Foggy England
Zondagmorgen om half zes liep de wekker af voor mij.
Eitjes bakken voor de sandwichen en dan de kindjes wekken voor het ontbijt.
De laatste spulletjes nog in de auto gooien en op weg…
Mijn zus, schoonbroer en nichtje met de twee hondjes zijn ook mee.
Er was nog plaats in het huisje en mijn schoonbroer zijn kennis kon nuttig zijn bij het werk van manlief.
Het nuttige aan het aangename koppelen en voor mij ook wat gezelschap op de momenten dat het ventje moet werken en ik alleen zit met de kindjes.
Warre is al de hele week op school aan het vertellen geweest dat hij met de ferry naar Engeland ging.
Een hele belevenis om dan ook echt, zoals in het boekje van ‘Musti en de veerpont’
I know, een oud geval, maar het is nu eenmaal één van zijn favoriete boekjes.
Het was aangenaam weer om te varen, rustig en zonnig.
Warre vond het een echt avontuur.
Inthe kwam me zelfs zeggen: “Mama, Warre heeft een eiland gevonden!”
Bij het uitrijden van de boot zijn we wel ons gezelschap kwijt geraakt. Die stonden namelijk op een ander dek en bij het uitrijden hadden de gps-toestellen ons beiden over een andere route gestuurd. Als je dan afgesproken hebt op het eerste tankstation op de autostrade, dan loopt dat mis natuurlijk.
We moesten eerst nog even stoppen bij The Barbican Centre, waar manlief even wat spulletjes moest gaan brengen en kijken hoe ver ze waren.
Centrum London met de auto… pfffffffff.
Terwijl de mannen dan aan het werk gingen, konden wij enkele inkopen doen en naar een klein speeltuintje.
Fortune street Park, super dicht bij Barbican Centre. Fruit eten en spelen in hartje London was wel leuk.
Uiteindelijk duurde het de kindjes toch wat lang en zijn we eten gaan zoeken.
Leuk dat manlief er zo bekend is, want dan weet je natuurlijk wel waar je lekker kan gaan eten.
Het werd het mediterraans restaurant ‘Iskelele’. Prijs kwaliteit zeker de moeite, speciale porties voor kindjes en erg kindvriendelijk.
Dan op weg naar Church Lench.
Niet te geloven, maar voor de tweede keer raakte we ons gezelschap kwijt. Mega-file uit London, nog grotere file naar Londen toe door een groot ongeval.
En dan de mist… Op een gegeven moment zag je geen meter (!) meer voor je uit. Ik vond het echt niet meer gezellig. Gelukkig sliepen de kindjes wel in de auto.
Het was echt griezelig met momenten. Vooral ook omdat je gewoon geen idee hebt waar je heen moet. We waren blij met de gps, dan hadden we tenminste een indicatie welke richting we uit moesten.
Uiteindelijk zijn we dan aangekomen, ook bij de cottages hebben we nog moeten zoeken – met de zaklamp in de mist!
Maar we waren er, het huisje was lekker warm en uitnodigend en de bedjes riepen.
Voor manlief en schoonbroer zou het al héél vroeg terug dag zijn, want er was iets tegen gevallen op het werk, wat echt wel af moest.
Dat wilde dus zeggen dat ze om 4.30 al zouden terug gaan (Auto-spoor-taxi) naar London…
Gelukkig konden alle dames en Warre zich toen nog een keertje omdraaien…
Wordt vervolgd…