Nachtelijke angst en waar hij vandaan kwam!
Een paar dagen geleden vertelde ik over de buien van onze dochter. Het naar bed gaan was na maanden van flink gewoon doen wat er werd gevraagd, weer een probleem geworden!
En net toen ik dacht dat we het terug op orde hadden stond ze midden in de nacht naast mijn bed. Ik had in het artikel nog weggelaten dat ik gewoon nachtelijke angst in haar ogen had gezien! Grote pupillen, niet willen gaan liggen, het licht op haar kamer moest aanblijven !
Mijn buikgevoel laat me zelden in de steek als het op zoiets aankomt! Ze gaf duidelijk aan dat er ‘iets’ was!
Goede raad over nachtelijke angst en ons slaapritueel
De goede raad stroomde op me af via reacties, telefoontjes en berichtjes! Tips en ideetjes. Van hooggevoeligheid (toch weer, ook al gaf ik aan in het artikel dat onze oudste dochter echt niet hoogsensitief is, als er iemand hier in huis dat zou zijn, is het niet zij!), Kinderpsychologen als het bleef aanhouden, structuur aanbieden (maar geloof me, hier is echt structuur op dat gebied, vraag mijn familie maar hoe wij ons houden aan regelmaat en structuur voor de kinderen), van kamer wisselen, het bed verhuizen, ….
Alles wilde ik wel proberen, uiteraard! Want als je vijfjarige terug naast je bed staat een paar keer per nacht, dan wil je gewoon dat het terug stopt! Ik heb echt mijn nachtrust nodig!
Vragen
Ik bleef haar vragen stellen over het gegeven, hopende dat er toch ergens iets zou uitkomen wat bij mij dan het spreekwoordelijke lampje zou laten branden!
Maar ze loste niet echt iets! Ook op school had ze er niets over gezegd!
Kasten en bedden
Mijn zoontje zijn kleerkast was alles behalve handig! Vandaar dat we gisteren een tripje naar de Ikea hebben gemaakt om een andere, meer praktische kast te halen! Samen met de nieuwe kleerkast kwamen er ook twee speelgoedrekken mee. Eén voor op de kamer van ons zoontje en één voor op de kamer van de jongste.
Onze oudste dochter gaf al een hele tijd aan dat ze een aantal dingen op haar kamertje anders wilde. Het ging dan vooral over posters en verplaatsen van een aantal voorwerpen.
Omdat we toch aan het verhuizen en aan het opruimen waren op de kamers van de kinderen, besliste ik om het bed ook effectief te verhuizen zoals ons werd aangeraden.
Haar bed staat nu echt beter, gezelliger, knusser – maar vooral op een andere plaats! Toen ik haar ging roepen en liet zien hoe ik alles gezet had, begon ze enthousiast te stuiteren. “Jaaaaa, dat is veel beter, mama!” So far – so good!
Met mama alleen op stap
Ik had nog een boodschap voor school te doen en ik nam onze oudste dochter mee naar de winkel. Als altijd praat ze de hele tijd! Blabla bla bla bla bla – Ik moet soms opletten dat ik niet gewoon ‘Ja hoor’ zeg en ‘uhu’ en niet ‘echt’ luister. Gewoon omdat ze zo een tater-gat is! Haar mondje staat geen vijf seconden stil als ze in de auto zit.
Ook nu babbelde ze vrijuit! Maar er kwam ook iets belangrijks uit ‘Die elf was bevroren hè mama!’ en ook “Dat beest kon niet tegen licht hè mama!”.
En daar was mijn spreekwoordelijke lamp! Ik wist vrijwel onmiddellijk waar ze het over had en waar haar nachtelijke angst vandaan gekomen was!
“Heb jij gedroomd over die elf en dat beest?”
“Ja, mama! Ik denk dat ik dat Warre dat beter niet meer kijkt op TV!”
De nachtwacht
Die avond, voor de nacht met de nachtelijke angst, was onze zoon aan het kijken naar ‘De nachtwacht‘ op Ketnet. Dat programma gaat over een elf, een weerwolf en een vampier die de wereld beschermen tegen het kwaad door samen te werken. Deze aflevering ging over een monster dat niet tegen licht kon.
Nu is dat natuurlijk niets voor de meisjes, daar zijn ze nog te klein voor! Maar ze waren het ook niet echt aan het kijken! Ze zaten een stukje verder te spelen met de poppen, dus ik had er niet echt graten in gezien!
Ons zoontje vond het ook spannend, maar hij is met zijn (bijna) zeven jaar een kei in relativeren! Altijd geweest! Ik weet dus ook dat er geen probleem is als hij het gewoon kijkt.
Maar blijkbaar had onze oudste dochter er toch net iets te veel van meegekregen! Ik zag haar nachtelijke angst weer voor me, haar grote pupillen en begreep helemaal waarom die verdomde lamp niet uit mocht (het monster kon niet tegen licht!)
De voorbije nacht
Zowel het gaan slapen als de nacht verliepen vlot gisteren.
Ik weet zeker dat de nachtelijke angst nu van de nachtwacht kwam!
Maar het niet willen gaan slapen en het uitvluchten zoeken komt en gaat met vlagen en dat is al veel langer zo! Als dus dat ook helemaal stopt, dan ligt dat wel degelijk aan het verhuizen van het bed!
We zullen zien!
Ik ben in ieder geval wel blij dat ik weet waar die nachtelijke angst vandaan kwam! Als de TV opstaat zal ik dus echt wel meer alert moeten zijn!
Nu ben ik ook benieuwd of haar af en toe opkomende gevecht tegen ‘gaan slapen’ ook gewoon stopt!
Wordt ongetwijfeld vervolgd, laat ons hopen in positieve zin!
Lees ook: Als je kind niet meer wil gaan slapen
Take care en tot snel
Ilse
21 Replies to “Nachtelijke angst en waar hij vandaan kwam!”
Zo blij voor je, dat je nu weet waar die nachtelijke angst vandaan komt.
Fingers crossed, dat het slapen nu beter mag gaan.
Ik hoop het ook!
Fijn dat je in ieder geval de angst nu kon plaatsen. Fingers crossed dat de verplaatsing van het bed de rest ook nog oplots (al helpt het gedeeltelijk, is het toch alweer een stap in de goede richting).
Hopelijk stopt het nu. En kunnen jullie allemaal weer heerlijk ’s nachts slapen.
Ach gos, dat gaat zo snel dat ze iets oppikken waar je geen erg in hebt. Hoop dat t nu minder is en anders dat jullie samen het monster kunnen verjagen.
Ik hoop het ook. Weten wat doet al veel.
O dat weet ik ook nog zo van mezelf, niet durven slapen door enge films… Hopelijk lost het zich nu op! Mooi dat je dit deelt 🙂
Gisteren nog een monster check om half 12… maar het ging veel vlotter en zonder scène.
Oh jeetje wat erg, maar fijn dat je nu weet waar het vandaan komt. Ik heb dat vroeger ook ooit wel gehad. Had een film gezien met een enge tijger die mensen aanviel.
Fijn dat je nu de oorzaak kent en er iets tegen kan doen. Hopelijk krijgen jullie nu de nachtrust weer terug. Met misschien een klein waaklichtje..
Heeft ze al. Vorige nacht weer prijs… maar ze kwam wel ‘gewoon’ bang naar onze kamer, vragen om te checken. En ging na grondig onderzoek gewoon zonder morren terug haar bedje in.
Ach dat meiske toch. Je moet het maar uitvinden telkens hè. Soms verdwijnt een.l probleem ineens weer en soms is er meer aan de hand. Misschien dat de veranderingen in haar kamertje het patroon ook helpen doorbreken. Die gebroken nachten zijn zo erg! Liefs xx
Vannacht maar 1 keer op monsterjacht en geen scène… ik zie vooruitgang.
Oh, wat fijn dat je het nu weet! Dat zal een opluchting zijn zeg.
Sinds een maand of vier wilt onze drie jarige niet meer zelf gaan slapen, één van ons moet naast hem blijven zitten totdat hij in slaap valt. Doen we dat niet, is het drama alom en zijn we zo 1,5 uur verder. Dus we doen het, zucht, soms slaapt hij binnen 5 minuten een andere keer zit je er een half uur. Geen idee hoe we dit weer af moeten bouwen…
Oei. Dat klinkt ook zwaar. Ik ben al blij dat we nu weten waar het van komt. Scheelt een pak als je weet waar het van komt en wat je aan moet pakken….
Hopelijk bij jullie ook snel verbetering.
Zo zie je. Alles heeft een achterliggende oorzaak. Hopelijk gaat de storm liggen. Deze fases hebben de meeste kinderen.
Altijd heel belangrijk dat je weet tegen “welke vijand” je het op moet nemen. Zodra je dat weet wáár ze bang voor zijn kun je meestal wel dingen uitleggen. Ook een bed verzetten kan inderdaad van invloed zijn, soms zien ze ergens een schaduw van die ze angstig maakt een andere plaats is die schaduw er dan natuurlijk niet meer. Maar inderdaad, het éne kind is het andere niet voor de één is zo’n programma uitleggen niet nodig maar voor de ander noodzakelijk.
Het was een monster dat niet tegen licht kon en eieren legde. Had iets spinachtig. Het betert… vorige nacht doorgeslapen.
Heel fijn dat je nu weet waar het vandaag komt. Maar ook een goede wake-up call van wat kinderen mee krijgen. Dat is zeker ook een goede les voor mezelf, dat ik dit soort dingen moet blijven monitoren.
Dat is echt hè. Ik let wel op nu…