Nieuwe start, nieuwe kansen, nieuwe avonturen…

Vandaag namen mijn man en ik een grote beslissing! Eén waar we niet licht over heen zijn gegaan en die ook echt niet zo plots is als sommigen lijken te denken. Onze kinderen maken een nieuwe start op een andere school…

Uit de vertrouwde omgeving weg, doe je daar goed aan?

Deze voormiddag hadden we een gesprek op de nieuwe school en ik had mezelf beloofd om met deze belachelijk belangrijke beslissing mijn buikgevoel te volgen. Daaruit kwam dat we de overstap moesten maken, naar mijn gevoel, maar doe je dat dan ook ‘echt’?
Hoe pak je dat aan? Drie kinderen midden in een schooljaar uit hun vertrouwde omgeving wegplukken? De moed zakte me letterlijk in mijn schoenen… Maar mijn man trok me over de streep en zei: “Doen dus!” en zo werd het hele proces op gang gezet…

Inschrijven, ophalen,…

We schreven de kinderen in op de nieuwe school vlak voor de middag. We hadden al wel thuis een aantal keer met de kinderen gesproken over het feit dat een verandering van school er in zou kunnen zitten in de toekomst. Maar erover praten en het effectief doen… dat is natuurlijk wel iets anders hè! En dan zo plots, zo onmiddellijk!
Deze namiddag hadden mijn man en ik een afspraak ingepland met de psychologe in Leuven, dus moesten de kinderen eigenlijk blijven eten. Maar omdat ze ingeschreven waren in de nieuwe school, mochten ze in de namiddag niet meer terug naar de oude…

Hoe reageren de kinderen?

Heftig dus… want we moesten ze letterlijk uit de eetzaal plukken. De jongste wilde niet mee, want ze vindt het leuk om te blijven eten en de oudste dochter begon heel hard te huilen toen ze besefte dat ze niet meer terug mocht komen in de namiddag! Daar ging mijn moederhartje weer.

Maar Warre? Die rende zowat het gebouw uit! Hij trok nog snel zijn sjaal en sporttas van de kapstok en weg was hij….
Hij vroeg me: “Ga ik dan naar de nieuwe school?”
“Ja, een beetje sneller dan de bedoeling was, vriend.”
“Oké! Kunnen we dan mijn vrienden nog wel thuis uitnodigen?”
En dat was dat!

De jongste is te klein, ze beseft het niet zo goed. We reden net voorbij de nieuwe school en voor haar is het ook al helemaal oké. “Is daar mijn nieuwe school mama? Ohhhhh!”

Alleen de oudste dochter heeft wel wat verdriet. Ze gaat haar vriendinnetjes missen. Gelukkig zijn kinderen flexibel op dat gebied en weet ik ook dat ze heel snel vrienden maakt. Ze is zo’n persoontje dat in de speeltuin al nieuwe vrienden maakt, weet je wel. Dus dat komt ook wel goed. Maar je kind zo een verdriet zien hebben om een beslissing die je maakt, is niet simpel.

Waarom dan de verandering? Omdat het een nieuwe start is.

We willen er eerlijk gezegd niet meer over kwijt dan dat we echt denken dat dit voor Warre in het bijzonder, de beste beslissing was. Tijd zal uitwijzen of dat ook effectief zo is, want ik heb geen glazen bol. Ik kan alleen maar zeggen dat onze kinderen bovenaan staan en dat we deze beslissing echt nemen in de hoop dat dit beter gaat zijn in the long run.

Ik kreeg van velen te horen dat het een dappere beslissing was. Ook kreeg ik al te horen: “Dit heeft zo moeten zijn!”

Goh, ik weet het soms ook allemaal niet, maar mijn buikgevoel laat me zelden in de steek!
Dus komt er een nieuwe start, een nieuw avontuur, nieuwe vrienden voor de kinderen en wie weet ook voor mij…  En heel misschien moet ik wel geloven dat er iemand in de wolken een handje toe heeft gestoken. Want sommige toevalligheden zijn wel heel toevallig! (Hè Inge?!)

Maar in ieder geval beginnen wij aan een nieuw hoofdstuk in ons boek!

Lees ook: de eerste rapportbespreking op de nieuwe school.
Lees ook: roddels, hoe snel ze kunnen onstaan

Liefs Ilse, Wouter, Warre, Inthe en Leni – klaar voor de nieuwe start!