De week tegen pesten is al een traditie aan het worden. Het blijft dan ook een probleem in veel scholen en verenigingen. En het onderdeel cyberpesten is natuurlijk nog steeds aan het toenemen.
Waar vroeger jongeren thuis in een veilige omgeving kwamen, zitten ze nu met cyberaanvallen via hun mobiele telefoon. De aandacht blijven vestigen op het feit dat pesten niet ok is blijf dus nodig. Uitgeverij Lannoo bracht in samenwerking met Ketnet het Stip it doeboek uit.
Wat staat er dan zoal in het stip it doeboek?
Het stip it lied met tekst om lekker luid mee te brullen.
Een aankruislijst om te onderzoeken of iets pesten of plagen is.
Een woordraadsel vol positiviteit
Een stop it kaart om iemand erop te wijzen dat iets niet ok is.
Een lijstje van verschillende manieren om te pesten.
Een onderzoekje of je zelf al soortgelijke dingen van het lijstje hebt meegemaakt.
Een onderdeel over vertrouwen, wie je kan vertrouwen.
Emoties leren herkennen.
Wat te doen als je wordt gepest.
Handenlezen.
Een recept om stip it cupcakes te bakken
Spelletjes
Een complimenten idee om te maken voor thuis of in je klas.
Super leuke postkaartjes.
Creatieve ideetjes voor thuis of in de klas rond pesten.
Een vriendschapspuzzel.
Informatie rond groepsdruk
Een handleiding van jezelf maken.
Een stip it proof lokaal maken
Grenzen leren aangeven
Wat een goede vriend is voor jou.
Recept voor een stip it Pizza.
Een stellingenspel voor op de speelplaats.
Een antipest pact.
Met andere woorden kan je heel veel nuttige informatie vinden in het stip it doeboek. Een mooie afwisseling van spelletjes en activiteiten en ook ‘onderzoeksvragen’ naar situaties en naar jezelf.
De blaadjes zijn ook allemaal los te scheuren.
Een school zou dus ook één boekje kunnen kopen en de blaadjes verdelen onder de leerkrachten.
Doen jullie mee?
Knutsel een handje met stip it stippen erop en deel dat met de hashtag #handenlezenstipit.
Een wave van handjes zou zooooooo tof zijn!
Tag wel Kreanimo op facebook of instagram, zodat ik ze ook in stories kan verder delen.
Als er één ding was wat ik in de opvoeding van mijn eigen kinderen anders wilde doen, dan was het wel de seksuele voorlichting. Als elfjarige dacht ik namelijk dat ik dood aan het bloeden was omdat mijn onderbroekje vol bloed hing. En ja, er was een soort voorlichting geweest op school, maar om de één of andere reden was het niet echt duidelijk welke specifieke gevolgen al die dingen zouden hebben. Zowel de rol van ouders als van de school valt dan ook niet te onderschatten bij dit onderwerp. Het boek voor seksuele voorlichting Sex Safe is er dan volgens mij ook één dat zeker in de klasbibliotheek van de elf- en twaalfjarigen zou moeten beschikbaar zijn. Maar als ouder heb je ook zeker de taak van op tijd met de juiste informatie naar je kind te gaan. Dit boek is een mooie tool om daar een start mee te maken.
Onze eerste tiener
We hebben hier in huis sinds een paar maanden een tiener in huis en die stelt zich al een tijdje vragen rond puberteit. Een tijdje geleden zat hij helemaal in de knoei met: “Baby’s komen uit de buik, maar dan is die buik toch kapot.” Ik heb toen ook meteen de juiste informatie gegeven, maar de vraag hoe de baby dan in de buik kwam volgde toen niet meteen. 😉
Sex Safe
Informatie over de puberteit en alles wat daarmee te maken heeft is erg belangrijk om alles in de juiste context te kunnen plaatsen. Er wordt op een compacte en toegankelijke manier informatie gegeven aan kinderen in dit boek. De speelse stijl van de tekeningen zorgen mee voor die behapbaarheid. Het boek werd gemaakt in samenwerking met psychologe Barbera Nanninga, seksuoloog Mandy Ronda en kinder- en jongerencoach Jose Nanninga-Verholt. Faya Lourens en Selwyn Senatori zijn de schrijver en de illustrator.
Inhoud van het boek Sex Safe
Het boek bestaat uit een aantal grote onderdelen die nog eens onderverdeeld met ondertitels.
De puberteit
Van jongen naar man
Van meisje naar vrouw
Masturberen
Verliefd
Sex
Sociale media
Homo- of biseksueel
Ook werden er op het einde van het boek ook nog een register met woorden gezet en een adressenlijst voor zowel Nederlandse als Vlaamse lezers.
De informatie is compact en to the point. Er wordt ook voldoende aandacht gegeven aan het feit dat alles bij sex altijd goed moet voelen dat je altijd mag zeggen als er iets niet ok voelt.
Er wordt ook aandacht besteed aan de gevaren van sociale media.
Van een menstruatie cup was er in mijn tijd nog geen sprake, maar ik ben wel blij dat ook dat wordt toegelicht. Je kan pas een goede keuze maken als je alle informatie meekrijgt, denk ik dan.
Gespreksopener
Het boek was hier in huis zeker een aanleiding tot het openen van gesprekken. Zo kan je als ouder nog dieper ingaan op bepaalde vragen die boven komen borrelen.
Wat vinden wij van het boek Sex Safe?
Het boek voor seksuele voorlichting Sex Safe is toegankelijk, compact en duidelijk. Het is een mooi instrument om alles rond seks bespreekbaar te maken en open te trekken.
Sommige onderwerpen kunnen zeker nog worden uitgediept, maar als je een kinderboek maakt moet het natuurlijk ook wel behapbaar blijven en daar zijn de makers echt wel in geslaagd.
Specificaties van het boek
Ben jij op zoek naar een goed boek om met de voorlichting van je kinderen (in de klas) aan de slag te gaan? Dan geef ik je graag de productspecificaties mee.
Taal: Nederlands
Bindwijze: Hardcover
Verschijningsdatum: november 2019
Aantal pagina’s: 136 pagina’s
Aanbevolen leeftijd: 11 – 99 jaar (Maar hier al nodig bij 10 jaar door heel wat vragen rond het topic)
Auteur: Fajah Lourens (Van Killer Body)
Illustrator: Selwyn Senatori
Uitgever: Mkbm Publishing Koop hier jouw exemplaar.
Heel de coronacrisis heeft impact op ons allemaal. Het heeft invloed ons leven langs alle kanten. Dit heeft ook nog steeds enorme impact op onze kinderen. Als ouders en leerkrachten onderschatten we dat vast en zeker niet. Voor kinderen kan het nuttig zijn om piekergedachten in hun hoofd te krijgen door te tekenen of te schrijven. De printable ‘Mijn coronamedicijn’ kan daar mee helpen.
Kinderen en corona
1) Blijf praten
Het blijft nodig om met kinderen te blijven praten. Zorg daarbij altijd voor een gezond evenwicht tussen nieuwsfeiten en kies bewust wat wel en niet kan getoond worden. Zeker bij hoogsensitieve kinderen is het belangrijk alle factoren rond angst en dergelijke goed in acht te nemen.
2) Laat emoties toe
Hoe je jezelf voelt is altijd oké! Ook angst of boosheid mag er zijn. Het is belangrijk om daar ook aandacht aan te besteden. Zoek naar positieve dingen om te benoemen en help omdenken naar alle dingen die nog wel kunnen en die wel leuk zijn.
Een hele mooie daarin blijf ik het ‘zoek naar de helpers’ -principe. Altijd als er een ramp, ongeval, terroristische aanslag of iets anders vreselijk gebeurt, dan kan je mensen vinden die helpen en die goed doen. Het kan helpen om kinderen daarom te wijzen: Kijk naar de mensen in de zorg, kijk naar de jeugdbewegingen die boodschappen gaan doen voor anderen,…
3) Help relativeren
Leren relativeren is iets wat kinderen ook nog onder de knie moeten krijgen. Het is belangrijk dat je niet gaat minimaliseren, maar plaats alles wel in perspectief.
Zorg er wel voor dat je ‘echt’ bent. Als je zelf angstig bent of boos, is het waarschijnlijk niet meteen het beste moment om het gesprek aan te gaan.
4) Geef de juiste informatie
Wees duidelijk en concreet als je met kinderen over het virus spreekt. Pas je taalgebruik wel aan het kind aan.
5) Zoek naar een verwerking die werkt:
Tekenen, schrijven, schilderen, een boek lezen, even wandelen,… het zijn allemaal dingen die kunnen helpen om te verwerken. Zoek naar wat werkt voor jouw kind(eren).
Printable: Mijn coronamedicijn
Als het heel eenvoudig zou zijn om een medicijn te maken, dan was er waarschijnlijk al lang één. Maar stel dat jij nu een toveroplossing zou kunnen maken, wat zou je dan in jouw fantasierijke coronamedicijn willen steken? Zijn het regenbogen of net stukjes glas? Is het liefde of steek je boosheid in jouw pot.
Geef je kind een bokaal om zijn eigen coronamedicijn in te ontwerpen:
“Dat kan ik niet!” Maar jawel, Jij kan dit echt! Soms zit het ‘gewoon’ tussen je oren en heb je jezelf wijsgemaakt dat fouten maken falen betekent en dat vragen stellen voor domme mensen is….
Vaste mindset noemen ze dat en het is iets wat professor Carol Dweck heeft onderzocht: de vaste en de groeimindset. Ik ben sowieso fan van het hele mindset verhaal. Ik zag bij mijn eigen kind een enorme omschakeling toen wij (en zijn coach) bewust met die mindset gingen omgaan. Er bestaan super leuke prentenboeken en boeken voor kleine kinderen rond het thema. Maar voor tieners was er nog niet écht een boek waar ik blij van werd. En toen kwam ‘Jij kan dit (echt)’ op onze boekenplank terecht.
Jij kan dit (echt) van Matthew Syed
Wie is die Matthew?
Oké, ik ken dus, buiten een paar namen van Rode Duivels, niks van sport en ik had dus écht geen idee wie die Matthew Syed was. Oeps! Blijkbaar is hij dus een bekend Engels tafeltennisser.
Waar gaat het boek over?
Zoals ik al vertelde is het een mindset boek. Het steekt echt leuk in elkaar en is zeker niet saai. Matthew begint zijn verhaal over een jongen die ‘G. Gewoon’ heet en die een tafeltennistafel cadeau krijgt van zijn ouders. Hij vertelt over hoe G. Gewoon zich voelt en hoe dat tafeltennissen niet zo goed gaat en dat hij erg snel opgeeft. Op een dag ziet hij iemand met de naam G. Geweldig op TV … en dan spoelt hij terug naar het moment dat hij het ‘scharniermoment’ noemt. Want toen G. Gewoon op het kruispunt stond, koos hij de weg van het opgeven en dan volgen we de weg de G. Geweldig heeft bewandeld.
Zo komt de lezer te weten dat G. geweldig eigenlijk G. Gewoon is, die een andere keuze heeft gemaakt en héél hard heeft gewerkt en niet heeft opgegeven. Dan blijkt dat G. Geweldig de schrijver zelf is.
Bekende losers
Doorheen het boek komen er heel wat bekende losers voorbij. Steve Jobs, Thomas Edison en J.K Rowling, maar ook Jay-Z. Het wordt al snel duidelijk: zonder hard werken komt niemand er! Al lijkt het soms wel zo!
Kleine stapjes en reuzesprongen
Eén van de nuttigste hoofdstukken uit het boek moet wel ‘Kleine stapjes en reuzensprongen’ zijn. Hoe haalde Matthew marginale winst? Wat was zijn plan?
Hoe kan je beter in iets kan worden? Door het slim, praktisch en vooral positief aan te pakken.
Het plan dat Matthew zelf volgde staat in mini stapjes uitgelegd, helemaal opgedeeld! Daar kunnen kinderen echt zelf mee aan de slag, zeker als er een begeleider of ouder helpt met de ondersteuning en de terugkoppeling.
Een waarschuwing dat je kan blokkeren
Matthew vertelt ook nog over het moment dat hij als G. Geweldig op de Olympische Spelen in Sydney stond en blokkeerde, hoe hij zich ineens terug een G. Gewoon voelde en zich helemaal niet op zijn plaats voelde daar.
Een mooie toevoeging, zo naar het einde van het boek. Want blokkeren, dat kan iedereen overkomen.
Ook hier staat er dan een mooi stappenplan in het boek. Wat moet je doen als je blokkeert? En welke bekende mensen hebben dat nogal meegemaakt?
Jij kan dit echt
Het laatste zinnetje van het boek is ook meteen de titel en de motivatie die de schrijver meegeeft. Jij kan dit echt. Wat het ook is wat je wil leren, waar je ook beter in wil worden, met de juiste ingesteldheid en het juiste plan van aanpak, kan er echt heel veel! Maar dat het moeite zal kosten, dat is wel heel duidelijk!
Mijn mening over ‘Jij kan dit echt’
Als hoogbegaafdheidsexpert ben ik bijzonder blij met dit boek. Naar mijn weten was er nog geen boek voor deze leeftijdscategorie geschreven dat ook echt praktische handvatten geeft om mee aan de slag te gaan. Net snelle denkers hebben vaker problemen met die vaste mindset waar professor Dweck het vaak over heeft!
Het verhaal is niet verzonnen, maar uit het leven gegrepen. De schrijfstijl en vormgeving zijn cool en het boek heeft humor! Hier kan de doelgroep zelf mee aan de slag! .
Even verduidelijken dat het boek niet voor hoogbegaafde kinderen is geschreven. Het is geschreven voor alle kinderen die wat meer zelfvertrouwen nodig hebben, die in een vaste mindset zitten en die ermee aan de slag ‘moeten’.
Specificaties van het boek
Taal: Nederlands
Bindwijze: Paperback
Verschijningsdatum: maart 2020
Aantal pagina’s: 160 pagina’s
Aanbevolen leeftijd: 10 – 14 jaar
Auteur: Matthew Syed
Illustrator: Toby Triumph
Uitgever: Condor
EAN: 9789492899873
Subtitel: Krijg meer zelfvertrouwen en laat je dromen uitkomen
Categorieën: Populaire psychologie, Mindset, Leren leren, Populaire filosofie
Omdat wij zo’n fan zijn en omdat ik zéker weet dat er mensen zijn die dit boek ook op hun boekenplank willen hebben, geven we een exemplaar weg van ‘Jij kan dit echt’!
Winnaar is gecontacteerd via facebook messenger.
Het meisje dat doet wat ze niet durft – Angst overwinnen
Wat als je denkt dat je iets niet kan?! Wat als je bang bent dan je het nooit zal kunnen? Wat een akelig gevoel moet het geven toch zijn! Het meisje dat doet wat ze niet durft is een boek over je angst overwinnen. Hoe pak je dat aan als kind en wat heb je ervoor nodig om de stap te zetten om het toch te proberen?
Het meisje dat doet wat het niet durft
Originele titel
“The thing Lou couldn’t do” is de oorspronkelijke titel van dit educatief boek dat gaat over het overwinnen van je angst. Dit titel in het Engels klinkt nog beter naar mijn gevoel, dat komt vast omdat ik ook een opleiding Engels heb gedaan een aantal jaren geleden! 😉 Maar wat ben ik super blij met vertalingen zoals deze. Het boek ligt in de lijn van ‘Het meisje dat nooit fouten maakte’, dat merk je uiteraard ook aan de titel.
Waar gaat het verhaal over?
Demi en haar vrienden zijn actieve kinderen! Ze houden van buitenspelen en gebruiken enorm veel fantasie in hun spel! Ze doen en durven alles! Tot de vrienden van Demi in een boom klimmen! Want in een boom klimmen dat heeft Demi nog nooit gedaan en dat durft ze dus ook niet! Het verhaal is zo ontzettend simpel, maar toch ook helemaal RAAK! Het blijft echt spannend tot op het einde. Zal Demi haar angst overwinnen of zet ze de stap niet?!
Demi doorloopt de verschillende stadia van angst:
Vermijden
Uitstellen
uitvluchten verzinnen
inzicht
jaloezie
acceptatie
oplossingen zoeken
Dit is voor veel kinderen een erg mooi en herkenbaar verhaal. Ze hebben allemaal wel eens angst om ergens aan te beginnen. Maar wat doe je daar dan mee?
Bij hoogbegaafde kinderen komt faalangst best vaak voor. Dat lijkt misschien vreemd, maar als je de achterliggende oorzaak begrijpt, is het dat totaal niet! Begaafde kinderen worden vaak geprezen voor dingen waar ze weinig tot geen moeite voor moeten doen als ze kleiner zijn. Slim zijn/goed in iets zijn wordt zo al snel gekoppeld aan zonder moeite iets kunnen. En dat is natuurlijk niet waar. Als je iets wil bereiken, moet je durven falen, moet je werken en weten dat fouten je alleen maar sterker maken. Alleen hebben begaafde kinderen dat vaak jongs af niet echt mee gekregen. Thuis en op school aan een groeimindset werken en zorgen dat fouten als leerkansen worden gezien is dan ook uitermate belangrijk!
Doorzettingsvermogen en mindset
Als je angst wil overwinnen is het belangrijk dat je inziet dat die angst je belemmert. Het is essentieel dat wij, de volwassenen, de kinderen helpen inzien dat stap voor stap angst overwonnen kan worden. Het boek “Het meisje dat doet wat het niet durft” is ideaal om met kinderen rond de theorie van mindset (Carol Dweck) te werken en te leren inzien dat doorzettingsvermogen een belangrijke factor is in het overwinnen van je (faal)angst.
Win het boek: “Het meisje dat doet wat ze niet durft”
Wil jij dit mooie exemplaar over angst en mindset ook in jouw boekenkast thuis of in je klas? Dat begrijp ik helemaal.
Wat moet je doen?
Laat een reactie achter met een geldig e-mail adres.
Op instagram de foto liken is niet verplicht, maar wel fijn.
Op facebook de foto liken en delen is niet verplicht, maar wel fijn.
Binnen de 48 uur na het bekendmaken van de winnaar moet deze even reageren op het mailtje dat ik stuur. Het boek wordt dan door Bazalt aan die persoon geleverd.
Op 8 maart krijgt de winnaar bericht van mij.
Moest de winnaar niet reageren binnen de tijdstermijn, kiezen we een andere winnaar uit.
Succes!
Meer informatie over het boek:
Bindwijze: Hardcover
Verschijningsdatum: november 2019
Aantal pagina’s: 32 pagina’s
Auteur en illustrator: Ashley Spires
Uitgever: Bazalt Educatieve Uitgaven
Vertaling: Pascale Kopmels
Originele Titel: The Thing Lou Couldn’t do
Er bestaan labeltjes of combinatie etiketjes genoeg om er een heel voetbalveld mee te beleggen. Ik ben geen voorstander van labels om te labelen, maar de handvaten die je krijgt met het etiketje zijn soms echt wel goud waard. Ze helpen je met begrijpen, plaatsen en opvoeden. Ze zorgen ervoor dat je jezelf niet zo alleen voelt op de wereld als het misloop en je andere ouders aan kan spreken met een dikke vette: “Help!” te schreeuwen. De kinderen hier in huis zijn anders dan de meeste kinderen. Ik wéét dat, ik gedraag me ernaar en ik ben zelfs nu zover dat ik andere ouders en de kinderen van anderen kan ondersteunen. En toch dacht ik deze week op een gegeven moment: “Oh ja, hij is anders!” en besefte ik weer dat wat voor ons héél normaal is en waar ik al vaak niet meer bij nadenk, voor anderen niet zo is. Het blijft soms confronterend.
Hij kwam ‘niet oké’ uit de klas door een filmpje
Op dinsdag rijden mijn oudste zoon en ik al bijna een jaar naar de kinesist (fysiotherapeut voor de Nederlandse volgers) om aan zijn lateralisatieproblemen te werken. Dat is dus de dag dat zijn zusjes nog naar de naschoolse opvang gaan en ik alleen hem ophaal aan de schoolpoort. Deze dinsdag was dat niet anders. Hij weet dat hij moet doordoen, want anders geraken we niet op tijd weg uit het centrum van ons dorp en zijn we te laat. Meestal lukt hem dat erg goed. Deze dinsdag zag ik echter dat hij starend naar de grond naar buiten kwam. Mijn “Alles goed vriend?” kreeg een mompelend antwoord en hij keek niet eens omhoog. “Goh, dat was ook niet overtuigend!’ knipoogde een andere mama me toe.
Even doorvragen
Ik ging in de auto even door op wat ik had gezien. Nee, hij was niet oké, dat was duidelijk! Er was in de klas een filmpje getoond over een kikker. “Dat soort filmpjes wil ik niet zien. Ik ga weer de halve nacht wakker liggen of dromen!” zei hij een beetje boos en er stond ook verdriet in zijn ogen.
Welk filmpje was het dan?
Onder het filmpje staat: ‘Emotional thriller’ – en nee, een gezellig filmpje is het niet. Het is ook geen wetenschappelijk filmpje over een dissectie, dat had hij niet zo erg gevonden. Dit filmpje gaat echt over emoties.
Oh ja, hij is anders
Ik vroeg in de whatsApp groep van klasgenootjes of er andere kinderen iets van het filmpje gezegd hadden. Maar nee, er was niemand die het ‘zo erg’ vond. Er was dus duidelijk geen probleem voor de rest van de klas of voor de ouders. Maar ik zat wel met een knoop in mijn maag. Want ons kind zat er wel mee en hij gaf dat ook duidelijk aan in heel zijn houding en door wat hij vertelde.
Tijd om even met de juf contact te nemen
Ik mailde de juf dat ik thuis met een kind zat dat echt helemaal ondersteboven was van het emotioneel filmpje dat in de klas werd getoond en dat ik het toch even wilde melden.
Blijkbaar had onze zoon het in de klas niet laten merken dat hij er zo mee zat, maar ja dat is natuurlijk ook niet iets wat je aan iedereen wil laten zien, als je door hebt dat niemand anders problemen heeft met het getoonde filmpje. De juf begreep wel dat onze zoon het niet in de klas had durven tonen en ook dat hij er echt wel problemen mee had. Ze was blij dat ik het even liet weten, want ze wilde uiteraard niet dat er één van haar leerlingen slecht zou slapen door iets wat in de klas werd getoond. Juffen doen zo hun best, maar ze zijn niet alwetend en hebben zoveel verschillende kinderen in de klas (al dan niet met (meer dan) één) label.
Hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid
Onze zoon is hoogbegaafd en hoogsensitief. Emotioneel is hij daardoor echt heel kwetsbaar. Doordat hij snel denkt en een enorme fantasie heeft, gaat hij doordenken op dit soort situaties. Hij weet dat het allemaal niet echt is. Maar zijn hoofd het zwijgen opleggen ligt op zo’n momenten enorm moeilijk.
Grote bezorgde ogen keken me aan toen ik hem ging instoppen. Met een diepe zucht zei hij: “Ik ga weer de halve nacht wakker liggen of ik ga dromen dat mijn armen en benen eraf zijn hè mama.”
We hebben nog even gebabbeld, ik heb hem ‘verplicht’ om nog een stuk uit een grappig boek te lezen.
De ochtend erna gaf hij aan dat hij oké geslapen had.
Praat over het anders zijn
Hier blijkt maar weer eens duidelijk dat praten over je kinderen en hun labels erg belangrijk is. Een juf kan er niet bij stilstaan als ze niet wéét wat er aan de hand is. De andere ouders kunnen niet begrijpen hoe erg het is voor onze zoon, ze hebben zijn ogen niet gezien toen ik naast zijn bed stond. En toch voelde ik me heel even persoonlijk geraakt. Want niemand leek te begrijpen hoe het voor onze zoon was…
En dat is ook gewoon écht zo. Mensen die niet met een hoogsensitief hoogbegaafd kind thuis zitten, kunnen zich daar ook geen voorstelling maken van wat een impact een ‘onnozel filmpje’ op zo een kind kan hebben. Dat kan ik hen dus niet kwalijk nemen. Hij is anders… en dat zal altijd zo blijven en dat is ook helemaal oké.
Wat het allerbelangrijkste is voor mij persoonlijk in heel dit verhaal? Hij kwam naar ons toe! Hij voelde dat het oké was om te vertellen over hoe hij zich voelde, hij voelde dat we hem zouden helpen. En dat is toch wel een extra knuffel waard!
Storm in een glas water?
Sommigen zullen denken dat ik het over een storm in een glas water heb nu. Maar terwijl ik dit artikel schreef en ik op YouTube de insluitcode voor het filmpje ging kopiëren, speelde er drie tonen van het muziekje en zag ik een kind van negen met de armen over zijn oren roepen: “Neeeeeee, niet weer dat filmpje mama!”
Ook DAT is de realiteit van een hoogsensitief hoogbegaafd kind.
Liefs Ilse
Als je kind zijn sterke kant verliest op de schoolbanken
Verbaasd zat ik te kijken naar wat er voor mijn ogen gebeurde tijdens de lateralisatie therapie sessie van onze zoon.
Ik werd er even helemaal stil van. Daar, voor mijn ogen, zag ik iets gebeuren wat ik héél erg griezelig vond. De therapeute had het aan mijn gezicht gezien. Wat was dat in hemelsnaam?!
Visueel ruimtelijk sterk
Toen onze zoon een paar jaar geleden een IQ test heeft afgelegd, kwam daar uit dat hij een visueel ruimtelijke leerstijl heeft. Hij houdt van beelden, hij maakt voorstellingen in zijn hoofd. Hij leert vooral door dingen te zien. Tijdens de test moest hij vijf seconden naar een reeks afbeeldingen kijken en dan naar het volgende kaartje kijken en zeggen welk prentje weg was of anders. Hij was daar super sterk in en had die vijf seconden zelfs niet nodig. Hij gaf meteen aan als hij het beeld had opgeslagen: “Volgende!”
Mijn hoofd kan dat dus echt niet, maar voor hem is het zijn grootste kracht. Het verklaart zijn liefde voor bouwen, musea bezoeken en informatie vergaren via beelden. Zo leert hij gewoon het meest.
Als hij zijn sterke kant niet meer benut
Tijdens de sessie bouwde de therapeute met enkele blokken een constructie achter een scherm. Dan deed ze vijf seconden het scherm weg en moest hij nabouwen wat hij had gezien.
Ik dacht: “Appeltje – eitje”. Maar toen liep het mis. Hij begon van links naar rechts te bouwen in plaats van in op de middenlijn voor zich en hij kreeg het langs geen kanten klaar. Het lukte hem gewoonweg niet om dezelfde constructie te bouwen. Hoe kon dat nu toch? Hij is visueel ruimtelijk sterk, dit was toch gelijkend aan dat deel van de IQ-test?
Hij denkt schools
De therapeute kent ondertussen onze zoon ook al wat langer. We gaan er bijna negen maanden langs nu. Ze zei tegen me dat hij op de schoolse manier aan het denken was. Aangeleerd gedrag dus. Want ja, op school breng je nu eenmaal veel tijd door. En we leren er allemaal van links naar rechts denken hier in België.
Dus ze zei tegen onze zoon: “Ik wil dat je probeert om er voorwerpen in te zien als je mag kijken, benoem ze ook en ga dan bouwen.” Met andere woorden zei ze tegen hem dat hij zijn visueel ruimtelijke kracht moest aanspreken.
En jawel! Hij bouwde in het midden en foutloos de moeilijkste constructies na.
Het bewijs dat je op school ook kan afleren
Daar voor mijn ogen had ik het bewijs dat onze zoon op school gewoon zijn sterke kant aan het afleren is. Hoe griezelig is zoiets als leerkracht en als mama om te zien? En hoe geweldig is de therapeute, die meteen gezien had dat dit niet normaal was voor zijn doen?
Hij kreeg dan ook de tip mee dat als iets moeilijk was om op te slaan, hij gewoon moest proberen om het op een visuele manier mee om te gaan.
Oproep voor de aandacht voor de leerstijlen
En lieve leerkrachten, we kennen ze allemaal, de leerstijlen van Kolb. Maar de kritische bril die ik nu al een paar jaar opzet als ik naar het onderwijs kijk, zegt me toch dat er vaak nog veel te weinig mee wordt gedaan.
Kinderen leren niet allemaal op dezelfde manier, we wéten dit… en toch.
Hoe kan het zijn dan een kind de grote kracht die het bezit om een beelddenker te zijn verliest door in de klas te zitten? Het stemt me droef.
Wij weten dit nu en wij kunnen er weer mee aan de slag met onze zoon. Maar wat met al die anderen die op de schoolbanken afleren?
Mijn onderwijshart heeft het al een aantal jaren moeilijk. In mijn eigen bescheiden manier probeer ik aan de boom te schudden… (Maar niet te hard, want dan vallen er mensen uit, zei iemand me op een vergadering een paar weken geleden.)
“Ga je me nu eindelijk eens leren hoe ik mijn naam juist moet schrijven!”
Ik zat aan mijn bureau, onze jongste van vijf stond naast me met een boos gezicht en armen over elkaar. Vragend staarde ik haar aan? “Huh, wat zeg je?”
“Ik wil mijn naam juist leren schrijven!”
Nog steeds begreep ik niet waar ze het in hemelsnaam over had. Wat bedoelde ze toch?
“Je schrijft je naam toch al héél lang juist?! Eerst schreef je in drukletters en nu in het eerste schrijf je jouw naam in schrijfletters. Dat is toch juist?”
“Dat is NIET juist!”
“Hoezo niet dan?”
“Er staat el – eh – nnn – i (uitgesproken als de i van stip) – lennih dus! En zo heet ik niet! Mijn naam moet L – ee – n -ie geschreven worden.”
” Nee hoor, hoe je hem nu schrijft is het helemaal juist! Zo heb je hem in de klas toch ook geleerd!”
En daar kwam nog meer boosheid en frustratie boven drijven. Het kon niet, het was fout. De i was de i en niet de ie en de ee was geen e.
“Ja schatteke, maar dat is gewoon soms zo hoor, dat je een letter anders zegt als je hem schrijft. Dit is écht wel juist!”
Ze droop af en ik zag dat ze op haar tekening Leenie had geschreven.
*zucht* toch tof hè, zo van die kritische doordenkers! 😉
“Leni, hoe heet ik?”
“Ilse (niet met de i van stip 😉 )”
“Zal ik mijn naam eens schrijven?”
Ik schreef netjes ilse (want, ze heeft nog geen hoofdletters geleerd 😉 )
“Kijk, bij mijn naam is dat ook zo en bij Inthe ook. Het komt écht vaker voor hoor. Je naam is juist geschreven zoals mama en papa en de juf het altijd hebben geschreven”
En daar kwam grote zus nog even tussenbeide: “Ja dat is zo hoor, je zegt ook inthu als je mijn naam zegt maar je schrijft het ook met een e vanachter!”
Haar naam onder haar kunstwerkjes ging weer van Leenie naar Leni.
Ouder zijn is loslaten. Elke dag een beetje meer. Door de jaren heen heb ik al best goed geleerd om als mama los te laten. Zeker onze kinderen, met een grote drang naar autonomie, hebben dat nodig. Maar er zijn zo van die momenten dat ik toch nog even moeilijk vind. Dat gaat dan vooral over ‘veiligheid’ in mijn ogen. Zo kwam de vraag op onze vorige vakantie van de oudste dochter, zeven jaar: “Mag ik alleen naar de bakker morgen?”
Alleen naar de bakker, wanneer laat je dat toe?
Zoals altijd vind ik het enorm belangrijk om naar het kind zelf te kijken. Leeftijdsgrenzen zeggen in mijn ogen absoluut niets. Als ouder weet je en voel je echt wel wat wel en niet kan voor jouw kind. Als het over iets gaat als naar de bakker gaan, dan zijn er een aantal dingen belangrijk. Is het kind al in staat om de verkeersregels goed toe te passen? Kan het tellen en kent het al hoe wisselgeld werkt? Hoe is het met de veiligheid van het traject gesteld dat het kind moet afleggen?
Stap voor stap
Toen de oudste dochter op vakantie kwam vragen of ze alleen naar de bakker mocht, vonden wij dat wel een hele mooie tussenstap. Het vakantiepark was op het moment dat wij er waren best wel rustig. We zaten niet echt ver van de parkshop met ons huisje. Eigenlijk kon ze dus best wel even alleen gaan.
En toch hè,… grappig dat het loslaten soms toch nog zwaar valt!
We spraken af dat ze eerst met hun drie zouden gaan. Gewapend met centjes, een lijstje, een fluovestje en de plastic tasjes voor broodjes van de vorige dag, die we gingen hergebruiken, mochten ze op pad.
Maar toen ze vertrokken waren ging mijn man langs een andere route even stiekem kijken -hahahahaha
“Maar mama, ik wil echt eens alleen! Ik kan dat hoor!” bleef ze zeggen…
Helemaal alleen naar de bakker dan maar
Ze liet niet af, want ze was zo overtuigd dat ze dit kon!
De dag erna mocht ze dan eindelijk gaan. Ook weer gewapend met een winkeltas, geld, een lijstje en een fluovestje ging ze alleen de heuvel af, naar de bakker.
Honderd keer heb ik uit de raam gekeken en natuurlijk duurde het extra lang, iets met veel mensen die verse broodjes wilden op vakantie! 😉
En hoe liep het af?
Ze kwam thuis met broodjes, wisselgeld en een heel verhaal.
Want haar zakje met broodjes was gescheurd en ze had dus hulp moeten vragen om het andere zakje even vast te houden. Bovendien spreekt ze geen letter Duits en had ze dus ook even iemand moeten vragen om te tolken. En ze had iemand horen zeggen :”Kijk, dat meisje is helemaal alleen.”
Wat zouden mensen denken? Dat meisje moet broodjes gaan halen terwijl mama en papa nog lekker in bed liggen luieren?
Hahahaha!
En dat lieve mensen is misschien nog wel het moeilijkste van alles. Leren je geen bal aan te trekken van wat andere mensen zeggen en denken?!
Wat heeft onze dochter nu geleerd?
Ik kan alleen naar de bakker
Ik weet wanneer ik iets niet alleen kan en wanneer ik hulp moet vragen
Ik kan hulp inroepen als ik de taal niet begrijp
Mama en papa geloven in mij
Ondertussen is er een beurtrol voor de wandelingen naar de bakker op vakantie en is er beslist dat de jongste nog niet alleen mag.
Loslaten, elke dat een beetje meer.
Q: Wanneer vind jij dat kinderen klaar zijn om alleen op pad te gaan naar de winkel of de bakker?
Vlak voor de zomervakantie hakten we een knoop. We beslisten, samen met de school, dat onze jongste dochter zou versnellen naar het eerste leerjaar. Dit was gevoelsmatig geen gemakkelijke beslissing. Met de kennis die ik ondertussen had vergaard wist ik wel dat dit de juiste weg was… Of toch niet? Hoe gaat het een maand na de versnelling met onze vijfjarige dochter?
We hebben een ander kind als het op school aankomt. Ze gaat graag. Ze vertelt enthousiast over school. Ik kon me al niet meer herinneren wanneer ze voor het laatste zo had verteld over de klas en wat daar allemaal was voorgevallen. Op dat vlak was het dus zeker de juiste beslissing. Een maand na de versnelling is op dat vlak echt duidelijk dat het wel de goede keuze was!
Een jaar ouder
Hoewel ze bij de kleintjes van de klas hoort, kan ze echt wel mee met haar klasgenootjes. Ze heeft al nieuwe vriendinnetjes en laat zich zeker niet doen door de oudere kinderen. Ook dat zit wel goed. Ze lijkt ‘ineens’ eerder een zesjarige dan een kleuter!
“Ze kan haar letters niet”
Een dikke week geleden sprak de juf me echter aan: “Oefent ze haar letters thuis? Want ze kan er in de klas geen één!” Pfoe! Was dat even slikken. Ik ging dus met haar na school even zitten voor haar letters. Na een minuut of tien oefenen kende ze alle letters die ze moest kennen, behalve de n.
Maar een paar dagen later zei de juf weer dat ze in de klas geen één letter kon. Zo eerlijk als ik ben, zei ik dat ze alle letters thuis kon, behalve de n. Zo vreemd.
Tijd voor een gesprekje met de jongedame.
“De juf zegt dat je jouw letters niet kan. Maar ik weet dat je ze wel kan, want dat heb ik thuis gezien. Waarom mag de juf niet weten dat jij je letters kan?”
“Ik wil dat niet!”
“Maar het is zo belangrijk dat je laat zien wat je kan. De juf moet weten wat je al kan en wat nog niet, zo kan ze je helpen met bijleren. Zo kan ze weten dat ze je nieuwe dingen mag geven. Je mag altijd laten zien wat je kan hè. Een goede voetballer laat dat toch ook zien. Het is zo belangrijk dat je laat zien wat je al weet en wat nog niet. Dat màg gewoon hè. Ga je nu laten zien aan de juf wat je kan? (het was donderdag!).
“Maandag, goed?”
Visueel ruimtelijke leerstijl
Bij het oefenen van de letters merkte ik nog iets anders op. Als ik de m liet zien zei ze: “Dat is die van oom”.
“Inderdaad, dus welke letter is dat?”
“De m?”
Net als de grote broer slaat ze volledige woordbeelden op en geen aparte letters. Net zoals haar broer zal dus dat leren lezen moeilijker gaan.
Kleine woorden zonder beeldende betekenis zijn ook gewoon moeilijker om als woordbeeld op te slaan. En die combinaties die ze nu lezen zoals il, ul, ak, dat zijn geen woorden en dus valt dat zwaarder!
Ze is vertrokken – een maand na de versnelling
Maar goed, de juf had goed nieuws! Ze is vertrokken met haar letters. Ze was super trots dat aap en uil bij de nieuwe woordjes zaten en ging oefenen uit zichzelf! Een maand na de versnelling heeft ze dus al een enorme stap gezet in haar leerproces.
Vaste mindset
Ook hebben we gemerkt dat ze al best een vaste mindset had ontwikkeld, hoewel we erg met groeimindset bezig zijn hier in huis. Ze wilde bijvoorbeeld niet meer naar de karate training gaan: “Ik kan dat niet!”
Ah nee, je gaat er heen om dat te leren!
Kleine dingen waar je niet aan denkt.
Ze gaat nu ook een jaar eerder haar eerste communie doen. Ze mag al mee turnen omdat het geen competitie is en ik moest even navragen of ze die inenting al wel moet krijgen, want ze is een jaar jonger. Kleine domme dingen waar je niet meteen bij stilstaat als je de beslissing maakt.
Maar goed, al bij al zijn we een maand na de versnelling nog steeds blij dat we de sprong hebben genomen. Ze is vrolijker, enthousiaster over school en we kunnen al werk maken van haar mindset.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
