Egypte, mijn droomreis? reisfotochallenge #9

 

 

 

 

We zijn april 2007 op deze foto.

Ik sta bij de piramides van Gizeh, op een afstandje, terwijl we proberen zo een geweldige cliché foto te maken.
Ik ben ook zo iemand die dat dan echt niet kan laten. 😉

Egypte was al sinds de lagere school voor mij een echte droombestemming.
Ik deed er mijn spreekbeurt over toen ik 10 jaar was….
Het leek me zo’n geweldige ervaring!

Toen mijn collega, die toen geschiedenis gaf, zei dat ze onder de paasvakantie naar Egypte wilde, wilde ik mee.
Oorspronkelijk gingen we met drie jongedames.
Tot mijn man zei: “Maar als jij naar Egypte gaat en ik ga niet mee, kom ik daar waarschijnlijk nooit meer, want dan wil jij vast ergens anders naartoe als we gaan reizen.”
Dus hij ging mee met ons drietjes naar Egypte.

Het was een echte reis, een vakantie kan je het echt niet noemen.  We wilden alles, of toch zoveel mogelijk, gezien hebben.  We zijn van het één naar het ander gehold en hebben zelfs de trip van Hurghada naar Caïro gemaakt (1 uur uit je bedje om tegen 9 uur in de hoofdstad te staan!)  – De hele weg stonden er soldaten met geweren langs de baan.

Uiteindelijk waren we erg blij met mijn man.
K, die ook meereisde, was een natuurlijk blond meisje met blauwe ogen.  Ze werd er de hele tijd lastig gevallen door mannen.  Ze werd bij winkeltjes in hoekjes gedreven, gevraagd om met mannen op de foto te gaan.  De eerste keer kan je er best om lachen, maar na de twintigste keer ben je dat zo verschrikkelijk beu.  Dan was er gelukkig mijn man om haar te gaan ‘redden’.

Mijn man kreeg zelfs een keer te horen “You lucky guy!  Three wives, how many camels?“ – Ik ben er nog steeds niet uit of dat een grapje was of dat die kerel het serieus bedoelde.

We zijn erg voorzichtig geweest met het eten.  Iedereen zei: “Egypte, neem maar immodium mee, want iedereen is daar ziek!”
En ja, zelfs met enkel flesjes water drinken, geen rauwe groenten, doorbakken vlees, handontsmetting…. werden we allemaal na vijf dagen ziek.
De reisleiding schoot wel in de lach toen ik mijn pakje immodium bovenhaalde: “Denk je dat immodium hier helpt dan?  Dat zijn hier andere bacteriën, dat werkt niet!”
Daar stonden we dan… we kregen instructies om naar de dichtstbijzijnde aptheek te wandelen.
“Only five minute walk“, bleek net iets langer te duren (half uur heen en half uur terug!) en heeft me een verbrande nek opgeleverd.
De apotheek verkocht stripjes pillen: rode en groene.  Groen om de achteruitgang te stoppen, rood om de verstopping op te lossen (Die kleur verpakking is toch ook vreemd gekozen hè!).
Het was nog spannend of we Caïro wel zouden kunnen doen, … maar de tussentijden tussen de wc-bezoekjes werd gelukkkig snel korter met de pillen! 🙂

Egypte was inderdaad een hele ervaring, al weet ik niet of ik het zo direct nog eens zou doen, misschien als de kinderen wat groter zijn?

In ieder geval heb ik me in de kajuit (we hadden een cruise op de Nijl – klink veel Chiquer dan dat het was) één keer bijna een hardverzakking verschrokken.
Het personeel vouwde de handdoeken elke dan in een ander vormpje, bijvoorbeeld een zwaan…. Dat doen ze in sommig hotels nu nog hè.
Maar één avond hadden ze er een aapje van gemaakt en een pet en een zonnebril gegeven.
Dat aapje hadden ze zo gehangen, dat wanneer je binnen kwam in je kajuit, je eerst daartegen keek:

 De hele avond kon je overal mensen horen gillen en dan wist je:

Die hebben de aap ook gevonden… 😀
Deze blog is een geschreven als deelname aan de reisfotoschallenge van de blog van Thomas Pannenkoek.
Als je graag wil meedoen of zijn avonturen wil volgen (ze zijn de moeite!) dan kan je hier terecht.