Categorie: Erop uit

Overleven in de Efteling in de regen – onze tips

Overleven in de Efteling in de regen – onze tips

De Efteling is en blijft nog steeds één van de mooiste pretparken om met de kinderen te doen!  Bij ons stond dus het pretpark nog in de planning voor de zomervakantie begon een paar jaar geleden. Maar het weer wilde niet meewerken en het bleef maar ‘regen’ aangeven op de voorspellingen.
Onder het motto: “Het kan toch niet de hele dag regenen!” gingen we dan toch op een maandag met de drie kinderen naar de Efteling.  Het was er heerlijk rustig en droog… tot we de eerste attractie hadden gedaan, toen begon het te miezeren.  Tegen het einde van de dag was het alleen maar harder gaan regenen! Echt de héle dag REGEN! Bleh!

Tips om de regen te overleven in de Efteling

1) Neem goede regenkledij mee.

Klinkt vrij vanzelfsprekend, toch?
De kinderen hadden blijkbaar best goede jasjes, dit was echt een vuur water-doop voor die dingen!
De jongste was niet zo goed voorzien!  Ik spurtte dus naar de eerste winkel en kocht een Jokie-poncho – er is geen beter excuus om dat te kopen dan ‘Ik heb het NU nodig!’

regen

Ook papa, eeuwig in T-shirt, vest of jeans jasje liep een aantal uren een winkeltje binnen voor een regen poncho.

Ik had wel een regenjas, het ding heeft het best lang uitgehouden.  Toch bleek een hele namiddag in de regen te veel te zijn.  Toen ik in de auto stapte was ik nat tot op mijn huid!

2) Kies de attracties ‘met dak’

De gondoletta’s, panda-droom, fata-morgana, carnaval festival, droomvlucht, …. ze hebben een dak  en op een rustige dag als maandag sta je al snel aan te schuiven bij het overdekte stukje bij veel attracties. Want welke gek gaat er nu met zo’n weer naar de Efteling?

3) Spreek met de werknemers van het park.

Het is me al vaker opgevallen, maar de werknemers van de Efteling moeten volgens mij een clausule ‘Vriendelijkheid en behulpzaamheid’ ondertekenen of zo.
Ze blijven lachen, ze blijven je een fijne dag toewensen, ze blijven het positieve benadrukken,…  Echt – Efteling personeel is TOP!

4) Neem kinderen mee

Mijn gemoed is een paar keer helemaal onder nul gezakt… Ik had het me zo anders voorgesteld.  Droog weer, niet te druk, genieten in de Efteling…
Het werd heel nat, niet druk, brompot mama in de Efteling… héél even toch.

Want kinderen maakt het allemaal niet uit!  Ze zijn in de Efteling en het is er leuk en ze zijn samen met mama en papa!
“Gaan we nog eens” heb ik de hele dag gehoord en ‘nog eens’ was geen probleem, want het was niet druk.
“Ohhhh, mooi, mama kijk!” heb ik de hele dag gehoord en ze hadden gelijk, het was ‘oh mooi’.
De kindjes bleven lachen, bleven gaan, klaagden geen enkele keer (tot we naar huis moesten en ze van mij hun broeken en sokken moesten uitdoen om droge spullen uit de winkel aan te doen!)
Regen kon hen niet deren!  Het is leuk in de Efteling – punt!
En eigenlijk hadden ze ook gewoon gelijk!

Wat je van kinderen leren kan, zo op de meest regenachtige dat in de Efteling…
Positief blijven mama!

De oudste dochter ging slapen en zei “Mama, de Efteling zit in mijn hoofd.” en ik wist precies wat ze bedoelde. (Taaatata taaaatata tatataaaaa – alsjelblieft, graag gedaan 😉 )
Het was een geslaagde uitstap, ondanks de regen was dit een top familiemoment!

13442407_10209506708729087_582785246675582425_n

Bezoek aan het Fort van Breendonk – waardevolle excursie

Bezoek aan het Fort van Breendonk – waardevolle excursie

Daar stond ik dan, op de executieplaats in het Fort van Breendonk, voor de zevende of achtste keer, samen met mijn leerlingen, in de kou te staren naar de kogelgaten in de palen.
Elk jaar stond ik daar, het was dé excursie van het tweede jaar bij ons op school.  Elk jaar opnieuw was ik daar, maakte ik ongeveer dezelfde foto’s, in de kou.  De excursie was altijd in februari en de temperatuur onderstreepte telkens de gruwel van het doorgangskamp van de nazi’s tijdens de tweede wereldoorlog, nog net dat beetje extra.

Executieplaats Fort van Breendonk

Elk jaar werd de excursie voorbereid met een film zoals “La vita et Bella” of “The boy in the striped pajamas” – elk jaar veegde ik mijn tranen weg.

Elk jaar verbaasde ik me weer wat een indruk de gids maakte op mijn groep veertienjarige pubers.  Hij brulde hen in het Duits toe op de manier van spreken van een SS’er.
Hij vertelde over de gruwel in de folterkamer en het feit dat ‘anders zijn’ je dood betekende.
Ik zag ze slikken, mijn groepje pubers…

Geen enkele keer heb ik ook maar één van hen tot orde moeten roepen, ik wees hen altijd op het plaatje net aan de buitenzijde van het fort:

breendonké

Maar om de één of andere reden vertelt dat fort op zich al genoeg en voelden ze aan dat zich op die plaats niet gedragen ‘not done’ was.

Excursie “Fort van Breendonk” afgevoerd.

Een paar jaar geleden merkte ik op dat het bezoek aan het Fort van Breendonk niet op de agenda stond en vroeg aan de tafel onder de middagpauze aan mijn collega’s waarom.
Blijkbaar was het afgevoerd, dat jaar dat ik thuis was met loopbaanonderbreking, dus ik heb het juiste verhaal niet meegekregen.  Waarschijnlijk heeft het te maken met de overvolle agenda en/of de prijs – want steeds meer mensen kunnen hun schoolrekening niet betalen…

*zucht* – zo jammer – zo spijtig – want leren doe je echt niet alleen op de schoolbanken! Maar ik begrijp de school ook. Je kan niet alles met een beperkt budget! 

Ik wacht dus geduldig af tot ik het eerste hakenkruis zie verschijnen op één of andere tekening. Ik weet dat het moment gaat komen dat een onwetende puber een ‘cool sign’ ergens ongepast op zal zetten…
En ik weet dat dan mijn vele foto’s van het Fort van Breendonk nog van pas zouden kunnen komen. De foto’s, elk jaar genomen in ongeveer dezelfde setting, in de kou!
De kou die er niet zal zijn op de schoolbanken als ik de foto’s projecteer en die dus het gevoel niet kunnen weergeven.  Het gebrul van de gids kan ik nog niet half benaderen.
De sfeer in de folterkamer kan ik niet in het klaslokaal blazen… maar mijn steentje bijdragen om het allemaal niet te doen vergeten, dat kan ik dus wel….

Take care en tot snel

liefs Ilse 

 

 

Shanghai Disney Resort –

Shanghai Disney Resort –

kasteel.jpg

De grote geheimhouding van Shanghai Disney Resort

Bijna een half jaar heeft mijn man meegewerkt aan het nieuwe Shanghai Disney Resort!  Een half jaar waarbij geen foto mocht doorgelekt worden, geen sfeerbeeld mocht gedeeld.
Grote geheimhouding voor het nieuwe, geweldige Disney resort in China
Maar nu is het ‘soft-opening’ geweest – het park begon een paar weken geleden langzaam op gang te trekken aan zo’n 12 000 bezoekers per dag.
De eerste kaartjes, de eerste ritjes, de eerste ‘ohhhh’ en ‘ahhhh’ geluiden (of klinken die in het Chinees anders?) weerklonken in het nieuwe pretpark.

Manlief liep er rond en maakte fotootjes en deed een paar ritjes…  Hij wilde absoluut in de ‘Tron’ en achteraf bleek het ook echt de moeite.

“Het voelde net alsof je zelf echt in die film zat!”

tron overdag

tron

People Suck

Voor het kasteel is een groot podium, waar shows worden gegeven.  In pretpark termen heet dat een ‘People Suck’…
Ze zuigen publiek naar een bepaalde plaats in het Shanghai Disney Resort (of in de Efteling 😉 ) om er zo voor te zorgen dat de mensenstroom een beetje beperkt wordt naar de grotere attracties.
Als er genoeg ‘People Suck’ plaatsen zijn, kan er ook veel meer volk binnen gelaten worden… tja en wij trappen daar natuurlijk met zijn allen altijd in hè.
Zeker als er een show wordt opgevoerd met als hoofdpersonages Anna en Elsa van Frozen:

A en E

Die ijsschots waar (De Chinese) Anna en Elsa opstaan, daar heeft papa dus aan gewerkt! 😉

En als papa fotootjes maakt van Anna en Elsa voor de dochters kan hij natuurlijk niet achterblijven om ook voor de zoon kiekjes te maken samen met een paar van zijn helden: Spiderman en Darth vader met een paar Stormtroopers.

spiderman

Darth

 

Kunstig, dat nieuwe Shanghai Disney Resort!

Manlief was vol van hoe ze zo’n pretpark opbouwen. “Stel je voor, je wandelt door de Efteling, maar je ziet hoe ze alles maken!” zei hij een paar maanden geleden.
Het is geweldig om te zien!  Het resort is een huzaren stukje aan ‘craftmanship’ geworden!

mozaïk

mozaïk 2

Hierboven zie je bijvoorbeeld een paar mozaïken van prinsessen.

Alice in wonderland maze

Hier zie je een fotootje van het ‘Alice in Wonderland’ doolhof.   Ook dit is allemaal prachtig uitgewerkt, tot in de kleinste details.
alice in wonderland maze 2

Ook aan avonturiers is gedacht!

Er is een heuse Pirate Cove! Denk aan Pirates of the Carribbean in Real life:

pirate cove

Of een avonturen parcours met een nep  waterval:

waterval

Als ik niet had moeten werken en de kindjes niet naar school hadden gemoeten dan hadden ze ons de laatste keer dat manlief moest gaan wel willen overvliegen.
Dan hadden we het allemaal in het echt kunnen bewonderen.
Toch vind ik naar China vliegen precies niet zo’n goed idee met zo drie kleintjes.  Maar wie weet ooit dat we er toch nog wel eens geraken, zodat manlief (papa) ter plekke kan vertellen over zijn avonturen daar in China.
Geen idee of hij binnenkort al dan niet terug zal moeten, ik heb het eerlijk gezegd na een half jaar echt wel gehad.
Voor nu zijn de fotootjes en de verhalen voldoende!

Wat vinden jullie van de sfeerbeelden?
Zouden jullie naar China vliegen voor dit Resort te bezoeken? 

PlopsaCoo mocht zonder Plopsa –

PlopsaCoo mocht zonder Plopsa –

40768_1563729137634_4672738_n
Bij de watervallen van Coo (PlopsaCoo)

Ik was er nog nooit geweest, in Coo!  Welke goede Belg heeft nu nog niet eens de watervallen van Coo bezocht?  Ja, ik dus!
Zelfs mijn moeder, die echt nog weinig van de wereld heeft gezien, was er al wel geweest.  Blijkbaar was dat vroeger een schoolexcursie… net als de grotten van Han en de Leeuw van

Waterloo.

Toen we dus in augustus 2010 in de buurt waren, gingen manlief en ik naar de watervallen van Coo.
Ik was 7 maand zwanger op de foto.

 

 

Lees ook: Puzzle plante – trois ponts

Het spijtige van Plopsa in PlopsaCoo

Helaas zijn de watervallen van Coo omgetoverd tot PlopsaCoo.

Helaas?

Ja, eerlijk gezegd vond ik het enorm storen dat de liedjes van Piet Piraat en Plop te horen waren boven het gekletter van de waterval.
En dan zwijg ik nog over het feit dat als je naar boven wil om het zicht te bewonderen, je sowieso een inkomticket voor Plopsa moet kopen, al heb je helemaal geen behoefte om het pretpark te bezoeken.
Aan de ingang wachtte een enorme rode Bumba look-alike me op (ik had toen geen idee dat die Bumbalu heette, ik was er echt nog niet in thuis – ondertussen noem ik de hele cast op van vogel tot olifant en alles ertussen in 😉 ).
Ik kwam voor de waterval, niet voor een clown!

Vind ik Plopsa niet leuk dan?  Jawel hoor, met de kinderen naar Plopsa is genieten van hun enthousiaste gezichtjes en de glimlachjes op hun gezicht.
Maar ik vind deze locatie echt jammerlijk gekozen.

Waarom is die prachtige waterval op zich niet genoeg meer?
Waarom moet het altijd commercieel en om zoveel mogelijk geld uit een mens te kloppen?

Sensatie en geldklopperij boven de pracht van de natuur… spijtig vind ik dit.  Of ligt het nu aan mij?

Stoor jij je soms ook aan van deze dingen?  Of ben ik gewoon een zeur nu?

De gouden kat van Don Quichot – schattentocht in Bosland

De gouden kat van Don Quichot – schattentocht in Bosland

13166089_10209161631342368_4270011859871169030_nVoor deze week een erg recente ‘reisfoto’, het is er één van het voorbije Hemelvaart weekend.
Manlief was nog is China (ondertussen weer in China) en het was prachtig weer.  Mijn nichtje, meter (peettante) van ons zoontje had een super leuk voorstel om samen met de kinderen te gaan doen.
We zouden gaan picknicken en dan op schattentocht gaan.
In Bosland (waar wij dus midden in wonen) ligt er in Lommel Kattenbos een super leuk speelbos met een schattenjacht: de gouden kat van Don Quichot.

Aangezien dit ‘risicogebied’ is voor teken, doen we er natuurlijk ook alles aan om tekenbeten te voorkomen.

Het is een geocach, maar er is een speciale route van 2,5 kilometer waarbij de allerkleinsten moeten zoeken en opdrachtjes moeten doen.  Het is nog niet echt cachen, maar het is al een super goede oefening voor later.  Ideaal voor mijn gezinnetje dus.
De opdrachten lezen en de getalletjes opschrijven als je de oplossing gevonden hebt, kan best wel een volwassene doen.

Mijn zoontje van 5,5 vond het GE-WEL-DIG.  Nestkastjes zoeken, dieren zoeken die verstopt zaten in het bos of in glazen bollen in een wand, een reuze spin naar onder halen,…
En dan uiteindelijk na een leuke wandeling een ‘echte’ schat vinden.
Met de codes die je gevonden hebt, gaat het slot van de schatkist open en vind je de gouden kat van Don Quichot.
Voorzie jezelf van een 20 cent stukje en je kan een herdenkingsmunt ‘draaien’.

Je komt ook voorbij het speelbos, daar kan je even ‘afdraaien’ en even rusten van de zoektocht, maar mijn zoontje vond het niet zo fijn! Hij wilde verder zoeken naar de schat. 🙂

001
Foto van internetgazet

13177474_10209161630422345_7625595815226435113_n 13133312_10209161631622375_7886178282854025314_n 13177303_10209162069633325_6862424002003342082_n

Dit is een zéér leuke gratis uitstap met uitdaging.  Als je in de buurt bent (bijvoorbeeld als je logeert in Center Parks de Vossenmeren of zo) dan is dit zeker weten een aanrader.
Oudere kinderen kunnen echt cachen en de route van 6 km. doen.

Deze challenge komt van de blog van Thomas Pannenkoek.  De bedoeling is om 52 weken lang een reisfoto of uitstap foto te delen met het verhaal erachter.
Als je zin hebt, kan je altijd meedoen.

Zijn jullie kinderen ook bosliefhebbers?
Wat is jullie leukste ‘gratis’ uitstapje om met kleine kinderen te doen? 

 

Where art thou, Romeo? Verona en het balkon van Julia

Where art thou, Romeo? Verona en het balkon van Julia

Verona, waarom is Verona voor mij zo bijzonder?

Zoals de trouwe lezers weten ben ik leerkracht Plastische Opvoeding in een middelbare school.  Maar nog niet veel van jullie weten dat ik nog een ander vak heb gestudeerd en dat was Engels.
Ik heb zelf enkele jaren Engelse les gegeven aan volwassenen, wat een fijne job was, met veel voldoening.  Helaas valt dat niet meer te combineren met de kindjes en de papa die zo vaak in het buitenland vertoeft.

Tijdens mijn studentenjaren heb ik dus op de zware literatuur moeten zwoegen.  Hoewel ik zelf nooit literatuur of Engelse cultuur zal moeten geven, moest ik het wel zelf allemaal studeren.
Daar tijdens die lessen is het zaadje, dat al geplant was door die geweldige leerkracht Engels in het vijfde Moderne Talen, verder gegroeid en kwam er een voorliefde voor Shakespeare.
Velen van jullie zullen het misschien oubollig vinden, maar veel van zijn thema’s nog steeds héél actueel, – oeps ik dwaal af…

Bibione – Adriatische kust

In 2006 gingen we met een koppel vrienden op reis naar de Italiaanse kust, naar Bibione.
Maar manlief en ik zijn niet echt zonnekloppers, we willen graag cultuur snuiven en dus gingen we met ons tweetjes naar Verona.
Verona werd in Shakespeare’s Romeo en Juliet opgevoerd als de plaats waar alles gebeurde en daar hebben ze in Verona dankbaar gebruik van gemaakt.

Voor diegenen die de film “Letters to Juliet” hebben gezien, de muur daar bestaat dus echt en het balkon ook. (Dit laatste is er wel later pas opgezet)

Juliet's wallVerona

Verona is een erg mooie stad om te bezichtigen er is echt nog veel meer te zien dan ‘Casa Jullietta’.

Voor deze zomer hebben we een vakantie geboekt in een camping in Venetië en Verona ligt daar erg kort bij.  Ik denk dat we dus dit jaar nog eens terug zullen gaan, met de drie kinderen.
Dan kan ik Julliet bedanken voor het geluk in de liefde die ze me schonk, na het aanraken van haar beeld… 😉

 

Kikkers kussen in Parijs – reisfotochallenge #15

Kikkers kussen in Parijs – reisfotochallenge #15

SeinePas toen ik voor de derde keer in mijn leven Parijs bezocht, was het ook een romantisch bezoekje. Parijs blijft de stad van de liefde, toch?
De eerste twee keren dat ik er kwam, waren het supersnel snelle bezoekjes op één dag met school.  Zo vreselijk lang in de bus zitten voor één dagje…. Gekkenwerk!

In 2006 gingen mijn man en ik samen naar Parijs.  We boekten een hotel aan de rand en een metroticket.
Het moest allemaal zo goedkoop mogelijk, want we hadden net een huis gekocht!
Een hotel in de stad, dat was niet echt voor ons weggelegd.

Het weer zat vreselijk tegen – regen -regen -regen – op (bijna) alle foto’s dus ook een regenjas.

We hadden La Défence bezocht en keken naar l’arc du triomphe, daar helemaal in de verte.
We beslisten om de weg van la défence naar l’arc du triomphe te voet te doen.  Wat was ik blij dat we dat gedaan hadden.  Het was een prachtige wandeling waarbij we hele mooie kunstwerken tegenkwamen.
Ik kon er zomaar kikkers kussen. 😀

kikkers kussen

Ik had mijn ‘real life prince’ al naast me lopen, dus er gebeurde niet veel toen ik de kikker een kus gaf en ach, we weten allemaal dat ik geen prinses ben! 😉

Ik zeulde manlief mee naar l’Orangerie dicht bij Place de la Concorde, waar Monet zijn waterlelies is een prachtige setting hangen te pronken.  Echt indrukwekkend, als je ooit in Parijs bent, moet je dat echt eens gaan bezoeken!

hpim1685

 

We vonden het eerst jammer dat we in een banlieue sliepen en niet in de stad zelf, maar bij wandeling kwamen we uit bij de Seine, die blijkbaar echt dicht bij ons hotel lag.
Prachtige treurwilgen hingen over de Seine… en even, héél even zat ik zelf in een schilderij van Monet.

En opeens, toen ik daar stond te genieten onder de treurwilgen aan de Seine vergat ik dat ik in de grote drukke stad had willen slapen.
Want dat moment, daar onder die boom aan het water… daar kon geen hotel in de grootstad aan tippen!

Seine 2

Seine

 

Vakantie-tips voor Saint Vith van het familieweekend.

Vakantie-tips voor Saint Vith van het familieweekend.

Saint Vith

Ik vertelde al dat we vorig weekend met de hele familie (achttien personen, waarvan drie kleine kinderen en twee senioren) op weekend zijn geweest in de Ardennen.
Vandaag wil ik graag een paar tips delen met jullie.  Als je (in de buurt van) Saint Vith op vakantie gaat voor een paar dagen, kan je er misschien wel inspiratie uithalen:

Groepsvakantiehuis

We huren al vier jaar, telkens op een andere plaats, een vakantiehuis dat niet te ver weg ligt van bij ons (Belgisch Limburg).
Voor de kinderen, maar zeker ook voor mijn ouders die niet zo lang in de auto willen zitten, is dat echt een must.  We gaan ook altijd maar voor een paar dagen.  Een lange reistijd vind ik dan sowieso niet zo’n geweldig idee!
Dit jaar hebben we geslapen in het vakantiehuis “Zum Burgknopf” in Saint Vith.
Deze vakantiewoning kan gehuurd worden voor 10, 20 of 28 personen en is erg goed voorzien met zes douches en vijf toiletten en zelfs twee vaatwasmachines en een erg luxueuze keuken!
De eigenaars waren erg behulpzaam en vriendelijk.  Het was er netjes en proper.
We hebben het er erg gezellig gehad en ik kan het zeker aanraden.

Blauwsteenmijn

Schiefferstollen Recht

We bezochten de blauwsteenmijn in Recht.  We werden er rondgeleid door een gids.
De mijn was erg indrukwekkend, zeker als je weet dat ze de lange gang hebben gemaakt aan 30 cm. per dag!

Grotere mensen zetten best een helm op (die is ter plekke beschikbaar-, ik had er met mijn 1,63 m. niet zoveel last van 😉 )
Een buggy is geen goed idee, maar een draagdoek kan er wel. (Ik vernoem dit even omdat we in Italië een grot hebben bezocht waar de kleine op de buik moest zitten omdat bij het bukken eventueel het hoofdje tegen de wand zou komen, maar dat was hier dus niet het geval!)

 

12809732_10208904057903193_6728044811097365725_n 934125_10208904064783365_7513481817247321375_n

12936661_10208904065223376_3772160695218147093_n 12932688_10208904064383355_1180621968202957097_n

Warre was als vijfjarige erg onder de indruk van alles wat hij zag en ook Inthe heeft flink de hele rondleiding van een uurtje mee gestapt en de oogjes de kost gegeven!
De toegang is 8 euro, maar in groep is het goedkoper.
Kinderen tot 4 jaar mogen gratis binnen.
Er is ook een speciaal gezinstarief.

Lekker eten.

Taverne An den Linden

Traditiegetrouw gaan we ook een keertje uit eten met de hele groep.
We hadden gereserveerd in de kleine taverne ‘An Den Linden’ in Saint Vith.  Met onze groep zat het kleine restaurantje zo goed als vol!
Ze waren er zeer (kind)vriendelijk en het eten kwam ook best snel.
Toch hebben we gemerkt dat ze niet echt gewoon waren van voor grote groepen te koken.
Ze hebben vier keer iets mis gedaan (verkeerde drank, een slecht wijntje – dat wel onmiddellijk vervangen werd -, een gerecht teveel en één verkeerd – dat wel aan het goedkoper tarief van het effectief bestelde gerecht werd aangerekend).
Maar het eten was er wel erg lekker!  
Een nagerecht zou ik er niet meer bestellen, dat stond in schril contrast met de lekkere gerechten op de kaart en het was duidelijk dat daar de focus niet op lag.
Met onze groep hebben we voor 509 euro gegeten. De prijzen variëren van 10 tot 30 euro voor een gerecht.
Een aanrader, maar laat het nagerecht voor wat het is!

Geschiedenis en zo.

Burg Reuland

De Burcht Reuland is gratis te bezoeken en zeker wel de moeite.
Parkeren bij de Burcht is niet mogelijk en we vonden beneden ook niet meteen plaats…
Ouderen of mensen die slecht te been zijn, zet je best boven af en ga dan beneden parkeren.
De toren beklimmen en de trappen afdalen spreekt kinderen zeker tot de verbeelding.
Let wel op dat er niets in de put valt!

 

12417569_10208911659173220_4459292968357583807_n 12931276_10208911646772910_9167461026683841528_n 12932901_10208911600251747_5756421836738327097_n
anekdote:
Tijdens het weekend had de grootmoeder van mijn kindjes flesjes frisdrank bij met een verrassing.  Helaas voor Warre waren het enkel ‘prinsessenverrassingen’.  Hij baalde er enorm van, maar hing uiteindelijk toch zijn ‘prinsessenhangertje’ aan zijn jas.  Toen hij echter bij Burg Reuhland boven de put ging hangen viel zijn ‘prinsesje’ in de put.  (Er lig een rooster over, kindjes kunnen er zeker niet invallen!) Wat vond hij dat erg! (Hij was vooral doodmoe van het grote plezier dat ze de avond ervoor hadden gehad: met drie kindjes op één kamer slapen is groot jolijt, natuurlijk!).  De mannen van het gezelschap probeerden allemaal met stokjes en zo het hangertje op te vissen, maar één verkeerde beweging en het onbenullig ding zou helemaal naar beneden vallen.
Uiteindelijk lukte het mijn broer om met een stokje, een gevonden cable-tie en een ijzertje dat hij omplooide tot haak, om het hangertje onder luid applaus van de  hele groep die erop stond te kijken, terug naar boven te halen, met een overgelukkige Warre tot gevolg.  Mijn broer: de Macgyver in het gezelschap! 😀

Wandelingen. 

Er zijn prachtige wandelingen in de buurt, maar hou wel rekening met steile beklimmingen en afdalingen! 😉

Zijn er nog dingen in de buurt die ik bij een volgende bezoek in de buurt niet zou mogen missen?
Is er een tip die je wil onthouden? 

 

Het midden van Parijs -Net voor het keerpunt –

Het midden van Parijs -Net voor het keerpunt –

keerpuntDaar stond ik dan, in 1998, op de stip die het midden van Parijs aanduidt,  voor de Notre-Dame.  Helemaal gelukkig, ik zat in het vijfde jaar… want dat was reis van de vijfdejaars bij ons op school.
Wist ik veel dat ik het jaar erop terug zou staan.  Terug op dezelfde stip, met een andere klas, in een andere richting, maar terug in het vijfde jaar.

Ik zat in 1998 op de richting economie-moderne Talen.  De talen waren niet zo’n probleem.  Economie, wiskunde en fysica waren dat wel.  Ik moet eerlijk bekennen dat het me geen sikkepit interesseerde die hele economie en aanverwanten.  Ik wilde al vanaf het derde middelbaar naar het kunstonderwijs, maar mijn moeder vond dat geen goed idee!

“Wat ga je dan doen?  Schilderijen verkopen zoals Van Gogh?”

Een héél bekrompen visie op “kunst” natuurlijk en ik vecht nu nog steeds tegen dat onbegrip in mijn lessen en in de richting waar ik lesgeef.

Maar goed, even terug naar het vijfde jaar waar ik niet slaagde.
Ik herinner me het telefoontje nog erg goed.  Ik ben in de keuken bij ons thuis huilend in elkaar gezakt.  Ergens had ik het toch moeten voelen aankomen, maar ik was er me niet echt bewust van.
Niet geslaagd!  Dat wilde zeggen dat ik niet naar het zesde kon.  Geen Italië reis, geen chrysostomos, geen Sinterklaas show (allemaal dingen die bij ons op school het zesde jaar mocht doen).
Ik zag het toen echt bijzonder somber in.  Al mijn vrienden zouden een jaar eerder afstuderen!

Nu bekijk ik dat héél anders!  Naar Kunst overschakelen is mijn beste beslissing ooit geweest!  Ik leerde nieuwe mensen kennen.
Mensen met een andere levensvisie.
Ik zat op een richting die ik wel graag deed.
Ik leerde hoe ik moest ‘vechten’ voor een plaats in een nieuwe klasgroep, want ik werd er echt niet zomaar aanvaard.

Door het overschakelen naar Kunst ging de weg open naar leerkracht Plastische Opvoeding.
De job die ik nu zo graag doe…

Wat is nu een jaar in een mensenleven?  En soms kan een mislukking er toe leiden dat je een andere weg moet inslaan… en soms is die weg ook gewoon beter!
Deze foto werd genomen net voor een keerpunt in mijn leven, als had ik er totaal geen benul van!

Egypte, mijn droomreis? reisfotochallenge #9

Egypte, mijn droomreis? reisfotochallenge #9

egypte

 

 

 

 

We zijn april 2007 op deze foto.

Ik sta bij de piramides van Gizeh, op een afstandje, terwijl we proberen zo een geweldige cliché foto te maken.
Ik ben ook zo iemand die dat dan echt niet kan laten. 😉

Egypte was al sinds de lagere school voor mij een echte droombestemming.
Ik deed er mijn spreekbeurt over toen ik 10 jaar was….
Het leek me zo’n geweldige ervaring!

Toen mijn collega, die toen geschiedenis gaf, zei dat ze onder de paasvakantie naar Egypte wilde, wilde ik mee.
Oorspronkelijk gingen we met drie jongedames.
Tot mijn man zei: “Maar als jij naar Egypte gaat en ik ga niet mee, kom ik daar waarschijnlijk nooit meer, want dan wil jij vast ergens anders naartoe als we gaan reizen.”
Dus hij ging mee met ons drietjes naar Egypte.

Het was een echte reis, een vakantie kan je het echt niet noemen.  We wilden alles, of toch zoveel mogelijk, gezien hebben.  We zijn van het één naar het ander gehold en hebben zelfs de trip van Hurghada naar Caïro gemaakt (1 uur uit je bedje om tegen 9 uur in de hoofdstad te staan!)  – De hele weg stonden er soldaten met geweren langs de baan.

Uiteindelijk waren we erg blij met mijn man.
K, die ook meereisde, was een natuurlijk blond meisje met blauwe ogen.  Ze werd er de hele tijd lastig gevallen door mannen.  Ze werd bij winkeltjes in hoekjes gedreven, gevraagd om met mannen op de foto te gaan.  De eerste keer kan je er best om lachen, maar na de twintigste keer ben je dat zo verschrikkelijk beu.  Dan was er gelukkig mijn man om haar te gaan ‘redden’.

Mijn man kreeg zelfs een keer te horenYou lucky guy!  Three wives, how many camels? – Ik ben er nog steeds niet uit of dat een grapje was of dat die kerel het serieus bedoelde.

We zijn erg voorzichtig geweest met het eten.  Iedereen zei: “Egypte, neem maar immodium mee, want iedereen is daar ziek!”
En ja, zelfs met enkel flesjes water drinken, geen rauwe groenten, doorbakken vlees, handontsmetting…. werden we allemaal na vijf dagen ziek.
De reisleiding schoot wel in de lach toen ik mijn pakje immodium bovenhaalde: “Denk je dat immodium hier helpt dan?  Dat zijn hier andere bacteriën, dat werkt niet!”
Daar stonden we dan… we kregen instructies om naar de dichtstbijzijnde aptheek te wandelen.
“Only five minute walk“, bleek net iets langer te duren (half uur heen en half uur terug!) en heeft me een verbrande nek opgeleverd.
De apotheek verkocht stripjes pillen: rode en groene.  Groen om de achteruitgang te stoppen, rood om de verstopping op te lossen (Die kleur verpakking is toch ook vreemd gekozen hè!).
Het was nog spannend of we Caïro wel zouden kunnen doen, … maar de tussentijden tussen de wc-bezoekjes werd gelukkkig snel korter met de pillen! 🙂

Egypte was inderdaad een hele ervaring, al weet ik niet of ik het zo direct nog eens zou doen, misschien als de kinderen wat groter zijn?

In ieder geval heb ik me in de kajuit (we hadden een cruise op de Nijl – klink veel Chiquer dan dat het was) één keer bijna een hardverzakking verschrokken.
Het personeel vouwde de handdoeken elke dan in een ander vormpje, bijvoorbeeld een zwaan…. Dat doen ze in sommig hotels nu nog hè.
Maar één avond hadden ze er een aapje van gemaakt en een pet en een zonnebril gegeven.
Dat aapje hadden ze zo gehangen, dat wanneer je binnen kwam in je kajuit, je eerst daartegen keek:

aapje egypte De hele avond kon je overal mensen horen gillen en dan wist je:

Die hebben de aap ook gevonden… 😀
Deze blog is een geschreven als deelname aan de reisfotoschallenge van de blog van Thomas Pannenkoek.
Als je graag wil meedoen of zijn avonturen wil volgen (ze zijn de moeite!) dan kan je hier terecht.