Als je toch eens een rebel zou zijn …

“Het is precies of ik dat tellen tot 1000 ook al kon”, zuchtte je diep toen je een paar dagen geleden weer eens niet naar school wilde vertrekken. En weet je, kleine man, dat ik dan gewoon niet weet wat ik daarop nog moet zeggen? Want uiteraard kon je dat tellen tot 1000 al, veel verschil met tellen tot 100 is er niet. 
Toen je vorige week het verschil tussen rekenen en wiskunde vroeg en papa je een voorbeeld liet zien, was je weg met die wiskunde – rekenen met letters! Cool! Dolenthousiast vroeg je wanneer je dat dan zou gaan doen op school. 
Je schouders zakten diep, toen je hoorde dat het nog ongeveer vier jaar zal duren.

Het “ik wil niet naar school monster”

Het was even voorbij, toen je veranderde van school, maar nu steekt het ‘ik wil niet naar school-monster‘ weer af en toe zijn kop op.
Ze doen hun best op school. Er wordt aan gewerkt. Maar methodes op school zijn nu eenmaal niet aangepast aan kinderen zoals jij. 

“Ik ken dat al”, zei je me, een beetje boos, toen ik vroeg of je voor je toets van WO had geleerd. En ja, ik weet het wel, je kan dat al. Ook moet ik het je eigenlijk niet vragen, want ik weet dat je behoefte hebt aan autonomie. En zeker WO, dat in je interesseveld ligt, dat moet je helemaal niet leren, dat heb je al opgenomen, de allereerste keer dat je het hoorde. Maar weet je, mijn hoofd werkt zo niet. En ik ben leerkracht. Dus ik ben er zo een beetje in getraind om de zeurkous uit te hangen, ik moet dat nog afleren! Ik werk eraan! Beloofd. 

*Zucht* “Waarom moet ik al die oefeningen maken!?”
Ruzie om je huiswerk, want je ziet er het nut echt niet van in. Mijn slappe excuus: “Je zal in je leven nog meer dingen moeten doen die niet leuk zijn! Dat moet ik ook nog steeds. ” houdt eigenlijk geen steek en ik weet het! Je zou je tijd nuttiger kunnen besteden, maar ja… huiswerk is wel verplicht!
Thuis komt er soms een kleine rebel naar boven, maar 95 procent van de tijd, doe je ‘gewoon’ wat van je wordt verwacht.

Van ondergaan naar rebel?!

Je doet die saaie oefeningen in de klas wel, je ondergaat.
Je interesse ligt totaal ergens anders en je verveelt je eigenlijk vaak gewoon kapot.
Maar je geeft het nog steeds te weinig aan. Je wil geen lastpak zijn. Je wil het de juf en ons niet moeilijk maken. Je strompelt er wel doorheen… ‘Het moet’

Als je nu eens een rebel zou zijn, zou weigeren van de dingen te doen die je al kan. Zou dat een oplossing zijn? Zou het helpen? Want zo zijn er ook heel veel kinderen zoals jij. De rebellen, die de klas op stelten zetten en waar de leerkrachten geen raad mee weten. 
Soms, zo heel soms, zou ik willen dat je zou gaan rebelleren; gewoon zodat iedereen zou kunnen zien, dat het helemaal niet zo goed met je gaat als ze denken.

Maar kleine man, IK ZIE JE! Ik voel je strijd en ik strijd met je mee, samen met je papa.
En, ik wil even zeggen dat ik super trots op je ben! 
Want zelfs bij dingen die je totaal niet goed kan, zoals een loopwedstrijd, hou je vol. 
Je doorzettingsvermogen is misschien nog wel je sterkste eigenschap. Dat stelt me dan ook weer voor een stuk gerust. Je bent geen rebel, dat past niet echt bij je karakter. Jij bent de empaat. 

Ik geloof ook echt dat het goed komt! “Vertrouwen hebben en loslaten”, waren belangrijke woorden van de expert hoogbegaafdheid. Het komt goed… op de één of andere manier, komt het goed! Er is alleen (nog steeds) een hele lange (saaie) weg te gaan. 

Love you

Mama

Lees ook: Is mijn kind hoogbegaafd? En wat als dat zo is – wat moet ik dan doen?