Ik vertelde al over alle tekenen van hoogbegaafdheid die ik bij onze zoon had gezien. Maar omdat hij helemaal niet snel leest en gemiddelde punten haalt, veegde ik zelf dat idee van tafel. Eigenlijk was ik best blij, want als hij toch hoogbegaafd zou zijn, dan zou dat heel wat problemen met zich kunnen meebrengen… Veel mensen denken, ten onrechte, dat hoogbegaafdheid geen problemen oplevert en dat alles gemakkelijk gaat! Niets is minder waar!
En dat werd al snel duidelijk toen Warre dan eindelijk naar het eerste leerjaar ging.

Het begon met hoofdpijn, altijd maar hoofdpijn.

Tijdens het eerste leerjaar begon hij te klagen van hoofdpijn… Ik moest in december op controle bij de oogarts en liet alles controleren. Maar zijn zicht was in orde. Hij had/heeft alle schooldagen hoofdpijn…

Ongelukkig in de klas

In november, toen hij in het tweede leerjaar zat, moest ik op zorgcontact komen en daar was ik blij om. Want de dag voor dat de herfstvakantie begon werd Warre ’s nacht ziek. Letterlijk! Ik hield hem dus thuis, want mijn echtgenoot had net een thuiswerkdagje. Vanaf het moment dat Warre echter wist dat hij niet naar school hoefde, klaarde het ziek zijn miraculeus op en heeft hij de hele dag met de Lego gespeeld. Dat is vluchtgedrag en dat wilde ik dus wel even melden op school. En daar, op het zorgcontact, kreeg ik te horen dat onze kleine vriend ongelukkig was in de klas. Dat hij nooit lachte en dat hij dingen niet leek te begrijpen. Dat zijn punten nog wel oké zijn, maar dat ze wilde werken aan het welbevinden. Daar zat ik te wenen.

Google is your friend

Ik weet het wel, het internet heeft niet altijd de juiste informatie als je jezelf niet zo goed voelt, maar ik tikte toch op Google in ‘kind ongelukkig in de klas’ en wat kwam er meer dan eens naar boven?! Inderdaad! Was hij dan toch hoogbegaafd? Ook het stukje hoofdpijn vond ik op verschillende plaatsen terug. Uiteindelijk mailde ik, een beetje radeloos, naar een specialiste hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid met een ‘cry for help’. Een mail vol twijfel en verdriet…
In het antwoord stonden een paar mensen op die me zouden kunnen helpen. Hoogbloeier stond ertussen en ik mailde, na weer een hoop getwijfel, naar hen.

Het intake gesprek

We kwamen bij Bjorn, een coach bij hoogbloeier en die deed met ons een gesprek van 2,5 uur. Hij stelde heel gerichte vragen en we zagen hem heel vaak knikken van herkenning. Op het einde van het gesprek zei hij: “Ik kan het natuurlijk niet bevestigen, daar is een IQ test bij een psychologe voor nodig, maar op basis van wat jullie vertellen zijn er heel veel tekenen van hoogbegaafdheid. De school kan beginnen met verrijking aan te bieden om te zien of dat helpt!”
Maar ik sta zelf in het onderwijs en ik weet hoe dat werkt… Zonder een zwart op wit bewijs gaat een school niets doen. Zeker niet omdat ik wist dat zij dit nooit zouden denken. Er werd op school een ongelukkig ventje gezien dat niet goed kon lezen en gemiddelde scores haalde. Ik vertelde dus ook meteen dat ik verwachtte dat er een IQ test zou worden gevraagd.

Leesvoer

Ik kreeg van Bjorn een paar boeken aangeraden. Voor ons als ouder en ook één voor Warre zelf. Thuisgekomen bestelde ik deze boeken onmiddellijk en een paar dagen later zat ik met tranen in mijn ogen te lezen. Ik had een tekstboek kind. Overal kon ik voorbeelden naast schrijven.

Deze is een echte aanrader. Warre heeft er al heel veel aan gehad. [bol_product_links block_id=”bol_5a59c847469f9_selected-products” products=”1001004002380754″ name=”nou en” sub_id=”nou en” link_color=”54D688″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC95C5″ deliverytime_color=”8F8F8F” background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Is hij dan toch hoogbegaafd? Wat ik ontdekte tijdens het gesprek en in de boeken.

Autonomie

Een hoogbegaafd persoon heeft een grote behoefte om zelf dingen te kunnen beslissen en zelf dingen te doen. Wij benoemde dat bij Warre als ‘een plantrekker’.

Toen hij vier jaar was, werd hij ziek in zijn bed. In plaats van ons wakker te maken had hij zijn lakens van zijn bed gehaald, een andere pyjama aangedaan en zijn vuile pyjama in de wasmachine gestopt. Hij was dan op de bank beneden onder een fleece gaan slapen… Het heeft jaren geduurd voor ik hem zo ver had om het me te komen zeggen.
“Warre, als je ziek bent ’s nachts, dan heb ik graag dat je me dat komt zeggen. Je mag best je lakens en je pyjama zelf doen. Je mag zelfs op de bank gaan liggen als je dat wil, maar een mama weet graag als haar kindje ziek is!”
Nu komt hij het wel vertellen.

Dit schooljaar had hij zich tijdens de turnles bezeerd. Na de school had hij nog ‘sportsnack’. Een sport na school activiteit. Maar hij had zich bezeerd en had dan maar beslist dat hij niets kon gaan doen bij die activiteit en was naar buiten gewandeld. De kleuters hebben echter vroeger gedaan, dus ik was al vertrokken met de meisjes. Gelukkig had een juf hem gezien…

Aanpassen

Bij het allereerste oudercontact in de eerste kleuterklas vertelde de juf me dat alles goed ging met kleine Warre. Alleen zijn pen-greep was verkeerd!? Ik viel zowat van mijn stoel. Zijn pen-greep verkeerd? Ik ben zelf een juf tekenen, als er iets is waar ik op let, dan is het wel de pen-greep. Hij had dat thuis nog nooit verkeerd gedaan! Ik begreep er echt niets van. Een paar weken later zag ik het hem thuis echter ook verkeerd doen en heb ik echt mijn best moeten doen om het hem terug af te leren!

Frustratie en ongewone oplossingen bij het tekenen

Dat hij héél gefrustreerd kon geraken bij het tekenen, dat hadden we al vaker gezien. Het heeft ook lang geduurd voor hij plezier vond in het tekenen. Hoe rustig onze kleine vriend ook is/was, soms vlogen de papieren gewoon in de lucht. En toen las ik in een boek over een hoogbegaafd kind en hoe die een blanke persoon probeerde te tekenen… en meteen schoot me deze tekening in mijn hoofd:

Dit is een tekening van Warre toen hij 5 was. Het is een witte stormtrooper op een wit blad… Want hoe doe je dat? Wit op wit? Dan teken je alleen de zwarte onderdelen…

Verantwoordelijk

Toen hij een tijdje terug naar een verjaardagsfeestje in een speeltuin was geweest, kwam de mama vertellen dat hij op een gegeven moment was komen zeggen dat de andere kinderen iets gevaarlijks aan het doen waren.
Er ligt een bos achter de speeltuin en daar waren ze terecht gekomen. In dat bos ligt ook een gevaarlijke, ietwat verdoken, waterplas.
“Ik denk dat je eens moet komen kijken, want de andere kindjes zijn wel ver in het bos nu en er is daar een waterplas. Dat zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn.”

Hij houdt zijn kleine nichtjes in het oog als ze aan het spelen zijn. Hij gaat zijn zusje helpen in het zwembad… Hij is verantwoordelijk in de breedste zin van het woord.

Hij komt zichzelf zo vaak tegen…

Vorig weekend nog stond hij heel verdrietig naast me bij een familiefeestje.
“Wat is er jongen?”
“Niemand wil mijn spelletje meespelen!”
– nee – want ze begrijpen zijn verzonnen spelletje niet.

“D was heel boos omdat ik zijn vriendenboek was vergeten en vorige week stond S te wenen omdat ik zijn vriendenboek nog niet had ingvuld! Waarom?! Het is toch maar een vriendenboek!”

Vorig jaar veranderde een klasgenootje van school omwille van leerproblemen. Voor hem was N een vriend, dus hij vroeg hem ook nog op zijn verjaardagsfeestje.
Dit jaar wilde hij N weer vragen. Ik zeg: “Jongen, N is al jarig geweest en hij heeft je ook niet gevraagd op zijn feestje. Hij heeft nu andere klasvriendjes.”
Zijn ogen stonden zo vol verdriet! Want hij is N na twee jaar niet vergeten, maar N denkt niet meer aan Warre als vriend. Hij was zo gekwetst.

Dus toch hoogbegaafd?

We beslisten dan om bij een expertisecentrum, met een gespecialiseerde psychologe, een WISC V IQ test te laten afnemen.
Mijn man zou meegaan, want ik ben een stresskip en dat zou Warre met zijn twee voelsprieten hebben geweten!
Niet dat het iets zou veranderen! Of hij was hoogbegaafd of hij was het niet… En dat bleef heel dubbel! Want hoe graag ik ook de reden voor zijn ongelukkig zijn wilde weten, ik wist ook dat hoogbegaafdheid niet altijd een zege is… Het kan leerproblemen met zich meebrengen en een ongelukkig kind! (En dat ondervinden we dus helemaal!)
Ik zei wel tegen mijn man die ochtend: “Als het dit niet is, dan weet ik echt niet meer waar ik de oorzaak nog wel moet gaan zoeken. Er zijn zoveel kenmerken, zoveel voorbeelden….”

Inderdaad – toch hoogbegaafd

Tijdens de test-dag kreeg ik rond de middag een appje van mijn man dat Warre het leuk vond. Dat vond ik al een hele opluchting! En toen de test klaar was kreeg ik weer een appje: “De psychologe zei dat het overduidelijk was, we zijn terecht bij het expertisecentrum hoogbegaafdheid.”
En weer zat ik te huilen… Van opluchting omdat we het nu eindelijk wisten! Maar ook omdat ik wist dat dit nog maar het begin was!

Het verslag

In februari komt de bespreking van het verslag op school met het CLB en het expertisecentrum erbij. Maar deze week kreeg ik het verslag al… Weer zat ik te huilen. De leeftijdsequivalenten bij de verschillende onderdelen stonden bij de test. Als je dan ziet dan je zevenjarige kan redeneren als een 13,5 jarige op sommige onderdelen…
Wat doet zoiets met een kind? Zoveel leeftijden tegelijk zijn? Met je lijf je hoofd niet kunnen volgen.
In één van de boeken stond een zinnetje van kind dat het zo uitlegde: “In mijn hoofd zit een race-auto en in mijn handen en mijn lippen zit een oud mannetje. Die kunnen die auto in mijn hoofd niet volgen.”
Toen ik Warre dat zinnetje voorlas begon hij te lachen… Ik vroeg hem: “Waarom lach je zo?”
“Dat is wel zo in mijn hoofd, mama!”

Niet de oplossing – wel basis van het probleem!

Dat hij toch hoogbegaafd is, is natuurlijk niet de oplossing! Dit is de basis van het probleem. We weten nu waarom hij ongelukkig is, waar zijn frustratie vandaan komt. (Loop maar eens achter op motoriek en denk tegelijk maar eens als een 13-jarige).

Maar ik vind dat er een soort rust over Warre is gekomen… Hij weet nu waarom hij anders is, waarom mensen hem niet begrijpen. De psychologe zei hem dit: “Ik ben heel blij dat ik je heb leren kennen en dat ik met je heb mogen werken. Je bent een hele slimme jongen, Warre! Blijf geloven in jezelf!”

De juf vertelde dat ze hem ondertussen al eens had zien lachen in de klas. En Warre vertelde zelfs dat hij bij de zorgjuf geweest was en had mogen vertellen wat hij leuk vond in de klas. Daarop had hij geantwoord dat de Lego en de knex leuk waren. Al de rest niet. Tja… 😉

De weg is nog lang, of beter – de berg is nog hoog – maar straks gaan we samen van het uitzicht genieten!