Helpende huishoudhandjes of kindjes kind laten zijn?
Ik moest vroeger amper helpen bij mijn ouders in het huishouden.
Eens af en toe de vaatdoek vastnemen of mijn kamer poetsen tijdens de schoolvakantie… dat was het zowat.
Toen ik dus ‘op kot’ ging als student kon ik amper koken. Ik kon een eitje bakken en aardappels in de pan, als ze tenminste al waren voorgekookt. 😀
Mijn vriendlief (nu manlief) kon er echt veel meer van dan mij – Hij had ook al veel meer moeten helpen thuis.
De was en de strijk werden als student nog wel voor me gedaan.
En een kot (of krot voor de trouwe lezers 😉 ) is nu ook niet zo groot dat het niet meer te overzien is.
Na de studententijd gingen we samenwonen en ook dat was op vlak van huishouden een fiasco.
Ik had misschien een zakdoek of tien gestreken bij ons thuis en nu moest ik in eens wassen en strijken, boodschappen doen en kasten organiseren, ramen lappen en gordijnen wassen, stofzuigen en dweilen, de keuken afwassen,….
Ik had er echt geen kaas van gegeten! (of moet de ‘had’ in deze zin ‘heb’ zijn?)
Op een gegeven moment (een hele tijd terug alweer) vertelde ik dus op school, tijdens het opeten van de boterhammetjes, aan de collega’s aan de tafel dat mijn kindjes al moeten “helpen” in het huishouden.
Warre maakt de bestekbak van de vaatwasser leeg, Inthe helpt de aardappels schillen (in de kookpot gooien dus ;))
Ze brengen zelf hun was naar de wasmand en bergen ook al sokjes en ondergoed zelf weg op de juiste plaats als die gewassen zijn.
Als ik de keuken afwas, krijgt Inthe een natte doek en helpt mee (niet dat het veel afdoet, maar kom!)
Warre wil zijn kamer zelf stofzuigen. (Vooral de kabel terug in de stofzuiger doen is geweldig hè!)
Kleine dingen, maar ze doen het zeker niet met tegenzin.
Ik kreeg van een collega te horen dat ze die dingen toch nog lang genoeg zouden moeten doen. Ze vroeg of ik niet vond dat kinderen kind moeten kunnen zijn.
En jawel, ik vind dus wel dat kinderen kind moeten kunnen zijn. En dat mogen ze ook hier in huis.
Ze mogen knoeien en experimenteren, ze mogen buiten spelen en zo zwart als roet binnen komen.
Ze mogen genieten van hun kindertijd.
Maar ik wil niet dat ze straks, net zoals ik, niet weten hoe je moet strijken.
Ik wil dat ze soep kunnen koken in plaats van het te moeten opzoeken. (Dat heb ik ECHT gedaan hè, en hoe makkelijk is dat, soep koken?)
Ik wil dat ze al een hoop geleerd hebben van het huishouden voor ze hier vertrekken…
Dus ik laat ze kleine dingen doen in het huishouden, meestal vraagt het me meer tijd om het samen met hen te doen, dan alleen.
Toch doen we het samen en zonder dwang, we maken er iets leuks van.
Ik ben er vast van overtuigd dat ze er baat bij hebben….
Hoe zit het bij jullie in huis? Hebben jullie helpende handjes of moet dat niet voor jullie?
10 Replies to “Helpende huishoudhandjes of kindjes kind laten zijn?”
Ik vind ze nog te klein om er echt regels rond te hebben en ik zie wel hoe het hier loopt. Maar voorlopig vinden ze het momenten meer dan anders wel fijn om te helpen 🙂
Ja, wij hebben ook geen regels. Daar vind ik ze ook te klein voor, ik laat ze vooral toe om te mogen helpen… ☺
Hier ook zoiets…Emma is 3, ze wil heeeeeel graag mama helpen en gaat zelfs huilen als ik zeg nee emma ga maar even spelen. Meehelpen en kind zijn kunnen prima samen. Ze moet hier niks, ze wil heeeeel erg graag meedoen met mama.
Hahaha – ik zeg dan altijd laten we een contractje maken voor tegen de tijd dat ze puber zijn 😉
(Niet écht natuurlijk 😉 )
Ik vind het niet meer dan logisch. dat je dit soort ’taken’ geeft aan je kinderen. Net wat je zegt, het vormt je voor later! En je hebt zelf gemerkt hoe het is, al hadden jouw ouders heus wel de goede bedoeling, om dit niet mee te hebben gekregen als basis. Ik vind het heel erg verstandig.
De kinderen zijn nog steeds kinderen. Maar het is goed om te leren om je vieze spulletjes in de wasmand te doen. Of bijvoorbeeld je bordje naar de keuken te brengen als je klaar bent. Als je dit op jonge leeftijd al normaal vindt, zet je een zelfstandige persoon in de wereld. Het is ook geen straf, je kan het leuk maken en speels. Zodat het juist vanzelfsprekend wordt en dat je straks niet studerende kinderen hebt die verwachten dat jij hun huisje schoonmaakt (want tja, dat heb je toch al die jaren gedaan)!
En trouwens, ik waste wel mijn eigen kleding toen ik studeerde ;). Mijn ouders hadden me erg ‘zelfstandig’ gemaakt en ik zie dus het nut in van bovenstaande. Ik woonde op kamers, maar maakte zonder problemen een Indonesische rijsttafel voor iedereen klaar. En de was deed ik tussendoor. Plus ik deed ook meteen de afwas na het eten en ruimde op. Ik had mijn ouders wat dat betreft niet (meer) nodig 🙂
Fijn dat je al zo zelfstandig was.
Ons meisje van 3 doet ook kleine dingen die ze graag doet (handdoeken proberen opplooien, ‘afwassen’, patatjes in de kookpot gooien) en kleine dingen die we haar vragen te doen (bord in de keuken zetten, kleertjes in de wasmand droppen). En als ons manneke wat groter is, mag hij ook meedoen!
Ze vinden het vast zo leuk als die van mij. ; )
Ik ben er altijd heel erg bewust mee bezig op mijn werk. Kinderen moeten zelfstandig kunnen zijn en dingen kunnen doen. Inschenken, jas zelf aantrekken of dergelijke. Daarnaast is het zeker een prioriteit om lekker kind te zijn de rest van de middag!
Ja, mijn kindjes konden hun jas al aan voor ze naar school gingen . 🙂