Ruzie maken in de Efteling?! Ja, dat kan en wel zo!
Onze oudste dochter kreeg voor haar eerste communie een weekendje Efteling cadeau. Allemaal super leuk, zo zou je denken. Dat ik zou gaan ruzie maken in de Efteling, dat stond niet op de planning, maar helaas gebeurde het wel. Ik dacht nochtans dat ik beleefd gebleven was, maar dat werd zo niet ervaren…
Twee nachten en drie dagen Efteling.
We deden deze formule twee jaar geleden ook al een keer. Toen sliepen we in het Efteling hotel, deze keer in het Loonsche Land hotel. Het is zo heerlijk om alles op je gemak te kunnen doen en natuurlijk ook het half uurtje extra ’s morgens, voor alle anderen het park op mogen maakt nogal wat verschil! De eerste dag wandelden onze drie kinderen flink. Ik had bijna 18 000 stappen op de stappenteller, dus voor kleine beentjes zijn er dat toch wel erg veel. We beslisten op een kinder-karretje te huren op de tweede dag. Zo’n karretje kost 4 Euro en zo konden de dametjes af en toe eens even gaan zitten.
Dat karretje werd ons in het verleden al een keer gepikt, je krijgt dan van de Efteling op vertoon van je huurkaartje een ander, maar als je helemaal aan de andere kant van het park zit, dan kost je dat wel een half uur stappen! 😉
Ik zag verschillende karretjes met een hang- of cijferslot, maar ging er nog steeds van uit dat we die keer ‘gewoon pech’ hadden gehad.
Ruzie maken in de Efteling?!
We gingen lunchen, een stukje na de middag. We parkeerden ons karretje en namen plaats aan twee tafeltjes – het was er druk. Even later kreeg ik twee mensen in het oog, die naar ons gehuurde karretjes wandelden. Er was een klein ventje bij en dat klom in het karretje en er weer uit. Schattig om te zien en niets aan de hand. Ik ben zo iemand die ook aan mijn kinderen leert dat delen belangrijk is. Zo een klein ventje weet ook niet beter.
Maar toen viel mijn oog op de mevrouw die er bij was en ik kreeg zo’n raar gevoel in mijn maag. Haar lichaamstaal zei me dat er iets niet pluis was…. Ze keek wat ‘schichtig’ heen en weer, alsof ze aan het kijken was of er iemand zou reageren. Ik zei tegen mijn man: “Hmmm, dat klop niet denk ik!” en hij beaamde dat. Het kindje begon met het karretje te rijden, de vrouw wandelde er een stukje verder mee. Ze reed er nog wel steeds niet ver mee weg…
Sinds ik burn-out ben gegaan heb ik trouwens nog steeds problemen met mijn emotie regulatie. ‘Vroeger’ was ik daar beter in, maar nu heb ik het daar nog steeds moeilijk mee. Zeker als ik iets zie wat niet eerlijk is, dan kan ik het niet meer inhouden. (Ook een teken dat ik er nog niet helemaal doorheen ben, maar dat terzijde)
Ik zei tegen mijn man: “Als jij er niet heen gaat, ga ik!” – Maar hij, die nog wel een betere emotie regulatie heeft ( 😉 ) zei dat ik nog even moest wachten tot ze er effectief mee zouden wegrijden. (Wat naar mijn gevoel overduidelijk het plan was – heel de houding gaf het prijs)
Maar ik kon niet meer en stapte op de vrouw af! Veel beleefder als dat ik me vanbinnen voelde stomen zei ik: “Mevrouw, wilt u alstublieft ons karretjes laten staan?”
“Hoe kan ik weten dat het “uw” karretje is? Er staat geen naam op hoor!”
“Wij hebben daar wel voor betaald!”
Ze werd bijgetreden door een man: “Daar staat geen naam op, dat konden wij niet weten. We gingen het niet meenemen hoor! We wilden gewoon een foto!”
Oké, ik zei het niet maar dacht wel: “Wat een bullshit! Want je had al tien minuten een foto kunnen maken en je hebt het niet gedaan.”
Ik nam het karretje en reed het naar onze tafeltjes.
Dan denk je kous af, maar niet dus. Een hele groep kwam voorbij de tafeltjes en wees naar ons: “Daar zit ze hoor, de zuurpruim”
En toen kwamen de onvermijdelijke tranen, wel nadat ze uit het zicht waren verdwenen, maar ook die zelfregulatie heb ik nog niet terug onder de knie.
Ik was zo blij dat ik servetten mee had genomen, kon ik mijn tranen wegvegen. Uiteraard probeerde ik het voor de kinderen te verstoppen en was dat tevergeefs. Onze zoon kwam me een hele dikke knuffel geven en zei dat we dan zo meteen maar weer naar de witte bootjes moesten gaan. (Dat is voor hem de meest rustgevende attractie in de Efteling)
Lees ook: Overleef de Efteling in de regen.
Toch nog gepikt, deze keer geen ruzie
Later, op het einde van de dag, werd het karretje alsnog gestolen bij Symbolica.
Mijn kinderen staken het op ‘die stoute mevrouw’. Wij hebben toch maar proberen duidelijk maken dat het waarschijnlijk niet zij geweest was. Zou maar erg zijn als ze ons gevolgd zou zijn om het dan drie uur later alsnog te stelen! 😉
Aan de hangsloten en dergelijk blijkt dat de karretjes toch wel veel worden gestolen.
Ook de bolderkarren en dergelijke worden met een slot vast gehangen.
Op instagram vroeg ik wie zijn karretje nogal was gestolen. 20 procent zei dat ze het ook al hadden meegemaakt.
Een gouden tip: neem een slot mee als je met bolderkar gaat of een karretje wil huren… of wil je ruzie maken in de Efteling?
Gouden tip om een karretje te stelen zonder ruzie
Als je toch een karretje wil stelen wil ik nog één gouden tip geven. Het is niet zo slim op dat dat proberen waar mensen op een terras zitten te eten. Grote kans dat die mensen gewoon het karretje kunnen zien. Stap gewoon na een attractie resoluut op een karretje zonder slot af. Er staan er daar hopen en er staat niemand op te kijken. Je kan het zo meenemen. Weet wel dat je een kindje super ongelukkig maakt dat het zijn karretje kwijt is hè, maar ja, dat maakt waarschijnlijk niets uit zeker?
Oh ja, elk jaar is er bij Albert Heijn een spaaractie! Kan je met grote korting gaan – dan kan je misschien gewoon een karretje van 4 Euro betalen…. just saying…
Take care en tot snel
Liefs Ilse
11 Replies to “Ruzie maken in de Efteling?! Ja, dat kan en wel zo!”
Omg wat een verhaal! Wat een rot mensen. Wij hadden de buggy laatst nog bij. We hebben wel altijd een slot bij ons maar ik vind dat zo’n gedoe en ik vind het ook heel stom dat dat blijkbaar nodig is. Hoezo wisten die mensen niet dat dat karretje van jullie was? Het was in ieder geval niet van hen, want ze hadden er blijkbaar geen een gehuurd! Zo vervelend bijdehant vind ik dat soort opmerkingen. En dan nog met een hele groep terugkomen. Echt naar dat je er om moest huilen. Ik kan het me zo indenken!
Inderdaad, ze wisten misschien niet van wie het was, maar het was in ieder geval niet van hun.
En ach, dat huilen – dat komt wel weer goed, ik ben emotioneel nog gewoon niet helemaal oké…
Maar echt hoor, ook nog ontkennen dat je het karretje mee wilde nemen! Gelukkig liep het goed af!!
En je bent er nog niet misschien, maar petje af dat je zo assertief reageerden. Je bent op de goede weg dus! X
Ja, dat assertief reageren had ik sowieso al wel. (Was even weg in het begin van de burn-out)
Maar dan beginnen huilen, dat had ik ‘normaal’ niet gedaan….
Wat een etters zeg. Hebben jullie je verder wél goed vermaakt? 🙂
Het waren Hollanders zeker 😉
Beste Anita,
Niet dat ik hier nu ruzie wil maken maar : wat is de toegevoegde waarde van deze opmerking? Als grensbewoner weet ik dat er in ieder land 2 soorten zijn : leuke Belgen en niet zo leuke Belgen, leuke Nederlanders en niet zo leuke. Vreemd genoeg denken een hoop Belgen ook dat eens ze de grens over zijn ze meer kunnen maken en die bederven het dan voor de “leuke”, en dat gebeurt over en weer. Het komt nogal bekrompen over om meteen te zeggen dat het Hollanders zijn. Als jij jouw reactie verwijdert, zal ik ook deze reactie verwijderen want ik vind dit niet passend bij wat je met jouw blog wilt uitstralen (en jij misschien ook niet nadat je dit leest en er over nadenkt).
Diana
Euhm Diana, ik heb nergens gezegd dat het om Nederlanders ging, dat vraagt iemand anders als reactie op mijn blog-artikel.
Ik weet zelf goed genoeg dat er net zoveel Belgen zijn als Nederlanders die dit soort stunten uithalen, dat heeft uiteraard niets te maken met waar je vandaan komt. Wel met je opvoeding en waarden die je mee krijgt.
Beste Ilse. Ik plaats het als reactie op de reactie van Anita (die zichzelf op haar blog presenteert als een ruimdenkend spiritueel iemand). Ik spreek haar aan.
Vervang het woord Hollanders door het woord Joden of zwarten of Marokkanen en iedereen snapt meteen dat zo’n opmerking racistisch is. Vreemd genoeg staan veel Belgen er niet bij stil als ze het woord Hollander gebruiken dat dit ook zo is. Iedereen heeft zo z’n gevoeligheden en aangezien ik begrip kan opbrengen voor jouw burn-out verhaal verwacht ik ook dat jij dat voor mij kan.
Sorry ik heb als Nederlands kind op een Vlaamse school gezeten en ben veel gepest dus hier wat gevoeliger voor maar racisme vind ik in geen geval kunnen.
De reacties worden niet meteen geplaatst; dus er is iets van moderatie vermoed ik. Heel pijnlijk voor mij dat iemand die net als ikzelf leerkracht is dit niet herkent. Heel verdrietig dat die niet zelf na mijn reactie de conclusie trekt dat ze beide reacties misschien beter verwijdert. Want wat voegt de reactie van Anita nou daadwerkelijk werkelijk toe??? Kun jij me dit uitleggen?
Als moeder van een peuter met ontwikkelingsvoorsprong die een klas overslaat en die zelf over alles ook wat verder nadenkt, hoor ik het graag.
Overigens : door het noch te bevestigen noch te ontkennen bevestig jij indirect dat het zo is voor mensen die tussen de regels door kunnen lezen. (Statistisch ook niet gek dat je in Nederland door een Nederlander vervelend benaderd wordt, wat het percentage Nederlanders ligt daar een stuk hoger dan het percentage van welke andere nationaliteit ook.)
Enne, ik had me geabonneerd voor reacties op deze blog maar dat werkt blijkbaar niet. Als eindverantwoordelijke van je blog spreek ik je hier nu dan ook op aan. Door de opmerking van Anita te plaatsen en je eigen reactie op de mijne werk je intolerantie en racisme in de hand. Graag je weloverwogen reactie.
Dag Diana,
Aangezien Annita hier niet de eerste keer kwam reageren, werd haar reactie meteen goedgekeurd. (Dat gaat namelijk automatisch bij mensen die al vaker kwamen reageren, enkel de eerste keer moet worden goedgekeurd door mij, anders is dat echt een werkje! )
Voor ik haar reactie gezien had, had jij er al een reactie onder gezet.
Ik had beide reacties kunnen verwijderen, maar aangezien ik net vond dat jouw reactie wel een nuttige bijdrage had, heb de jouwe goedgekeurd en de hare laten staan.
De hare weghalen en die van jou laten staan kon namelijk verwarrend zijn.
Het spijt me dus dat je iets als pijnlijk hebt ervaren waar ik in eerste instantie zelfs niets aan kon doen, aangezien de reactie automatisch werd goedgekeurd.
Jahoor wat ontzettend aso zeg! Knap dat je niet boos bent geworden, dat was geheel terecht geweest. Hoe durven ze je uit te maken voor zuurpruim? Zij zijn vieze jatmuisen. Bah.