Categorie: Ecologie

Yumbox: beste investering voor kleuter haar lunch.

Yumbox: beste investering voor kleuter haar lunch.

Yumbox? Wat is dat dan?

Mijn yumboxen, de lunchboxen die lijken op een bento-box, die ik een paar weken geleden kocht bleken de beste investering voor de lunch van mijn kinderen tot nu toe!
Die dingen zijn echt niet goedkoop, maar ik ben helemaal om en ik zal je even vertellen waarom.

Mijn kleuter at slecht op school.

Vorig jaar stuurde ik mijn twee kleuters elke keer dat ze moesten blijven lunchen op school naar daar met een paar boterhammetjes.  Mijn zoontje at flink zijn boterhammen en korsten op.  Mijn driejarige dochter, dat was andere koek!  Vaak had ze twee hapjes uit haar boterham genomen en als ik geluk had, was het beleg ertussen tenminste verdwenen.  Ze had natuurlijk ook nog fruit mee en koekjes voor tijdens de pauzes.  Het fruit was altijd op, de koekjes zeker niet altijd. Ik sprak haar erop aan, de juf beloofde beter op te letten,… maar het hielp allemaal niet.  Ze bleef volle brooddoosjes mee terug brengen.

De kleine foodie.

Ik heb al eens verteld over de foodie die in mijn dochter verscholen zit.  Ze kiest steevast de gezonde dingen uit.  Vis, groenten, fruit,… liefst geen of weinig vlees.  ’s morgens liever granola dan boterhammen,….
En toen zat ik op de blog van Veusteveul het artikel tegen over de yumboxen en meteen dacht ik: “Dat zou wel eens de oplossing kunnen zijn!”

Ik probeerde wat uit.

Die yumboxen zijn niet zo goedkoop, dus ik probeerde eerst even uit met gewone brooddozen, alluminiumfolie (oeps, slecht voor moeder natuur!) en kleine tupperware potjes.
En wonder boven wonder viel deze nieuwe lunch met groentjes, fruit, crackers, wraps, eitjes, geplukte kip, … héél erg in de smaak.
Eigenlijk is dat geen wonder! Zeg nu zelf, wat wil jij in je lunchbox?  Een paar boterhammen of een heerlijke gevarieerde lunch?

Ik besloot te investeren.

Op de site van superlunch bestelde ik drie yumboxen met vier vakjes.  Voor iemand gaat denken dat dit een gesponsord artikel is, wil ik dat alvast even ontkennen.
Ik was gewoon danig onder de indruk van de communicatie en service van de eigenaresse van superlunch!
En nu ik ook nog helemaal fan ben van deze leuke lunchboxen, vond ik dat ik haar webshop wel even mocht vernoemen!
Er was namelijk iets misgelopen bij de bestelling, een foutje in de computer die bij mij en bij de webshop voor verwarring zorgde!
Het werd keurig en snel opgelost, echt waar, super service!

Waarom ik zo blij ben met die yumbox?

  • De dochter eet beter!
  • De zoon eet gezonder, want hij kreeg uiteraard ook een yumbox.
  • De gezichtjes als ze zien wat hun lunch gaat zijn, zijn onbetaalbaar.  Die lachjes en die ‘Ohhh, lekker, mama!”
  • Het dwingt me om bewuster na te denken en te plannen voor hun lunch en dus ook die van mij!
  • De dozen zijn echt wel van super kwaliteit!  Er kan zelfs yoghurt in of een sausje zonder te lekken en ja, ik heb dat getest!
  • Mijn kinderen eten meer gevarieerd op school.
  • Ze zijn makkelijk zuiver te houden omdat je ze uit elkaar kan halen.
  • Ze mogen in de vaatwasser op de bovenste etage, maar dat heb ik zelf nog niet gedaan.  Ik was ze uit met de hand.

Hoe en wat eten jouw kinderen op school?

Waskrijt upcyclen – hergebruik kapotte krijtjes.

Waskrijt upcyclen – hergebruik kapotte krijtjes.

Als je waskrijt in huis hebt, heb je gegarandeerd na een tijdje ook een heleboel stukjes waskrijt waar je niet echt meer mee kan tekenen. Zo een zonde om deze weg te gooien!

Dit idee is eerlijk gepikt van Pinterest…. Alhoewel,  Pinterest heeft het gewoon gepikt heeft van mijn collega’s leerkrachten die dit al jaren doen. 😉
Ik wilde dit al eens heel lang zelf uitproberen en nu zag ik mijn kans om dat ook echt te doen:

Waskrijt upcyclen doe je zo:

  • verzamel stukjes waskrijt
  • snijd ze iets kleiner als er grote stukken bij zijn (foto 1)
  • doe de stukjes in een silicone vorm (foto 2)
  • smelt ze in een voorverwarmde oven van 220 graden tot ze vloeibaar zijn (hangt wel van de oven af –
  • als je te heet gaat, gaat de binding weg en ga je een olielaagje zien.)
  • laat ze afkoelen in de koelkast
  • haal ze uit de vormpjes (foto 3)
  • tekenen maar

Waarom waskrijt upcyclen?

* Het is ecologisch, kinderen leren dat iets nog een tweede (of derde?) leven kan krijgen.
* Je kan het samen met de kinderen doen op een regenachtige dag. (Check 😉 )
* Je kan er eindeloos in variëren, want er zijn heel wat verschillende siliconen vormpjes.
* Dit is ook een super leuk traktatie idee (ook voor een ‘gezonde’ school).

Tips:

* Blijf bij je oven staan als je de waskrijtjes smelt, want eens gesmolten (minuutje of 5) mogen ze ook meteen uit de oven.
* Gesmolten was is HEET – dus geen kleine kindjes dicht in de buurt als je de vormpjes uit de oven haalt.
* Verlucht goed.

Take care en tot snel

Liefs Ilse

Luizen in huis – ongelofelijk?!

Luizen in huis – ongelofelijk?!

Luizen“Arghhhh” wat is dat toch?  Die jeuk wil niet ophouden!” dacht ik een tijdje geleden.
Ik had net nieuwe shampoo in huis en ik wil daar wel eens verkeerd op reageren.
Maar zelfs toen ik mijn oude shampoo terug in de badkamer had gezet en al drie keer mijn haar had gewassen, bleef die irritante jeuk.
Het voelde net alsof ik last had van roos, alleen was het erger!

Lang leve het internet op zo’n moment, want dan vind je me op Google. Wees gerust ik ben niet zo’n self-made internet dokter, maar ik ga wel vaker wat opzoeken.
Wat zijn de redenen voor een jeukende hoofdhuid?  De belangrijkste was, je kan het al raden, luizen.
‘Ieeeeeeeeeeeuwwwwwww’ – Ik rende naar de spiegel, de lamp erop en inspectie.
“OEF”geen gekruip te zien!
Mijn nichtje, die kwam babysitten moest ook controleren…. “Nope, geen luizen was het verdict!”

Ik ging dus maar naar de bio-winkel, want die jeuk – Arghhhh – ik werd GEK!
Ik kwam buiten met een mega dure bus shampoo om mijn huid terug te kalmeren en een preek over welke viezigheid aan chemische brol er allemaal in die andere shampoo’s zat.  Ja, ik had er goed aan gedaan om naar hen toe te komen!
Maar mijn ‘en-toch-klopt-er-iets-niet-gevoel’ zat toch nog te borrelen en ik stapte toch ook maar even de apotheek binnen voor zo’n luizen kammetje.
Zo’n ding waarmee mijn moeder, elke keer als er een waarschuwingsbrief van de school mee naar huis kwam, me panisch begon te kammen en nooit iets vond!

Het kammetje ging de lade in.

En toen vertelde één van de kindjes toen ze terug naar huis kwam van school : “Mama, mij ‘kop’ jeukt!” – “Hoofd, schatteke, hoofd!” 
*zucht*
No way dat twee jeukende ‘koppen’, die zich wassen met andere shampoo, dezelfde jeuk konden hebben!
Dus ik nam het kammetje en ging ermee door de haartjes van het klagende kind.
Ik zag niet direct iets, ik had me zo’n luis eerlijk gezegd veel groter voorgesteld!
Maar jawel, ik vond twee bewegende kleine scharminkels die eruit zagen als de fotootjes op Google.  Héél klein, maar ze waren er!

SHIIIIIIIIIIT

Ik dus naar de apotheek, want ik wilde de behandeling zo snel mogelijk uitvoeren!

Drie kindjes langs elkaar in het bad en meteen dat spul op de haartjes!  20 minuten laten trekken.  Dat duurt een eeuw!
Ik behandelde uiteraard ook mezelf!  Die jeuk, dat kon niet anders dan dat ik er ook had.
Bah – de gedachte alleen al – bloodsuckers! 

Ik knutselde nog een soort kapje voor de kleinste, want dat spul mocht absoluut niet in de ogen komen.
Met schaar en dik plastic zakje was dat gelukkig snel gefikst!
Haartjes uitspoelen, drogen, handdoeken meteen in de wasmachine en elk hoofdje strook voor strook uitkammen met de luizenkam.

Normaal gaan de kindjes hier om 19.00 uur naar bed op een schooldag.  Deze keer was het 20.30 uur – het was erg arbeidsintensief.
Drie van de vier hoofdjes hier in huis hadden prijs, waaronder ikzelf!

Melding maken van de luizen!

Ik belde de onthaalmoeder, want ook bij de jongste kamde ik een aantal luizen uit de haartjes.
’s morgens ben ik naar de juf gegaan om het te vertellen.  Twee dagen voor het einde van het schooljaar ging er dus nog een briefje mee naar huis dat de ouders moesten controleren bij hun kinderen.

Stop het taboe, alsjeblieft!

Wat me opviel is dat er nog steeds een taboe bestaat rond een besmetting met luizen.
Er worden pogingen gedaan om het ‘geheim’ te houden en ik betrapte mezelf er ook op.  Ik had aan de oudste gevraagd om niet aan iedereen te vertellen dat we luizen bij de meisjes hadden gevonden.
Toen bedacht ik me. Waarom eigenlijk?

Iedereen kan luizen krijgen – ja, echt iedereen!

Op al die jaren dat ik naar school ben geweest en zelf lesgeef, heb ik niet één keer luizen gehad!  Nu had ik prijs!
Laat het taboe verdwijnen zodat iedereen zonder schroom kan vertellen wat er aan de hand is.
De juf was oprecht dankbaar dat ik het kwam melden.
Wat voor mij een logische zaak was, blijkt dus niet voor alle ouders zo te zijn en daar zit het groot probleem!
Als er geen melding komt, worden de hoofdjes niet gecontroleerd en word die ene luis, waarmee alles begint, niet opgemerkt.
Zo blijven we met het probleem zitten, want één haard die niet snel genoeg wordt gezien blijft de anderen besmetten!

Wat ik heb geleerd over luizen.

* Luizen kunnen NIET springen!  Ze lopen (echt lopen, want ze maken heel wat snelheid) van het ene haar naar het andere.
* Luizen kunnen niet overleven als ze niet op een hoofdje zitten.  Het wassen van de lakens en de knuffels in zakken steken zou niet nodig moeten zijn… (maar euhm – no way dat ik dat wil uittesten!  Beddengoed werd gewassen op 60° en knuffels en verkleedkleren gingen in een dichte plastic zak!)
* Wat er ook op de flesjes staat, niet alle luizen en neten gaan dood van de shampoo!  De natte kam techniek moet je echt ook 14 dagen uitvoeren en na een week zeker niet vergeten om de shampoo nog een keer te gebruiken, moest er toch één ontsnapt zijn!
* Jeuk komt niet door de lopende luizen.  (Dat heb ik dus altijd gedacht) Jeuk komt door de allergische reactie op de beten en kan tot twee weken na je behandeling blijven opzetten.
* Niet iedereen krijgt jeuk, maar wat ben ik blij dat mijn dochter die wel had!
* Meisjes zijn vatbaarder voor luizen, gewoon omdat ze anders spelen en omdat ze vaak langere haren hebben.  Eén enkel contact is genoeg!
* Luizen zijn klein, veel kleiner dan ik had gedacht!  Haal dus een luizenkam om te controleren, want je ziet ze anders niet meteen.
* Luizen zijn lichtschuw, als je dus gaat kijken tussen je haren, rennen ze héél snel weg…
* Luizen (dode wel, gelukkig) vormen een geweldig studie-object voor een liefhebber van kriebelbeestjes onder de microscoop!

13567112_10209596228567027_7693179573009072928_n

Waar ik op hoop als het op luizen aankomt?

1) Dat het hier in huis bij deze ene ontmoeting mag blijven!
2) Dat het taboe mag verdwijnen.  Een luis zoekt bloed en het maakt dat beest niet uit waar het dat kan halen: arm, rijk, elke dag onder de douche of net niet, jongen of meisje…

Dus alsjeblieft: praat!  Vertel het aan de onthaalmoeder, vertel het tegen de juf en doe niet alsof het jou niet kan gebeuren!  Eén luis is genoeg om je met de neus op de feiten te drukken!

En vertel eens, wie zat er tijdens het lezen in zijn haar te krabben? 😉
Ik alvast niet (meer) – OEF 

 

Gezonde snoepketting: de uitdaging!

Gezonde snoepketting: de uitdaging!

gezonde snoepketting maken - de selectie

 

Een aantal weken geleden kreeg ik zomaar een uitdaging onder mijn neus geschoven via facebook… Volgens Frederique van SRSCK zou ik een handige mama zijn die vast een betere gezonde snoepketting in elkaar zou krijgen… En ze eindigde haar artikel letterlijk met: “Ik daag dan ook Kreanimo uit!”.
Tja, daar kan ik dan geen neen tegen zeggen en ik ging op zoek naar mogelijke gezonde ‘snoepjes’ om aan de ketting te hangen.

De selectie

Gevriesdroogde appels, peren, ananas en aardbei werden aangevuld met cachew noten en biologische rozijntjes.
Het moet zo duur niet zijn als je misschien zou denken, want in de Action verkopen ze kleine zakjes gevriesdroogd fruit.
Ik haalde dun, doorzichtig lint om kettingen te knutselen bij de Wibra en ik begon met het rijgen van de gekozen ‘snoepjes’.
Alles ging super goed, behalve de cachew noten, die braken telkens in twee door de naald… die bleven dus na tien gefrustreerde pogingen netjes in het kommetje zitten!

Het resultaat

20160623_195037-1

Ik zou de volgende keer de grote stukken appel en peer wat kleiner snijden.  De kleurverschillen waren wel oké!
Dit is een optie om als gezonde traktatie mee te geven naar school! 🙂

Abracadabra – weg gezonde snoepketting!

Ik had de ketting nog op de kast liggen in een blikken doos.  De oudste dochter kwam er langs gewandeld toen net opgestaan was.  “Hé wat is dit?”
“Dat is een gezonde snoepketting”
Ze deed hem om en begon eraan te knabbelen.  Nog geen tien minuten later was de snoepketting verdwenen en had ze niet echt een ontbijt meer nodig!
De zoon was wel wat verontwaardigd!  Hij had niet eens kunnen proeven!

Dus één zomervakantie activiteit weet ik al: gezonde snoepkettingen maken! 🙂

Ben ik geslaagd, Frederique?

Als het dan toch een uitdaging is geworden… dan daag ik Saartje van Hoopjes en Lori van Mama’s jungle uit om ook een gezonde snoepketting te maken, omdat ik denk dat bij hen verrassende resultaten zouden kunnen verschijnen!  Zelf iemand uitdagen is niet verplicht, maar ik ben wel benieuwd wat jullie ervan maken! 🙂

cropped-verfspat-1.jpg

7 tips voor meer stappen op de teller

7 tips voor meer stappen op de teller

meer stappen

Een doel

14 000 per dag, dat is momenteel mijn streefgetalletje.  Als ik ga hardlopen op een werkdag haal ik dat super gemakkelijk.  Er zijn dagen bij dat ik vlot over de 20 000 stappen per dag zit.
Ik heb al een paar keer de vraag gehoord: “Hoe haal je dat dan?”.

Wel het is natuurlijk een complete mentaliteitsverandering die aan het begin staat van het hele getal.
Ik verwijs even naar een blogpost van een paar weken geleden waar ik een aantal tips gaf aan mama’s om meer te bewegen.

Niet te veel in eens willen!  Meer stappen volgen heus wel!

Want één van die tips wil ik hier terug herhalen: BEGIN KLEIN!
Het heeft geen enkele zin om je streefgetal voor het aantal stappen per dag omhoog te zetten als niet eerst elke dag de basis 10 000 met gemak kan halen.
Het zou frustratie kunnen opwekken als je met een te hoog aantal begint en dat werkt natuurlijk demotiverend.
Laat dus je 10 000 in het begin gewoon staan en zet je streefdoel pas hoger als je een aantal weken vlotje dat aantal haalt!

Als je een zittende job hebt of een echte ‘couch potato’ bent die terug wat actiever wil zijn, is misschien zelfs die 10 000 in het begin te veel.
Zet gerust je streefaantal een beetje lager, maar weet wel dat er aangeraden wordt om elke dag 10 000 stappen te zetten als basis voor een gezonde beweging.

Voor mij is die 10 000 op een werkdag echt vlot te halen.  Ik geef les en ik het is dan ook nog een praktijk vak.  Dat wil zeggen dat ik tijdens mijn les bijna de hele tijd aan het rondwandelen ben om bij te staan waar nodig.  Daarbij moeten ook materialen gehaald en opgeborgen worden.  Het begin is dus niet voor iedereen hetzelfde.

Maar hier zijn een paar tips die ik her en der bij elkaar geraapt heb, die voor mij werken.
Test ze uit en wie weet heb je nog wel een leuke aanvulling: ik sta open voor suggesties!

De bekendste tip!

Neem de trap in plaats van lift.
Dat is de tip die je echt overal terug zal vinden bij het behalen van je 10 000 stappen.  Als je ergens de trap kan nemen in plaats van de lift, doe dat dan.
Voor mij persoonlijk was dit geen echte tip, want dat deed ik al.  Maar ik merk wel dat ik trappen nu vlotter en met meer ‘schwung’ neem.

Waarom ik bij het begin van de parking sta?

Parkeer verder.
Zet je auto altijd verders weg.  Doe dit zowel op je werk als bij het winkelen.  Wees dus niet bang om twintig meter verder te moeten stappen.
Ook met kinderen kan dit.  Voor hen is het ook goed om actief te zijn, dus waarom zouden ze niet mee kunnen stappen?
Mijn collega’s weten ondertussen dat mijn auto terug te vinden is helemaal in het begin of helemaal op het einde van de parking.
Als ik naar het (kleine) centrum van ons gehucht ga, parkeer ik in het midden.  Zo kan ik de apotheek, bank, bakker en lokale supermarkt te voet bezoeken.
Ik loop dus vaker op en neer tussen de plaatsen waar ik moet zijn en mijn auto.
Leg wel zeker een paraplu in je auto!  😉

Niet zo goed voor de beurs.

Wandel de hele winkel rond.
Tijdens het boodschappen doen wandel je elke afdeling helemaal af, zodat je overal geweest bent.
Ik ben er nog steeds niet uit of mijn beurs het ermee eens is of dit wel een goede tip is, maar dat is discipline van mezelf, natuurlijk. 🙂

Kies bewust.

Liever te voet.
Kleine boodschappen bij de bakker op de hoek (of in mijn geval op een minuutje of 10 wandelen) doe je te voet.  Dit is er één die voor mij moeilijker is als manlief (weer) in het buitenland zit, want met drie kinderen vergt dat net wat meer organisatie.

Wat kan ook als je niet stilstaat?

Wandel rond als je normaal iets stilstaand doet:
Telefoneren en tanden poetsen doe ik nu al wandelend (bij telefoneren deed ik dat eigenlijk al wel!)
Let op dat je stappenteller niet aan je dominante hand zit bij het tandenpoetsen als je dit doet… Ik geloof dat het ongeveer 112 ‘stappen’ te veel zal weergeven! 😉

Fitness bij je thuis?

Voor de tv.
Als ik nog veel stappen moet doen zet ik het balance board van de WII fit voor de tv en de salontafel aan de kant.
Dit kan natuurlijk ook op een gewone step.
Ik stap dan van het balance board op en af voor bijvoorbeeld een serie tot ik aan mijn stapjes bent.

Hup met de geit!

Ga (hard)lopen
Dat is natuurlijk vanzelfsprekend.  Als je gaat lopen of een extra wandeling maakt ’s avond dan is dat alleen maar goed voor je aantal stappen.

Dit waren mijn zeven werkende tips.

Voor mensen die een zittend beroep hebben of met het openbaar vervoer naar het werk gaan zijn er nog veel meer:
* Stap een halte eerder af en wandel naar je werk.
* Ga een verdieping lager of hoger naar toilet of koffie halen.
* Wandel naar je afspraak als je te vroeg bent.
* Stap naar de bureau van je medewerkers in plaats van ze te e-mailen
* …
Die laatste tips zijn voor mij niet van toepassing, maar ik kan er me wel iets bij voorstellen!

Heb jij extra tips voor meer stappen op de teller?  Ik hoor ze graag.