Subtropisch zwembad: 10 stressmomenten op een rij.
We waren eens op vakantie bij Village nature, een vakantiepark in Parijs dat vlak naast Disneyland ligt! We vinden het met kinderen nog altijd fijn om op vakantie te gaan in een vakantiehuisje. Een mooi subtropisch zwembad vinden wij ook altijd belangrijk en dat heeft dit park echt wel, een super mooi zwembad met veel activiteiten. Toch kan zo’n subtropisch zwembad me best wel stress bezorgen! Mijn chaos hoofd helpt daar natuurlijk ook niet echt bij als je met vijf personen moet gaan zwemmen… Hier zijn mijn subtropische zwembad stress momentjes:
Lees ook: Hoe wij een vakantiepark kiezen
-
Heb ik alle zwempakken en zwembroeken?
Je kan ermee lachen, maar ik check dat dus wel een keer of drie en ik kijk ook een aantal keren na of de zwembroeken in de mannen hun zwemtas heb zitten en de zwempakken/bikini’s in de zwemtas van de dames. Soms kunnen we in een familie kleedhokje, maar dat is ook niet altijd zo. Dus check en dubbel check.
-
Ben ik de zwembandjes niet vergeten voor de kleinste?
De jongste kan nog niet zwemmen, dus die moet zwembandjes. Wel dom van mij, want dit als het subtropisch zwembad van center parks is (en village nature hoort daar eigenlijk bij), dan hangen er altijd van die oranje zwemvestjes.
-
Zit er het juiste aantal handdoeken in de juiste zwem-tas?
Ik ben ook een held in het verkeerde aantal handdoeken in de verkeerde tas te duwen. Zo hadden de mannen deze week een paar keer handdoeken te veel en hadden de dames er te weinig.
-
Heb ik een muntje voor de lockers en is het de juiste waarde van muntje?
Dat is ook altijd stress… maar dat was hier dus niet nodig. Je kan namelijk alles met je armbandje in dit vakantiepark. Je reserveert er animatie mee, je opent de deur van je huisje ermee en je sluit en opent dus ook je locker met je armband! Hah – minder stress in het zwembad! Yess!
-
Waar zijn de toiletten in het subtropisch zwembad?
De jongste moet altijd plassen op de momenten dat we het verst van de toiletten zijn verwijderd. Ik ben dus altijd aan het uitkijken waar ze zijn, al vanaf het moment dat we binnen gaan. Ze plast echt niet in het zwembad, dat weet ik zeker, want ze wordt soms heel vervelend als ik vraag of ze niet nog een klein momentje kan wachten (omdat ik net begonnen ben aan mijn broodje in de bar of zo.)
-
Waar is kind 1-2 of 3 gebleven?
De oudste twee kunnen zwemmen, maar ik ben de hele tijd de omgeving aan het scannen in het zwembad en ze mogen me ook niet uit mijn gezichtsveld, ook al kunnen ze zwemmen. Zeker sinds onze jongste met haar verhaaltje bij me aankwam de voorbije zomer, doe ik niets als tellen: 1-2-3, 1-2-3
-
Is het water warm genoeg?
Ze plakken er al rap een sticker subtropisch zwembad op, maar dat wil niet zeggen dat het ook echt warm is…
Gelukkig was dat hier wel het geval! Oef! -
Mijn kinderen moeten speelgoed delen, maar dat is niet bij iedereen zo?
Als mijn kinderen speelgoed meenemen naar het zwembad, dan moeten ze dat van mij delen met de andere kinderen, zeker als ze er even niet mee spelen. Ik zorg wel dat we vertrekken met evenveel speelgoed als dat we zijn aangekomen! 😉
Niet alle ouders doen dat op die manier. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar het brengt wel verwarring soms als de kinderen aan het spelen zijn. En tranen bij mijn kinderen, dat is stress in het zwembad voor mij! -
Goh, toch tof zoveel handdoeken op stoelen waar geen kat op zit!
En als je dan eens even in een stoel kan gaan zitten, dan is er in de verste verte niemand te bespeuren op of nabij de stoelen. Maar uiteraard liggen er wel een leger aan handdoeken op de ligstoelen verspreid om ze te reserveren.
Gelukkig stonden er in dit subtropisch zwembad best veel stoelen! -
Waar zijn nu in Godsnaam mijn schoenen gebleven!
En de voorbije week kwam er nog een stress momentje bij … ik was namelijk mijn schoenen kwijt! Niet één, zoals Assepoester, maar beiden. Ik dacht namelijk dat mijn man ze had meegenomen en hij dacht dat ik ze had.
Slimme ik had natuurlijk ook geen reserve schoenen bij. (Voor de kinderen een hele schoenenkast, voor mezelf dus niet!).
Met mijn gebrekkig Frans kreeg ik toch uitgelegd dat ik mijn schoenen kwijt was, maar de man in het zwembad zei alleen dat ik ze mocht gaan zoeken. Zie je me al onder de kleedhokjes piepen om mijn schoenen te zoeken?
Ik heb dus netjes gewacht tot ze open gingen, maar mijn schoenen waren spoorloos. Ondertussen zat de rest van mijn gezin te wachten in de gang… Uiteindelijk kreeg ik een ander personeelslid te pakken die me naar de receptie van het zwembad verwees. Hoera, terug schoenen!
Uiteraard heb ik de hele vakantie moeten horen of ik mijn schoenen nog bij had… Alle volgende bezoekjes aan het subtropisch zwembad ga ik dus tien keer checken en dubbel checken of ik mijn schoenen nog heb!
Maar als je kijkt naar de lachende gezichtjes en als je duizend keer moet roepen: “Niet lopen” omdat je de Ockyz bent vergeten en als ze niet uit het zwembad willen omdat het zo leuk is…
Dan neem je alle subtropisch zwembad stress er wel bij… alles voor de kinderen!
PS: een indoor strand zoals het sterrenstrand kan ook stress meebrengen, maar ook dat vinden de kinderen ge-wel-dig!
Take care en tot morgen,
Liefs Ilse
Ga jij graag naar een subtropisch zwembad? Wat is jouw top stress momentje?
