Woede – Waarmee helpen mijn kinderen mijn dag om zeep?
Nee, ik ga echt niet beweren dat ik nooit boos word. Hoe lief en schattig ‘onze kinders’ ook zijn… ze kunnen soms echt het bloed van onder onze nagels halen! Hier in huis is dat dan vooral de middelste. Ze hebben alle drie wel een koppigheid in hun karakter, maar de oudste dochter spant de kroon! En ja, dan verlies ik mijn geduld nog wel eens! Ik zet vandaag in het kader van de ouderzonden mijn woede aanvallen waar mijn kinderen voor kunnen zorgen op een rijtje!
Als ze misbruik maken van wat papa niet weet!
Klinkt heel grof natuurlijk! Maar zoals jullie weten is mijn man vaak in het buitenland voor zijn werk en uiteraard worden er dan ‘afspraken’ gemaakt met de kinderen waar hij niets van weet. We proberen alles af te stemmen, zodat we wel aan hetzelfde zeel trekken, maar bij sommige dingen loopt dat dus wel eens mis. Dat resulteerde een paar weken geleden in een huis vol glitters. Arrghhhhh
De afspraak was: “Niet zonder mama met de glitters spelen!”
Maar mama was naar de winkel en papa was er wel en die zei dat ze het wel mochten (en ook nog zonder papa!)! Stout natuurlijk, want de dames weten echt wel wat de afspraak is!
Ik kwam dus thuis in een huis vol glitters, ze hadden alles onder gestrooid en ondertussen waren ze van naar de woonkamer verhuisd om TV te kijken… Dus ook heel de living en de zetel… ALLES zat onder de glitters. Ik heb alles gepoetst en ondertussen is de huishoudhulp al twee keer geweest, maar ik ontdek nog steeds glitters! De jongste was gaan plassen, haar potje staat in de badkamer… De oudste dochter had drinken genomen in de keuken, met de glitters aan haar kousen.
Oh en de glitter werkjes lagen in de living op de kast te drogen….
OVERAL glitters! OVERAL!
Woede als ze niet praten
Onze oudste dochter is, zoals ik al zei, de koppigste uit het rijtje. Vaak is ze boos en boos zijn, dat mag! Verdrietig zijn dat mag!
Maar als je boos bent om iets en je niet vertelt waarom, dan kunnen mama en papa ook geen oplossing aanbieden!
Het is een echt leerproces dat nog steeds loopt! “Meisje: VERTEL wat er je dwars zit, dan kunnen we misschien helpen!”
En als ze daar dan koppig staat te wezen, dan word ik dus wel eens kwaad!
Geen geduld hebben.
Ook hier spant de oudste dochter de kroon. Als ze iets wil, dan wil ze dat NU.
Toen ik haar ging ophalen bij een speelkameraadje een tijdje terug, had ze gezien dat de grote zus met haar vriendinnetje slijm had gemaakt. Ze wilde dat ook maken. Maar die avond had ik nog een vergadering, moest ik nog eten klaarmaken en lessen voorbereiden. Slijm maken stond dus niet in de planning en kon er ook niet meer tussen. En dan kan de bom barsten bij haar. Ze wil dat NU, vandaag, direct…
Maar dat kan natuurlijk niet en dan probeer ik dat rustig uit te leggen! Toch kan het dan uiteindelijk uitlopen in woede van mijn kant! Ik heb ‘neen’ gezegd. Het kan nu gewoon even niet. We zullen dat wel eens doen, maar NIET vandaag, NIET nu!
Uiteindelijk komt ze gewoon knuffelen hoor, maar dat neemt echt wel een tijdje in beslag!
Doe je schoenen aan
Dat is er denk ik één stukje woede dat héél herkenbaar is voor iedereen:
“Doe je aub je schoenen aan?”
“Heb je nu nog je schoenen niet aan?”
“Als je jouw schoenen niet kan vinden, heb je ze niet op de juiste plaats gezet.”
“Hier zijn je schoenen, ik heb ze gevonden, doe ze nu aan!”
“Ik ga vertrekken! Ga je nu op je sokken mee?”
“DOE DIE SCHOENEN AAN, ANDERS ZIJN WE TE LAAT!”
EN DOE DIE JAS DICHT!
Tja… voel je de woede?! 😉
Ouderzonden reeks.
Dit artikel werd geschreven als onderdeel van de reeks ouderzonden. Deze reeks werd bedacht door Romina en Annelore
De voorgaande artikelen in deze reeks kan je hier vinden:
Hoogmoed: waarom ik een goede mama ben
Hebzucht: wat ik niet deel met mijn kinderen
Lust: wat doe ik om mezelf graag te blijven zien.
Jaloezie: Wat ik wil overnemen van anderen ouders.
Vraatzucht: Wat weiger ik mijn kinderen nooit?
Luiheid:
Volgende week de laatste in de opgegeven reeks, maar de ouderzonden zijn leuk om over na te denken. Misschien ga ik er wel een blijvertje van maken. (Op aanraden van één van mijn lezers!)
Take care en tot morgen
liefs Ilse
Dit artikel is ook 24/40 van 40 dagen bloggen.
11 Replies to “Woede – Waarmee helpen mijn kinderen mijn dag om zeep?”
Ik heb dat ook. Mijn geduld is vaak zoek en mijn oudste zoon doet meestal ook niet door. Zijn jas en schoenen blijven liggen en dan word ik nogal grumpy. Soms kunnen ze het echt uithangen hé ?.
Amai nog nie… ??
Ik kan vaak boos worden om de oudste haar vreselijke onbeschofte respectloze gedrag. En het ergste is nog niet ik dan niet boos op haar ben, maar op haar moeder. Zij laat dit gedrag toe en laat dit gedrag aan haar dochtertje zien. Daar is de oudste dan ook de baas, zij bepaald wat er in dat huis gebeurt. Ik kan mij er zo boos over maken. Het was altijd zo’n lief en keurig meisje en nu? Vreselijk. Elke week moeten we het gedrag weer corrigeren en na 1-1,5 dag zijn de regeltjes weer duidelijk en wordt er weer ‘normaal’ en ‘fatsoenlijk’ gedaan. Gelukkig maar. Helaas is ze dan weer na 1-2 dagen weer naar haar moeder. Maar het lastige aan deze situatie vind ik dat we ‘boos moet doen’ tegen de oudste terwijl zij niet de oorzaak is…maar we moeten wel om duidelijk te maken dat ze zeer ongewenst gedrag vertoont. En de moeder er op aan spreken maakt de situatie alleen maar erger helaas. Ik hoop dat dit niet zo blijft na elke wissel, want dit is voor niemand leuk.
Goh Natascha… wij hebben ook hele erge fases gehad met de oudste dochter! Het wordt beter! Veel goede moed!
Heb 1 keer bij mn opa en oma met glitters gespeeld en ik weet niet of het potje om is gegaan maar we hebben nog voor jaren glitters gevonden. Maar ik wil je voor de rest niet ontmoedigen!
Oh jeeeeee
Telt een kind van 81 ook? Wat mij betreft helaas wel ja, ondanks de wetenschap dat hij er niets aan kan doen moet ik inderdaad soms woede onderdrukken, omdat hij me ook na 3x niet verstaat , of niet begrijpt, omdat ik wéér op moet komen draven omdat hij iets niet kan vinden dat gewoon op z’n plaats ligt, omdat hij zó traag is met van alles en me 3x per nacht wakker maakt omdat naar de wc gaan zo lastig is………enz enz….
Ik troost mezelf maar dat ik ook maar een mens ben , dat geldt natuurlijk voor ál die moeder die wel eens het geduld verliezen.
Ja, dat vind ik ook tellen hoor!
Zeker omdat ik je blog lees en je reactie hier spreekt ook boekdelen.
Je doet dat echt super hè Riet, laat niemand je iets anders wijsmaken!
Goh! Zo herkenbaar 😉
Het helpt nu als ik zeg dat mijn zoontje niet mee mag als hij zijn schoenen niet pakt en aantrekt. Maar daar kom ik nu nog mee weg, omdat hij 3 is 😉
Die met die glitters. Ik zou ook pissed zijn. Volgens mij is dat onmogelijk om op te ruimen.
Ik was ook héél pissed en het is inderdaad onbegonnen werk… Ik ga dat nog een jaar vinden denk ik! *zucht*