daar was ze heel even uit mijn zicht), en kwam dan naar de trap waar ik ze weer zag en het hele proces begon weer opnieuw. Soms ging ze wel een beetje onder, het was een glijbaan hè, maar het ging super.
“Mama ik ging onder water”
Het hele glijbaan ritueel ging nog ene keer door en toen kwam ze naast me zitten: “Mama, ik ging onder!” en ik zeg doodleuk: “Ja, dat kan als je van de glijbaan afgaat, hè”. “Ja” zei ze!
Maar toen kwam er een mevrouw achter de blok met de glijbaan uit! “Your baby went under in the big pool.”
“Huh, wat?”
Ze was dus om de blok met de glijbaan gewandeld en in plaats van terug naar de trap te lopen is ze gewoon in het grote zwembad gesprongen. Net op het stukje waar ik haar misschien 5 seconden niet zag! Gelukkig was er wel een redder en oplettende ouders in de buurt!
Ik kijk mijn jongste aan en zeg: “Ben jij in het grote zwembad geweest en onder gegaan? Dat is héél gevaarlijk dan kan je verdrinken!”
Blijkbaar kwam haar besef in één keer boven – ze begon hartverscheurend te huilen en te schokken!
We drukten haar op het hart dat ze echt niet alleen in het grote zwembad mocht springen, dat het zo gevaarlijk was… maar ze heeft het gevoel van verdrinken duidelijk gevoeld, ik kan het me zelf ook nog zo goed voorstellen… die luchtbellen zien ontsnappen en jezelf voelen zakken naar de bodem!
Héél gevaa-lijk eh mama
Ze zegt nu wel honderd keer dat het grote zwembad gevaa-lijk is en dat ze niet alleen in het grote zwembad mag springen en dat mama of papa erbij moet zijn! Ze heeft ‘een schrik’ gepakt en ergens maar goed. Te veel vertrouwen is dus ook niet goed!
Hoe snel het kan gebeuren dat verdrinken…
Dit had héél anders kunnen lopen en dat besef ik maar al te goed. Ze was echt maar héél even uit mijn zicht en ik hield mijn andere twee aapjes ook nog in het oog. Ik ben dankbaar voor die mama die op heeft gelet aan het zwembad en haar eruit heeft gehaald en ik besef… Het kan echt bij elk kind gebeuren, veel is er echt niet voor nodig!
Meer over dit onderwerp?
De voorbije zomer was er wel wat te doen over verdrinken… Saskia schreef ook een mooi artikel over de verwijten die sommige mensen maken aan ouders die een kind hebben dat verdronk. Marguerita had een jongetje in haar dorp dat verdronk.… van vijf – net als mijn oudste dochter.
Ontploffing in de badkamer op hotel in Macau. Scherven en stank!
Ik moet denk ik stoppen met bloggen, het is precies of er wel iets ‘moet’ gebeuren om te vertellen aan jullie allemaal. Ik zit momenteel in de hotelkamer. Het is hier half elf in de ochtend en de meesten in België en Nederland liggen nog in hun bedje denk ik. Housekeeping is hier net langs geweest om de resten van een ontploffing op te ruimen…
Ontploffing?
Inderdaad! Maar laat me beginnen bij het begin…
Deze ochtend begon voor mijn man een nieuwe werkweek. Dat wil zeggen dat wij mee opstaan om te gaan ontbijten om 7 uur, tja, je moet er wat voor over hebben hè. 😉
Ik heb de voorbije nacht bijzonder slecht geslapen… geen idee waarom. De muggenbeten hebben zeker niet geholpen. Ik lag te woelen!
Ik besloot dus deze morgen maar vroeg met een frisse douche te beginnen. Niets zo heerlijk om wakker te worden en lekker fris ruikend de dag te beginnen!
De rest van de ochtend
We gingen lekker ontbijten en daarna gingen we terug naar de kamer. Ik wilde een beetje opruimen, want met vijf personen op twee kamertjes, dat wordt anders echt wel een rommeltje.
Ik liet de kinderen wat in hun vakantie boekjes van school doen en hun lego en zo terug in de laatjes van de kast zetten…
Jawel, het begon er terug netjes uit te zien. Plots viel mijn oog op een oranje zakje naast één van de rugzakken. Het was een zakje met een flesje sinaasappelsap van de luchthaven.
Ai! Uiteraard was dat niet meer goed, ik was helemaal vergeten dat we dat bij hadden…
Knal
Ik nam het flesje uit het zakje en wilde het sap door de wasbak wegspoelen. Met het flesje in de hand liep ik naar de badkamer en plaatste mijn hand op de dop… KNAL
En TINGELINGELING – een ontploffing!
Het flesje was kapot gesprongen in mijn hand.
Meteen kreeg ik inspectie van drie kindjes die kwamen kijken wat er kapot was…
Heel de badkamer en ik zaten onder het stinkende sinaasappelsap.
De dop was tegen een schilderij aan de zijwand geknald en het glas uit de kader lag in honderdduizend stukjes op de grond…
Had ik al gezegd dat ik stonk?
Guest service
De jonge dames aan de balie stonden vreemd te kijken toen ik vertelde over de ontploffing van een plastic flesje zonder prik. En dat die ontploffing had gezorgd dat de glazen kader in frut van elkaar lag in de badkamer vonden ze ook best vreemd klinken, denk ik. Maar ze waren super beleefd en behulpzaam en namen de telefoon om alles te regelen.
Ik ging even wat drinken in de lounge en ondertussen zouden ze het glas opruimen…
Terwijl ik dit artikel aan het schrijven was, heb ik nog bezoek gekregen…
Een man van het hotel in pak kwam even foto’s maken van de kader. Ik legde hem uit wat er gebeurd was. Hij informeerde bezorgd of ik gewond was. Ik liet hem het flesje zien en zei dat ik blij was dat het geen glazen flesje was.
Ik had zelf al wat gepoetst ondertussen, want wat kan zo’n sinaasappelsap stinken zeg!
Ze hadden alleen het glas opgeruimd tot nu toe…
Maar zo meteen komen ze dus de badkamer nog grondig poetsen. Gelukkig, want de sinaasappelsap hangt echt overal – van het plafond tot de muur en alle flesjes en potjes hangen vol. Het lijkt zelfs na mijn tweede douche van vandaag dat ik er ook nog naar ruik?!
Het getuut in mijn oren is ondertussen wel wat minder en ik ben ook wel dankbaar dat de kinderen in hun eigen kamertje zaten te spelen…
Take care en tot snel – hopelijk met iets minder drama van deze kant! 😉
De val op het hoofd van de oudste dochter – slechte start in Macau!
Na onze reis naar Macau, die dus meer dan 24 uur lang had geduurd, waren we eindelijk in het hotel.
Mijn man had nog een zakelijke bespreking over het project en dus was hij beneden iets gaan drinken met zijn collega’s. De kinderen gingen er op ontdekking. Een van de drie maakte een val en dat viel niet mee!
Op verkenning
Grote palmbomen, een speeltuintje. Prachtige bloemen in het haar…. Het was ondanks het feit dat ze moe waren, best leuk om op verkenning te gaan.
Af en toe kwamen ze terug naar ons om hun nieuwe ontdekking te komen vertellen!
We waren aan het aanpassen aan de omgeving en de warmte en ik postte deze mooie foto op instagram:
De hoge krukken en de val
We zaten op hoge krukken aan een tafeltje. En ja, op zich was dat misschien niet de slimste zet, maar thuis hebben we ook hoge krukken en God weet dat de oudste dochter op alles en nog wat klimt zonder problemen….
Maar deze keer liep het fout en viel ze van de hoge kruk achterover op haar hoofd en het gaf een vies geluid. Mijn hart sloeg over en ik riep van het verschieten heel hard: “Wat doe je nu?”.
Gelukkig begon ze onmiddellijk héél hard te huilen en was ze niet bewusteloos. Maar die buil! Die val!
De judgemental asshole
Er kwam een meneer naar ons toe gelopen. Ik dacht dat hij kwam helpen of bezorgd was, maar hij was vooral boos op mijn man en mij: “You are neglectfull parents, you shouldn’t have put her on that stool, that’s way too high!”
Zijn vrouw stond erbij en keek er naar en schaamde zich aan haar gezicht te zien kapot!
Als ik niet zo in shock geweest was, had ik waarschijnlijk nog meer toe gebeten dan: “And smoking is bad for your health too.” toen hij een sigaret opstak. Eikel!
Andere zorgen
Maar we hadden dus andere zorgen aan ons hoofd! Onze oudste dochter was op haar achterhoofd gevallen, ze was moe en inschatten hoe erg het was, bleek niet zo simpel.
We vroegen ijs en alvast of er een dokter aanwezig was, moest het nodig zijn.
Wekken om het uur
We hebben haar uiteraard enkele keren wakker gemaakt gedurende de nacht. Het was een flinke buil ondertussen op haar achterhoofd! Zelf een wekker zetten als je zo moe bent, is niet evident, geloof me.
Ze reageerde gelukkig best alert en ze kon op alles antwoorden.
Het ontbijt
Ze at ’s morgens van het fruitontbijt, maar weinig en ze zag er nog steeds moe uit en erg bleek.
En jawel een uur na het ontbijt was ze aan het overgeven… dus een hersenschudding was het verdict! Ik appte naar mijn man, die zich super schuldig voelde dat hij aan de hoge krukken was gaan zitten.
En oké, het was inderdaad niet de beste keuze, maar het was een ongeval en dat had ook op een andere manier kunnen gebeuren.
Ik duwde haar met nog wat paracetamol (had ze de avond ervoor ook gehad, leek me wel zo verstandig) in een donkere kamer in bed en maakte haar weer om het uur wakker…
Oef
Ondertussen was het middag en moest ik met de andere twee wat gaan eten. Ik nam haar mee, al had ze echt geen zin! Maar ze sprong tussen de tegels op en neer en kon waarempel lachen. Aan de tafel bestelde ze terug fruit en ze at er bijna alles van op.
Ze dronk en kreeg kleur! Ik zag haar ‘genezen’.
Ze lachte en speelde terug. Het ‘oef’ gevoel kwam over me heen, het is dus allemaal nog wel meegevallen.
Papa kwam vroeger
Omdat papa nog wat vergaderingen had en dat makkelijker gaat op hotel, kwam hij al wat eerder terug. De oudste wilde héél graag gaan zwemmen en dus ging in informeren hoe het werkte… en waarempel de dochter wilde ook mee. Ze heeft genoten van het zwembad. Wat gepland was als een uurtje zwemmen, werden er drie. Quality time met de drie kindjes en mama in haar kersjes bikini!
De start was dus alles behalve leuk door de val die de dochter maakte en die eikel heeft het er niet makkelijker op gemaakt. Ik hoop voor hem dat ik hem niet meer tegenkom, want ondertussen heb ik een hele ‘rant’ bedacht die ik toen had moeten zeggen tegen hem… 😉
Nee, het maakt op zich allemaal niet meer uit! Het is nog meegevallen – gelukkig maar! Maar die hoge krukken gaan we overslaan deze komende maand, om nog een val te voorkomen.
Waarom we niet alle goede raad voor China gaan opvolgen
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, vertrekken wij morgen voor meer dan een maand naar Macau, in China. Als je dat tegen mensen verteld, dan hebben er héél veel van die mensen ‘goede raad’ voor zo’n trip. Tips voor trips, als het ware.
Dat is altijd héél vriendelijk bedoeld, maar toch ga ik niet al de raad even netjes opvolgen! Gewoon omdat mijn man al vaak in Macau geweest is en omdat ik ook wel zelf een computer met ‘Google’ heb…
Vandaag lijst ik even op welke goede raad wel wel gaan opvolgen en welke niet!
Goede raad 1: Vergeet de pot choco niet voor de kinderen!
Chocopasta voor op de boterham is er niet te vinden in het ontbijtbuffet van het hotel. Dat is blijkbaar iets algemeen in China. Aangezien we een maand in China zijn en ik twee kinderen heb die wel graag choco eten, gaan er wel een paar potten in de koffer. Dus niet één, maar meerdere.
Als ik dit dan weer tegen sommige mensen vertel, dan zeggen die weer: “Maar dat mag helemaal niet, je mag geen eten in je koffer duwen!”
Mijn man heeft al vaker voedsel in zijn koffer gehad. Elke keer wel een paar pakjes stroopwafels, want die zorgen bij elke stroef lopende vergadering dat het wat vlotter loopt. Maar er is ook al Duvel mee naar China gereisd. En dan nog, wat is het ergste dat ze kunnen doen? Mijn potten choco uit mijn koffer halen?! Ik denk dus dat we het er maar op gaan wagen!
Goede raad 2: Niets van kleding meenemen! Gewoon daar kopen! Nog goedkoper dan Primark!
Euhm!? China is best groot, bekijk het maar eens op de wereldkaart! 😉
En Macau is ook een zéér toeristisch stukje van China. Het is het Las Vegas van China! De rijke Chinezen gaan er op vakantie. Mijn man zei ook dat het er echt niet zo goedkoop is! Ik heb dus netjes kleding voor ons gezin in een paar koffers klaargezet. Nog niet alles zit er in, maar ik ben er redelijk klaar voor! 😉
‘Een beetje verder weg kan dat vast wel, goedkoop kleding kopen!”, kreeg ik dan weer te horen toen ik deze raad vertelde tegen iemand. Maar helaas is Macau een eiland… een beetje verder, wil dus al snel zeggen ‘met de boot’. Niet zo héél praktisch, als mama alleen op shock met drie kinderen in een land waar ik de taal niet machtig ben en de cultuur nog moet leren kennen.
Ik ga dus gewoon netjes wel kleding meenemen! Niet dat ik de illusie heb van daar niets te gaan kopen! Hallo, ik zit daar een maand! Ik heb gewoon nog twee koffers ‘leeg’ gelaten om daar aan te kunnen vullen! 😉
Goede raad 3: Nieuwe camera nodig, daar kopen!
Laat het nu toevallig zo zijn dat ik inderdaad een nieuwe camera wilde! En ik geloof ook best dat die dingen daar goedkoper zijn dan hier. Maar ik ben wel héél erg tevreden van de service van Coolblue. En als er iets aan mijn nieuwe camera zou komen, dan zou ik toch graag gebruik maken van die service en de garantie hier. Even terug naar China vliegen, lijkt me dan toch weer niet zo’n goed idee!
Goede raad 4: de invulling van de reisapotheek
Oh, naar China? Zorg maar dat je heel veel medicijnen mee neemt van hier, want je gaat daar ziek worden!
Opnieuw: we zitten in het toeristische gedeelte van China. Mijn man en zijn collega’s zijn daar nog niet ziek geworden, tenzij als ze een beetje te veel hadden gedronken! 😉
En ik herinner me nog het gezicht van de reisleider in Egypte toen ik mijn immodium bovenhaalde: “Denk jij dat dit hier gaat werken? Dat zijn andere bacteriën hoor! Je moet hier pilletjes gaan halen bij de apotheek!”. Dat paardenmiddel van daar bleek ook effectief te werken trouwens! Gelukkig, anders hadden we Caïro gemist! 😉
Uiteraard gaat er wel een reisapotheek mee met paracetamol en insectenzalf (yep, tropische ‘bloodsuckers!). Ook enterol gaat mee en dafalgan voor de mama die een maand op hotel gaat zitten met drie kleine kinderen! 😉
Deze raad gaan we dus ‘half’ opvolgen!
Goede raad 5: Ga Hong Kong bezoeken
We landen in Hong Kong. Mijn man landt daar altijd als hij naar Macau gaat! Toch heeft hij er nog nooit iets van gezien. Van vele mensen hoor ik dat Hong Kong echt wel de moeite is!
Mijn collega zei me zelfs dat ze niet zo gewonnen was voor grote steden, maar dat Hong Kong toch haar hart had weten te raken! Mijn man wil ook héél graag Hong Kong fatsoenlijk gaan bekijken. Dus ergens in onze maand ginder, gaan we er een weekendje tussen uit om Hong kon te gaan bezoeken!
Extra tip: Er is een Disneyland in Hong Kong
Gisteren kregen we nog de tip dat er een Disney park in Hong Kong ligt. Mijn man is er nog niet uit of hij dat ook wil doen …
Maar als we in Macau zitten is dat Disney park dichter bij dan Parijs nu is! 😉
Wie weet!
Bellen blazen is en blijft gewoon geweldig leuk om te doen! Mijn kinderen zijn uiteraard, zoals velen onder jullie kinderen, fan. Kleine potjes, grote potjes, reuze bellen en geweertjes die met een batterijtje bellen automatisch kunnen blazen! De gekste en leukste dingen verzinnen ze om bellen blazen terug heruit te vinden!
Bellen blazen Extra!
De mega bellen die kennen jullie vast al wel! Maar SES creative heeft bellen blazen naar een nog hoger niveau getild! Nu kunnen kinderen gewoon samen spelen met de bellen die ze geblazen hebben. Niet elk apart zijn eigen flesje en ieder zijn eigen bellen! Neen, vanaf nu is er interactie en gaan ze elkaar helpen!
Als ze samen Bubble Tennis spelen, wordt het niveau van ‘gewoon bellen blazen’ gewoon hoger getild! Het was echt geweldig leuk om te zien.
Ik zie jullie denken: “Bubble Tennis, wat is dat nu voor iets?”.
Wel de naam zegt het al! Nu kan je met een speciale ‘racket’ gewoon tennis spelen met de bellen die worden geblazen!
Bubble Tennis – unboxing
We haalden het doosje leeg en haalde de volgende spulletjes uit de doos:
een foam racket met een soort blauwe vilt aan één kant.
een bakje met blaastuit
een duidelijke gebruiksaanwijzing die de kinderen al aan het bestuderen waren op het moment van de foto
een flesje zeepsop
Aan de slag – euhm aan de ‘blaas’
doe wat zeepsop in het bakje
sop het brede gedeelte van de blaastuit in het bakje
blaas een bel van ongeveer 8 tot 9 cm. Als je hem groter maakt, spat hij snel uit elkaar! Ook bij het tennissen!
‘Wiebel’ een beetje met je tuitje tot de bel los komt van het tuitje.
probeer de bel op te vangen en enkele keren te laten stuiteren.
De kinderen hier hadden al snel een beurtrol uitgewerkt. De ene blazen, de andere tennissen en dan omgekeerd! Het ‘wiebelen’ tot de bel los kwam van het tuitje bleek niet zo simpel. Daar hadden ze wel wat oefening voor nodig. Ook het opvangen van de bellen met het plankje was niet altijd even makkelijk. Ze moesten ook opletten dat de blauwe kant van het foam racket werd gebruikt om de zeepbellen te laten stuiteren!
De kleinste wordt drie en die kon wel de bellen blazen, maar het opvangen was te moeilijk. De coördinatie was er nog niet!
Maar de aanbevolen leeftijd op de doos is +5, dus dat lijkt me logisch. Allen wilde de peuter puber zich niet laten kennen! 😉
Trouwe volgers weten dat mijn man de laatste maanden af en toe voor een paar weken in Macau zit voor zijn werk. Een paar weken terug kregen we te horen dat hij ook in de zomervakantie terug zou moeten. Leuk is natuurlijk anders, want in de zomervakantie ben ik vrij en zijn de kinderen thuis en proberen we ten volle van het gezin te genieten. Als dan één deel van het gezin aan de andere kant van de wereld zit, is dat natuurlijk niet zo gemakkelijk.
Mijn man kreeg ineens een briljante ingeving: “Waarom gaan jullie niet gewoon mee? Dan moeten ze me ook niet op en neer vliegen, dan kunnen we gewoon daar blijven. Het zou toch een heel avontuur zijn!”
Grappend plannen voor het avontuur
Ik lachte: “Ja, waarom ook niet, lijkt me super!”
Maar mijn man lachte er niet echt mee. “Ik meen het serieus hè, zou je het zien zitten om met de kinderen mee te komen!”
Tja, daar moest ik dan toch wel even serieus over nadenken, want een maand met drie kleine kinderen op hotel gaan wonen in een ander werelddeel, dat is natuurlijk niet zomaar iets!
Wat zou me tegenhouden?
Een maand mijn huis alleen laten, mijn tuin aan zijn lot overlaten… dat kan natuurlijk niet! Als we zouden gaan, dan wilde ik bewoners in ons huis! Dan wilde ik iemand die voor de tuin komt zorgen, zodat de kinderen nog gras hebben als we terugkomen en dat mijn nieuwe plantjes in de nieuwe bloembakken nog leven en niet verstikt zijn door het onkruid.
Zie ik het wel zitten om met drie kinderen 13 uur in het vliegtuig te zitten en op hotel te gaan wonen?
Wie gaat er voor onze katten zorgen? Wie zorgt er voor de hond en de kat van mijn vriendin die ik had beloofd tijdens haar trip naar London op haar huisdieren te passen?
Is er iemand die het boekenhuisje in het oog kan houden terwijl ik weg ben?
Hoe zit het met mijn huishoudhulpen als wij een maand niet thuis zijn?
Wie houdt er de dringende rekeningen in het oog?
Al die gedachten!
Mijn hoofd tolde van alles waar ik aan dacht! En toen dacht ik: “Waar maak ik me druk over? Want er is een grote kans dat het bedrijf het helemaal niet oké vindt dat wij ook naar daar gaan! Laat het nog maar even zo!”
Toch vroeg ik al aan een bende van drie of ze het zouden zien zitten om eventueel een maand in ons huis te komen wonen en zocht ik al een ‘eventuele’ vervanger voor mijn meterschap van het lokale boekenhuisje!
Ik zei tegen mijn man: “Oké, als zij het goed vinden, dan doen we het wel! Maar ik wil het wel minstens drie weken op voorhand weten, zodat ik alle papieren rustig in orde kan maken en dat ik alles voor huis, tuin en andere dingen rustig kan regelen!”
Daarmee sloot ik het even af en ging verder met de orde van de dag!
They’re up for it!
Op het bedrijf werd er gepolst naar hoe groot onze wens was om effectief naar Macau te vliegen!
“Does your family really want to do this?”
“They’re up for it!” had mijn man geantwoord…
Is dit echt?
Het begon mij te dagen dat het wel eens ‘echt’ zou kunnen worden!
Omdat twee van de drie kids-id kaartjes bijna verlopen zijn, zou ik dit weekend nieuwe pasfoto’s gaan laten maken. Ik zei tegen mijn man: “Ik ga maandag voor de nieuwe kids ID kaartjes, het zou fijn zijn als ik dan wist of ik ook drie paspoorten moest aanvragen”.
Hij vertelde me meteen dat zijn baas weinig andere opties zag dan ons te laten meegaan. Want hij had aangegeven nooit zo lang daar te willen blijven in de zomervakantie als wij gewoon thuis waren! Dan wilde hij wel gaan, maar niet zo lang!
Dit is echt.
Mijn man was nog aan het werk toen ik een WhatsApp berichtje kreeg: “Mijn baas zegt: ‘GO’ voor de reisdocumenten van de kinderen! Wij gaan allemaal samen naar Macau op avontuur!”
Ik zat naar het berichtje te staren met een grijns op mijn gezicht en een raar gevoel in mijn buik! Dit was gewoon ECHT!
De housesitters
Ik stuurde de housesitters dat ze hun koffers mochten pakken tegen de zomervakantie en liet de persoon die het boekenhuisje wel in het oog wilde houden weten dat het doorging.
De huishoudhulpen mogen gewoon hun werk blijven doen, maar in plaats van voor ons, zullen ze het werk voor mijn housesitters doen!
Ik zoek nog wel iemand die de tuin wil bijhouden, want dat wil ik diegene de in ons huis komen wonen niet aandoen om ook dat nog te moeten doen. Ik ben al zo blij dat ze dit voor ons willen doen!
De kinderen inlichten
Onze zoon sprong een gat in de lucht toen hij hoorde dat hij ‘eindelijk’ ook eens mocht vliegen. De snotaap is zes, ik zal maar niet vertellen dat ik 18 was voor ik ooit met het vliegtuig weg ben geweest! 😉
De oudste dochter zei meteen: “Dan moeten we papa niet missen!” en de jongste dacht dat we naar het vliegtuig reden toen ik naar de fotograaf ging voor de pasfoto’s!
Ze zijn super content dat we samen op avontuur gaan.
En hoe voel ik me bij het avontuur?
Ik weet nog steeds niet of ik het helemaal besef wat er gaat gebeuren!
Een maand op hotel ‘wonen’ met drie kinderen en niets moeten doen dan genieten… het zal wel vreemd zijn. Geen was en geen plas, enkel met de kinderen bezig zijn…
Het hotel heeft een zwembad en ligt aan een kiezelstrand. Mijn man ziet het helemaal zitten om na een dag werk ’thuis’ te komen bij de mensen die hij het liefste ziet.
Als ik moet kiezen tussen mijn huis missen of mijn man missen, dan is de keuze snel gemaakt. Voor onze kinderen is dat net zo!
Toch voelt het vreemd om te weten dat we alles en iedereen voor zo’n lange tijd achter zullen laten! Maar zo’n avontuur kunnen we natuurlijk niet laten schieten.
De kans niet laten liggen
Dus… wij gaan met zijn allen naar Macau in de zomervakantie, wij gaan op avontuur naar een ver land … en ik heb alvast vier vorken klaarliggen die ik zeker niet mag vergeten in de koffer te steken!
Zoals de trouwe volgers wel weten, is mijn zoontje een echte Star Wars fan! Op die manier past hij dan ook helemaal in de familie!
Toen mijn man en ik nog studenten waren, kwam de nieuwe reeks films net in de bioscoop. Ik had toen geen idee waar de heisa over ging en hij sleurde me mee naar de videotheek (jawel, zo’n plaats om films te lenen! Waar is de tijd?) en daar huurden we film 4, 5 en 6.
Film 1, 2 en 3 kwamen dus uit in mijn studentenperiode. Ja, de logica achter de nummering van de films, dat is al wat op zich. De bedenker van Star Wars had zo’n wilde plannen dat hij al wist dat film 1-3 niet konden gemaakt worden in de jaren 1970-1980. Hij had goede hoop dat het in de toekomst met de nieuwe special effects wel zou kunnen. En kijk, hij had gelijk!
Langzaam aan werd ik ook een beetje een kenner…
George Lucas verkocht de rechten aan Disney en natuurlijk wilden die er nog wat meer munt uitslaan! Er werden dus nog wat nieuwe delen van het verhaal bedacht.
Toen dan deel 7 ‘The Force Awakens’ in 2015 uitkwam, was onze oudste zo ver dat hij ook interesse kreeg in het hele verhaal! Stukjes film werden vertoond op youtube. Er werd Lego Star Wars gekocht en er kwamen posters en vlaggen op zijn kamer… Hij is echt fan!
De geluiden van de lichtsabels hoor je hier erg vaak door het huis galmen!
Verkleden
De verkleedkoffer hier in huis is niet bepaald leeg te noemen. Cowboy pakken, prinsessen jurken, toverstafjes en lichtzwaarden,… het is er echt allemaal in te vinden.
De kinderen hier in huis doen dat ook super graag, fantaseren en ‘echt’ in de rol kruipen!
Vandaar dat de zoon in december van de Sint een Stormtrooper pak kreeg!
Ik was er toen ook van overtuigd dat hij met carnaval als Stormtrooper door de jaarlijkse optocht van de school zou lopen.
Het drama
Maar daar had ik me dus serieus in vergist! Hij wilde niet als Stormtrooper, hij wilde als Jedi!
En op het moment dat hij daar mee af kwam, was het gewoon te laat om nog een pak te zorgen! Ze zouden niet op tijd geleverd worden en hier in de buurt hadden ze enkel pakken van Stormtroopers en ook hier en daar Darth Vader. Voor de niet Star Wars fans: dat zijn dus de slechteriken en onze zoon wilde als ‘goeierik’. *Zucht*
Ik ben met hem naar de winkel gereden en heb hem kunnen overtuigen dat hij toch iets anders moest kiezen. Dat werd dan een astronaut! Maar diep in zijn hart wilde hij echt wel als Jedi door de optocht stappen!
Funidelia
Jedi pakken waren hier dus nergens te vinden. Gek genoeg, want die bestaan natuurlijk wel!
Na wat zoekwerk, vond ik uiteindelijk de website van Funidelia.
Ik kon een zucht van verlichting slaan! Zij hadden wel Jedi pakken! En niet alleen voor kleine en grote mensen, ook voor honden!
Ik koos voor onze zoon het pak van Obiwan Kenobi uit. En als ‘echte’ Jedi heb je natuurlijk ook een cape nodig. Die werd hier altijd nagebootst door een bruine fleece deken rond te doen!
The Real Star Wars Deal!
Nu ziet het geheel er dus allemaal wat ‘echter’ uit en wat is Obiwarre blij met zijn pak en cape!
De details van de pakken zijn geweldig! De laarzen zijn precies echt door de stevige stukjes die erin verwerkt zijn en zo over de gewone schoenen vallen:
Ondertussen is het blauwe lichtzwaard ook al met ducktape gerepareerd! Tja, er wordt hier in huis dan ook echt vaak mee gespeeld. Binnenkort zal dus ook het blauwe lichtzwaard van Obiwarre aan vervanging toe zijn, gelukkig weet ik nu waar ik ook die attributen kan gaan halen!
May the Force be With you – Thanks to Funidelia!
Heb jij dus ook een Star Wars fan in huis en kan je geen Jedi pak vinden, dan stuur ik je direct naar Funidelia!
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
