Het midden van Parijs -Net voor het keerpunt –
Daar stond ik dan, in 1998, op de stip die het midden van Parijs aanduidt, voor de Notre-Dame. Helemaal gelukkig, ik zat in het vijfde jaar… want dat was dé reis van de vijfdejaars bij ons op school.
Wist ik veel dat ik het jaar erop terug zou staan. Terug op dezelfde stip, met een andere klas, in een andere richting, maar terug in het vijfde jaar.
Ik zat in 1998 op de richting economie-moderne Talen. De talen waren niet zo’n probleem. Economie, wiskunde en fysica waren dat wel. Ik moet eerlijk bekennen dat het me geen sikkepit interesseerde die hele economie en aanverwanten. Ik wilde al vanaf het derde middelbaar naar het kunstonderwijs, maar mijn moeder vond dat geen goed idee!
“Wat ga je dan doen? Schilderijen verkopen zoals Van Gogh?”
Een héél bekrompen visie op “kunst” natuurlijk en ik vecht nu nog steeds tegen dat onbegrip in mijn lessen en in de richting waar ik lesgeef.
Maar goed, even terug naar het vijfde jaar waar ik niet slaagde.
Ik herinner me het telefoontje nog erg goed. Ik ben in de keuken bij ons thuis huilend in elkaar gezakt. Ergens had ik het toch moeten voelen aankomen, maar ik was er me niet echt bewust van.
Niet geslaagd! Dat wilde zeggen dat ik niet naar het zesde kon. Geen Italië reis, geen chrysostomos, geen Sinterklaas show (allemaal dingen die bij ons op school het zesde jaar mocht doen).
Ik zag het toen echt bijzonder somber in. Al mijn vrienden zouden een jaar eerder afstuderen!
Nu bekijk ik dat héél anders! Naar Kunst overschakelen is mijn beste beslissing ooit geweest! Ik leerde nieuwe mensen kennen.
Mensen met een andere levensvisie.
Ik zat op een richting die ik wel graag deed.
Ik leerde hoe ik moest ‘vechten’ voor een plaats in een nieuwe klasgroep, want ik werd er echt niet zomaar aanvaard.
Door het overschakelen naar Kunst ging de weg open naar leerkracht Plastische Opvoeding.
De job die ik nu zo graag doe…
Wat is nu een jaar in een mensenleven? En soms kan een mislukking er toe leiden dat je een andere weg moet inslaan… en soms is die weg ook gewoon beter!
Deze foto werd genomen net voor een keerpunt in mijn leven, als had ik er totaal geen benul van!
6 Replies to “Het midden van Parijs -Net voor het keerpunt –”
Een jaar in een mensenleven is niks, maar als je nog zo jong bent is het een echte catastrofe. Maar alles is goed gekomen 🙂
Inderdaad, als zie je dat op dat moment inderdaad veel anders!
Wat heerlijk dat je je zo goed op je plek voelt in de kunst. Goed dat je de keuze hebt durven maken.
En vooral dat ik me niet heb laten ompraten, want ze wilden me humane Wetenschappen aanpraten en nog andere richtingen. Maar dat wilde ik helemaal niet 🙁
Op dat moment zelf stort je wereld in denk ik wel (ben ik zeker van!) Ik ben heel blij dat je je plekje gevonden hebt uiteindelijk, zalig om zo te kunnen doen wat je graag doet.
Zo zie je maar, het lijkt zo’n drama op zo’n moment maar het is mooi dat je achteraf mooi kan zien dat het juist een stap vooruit was. Soms weet ik het even niet meer. Ik ben een rusteloos mens. En dan zit ik na te denken over mijn keuzes, want die zijn er altijd in mijn hoofd: blijven staan of rechts afslaan of links afslaan of of of. En wanneer ik het echt niet weet, dan denk: ik wacht het af, het leven zal me wel de een of de andere richting op duwen. En ik ga er vanuit dat dat dan de goede richting zal zijn.