Stratford-Upon-Avon

Zes jaar geleden was ik al eens in Stratford Upon Avon, het geboortedorpje van William Shakespeare.
Manlief was toen al aan het werk in het theater van ‘Royal Shakespeare Company’.
Het was best grappig om vorige dinsdag dezelfde weg te lopen.  Deze keer echter hand in hand met het kindje dat toen nog in mijn buik zat en met de twee meisjes.

Het theater heet niet voor niets ‘The Swan Theatre”

We wandelden langs the Avon naar ‘Trinity Church”, waar Shakespeare begraven ligt.
Ik vind Stratford zo een héérlijk authentiek Engels dorpje.  Het leuke was ook dat nu, buiten het seizoen, het niet zo overvol zat met toeristen. Fijn!

In Trinity church was het ook leuk voor de kindjes. Er lagen prenten om te kleuren, leuke boekjes en kleding om je te verkleden zoals in de tijd van ‘The Tudors’

Manlief had een afspraak om 16.00 uur en we waren net iets te vroeg dus stopten we nog even bij ‘The Dirty Duck” waar allemaal gehandtekende foto’s van sterren aan de muur hingen.
Mijn nichtje verkondigde ook meteen te willen verhuizen naar Engeland, al was het maar omdat ze daar bijna nergens moeilijk doen over de hondjes die er bij waren.

 

We kregen een rondleiding doorheen het theater.  “Behind the scènes”.
Zo vreemd dat ik de plaatsing van de stoeltjes herkende van toen ik zes jaar geleden Romeo en Julliet had gezien, maar dat het gewoon een ander theater was dan toen.   “The Courtyard” is een kopie die ze een beetje verderop gebouwd hebben terwijl ze het oude gebouw “Swan Theatre” hebben gerenoveerd.
Op dit moment zijn ze “Wendy and Peter Pan” aan het opbouwen en we hebben dus een paar knappe stukjes van het decor gezien.
Warre was helemaal gelukkig met de “machines”
Inthe was dan weer overgelukkig dat ze echte elfjes had gezien.  Ze hadden in een oude kast projecties in glazen potten gemaakt.  Het was net echt!
En natuurlijk hebben we allemaal een beetje geholpen om de magie bewaard te laten blijven.

De kindjes kozen nog iets uit de shop.  Warre een houten zwaard en Inthe elfenvleugeltjes.

Daarna ging het gezelschap naar ‘The One Elm’.
Als je er ooit in de buurt komt: daar gaan eten!
Super lekker, super vriendelijk, super verwelkomend voor de kindjes, nog wel ’te betalen’ en héél gezellig.

Bloggen in ons huisje bleek een geweldige ramp… het was zeker wel de bedoeling, maar ik ergerde me dood en me ergens dood aan ergeren op vakantie, daar had ik geen zin in, dus zijn de blogberichtjes uitgesteld.  Ze zullen dus nu allemaal in een snel tempo achter elkaar worden geplaatst… 🙂