Waarom karate zo een fijne sport is.

Het einde van het karate seizoen is weer in zicht! Dat wil ook zeggen dat het spannend was! Mochten de zoon en de oudste dochter examen doen voor hun volgende band? Want geen examen mogen doen is natuurlijk ook geen nieuwe gordel. En die gordel, dat wil natuurlijk wel wat zeggen als je aan karate doet! Gelukkig mogen ze op 1 juni beiden hun examen gaan doen. De zoon gaat voor oranje, de dochter gaat voor geel! Ik ben zo blij dat ze deze sport hebben gekozen en wil graag vertellen waarom karate zo een fijne sport is!

De voorgeschiedenis

Onze zoon begon op vierjarige leeftijd (of ja, hij moest nog net 4 worden) met voetbal. Dat was alles behalve een succes. Hij zag de regenwormen in het gras, maar liet de bal aan zich voorbij gaan. Ook dat in team spelen, dat was het niet echt voor hem. Hij is niet asociaal hè, maar om de één of andere reden lukte hem dat gewoon niet zo. Bovendien vond ik het koud langs dat plein! 😉
Er kwam een foldertje van de lokale karateclub in de brievenbus en dat leek mij veel beter bij onze zoon te passen. In september van het jaar dat hij vijf zou worden in oktober stelden we aan hem voor om over te schakelen van voetbal naar karate. Hij zag dat helemaal zitten en we konden een karatepak kopen.

Waarom karate zo een fijne sport is?

1. Het is binnen in plaats van buiten op een veld!
   Klinkt belachelijk misschien, maar wat heb ik het koud gehad langs dat voetbalplein. Uiteraard doe je dat als ouder toch wel als ze een buitensport kiezen, maar stiekem ben ik blij dat we nu gewoon in een sporthal mogen zitten!
2. Karate is een sport met discipline.
   Respect wordt in de club hoog in het vaandel gedragen! Zowel respect voor de Sensei als voor de anderen van de club. De training start stipt en daar zijn ze best streng op.
3. Karate is een verdedigingssport.
   Ik weet wel dat je de spullen kan gaan kopen in een vechtsportwinkel, maar karate gaat vooral om verdediging.
   Ondertussen is onze dochter ook al haar tweede jaar bezig en zal ze waarschijnlijk haar gele gordel halen. Als er dan weer zoiets voorvalt zoals bij de moord op Julie een aantal weken geleden, kan ik alleen maar blij zijn dat ze een eventuele belager een tik op zijn neus kan verkopen als het nodig is.
4. Karate is een beetje meditatie
   Als er een kata wordt uitgevoerd vind ik dat een stukje opperste concentratie en ook meditatie. De karateka keert precies helemaal in zichzelf. Ik vind dat bijzonder mooi om te zien!
5. Inzet wordt beloond.
   Bij de club van mijn kinderen zijn ze super goed in motiveren. Mijn zoon is motorisch, door zijn lateralisatie problemen, vaak de minst sterke. Toch voelt hij zich niet minder in de club, werken ze even hard met hem en hebben ze hem kunnen motiveren om zijn eerste wedstrijd een paar maand geleden te gaan doen. Het is niet omdat je minder goed bent, dat je niet telt. Dat vind ik een heel mooie boodschap die ze meegeven.
6. Trainingen zijn elke dag.
   Bij onze club zijn er elke dag trainingen op een andere locatie. Dat is een groot voordeel, want als één dag in een week bijvoorbeeld een keer niet past, kan je gewoon een andere trainingsdag kiezen! Sommige kinderen gaan vijf keer per week! Die van ons meestal twee, soms één keer per week. Ze kiezen ook liefst die karate training uit waar de minste kinderen komen, zodat ze meer individueel begeleid worden.

Is individueel niet minder goed dan een teamsport?

“Ik vind het belangrijk dat mijn kind leert om met anderen samen te spelen, ik zou nooit kiezen voor een vechtsport als judo of karate”. Dat hoor ik wel eens waaien en ja, ik begrijp ergens ook waar dit vandaan komt. Maar het ene kind is een team-speler en de andere heeft dat minder. Hoewel onze dochter bijvoorbeeld super sociaal is, kan ze echt genieten van haar individuele inzet bij karate en turnen. Onze zoon heeft het nodig op het op zijn tempo te kunnen doen. Hij is motorisch iets minder en wil niet dat anderen daar de dupe van zijn. Op school sporten ze wel in team en ze leren dat op andere momenten zeker ook! Dus ik heb daar niet zo’n probleem mee.

Blijf je volgend jaar naar karate gaan?

Zoals elk jaar moeten we wel die vraag stellen. Bij ons in huis is de afspraak dat ze minstens één sporten moeten doen. Onze oudste dochter zou ze liefst allemaal doen. Onze zoon is niet de meest sportieve, maar als we hem op karate training zien lachten, weten we dat het wel goed zit. Toch was hij diegene die ging twijfelen of hij nog wel terug zou gaan volgend jaar. Bij de vraag welke sport hij dan zou kiezen zei hij: “Judo” – Euhm, daar heb ik dan toch op gezegd: “Ik ga geen judopak kopen. Dat is nu wel een beetje zot!”
Ondertussen is het stof weer gaan liggen! Hij gaat examen doen voor zijn oranje gordel en hij heeft beslist om toch gewoon verder te doen in september. Hij had van ons ook zijn examen niet mogen maken als hij had beslist om te stoppen, want een examen kost wel geld. Zonde om er centen aan te geven als hij toch stopt!
Onze dochter heeft ook beslist dat ze blijft gaan – al moesten we wel beloven dat ze ook turnen mocht blijven doen! Ze is echt een sportfreak!

Sporten jouw kinderen?

Take care en tot snel

Liefs Ilse