Bos bloemen die me een dubbel gevoel gaf
Bloemen, ik zie ze graag, ik krijg ze graag. Ik krijg ze wel eens spontaan van mijn man… Bloemen zijn fijn, ze fleuren je huis op! Een bos bloemen krijgen is fijn! Toch?!
Beginnen bij het begin
Mijn man zou normaal morgen naar huis komen van Macau. Hij zit daar alweer een hele tijd. Toen we zaterdag aan het skypen waren zei ik: “Zo papa, we kunnen beginnen met aftellen!”
“Ja, daar moeten we het nog eens over hebben…”
Ai!
Dus hij moest nog een beetje langer blijven! Voor mij is dat uiteraard niet fijn, maar voor de kinderen nog minder. Als je wil beginnen met aftellen en er komen dan ineens meer dan 7 dagen extra bij… leg dat een kind maar eens uit. Bovendien hebben de twee jongsten nog geen echte notie van tijd. Gisteren en vandaag, het is voor hen nog allemaal hetzelfde. De oudste heeft dat besef wel.
Tja, wat moet ik zeggen? Het is niet anders!
Emmertje is vol
Maar naast het feit dat dit voor ons thuisblijvers niet fijn is, geeft mijn man zelf aan dat zijn emmertje bijna vol is. Hij heeft een gezin met nog drie kleine kinderen. Vanaf 1 juli tot nu is hij net geen drie weken thuis geweest. Ook omdat we op vakantie zijn geweest, maar ook omdat hij zoveel in Macau zat!
En steeds meer voel ik dat hij er geen zin meer in heeft!
“This is not what I signed up for!” – dat gevoel…
En dat heeft hij dus ook aangegeven op zijn werk….
De bos bloemen
En daar was dus de bos bloemen – zomaar aan mijn deur. De man die ze kwam afleveren zag de verrassing op mijn gezicht.
Er hing een bedankkaartje aan. Voor mij en de kinderen, van het werk van mijn man.
Euhm?
Bedankt? Waarom?
Bedankt dat ik hem niet verplicht heb om onmiddellijk het vliegtuig naar huis te nemen zodat hij nog hier op tijd zou zijn voor de verjaardag van onze oudste?
Daarvoor moet je mij niet bedanken!
Ik hoor vaak van mensen “Bij mij zou het niet waar zijn dat hij zoveel weg was.” – Wel zolang hij daar gelukkig mee is, trek ik mijn plan! Samen met mijn kinderen! Ik zal nooit zeggen dat hij iets niet mag of dat hij iets moet!
Uiteraard kan ik aangeven dat ik het soms te veel vind, dat het niet leuk is en dat de kinderen en ik hem missen! Maar ik zal hem nooit dwingen tot iets! Dat is niet gezond in een relatie en zo zit die van ons ook niet in elkaar! Vrijheid is een belangrijk stukje.
Het wordt natuurlijk anders als ik zie dat hij niet meer gelukkig is in zijn job en als ik zie dat hij het anders wil….
Het dubbel gevoel
Die bloemen gaven me dus het gevoel. Alsof ik iets in de pap te brokken heb in de keuzes die mijn man gaat maken volgens hen.
Het voelt als een zoethoudertje…
Mijn man blijft erbij dat die bloemen zo echt niet zijn bedoeld, dat ze met de beste overwegingen gestuurd zijn en dat ze gewoon beseffen dat het voor mij zwaar is! En dat kan dan misschien wel zo zijn, maar dat gevoel geven ze mij niet!
Ik heb de bloemen op de kast gezet, ze waren te mooi om zomaar weg te gooien.
Maar beste baas, moest je dit lezen, ik wil je even iets vertellen.
Als mijn man zijn ontslag indient, dan is dat volledig zijn beslissing! Welke keuze hij daar ook in zal maken, ik zal achter hem staan. Ik zal hem nooit dwingen dit werk op te geven als hij dat zelf niet wil. Dat is ongezond voor onze relatie en dat zou hij me ooit wel eens kunnen verwijten. Daar doe ik dus niet aan mee.
Maar als hij zelf beslist dat dit werk hem niet meer gelukkig maakt en dat hij andere uitdagingen wil aangaan, dan zal ik ook diegenen zijn die hem zal steunen in die beslissing. Daar kan geen bos bloemen verandering in brengen hoor!
Als ik dan weer een aantal maanden alleen moet zijn met de kinderen, dan doe ik dat! I’m a bad-ass mama! Ik kan dat! Ik jongleer met mijn tijd met twee vingers in mijn neus! (Vooral door mijn geweldige sociale vangnet, dat moet ik er wel even bij zeggen!)
De toekomst
Ik weet niet wat de toekomst zal brengen… ik hoop alleen dat er geen bos bloemen meer komt waarvan ik niet weet of ik ze nu gewoon op de kast wil zetten of gewoon heel hard wil schreeuwen: “Steek ze waar de zon niet schijnt!”…
Zo… dat moest er even uit! 😉
Take care en tot snel!
liefs Ilse
16 Replies to “Bos bloemen die me een dubbel gevoel gaf”
Jeetje, ja dat is een beetje dubbel. Hopelijk vinden jullie samen tijd en ruimte om juiste beslissingen te nemen. Als ik je Blogs zo lees zijn jullie een sterk stel met een prachtig gezin. Succes!
Dankjewel. Komt wel goed.
en hij is ondertussen wel thuis gekomen?
Hoe bedoel je? Tussen 1 juli en nu is hij 2 dagen, 2 dagen en 10 dagen thuis geweest….
Hmmm, ik deel je gevoelens. Al heb ik soms de neiging om de dingen te zwart/wit te zien en / of het glas halfleeg. Aan de andere kant is dat weer een oordeel en kunnen we – aan de hand van een kaartje bij de bos bloemen – niet exact weten hoe ze denken en waarom. Lastig. Maar again, wat jij voelde was ook het eerste wat ik voelde.
Tja en wat ik voel kan ik niet negeren… en mijn buikgevoel laat me zelden in de steek….
Dit alles herken ik maar al te goed. Mijn man moest al veel reizen toen hij in loondienst zat (en zoals ik je al vertelde kregen wij op gegeven moment ook zo’n ‘zoethoudertje’). In de eerste jaren dat hij zelfstandig was is hij ook veel weg, de laatste jaren iets minder, maar nog kan hij weken aan een stuk in het buitenland zitten. Ik zal hem nooit dwingen om thuis te blijven, maar geef net als jij soms aan dat het even niet leuk is. En dat we hem natuurlijk missen. En hij ons ook. Maar het reizen hoort er nu eenmaal bij. Als hij dat echt niet meer wil, is dat zijn beslissing en sta ik daar volledig achter. Net zo dat ik achter hem sta als hij wel door blijft gaan.
Zo is dat. ?
Dat is inderdaad dubbel. En ik vind het echt sneu voor jullie. Je kinderen heb je maar zo even, om dan het grootste gedeelte van de tijd aan de andere kant van de wereld te zitten doet geen gezin goed. Daar mogen ze op zijn werk ook wel wat meer rekening mee houden. Sterkte met de beslissing en ik ben ervan overtuigd dat dat goed zal komen.
En jij bent een kei!
Liefs voor jullie xxx
Het komt ook goed. Ik vind dit gewoon zo een raar cadeautje… ze waren gericht aan mij en de kinderen…. daar hebben ze hun papa niet mee terug.
Jeetje zeg, ik begrijp je gevoel wel ja.
Als het vrouwtje maar tevreden is dat lijken die bloemen te zeggen. Ga lkkr met je vent in gesprek laat hem de keuze maar zorg wel dag hij er niet onderdoor gaat.
Pittig hoor, een partner die zo weinig thuis is!
Tell me about it…
Da’s inderdaad echt een dubbel gevoel.
Mijn ex moest ook vaak naar het buitenland en ik vond het toen best wel zwaar alleen met de kinderen.
Chapeau dus voor jou!
Ik vind het boeket trouwens echt wel mooi 😉 Herfstboeketjes zijn mijn lievelingsboeketjes 🙂
Ja. Ze zijn mooi… daarom kon ik ze niet weggooien..