Is mijn kind hoogbegaafd? Onze afgelegde weg.

Een hele lange tijd heb ik rondgelopen met de vraag: Is mijn kind hoogbegaafd. Het heeft mij en ons gezin enorm veel twijfels gebracht en verschrikkelijk veel stress. Zowel de zoektocht als dan het uiteindelijke ‘verdict’ dat mijn instinct helemaal juist was. Ik wil heel graag de hele weg die wij hebben afgelegd hier uitschrijven. Mijn overtuiging dat anderen in hetzelfde schuitje er iets aan gaan hebben, is te groot en ik vind het te belangrijk. In ieder geval weet ik  dat ik zelf heel veel gehad heb aan alle ervaringsverhalen die ik kon vinden. Het is namelijk nog steeds niet altijd zo gemakkelijk om een hoogbegaafd kind te herkennen. Laat staan om aan de school duidelijk te maken wat er precies aan de hand is of om de juiste hulp te vinden. Een hoogbegaafd kind opvoeden is ook een echte uitdaging voor de ouders, dat ondervinden wij dagelijks.

Vandaar dit artikel waarin ik ons verhaal chronologisch zal ordenen met heel veel informatie en ervaring, die wij gaandeweg hebben opgedaan. De keuze om open en eerlijk hierover te schrijven op mijn blog is een weloverwogen keuze geweest. Ouders die zeggen dat hun kind hoogbegaafd is, worden vaak als opscheppers gezien. Maar eigenlijk zwijgen ouders vaak als ze denken dat hun kind hoogbegaafd is, net om dat label van ‘opschepper’ te vermijden. En daar schuilt voor een stuk ook gevaar voor het kind in. Er zijn nog zoveel onduidelijkheden en er zijn nog zoveel misverstanden. Om die uit de wereld te helpen trek ik bewust al een tijdje alle registers open!

Is mijn kind hoogbegaafd?  Onze kleuter

Het eerste wat altijd opgevallen is bij onze zoon is dat hij vroeg kon babbelen. Heel snel ook maakte hij volledige volzinnen en gebruikte hij werkwoorden met de juiste vervoegingen. Mensen konden echt verbaasd staan kijken naar zijn woordkeuzes. Wij wisten uiteraard niet beter. Hij was ons eerste kind en we hadden geen vergelijkingspunt. Mijn mama zei al wel snel iets over zijn taalgebruik.
Ons kleine ventje was super nieuwsgierig en had honderden vragen. Als peuter kon hij zich al echt uren met één ding bezig houden met opperste concentratie. Maar nog een keer… ik wist niet beter.

Toen hij op een keer begon te vertellen over een reis naar Italië die hij als 2,5 jarig ventje had meegemaakt en hij ondertussen vijf was… toen begon het mij te dagen dat er misschien meer aan de hand was.

Ook had hij een enorme behoefte aan dingen zelf doen. Alle kinderen gaan wel op een bepaald moment door zo een fase. Maar hij bleef erin hangen. Hij werd door iedereen bestempeld als ‘een plantrekker’, maar die behoefte aan autonomie is ook iets typisch voor hoogbegaafde kinderen.

De vraag: “Is mijn kind hoogbegaafd?” kwam toen voor het eerst in mij op, maar ik deed er verder niets meer. Ook omdat het bij kleuters niet ‘hoogbegaafd’ wordt genoemd, maar een ontwikkelingsvoorsprong. (Of dat zo correct is, dat is een ander verhaal, zo leerde ik in de verdiepingsopleiding!)

Later, na het lezen van heel wat lectuur op aanraden van het expertisecentrum hoogbegaafdheid, bleek dat ik het aan nog veel meer had kunnen zien.

Lees ook: Waarom ik dacht dat ons kind hoogbegaafd was.

De overgang naar het eerste leerjaar

Het liep allemaal niet zo super vlot van kleuter naar leerling! Hij zeurde over het feit dat de speeltijd te kort was en dat hij wilde spelen. Maar goed, ik veronderstelde dat de overgang hem parten speelde. Omdat het leren lezen helemaal niet vlot ging en ik dacht dat hoogbegaafden zichzelf bijna altijd leren lezen, dacht ik dat ik helemaal fout zat met mijn hoogbegaafd piste.

Langzaam aan veranderde ons gelukkig ventje in een kind van zeven dat helemaal niet meer naar school wilde.
In november, toen hij in het tweede leerjaar zat, werd ik op zorgcontact uitgenodigd. De school had gezien dat hij ongelukkig was is de klas. Ze konden niet meteen zeggen waarom dat zo was, maar vroegen me contact op te nemen met het CLB.
Als mama is het ongelofelijk hard om te moeten horen dat je kind van zeven ongelukkig is.
De zoektocht naar waarom hij zich dan zo slecht voelde kon beginnen. Achteraf bleek ook dat hij nog veel dieper heeft gezeten dan dat ooit wij hadden kunnen vermoeden.

Elk kind leert graag

Kinderen zijn sponzen, ze leren graag en zeker op jonge leeftijd! Als zo een jong kind dus al niet meer naar school wil, dan is dat alles behalve normaal. Het kan natuurlijk zijn dat er andere dingen aan de hand zijn. Misschien wordt je kind gepest of is er een andere oorzaak. Ik typte ‘Kind ongelukkig op school’ in op Google en vond al snel terug sites die vertelden over hoe ongelukkig hoogbegaafde kinderen zich kunnen voelen. Toen zei ik tegen mijn man dat ik toch verder die weg wilde laten onderzoeken. Ik dacht het al zo lang! Na wat zoeken kwam ik terecht bij Hoogbloeier. Een expertisecentrum hoogbegaafdheid in Gent. Ik nam contact met hen op en we mochten op intake gesprek komen.

Coach Bjorn

We hebben 2,5 uur met de coach van hoogboeier gebabbeld. Hij liet ons uitvoering ons verhaal vertellen en stelde gerichte vragen. Toen het gesprek was afgelopen zei hij dat hij natuurlijk geen ‘diagnose’ kon stellen, maar dat hij aan de hand van ons verhaal al een grote indicatie was dat onze zoon wel degelijk hoogbegaafd was. Hij stelde voor om aan de school te vertellen dat differentiatie naar boven toe echt wel gewenst was. Maar ik werk zelf op een school en zonder ‘attest’ zonder een ‘zwart op witje’ doen veel scholen gewoon niets. Ik wilde dus graag dat hij een IQ test zou laten doen.

Gespecialiseerde psycholoog

Er zijn vele instanties die een IQ test doen. Het CLB doet dat bijvoorbeeld ook. Bij vele hoogbegaafden komt het bij die test er wel uit.  Helaas is dat niet voor allemaal het geval. Hoogbegaafdheid is namelijk veel meer dan enkel een hoog IQ. Je kan namelijk perfect een hoge intelligentie hebben en toch niet hoogbegaafd zijn. Hoogbegaafd zijn is een combinatie van een hoog IQ met een aantal andere ‘zijnsluiken’. Er werd ons aangeraden om de test bij een gespecialiseerde psycholoog te doen omdat zo de test naar alle waarschijnlijkheid een juister resultaat zou geven.  Onze zoon was, als hij hoogbegaafd zou zijn, aan het onderpresteren en dat kon ook bij de test problemen geven. Bovendien had ik zelf al hier en daar kleine tekenen gezien van een fixed mindset.
De test werd ingepland. De psycholoog wilde graag wachten op een nieuwe test. (wiscV). Deze  zou beschikbaar zijn in januari, we zaten op dat moment eind november.

Boeken

In afwachting van de test werden ons enkele boeken aangeraden als must reads als je denkt een hoogbegaafd kind (in de klas) te hebben. Ik bestelde de boeken en kon echt overal de voorbeelden bijschrijven. Ons kind bleek een echt tekstboekkind! Toen de test dichterbij kwam werd ik zenuwachtig. Niet zozeer omdat ik bang was dat hij niet hoogbegaafd zou zijn, maar omdat het voor mij nu zo duidelijk was geworden dat ik me niet kon voorstellen wat het dan wel zou zijn dat hem parten speelde als het niet hoogbegaafdheid zou zijn.

Lees ook: vijf opvoedtips voor hoogbegaafde kinderen. 

Lees ook: Oh ja, hij is anders, dat was ik even vergeten. 

Het Appje

Mijn man ging met onze zoon naar Leuven voor de test. Ik bleef bewust thuis. Want nog zoiets ’tof’ aan onze zoon is dat hij super goed is in mensen aanvoelen. Ik kan niets voor hem verbergen. Als ik stress heb of verdrietig ben, dan voelt hij dat, dan weet hij dat. Hoe goed ik het soms ook probeerde te verbergen. (Ja, je mag verdrietig zijn, maar kinderen hoeven nog niet altijd alles te weten, dacht ik dan!). En omdat ik zo opgejaagd was, bleef ik bewust thuis.

Onder de middag (de testing duurde een volledige dag!) kreeg ik bericht van mijn man dat hij het leuk vond bij de psychologe. En ergens in de namiddag kreeg ik een appje waarin stond. “Ze moet het verslag nog uitschrijven, maar hij overduidelijk hoogbegaafd”

Niet gezien dat hij hoogbegaafd was.

Zowel de school als de juf hadden het nooit aan hem gezien. Maar ik moet er ook bij vertellen dat zij een totaal ander kind zagen dan dat ik kende. Het rapport dat ik onder ogen kreeg, leek het rapport van een vreemde voor mij. Daaruit bleek dan ook dat hij zich echt niet goed voelde.

Pinnen voor later?

Dankbaar voor de coaching

Ik ben zo blij om die coaching geweest. In de tijden van onzekerheid, mailde ik soms naar Bjorn en dan kon hij me moed inpraten. Het hele proces hebben ze ons met raad en daad bijgestaan.
Zij hebben ook aangegeven, samen met de psychologe, dat we er rekening mee moesten houden dat een verandering van school zich soms opdringt.

Het beste voor je kind

Al snel bleek dat er voor onze zoon niets anders op zat dan van school te veranderen. Ik ga niet in detail treden, daar heeft niemand iets aan. Maar de nieuwe school had duidelijk een andere visie en een andere aanpak. Eén waar wij ons een pak beter bij voelden. Het was een hele zware keuze om te maken en wij hebben die ook helemaal niet licht opgevat. Ik vond het enorm spannend om de knoop door te hakken.

De kracht in jezelf

Toen hij dan een beetje gewoon was aan zijn nieuwe school en klas, hebben we een coaching traject gestart bij hoogbloeier. Dit traject heet ‘de kracht in jezelf’ en daar heeft hij echt enorm veel aan gehad. De coaching, de verandering van school en weten wat er aan de hand is, zodat je juist kan handelen, bleek een sleutel om onze kleine man terug gelukkiger te zien!

Lees ook: de aandachtwijzer om hulp te vragen in de les tjidens zelfstandig werk

De toekomst

We weten dat het hard werken zal blijven om hem op te voeden en om er, samen met de school en de omgeving, voor te zorgen dat hij gelukkig blijft en niet gaat onderpresteren. En zelfs met alles wat we weten en doen, geeft het geen garanties voor de toekomst. Ik ben ook bang  voor het secundair onderwijs. Want ik zie elke dat dat er nog enorm veel werk aan de winkel is bij scholen en leerkrachten. Maar de verdiepingsopleiding die ik ging volgen voor professionelen vertelde vooral dat vertrouwen in je kind en durven loslaten zal zorgen dat het (meestal) wel in orde komt.

Mijn toekomst.

Ik volgde de verdiepinsgopleiding voor professionelen bij The Gifted Academy. Daar kreeg ik echt goesting om verder te gaan met de expertopleiding. Wat ik er dan precies mee ga doen weet ik niet. Scholen helpen, kinderen helpen, zelf coachen,
De toekomst op dat gebied is nog wel wat onduidelijk! Maar dat ik iets met die kennis wil gaan doen is een zekerheid.

Wat als je denkt: “Is mijn kind hoogbegaafd?”

Ik geef je nu al als raad mee: ga erachter aan! Blijf niet wachten tot er zich problemen voordoen! Wees ze voor! Moest ik opnieuw beginnen? Ik deed het anders!  Ik was al hulp gaan zoeken in de kleuterklas, toen ik dacht dat ik het gezien had! Want dames en heren, het moeder instinct (of vader instinct) is zelden fout – geloof me maar!

Heb je vragen of kan ik je ergens mee helpen, aarzel dan niet om contact op te nemen!  Ik heb dit allemaal bewust open getrokken om andere ouders en kinderen te kunnen helpen, als is het maar met herkenning!

 

Liefs Ilse