Wat je dicht bij je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt?
Euhm, dat heb je verkeerd hoor, want het spreekwoord gaan net ietsje anders: “Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt!” En lieve mensen, dat weet ik dat het zo gaat, maar de voorbije jaren zag ik rondom mij, best dichtbij, dingen gebeuren die me deden nadenken over dat ene onderwerp dat we vaak mijden in gesprekken: de dood.
Deel van het leven
De dood is nu eenmaal een deel van het leven en vaak merk ik dat er weinig over wordt gepraat. Dat is ergens logisch, want een mens wil leven! Maar we hebben er helaas niets aan te zeggen en als jouw tijd gekomen is, dan moet je vertrekken. En gelukkig, merk ik toch, dat er steeds vaker dingen die met de dood te maken hebben, wel worden besproken….
De collega die nog laat ging trouwen
Een collega van mij trouwde een paar jaar geleden. Op zich niets geks natuurlijk, maar ze hadden al wel twee kinderen en ik wist dat ze altijd had gezegd dat trouwen voor haar niet moest. Ze hadden dat papier niet nodig om te weten dat ze bij elkaar zouden blijven. Ik vroeg haar waarom ze dan toch nog beslist had om ‘het boterbriefje’ te nemen. Ze zei me dat ze een bevriend koppel hadden waarvan de man plots was gestorven en die waren niet gehuwd. Dat bleek een heel gedoe te zijn met de erfenis en de kinderen. Dus vonden ze het toch maar beter om ook te trouwen…
Orgaandonaties, ook voor kinderen
Steeds vaker zie je oproepen verschijnen om je orgaandonaties in orde te maken, ook voor je kinderen. Zelfs in een bekende Belgische soap stierf er een kind er werd er gepraat over orgaandonatie.
Plots gedaan
Vorig jaar stierf de man van mijn nicht. Zomaar plots, het gebeurde op zijn werk en het was poef gedaan. Dat laat je over van die dingen nadenken hoor!
Wat wil ik zelf als ik zou sterven bijvoorbeeld? Voor mij is het zeker dat als mijn organen nog oké zijn, dat iemand anders ze mag hebben. Als ik dan nog één goed ding kan doen, laat het dan zijn dat ik nog een leven kan redden!
En liefst wil ik ook een crematie, liever een urn dan een kist in de grond, voor mij persoonlijk.
Een assieraad – dicht bij je hart!
En wat als mijn partner of kind zou sterven? Goh, daar wil ik dus écht niet aan denken! Maar wat ik wel weet is dat ik ze dicht bij mijn hart zou willen bewaren… En tegenwoordig kan er op dat gebied echt zoveel meer dan vroeger. Mijn tante heeft een mini urn in de woonkamer staan. Hij was haar levensgezel en ze wilde hem bij zich hebben…
Er bestaan ook al prachtige assieraden in de meest uiteenlopende modellen. Van simpele hangertjes tot prachtige levensbomen.
En ‘als’ het ooit zover komt, dan zou ik heel graag zo een hangertje hebben… want wat je dicht bij je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt.
Denk jij na over de dood? Of ga je het uit de weg?
Zou jij een assieraad overwegen?
Take care en tot snel
Liefs Ilse
6 Replies to “Wat je dicht bij je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt?”
Nee, ik vind een assieraad geen prettig idee, hoewel ik wel snap dat het kan voelen alsof je iemand dichtbij je draagt. Maar dat doe ik dan liever anders.
Ieder zijn ding natuurlijk.
Voor mij is de dood geen taboe. Het is onderdeel van het leven en je moet zorgen dat je mensen die op je bouwen niet onverzorgd achterlaat. Wat er daarna met mijn lichaam gebeurt kan mij persoonlijk niet zo boeien. Het is een lege huls als ik dood bent.
Mijn moeder en mijn tante zijn snel achter elkaar gestorven, zo snel dat ik mijn tante voor het laatst sprak op de uitvaart van mijn moeder. Ook voor mijn moeder was het vrij duidelijk dat haar lichaam na de dood een lege huls was en we zijn als familie dan ook verdrietig dat ze er niet meer is, maar iets van dat lichaam in wat voor vorm dan ook bij ons houden, nee. Dat betekent niets voor mij.
Ik heb haar naaimachine en spullen, en daarin leeft zij voort voor mij.
Die spullen zijn inderdaad wel een mooie herinnering, lijkt mij.
Ik draag m’n oma in een hartje bij me. Het is me zeer dierbaar. De rest ga ik niet op in, das wel bekend bij partner en familie.
Een assieraad zou ik niet willen, stel dat je het verliest, dan is er een stukje van je geliefde verloren gegaan.. maar je kan wel een vingerafdruk laten graveren in een juweeltje, das ook heel persoonlijk en bij verlies kan je het opnieuw laten maken.
We hebben ons wel al laten registreren als donor, daar is geen discussie over..
Voor de rest hecht ik mij niet aan materiële dingen, maar geniet van de mooie herinneringen 💫