Hoogbegaafd?! Waarom dacht ik dat ons kind dat was?

We weten nu dat onze zoontje hoogbegaafd is. Al jaren zag ik dingen bij hem en al jaren versterkte alles mijn vermoeden. Maar het bleef een vermoeden. Nu weten we het wel zeker en hopen we dat we de juiste aanpak, samen met de school, zullen kunnen vinden. Veel mensen vroegen me waarom ik dacht dat mijn kind hoogbegaafd was. Waaraan ik dat dan had gezien? Het is niet één ding, maar honderden kleine dingen bij elkaar… En ik heb achter heel veel dingen zelf ook nooit hoogbegaafdheid gezien. Dat kwam pas na het gesprek met hoogbloeier en het lezen van heel wat boeken. Ik wil jullie dus vertellen wat ik allemaal had gezien. Welke puzzelstukjes ik zelf had ontdekt en welke puzzelstukjes langzaam aan, na meer informatie,op zijn plaats vielen… Ik wil er wel duidelijk bij vertellen dat dit dingen zijn die ik bij onze zoon heb gezien. Ze zijn niet bij alle mensen of kinderen die hoogbegaafd zijn van toepassing.

Welke kenmerken van hoogbegaafd zijn had ik al gezien:

Als baby en peuter

Prikkels

Warre is altijd een alerte baby geweest die erg gevoelig was voor prikkels. Al vroeg had ik door dat hij bijvoorbeeld na een feestje, zelfs al had hij er als baby doorheen geslapen, overprikkeld was. Daar komt ook mijn behoefte aan structuur uit voort. Ik zat namelijk gewoon met een ontregeld kind als ik niet op tijd naar huis ging en het te veel en te vermoeiend voor hem was geweest.
Harde geluiden konden hem vreselijk hard laten verschrikken. Maar daar zocht ik helemaal niets achter, want welke baby verschrikt er niet van een hard geluid?

Concentratie

Toen ik hoogzwanger was van zijn eerste zusje, ging ik met hem naar de speeltuin. Hij had een schepje en een emmertje bij. Ik heb me op een bankje gezet en hij zat voor me in de zandbak. Bijna twee uur heb ik daar gezeten en zat hij gewoon rustig te scheppen. Er kwam een papa voorbij, die achter zijn peuter aanliep: “Zit je hier nu nog? Amai, die kan al flink spelen!”. Maar ik wist niet beter. Hij was toen 20 maanden oud, maar hij was mijn eerste kindje, voor mij was het normaal dat hij zo lang en zo geconcentreerd met iets bezig kon zijn.

Behoefte aan rust

Zelfs bij de onthaalmoeder zonderde hij zich soms af. Hij glipte naar de woonkamer vanuit de speelhoek en ging helemaal alleen met zijn tutje in de zetel zitten.
Nog steeds heeft hij behoefte aan rust, net als zijn papa ‘moet’ hij zich dan even afzonderen.
Hij weet perfect wanneer het hem te veel wordt, toch begrijpen sommige mensen dat niet.

Kleuter

Taal

Al vroeg sprak hij volledige zinnen en kende hij héél veel woordjes. Hoe klein in gestalte hij ook was, als hij zijn mondje open deed, konden mensen verbaasd staan staren.

Alles willen weten

Honderdduizend vragen kon hij stellen, alles wilde hij weten. Vooral over dieren, planten, planeten en dinosaurussen. Het was een echte spons.
Toen hij 3,5 was stelde hij zich al vragen rond de dood en was hij daar echt mee bezig. “Wat als mama en papa doodgaan? Ik kan nog niet voor mezelf zorgen! En ik wil ’s morgens nog allemaal samen knuffelen in het grote bed!”
Ook vragen als: “Mama, hoe komt het eigenlijk dat we op aarde kunnen ademen en op de maan niet?!
Hij was nog steeds een kleuter. Hij zat toen in de tweede kleuterklas.

Details onthouden

Toen hij 2,5 was, gingen we op vakantie op een camping in Toscane. toen hij daar 2 jaar later terugkwam wist hij nog precies waar de vorige keer de tent had gestaan en liep hij recht naar de sanitaire blok.
Als je niet mee weet wie er juist mee is geweest op uitstap een jaar geleden, dan kan je dat aan Warre vragen. Hij faalt nooit!
Toen we in de Efteling waren en we naar een attractie wandelden vroeg hij: “Mama is dat die attractie waarbij…. (een hele gedetailleerde beschrijving van de omgeving en de styling van de attractie met kleuren en nauwkeurige beschrijving van de beelden die er stonden, volgde.)
Ik zei eerlijk: “Jongen, DAT weet ik echt niet!” om dan de hoek om te lopen en verbaasd zijn hele beschrijving te zien verschijnen.

Als leerling

Te ver doordenken

Als ik fouten zag op toetsen en ik vroeg hem waarom hij iets had ingevuld, dan kon ik daar altijd uit afleiden dat hij soms gewoon veel te ver nadacht.

Berekeningen overslaan

Bij het optellen van grotere getallen moeten ze in het tweede leerjaar vaak getallen opsplitsen. Die splitsingen doet hij meer dan eens fout. De uitkomst zonder de splitsingen doet hij wel juist, als hij de berekening kan overslaan. Ook bij Bingel, het online oefenprogramma, slaat hij berekeningen over. Tijd brengt hem daar enorm veel stress.
Hoogbegaafden maken berekeningen namelijk met een omweg. Ze tellen sommige stukken van het getal er bij op, die ze er daarna terug af trekken. Voor hen houden die getalsplitsingen, zoals die in de klas worden aangeboden, geen steek, ze begrijpen niet wat dat daar staat te doen, het is iets wat voor hen onnodig is en niet logisch in hun denkpatroon.
Door de omweg in hun denken, hebben ze meer tijd nodig. Dit resulteert in stress als er een tijdsbalkje of een klokje aan te pas komt.

Tafels niet automatiseren

Tafels blijft hij uitrekenen. Automatiseren doet hij gewoonweg niet. Mijn man zei daarop: “Ja, en? Ik bereken dat ook nog altijd! Dat gaat nu sneller dan toen ik in het tweede leerjaar zat, maar ik heb die nooit uit het hoofd geleerd. Dat is toch niet nodig. Het systeem is toch duidelijk.

Omgevingsgeluiden zijn enorm storend

Vaak kunnen omgevingsgeluiden hem vreselijk uit zijn concentratie brengen. Toen ik hem vroeg waarom hij tijdens het knutselen in de klas zijn hoofdtelefoon wilde opzetten zei hij: “Ik hoor wat iedereen zegt, ik hoor scharen knippen en stoelen schuiven, ik hoor potloden vallen…”
En mijn man vulde aan: “Dat is inderdaad zo, in een ruimte waar veel mensen babbelen, ook al is dat ‘stil’, hoor ik alle gesprekken tegelijk in mijn hoofd. Ik hoor alle printers en het koffieapparaat op kantoor. Alle geluiden komen tegelijk binnen.”
Ik kan me dus wel voorstellen dat het Warre in de klas, tijdens het knutselen kan storen.

Niet leuk…

“Rekenen kan ik goed, het is niet leuk! ” – daar kwam hij mee aanzetten toen we het hadden over een beroep kiezen dat je graag doet. Ik wilde hem duidelijk maken dat het belangrijk is dat je later een job vindt die je later graag doet. Daarbij zei ik dat hij dan iets met rekenen moest zoeken en niet met lezen, want rekenen is leuk en lezen niet.
Maar dat was voor hem dus geen goede vergelijking, want rekenen is ook niet leuk.
Niets in de klas is nog leuk. Spelling en tafels zeker niet. Een hoogbegaafd kind heeft vaak een hekel aan stampwerk en het blijven herhalen van dezelfde leerstof…

Plannetjes en de weg vinden is leuk

In de dierentuin of de Efteling vind hij het plan vaak leuker dan de attracties zelf. Hij is diegene die rondloopt met de wegenkaart! Op het plan van Macau kon hij zonder moeite aanwijzen welke dingen we al waren gaan bezichtigen. Locaties waar ik het moeilijk mee had om te plaatsen op de kaart, vond hij op 1-2-3.
Tijdens de voorbije kerstvakantie zijn we naar Brugge geweest. We bezochten de ijssculpturen om dan iets te gaan eten in het centrum en dan terug naar het station te wandelen en daar de auto naar Gent te nemen om de musical ‘De kleine zeemeermin’ te gaan kijken.
Op weg terug van het centrum hield hij plots halt. “Euhm, we moeten wel hierlangs, daar zijn we op de heenweg ook langsgekomen.”
In Brugge – waar alles op elkaar lijkt, waar hij nooit eerder was geweest – had hij de gewandelde weg opgeslagen.
Ik keek omhoog en begon me te oriënteren, want ik liep eigenlijk blind achter mijn man aan die met Google Maps door de stad liep. Meteen kwam het besef dat hij ook hier helemaal gelijk in had.

Algemeen

Asynchrone ontwikkeling

Warre ontwikkelt ook opvallend asynchroon. Dit is een typisch kenmerk van een hoogbegaafd kind. Asynchroon wil zoveel zeggen dat hij veel leeftijden in één lichaam is op vlak van ontwikkeling. Fietsen moest hij op basis van zijn leeftijd al lang kunnen, maar het lukte hem gewoon niet!
Zijn twee jaar jongere zusje stak hem voorbij met hinkelen.
Als kleuter kon tekeningen maken hem héél erg frustreren. Hij wilde iets tekenen, maar hij kreeg het niet op papier zoals in zijn hoofd had en dat maakte hem zo vreselijk boos!
Nog steeds loopt hij op vlak van (fijne) motoriek achter op zijn leeftijdsgenoten. Dat resulteert in een erg laag schrijftempo en ook wederom frustratie.

Rechtvaardigheidsgevoel

‘Dat is niet eerlijk!’ – Hoe vaak ik dat heb moeten horen, dat kan ik echt niet meer tellen!
Altijd en overal moet alles rechtvaardig worden verdeeld. En o wee als je een belofte niet nakomt! Dan kan je maar zorgen dat je een héél gegronde reden hebt om dat te verklaren!
Ook dit is een typisch kenmerk voor iemand die hoogbegaafd is.

Maar

Hij leerde zichzelf niet lezen, dat ging/gaat zelfs nog steeds heel moeizaam en dat frustreert hem enorm.
En zijn punten waren gemiddeld. (Laat ik even de hoge score van WO buiten beschouwing), dus ik dacht zelf ook dat ik spoken had gezien, dat het toch niet zo zou zijn dat hij hoogbegaafd was en ik schoof het idee aan de kant. Tot op het moment dat hij ongelukkig werd in de klas en ik toch de noodzaak voelde om mijn originele idee terug op te pikken….

Wordt (morgen) vervolgd