Een maand na de versnelling van onze vijfjarige

Vlak voor de zomervakantie hakten we een knoop. We beslisten, samen met de school, dat onze jongste dochter zou versnellen naar het eerste leerjaar. Dit was gevoelsmatig geen gemakkelijke beslissing. Met de kennis die ik ondertussen had vergaard wist ik wel dat dit de juiste weg was… Of toch niet? Hoe gaat het een maand na de versnelling met onze vijfjarige dochter?

Meer lezen over versnellen: Hoogbloeier over versnellen.

Enthousiasme

We hebben een ander kind als het op school aankomt. Ze gaat graag. Ze vertelt enthousiast over school. Ik kon me al niet meer herinneren wanneer ze voor het laatste zo had verteld over de klas en wat daar allemaal was voorgevallen. Op dat vlak was het dus zeker de juiste beslissing. Een maand na de versnelling is op dat vlak echt duidelijk dat het wel de goede keuze was!

Een jaar ouder

Hoewel ze bij de kleintjes van de klas hoort, kan ze echt wel mee met haar klasgenootjes. Ze heeft al nieuwe vriendinnetjes en laat zich zeker niet doen door de oudere kinderen. Ook dat zit wel goed. Ze lijkt ‘ineens’ eerder een zesjarige dan een kleuter!

“Ze kan haar letters niet”

Een dikke week geleden sprak de juf me echter aan: “Oefent ze haar letters thuis? Want ze kan er in de klas geen één!” Pfoe! Was dat even slikken. Ik ging dus met haar na school even zitten voor haar letters. Na een minuut of tien oefenen kende ze alle letters die ze moest kennen, behalve de n.
Maar een paar dagen later zei de juf weer dat ze in de klas geen één letter kon. Zo eerlijk als ik ben, zei ik dat ze alle letters thuis kon, behalve de n. Zo vreemd.
Tijd voor een gesprekje met de jongedame.

“De juf zegt dat je jouw letters niet kan. Maar ik weet dat je ze wel kan, want dat heb ik thuis gezien. Waarom mag de juf niet weten dat jij je letters kan?”
“Ik wil dat niet!”
“Maar het is zo belangrijk dat je laat zien wat je kan. De juf moet weten wat je al kan en wat nog niet, zo kan ze je helpen met bijleren. Zo kan ze weten dat ze je nieuwe dingen mag geven. Je mag altijd laten zien wat je kan hè. Een goede voetballer laat dat toch ook zien. Het is zo belangrijk dat je laat zien wat je al weet en wat nog niet. Dat màg gewoon hè. Ga je nu laten zien aan de juf wat je kan? (het was donderdag!).
“Maandag, goed?”

Visueel ruimtelijke leerstijl

Bij het oefenen van de letters merkte ik nog iets anders op. Als ik de m liet zien zei ze: “Dat is die van oom”.
“Inderdaad, dus welke letter is dat?”
“De m?”
Net als de grote broer slaat ze volledige woordbeelden op en geen aparte letters. Net zoals haar broer zal dus dat leren lezen moeilijker gaan.
Kleine woorden zonder beeldende betekenis zijn ook gewoon moeilijker om als woordbeeld op te slaan. En die combinaties die ze nu lezen zoals il, ul, ak, dat zijn geen woorden en dus valt dat zwaarder!

Ze is vertrokken – een maand na de versnelling

Maar goed, de juf had goed nieuws! Ze is vertrokken met haar letters. Ze was super trots dat aap en uil bij de nieuwe woordjes zaten en ging oefenen uit zichzelf! Een maand na de versnelling heeft ze dus al een enorme stap gezet in haar leerproces.

Vaste mindset

Ook hebben we gemerkt dat ze al best een vaste mindset had ontwikkeld, hoewel we erg met groeimindset bezig zijn hier in huis. Ze wilde bijvoorbeeld niet meer naar de karate training gaan: “Ik kan dat niet!”
Ah nee, je gaat er heen om dat te leren!

Kleine dingen waar je niet aan denkt.

Ze gaat nu ook een jaar eerder haar eerste communie doen. Ze mag al mee turnen omdat het geen competitie is en ik moest even navragen of ze die inenting al wel moet krijgen, want ze is een jaar jonger. Kleine domme dingen waar je niet meteen bij stilstaat als je de beslissing maakt.

Maar goed, al bij al zijn we een maand na de versnelling nog steeds blij dat we de sprong hebben genomen. Ze is vrolijker, enthousiaster over school en we kunnen al werk maken van haar mindset.

Take care en tot snel.

Ilse