Vraatzucht – wat weiger ik mijn kinderen nooit.
We zijn al bij de vijfde ouderzonde van de reeks gekomen en dat is vraatzucht. De vraag die erbij hoort gaat zo: “Wat kan je je kinderen nooit weigeren als ze erom vragen?”. Ja, die vraatzucht is ook geen gemakkelijke opdracht in de reeks! En ik dacht dat jaloezie al zo moeilijk was!
Wat ik zou willen dat ik nooit zou moeten weigeren
“Mama, kunnen we een spelletje doen?”
“Kom je mee met de lego bouwen, mama?”
“Mama, kom je mee in de zetel zitten?”
Als je daarop nee moet antwoorden, dan knaagt dat toch altijd wel een beetje! Helaas kan het niet altijd en moet ik nog steeds vaak “Neen” zeggen. Maar ik ben wel bewust halftijds gaan werken om wel meer “Ja” te kunnen zeggen tegen deze soort vragen.
Maar soms ben je net een sausje aan het maken of zit je net op het toilet en dan is het even ‘Neen, nu niet, maar zo dadelijk!”
De jongste kan daar trouwens wat van:
“Mama, mag ik drinken?”
“Momentje, ik zet even dit in de oven en dan ga ik je drinken geven.”
*Haalt ondertussen al een beker uit de kast en gaat tussen mij en de oven staan met haar beker!*
“Meisje, ik zei toch, zo meteen, ik moet even dit in de oven zetten. Zet je beker even op het aanrecht, ik ga hem zo vullen!”
“Uhhh, ik heb dorst. Dat wil zeggen dat je drinken moet geven!”
“Dat weet ik meisje, maar laat me nu eerst even die ovenschotel IN de oven zetten!”
Arrghhh! Ik geef het toe – ik verlies dan toch wel eens mijn geduld!
Wat ik wel soms zou moeten weigeren
Onze oudste is wat te zwaar voor zijn leeftijd. Dat heeft niet echt te maken met ongezond eten, maar wel met te veel eten. Er staat soms echt geen maat op! Als héél klein ventje al niet. En dan zei hij ook: “Ik heb nog honger.”
Wat doe je dan als mama? Je zegt niet dat het vraatzucht is, je zegt niet “neen” tegen een kind dat “honger” heeft.
Maar hij heeft dan niet echt honger meer! We beperken zijn eten al, maar nog steeds is hij wel te zwaar en eet hij te veel. Het is een echte Bourgondiër, net de papa!
Wat ik nooit weiger – vraatzucht
Een kus, een knuffel en een gemaakte tekening of knutselwerkje … die weiger ik echt nooit!
(Tenzij ik ziek ben of een koortslip heb, uiteraard! – Dan weiger ik de kus, niet de knuffel of de tekening! 😉 )
Een verhaaltje voor het slapengaan weiger ik enkel als het echt veel te laat is, omdat we van een feestje terugkomen of zo.
“Mogen we buiten spelen.” krijgt ook zelden een “neen”.
Bij mijn weten heb ik het één keer geweigerd en dat was toen de zusjes in hun witte jurkjes in de tuin wilden gaan spelen, zo vlak voor de communie viering van hun broer.
Hahahaha
Ouderzonden reeks.
Dit artikel werd geschreven als onderdeel van de reeks ouderzonden. Deze reeks werd bedacht door Romina en Annelore
De voorgaande artikelen in deze reeks kan je hier vinden:
Hoogmoed: waarom ik een goede mama ben
Hebzucht: wat ik niet deel met mijn kinderen
Lust: wat doe ik om mezelf graag te blijven zien.
Jaloezie: wat zou ik onmiddellijk overnemen van andere ouders als dat zou kunnen?
De volgende in de reeks ouderzonden is woede. Waarmee duwen je kinderen op je spreekwoordelijke knoppen?
Voor vandaag ben ik weer rond en zwaai ik jullie weer uit!
Take care en tot morgen
Ilse
Dit artikel is ook 18/40 van 40 dagen bloggen
9 Replies to “Vraatzucht – wat weiger ik mijn kinderen nooit.”
Een ‘nee’ hoort er soms bij, hoe moeilijk ook (voor beide partijen). Maar ze kunnen het beter thuis leren dan later bij een ander. Jij hebt nog geduld, een ander misschien niet zo. En elke ‘nee’ doet een ‘ja’ meer waarderen. Als ik alles zou toestaan wat onze kleine (b)engel wilt, dan was het hier een ware chaos en had ze al tig keer in het ziekenhuis gelegen. Ook zij kent geen maat en haar moeten we soms ook halt roepen. Om haar ‘vraatzucht’ wat te stillen hebben wij altijd druifjes op tafel staan en af en toe ligt er ook ander fruit bij doe lekker weg snoept, zoals een appeltje. Dit helpt haar enorm…en ze krijgt nog extra vitamientjes ook. Maar soms is een ‘nee’ zoooooooo moeilijk en vermoeiend.
Mooi artikel en interessant om over na te denken!
Een ‘Nee’ hoort erbij, maar kan soms erg lastig zijn voor zowel ouder als kind.
Wat leuk, die reeks 🙂
Ik sta achter met bijlezen, maar deze posting heb ik gelezen en ik herken er zoveel van mezelf in 😉
Ik vind het ook een leuke reeks om te schrijven. Ik heb er echt al over moeten denken.
Er is helemaal niets mis mee dat er soms even gewacht moet worden, en helaas hoort af en toe een nee er ook bij want natuurlijk kan gewoon niet álles. het klinkt allemaal verre van alarmerend wat je hier vertelt . Maar tja, kinderen vinden natuurlijk af en toe dat ze helemaal niét zo’n geweldige moeder hebben;-)
Inderdaad het kan zo een drama voor ze zijn.
Leuk geschreven. Hier zou ik ook nooit een kus of een knuffel weigeren ?
Leuke reeks! En inderdaad de knuffel, kus en tekeningen of knutselwerkjes worden ook door mij nooit geweigerd. En natuurlijk als ze even bij mama willen zitten, want er komt een tijd dat ze dat steeds minder zullen willen ?
Ja, het is een toffe hè, die ouderzondereeks! Ik vind het ook echt fijn om te schrijven!