Moederhart in 1000 stukjes – momenten
‘Normaal’ komt er op dinsdag een overzichtje van de foto’s van instagram van de voorbije week op mijn blog. Vandaag zal dat echter niet zo zijn, want toen ik gisteren die post online ‘moest’ gaan inplannen lag mijn moederhart in 1000 stukjes. Ik had geen zin om de blije fotootjes nog eens uit te halen…
En omdat dit nog steeds mijn hobby is en ik op het internet ‘smijt’ wat ik graag wil en dit er gewoon uit moet… vandaag een persoonlijk stukje over momenten dat je moederhart in 1000 stukjes ligt. Geen dagen voorbereiden aan een artikel of foto’s bewerken. Niet inplannen weken van ter voren. Gewoon NU, vlam, zoals het uit mijn vingers vloeit….
Elke mama heeft ze wel eens. De momenten dat je moederhart in 1000 stukjes uit elkaar breekt en dat de tranen oncontroleerbaar over je wangen rollen. In mijn zevenjarig mama-zijn, heb ik er al een paar meegemaakt:
Het angstige kereltje dat onder de grond wilde kruipen.
Ik weet al niet meer hoe oud hij juist was, maar hij was nog klein en hij kon al lopen. Ik denk dus 18 maanden oud of zo. Mijn man en ik hadden een hoogoplopende discussie. Die hebben we niet vaak en meestal wordt er ook niet echt geroepen, maar toen wel. Tot ik naar ons zoontje keek. Met grote angstige ogen keek hij van mijn man naar mij en omgekeerd. Hij holde weg naar het verste hoekje van het huis, waar toevallig ook de zetel staat. Daar kroop hij weg achter een kussen met grote ogen.
Oh, wat voelde ik me schuldig! Daar werd dus afgesproken dat als er iets moest worden uitgepraat we dat zouden doen als de kinderen er niet bij waren. En dat lukt redelijk goed. De angst op zijn gezichtje vergeet ik nooit! Hoe klein kinderen ook zijn, ze pakken echt wel op als er ‘ruzie’ is!
Het meisje dat papa zo hard miste
De allereerste keer dat mijn man voor langere periode in China zat voor Disney werd zijn verblijf nog verlengd. Ik ging op school zeggen dat mijn man langer moest blijven omdat ik wist dat de oudste dochter er echt wel veel problemen mee had. De juf zei: “Ocharme Inthe.”
Ik vroeg of ze dan zoveel verschil merkten.
“Ja, ze zit hier op de speelplaats elke pauze te huilen en ze kan niet vertellen waarom.”
KRAK
Weer een moederhart in 1000 stukjes! Ik wist wel waar het van kwam. Die avond heb ik mijn man ‘verplicht’ om te skypen en om haar duidelijk te maken dat hij echt nog wel naar huis kwam. Ik denk echt dat zij in de veronderstelling was dat hij nooit meer thuis zou komen!
Het zorgcontact van de oudste
En gisteren zat ik te huilen bij de juf en de zorgjuf bij het zorgcontact. Toen de zorgjuf de zin: “Hij voelt zich echt niet gelukkig in de klas!” uitsprak…
Ik had al wel signalen opgevangen en die was ik ook van plan te bespreken en dat heb ik ook gedaan. Het enige wat telt als mama is dat je kind gelukkig is. Als er dan wordt uitgesproken dat jouw kind op school echt ongelukkig is, dan breekt je moederhart in 1000 stukjes!
Vandaag ben ik dus een emotioneel wrak en staat me het huilen nader dan het lachen.
Ik zou het zo graag voor hem oplossen, nu meteen. Maar ik weet dat er een lange weg voor ons ligt en dat hij niet gemakkelijk gaat zijn.
Het CLB is gebeld, er zijn stappen ondernomen. We gaan eraan werken…. Maar mijn moederhart heeft nog wel wat knuffels nodig om terug te bekomen!
Een ouder moederhart in 1000 stukjes
Ik vertelde deze middag tegen een paar collega’s hoe het zorgcontact was gelopen en hoe erg ik het vond, zegt een oudere collega: “Bij mijn zoon heeft zijn lief het uitgemaakt, dan breekt je moederhart ook in 1000 stukjes…!”
Dus zelfs als ze ouder worden blijft je hart in stukken breken!
Gelukkig krijg je er ook zoveel liefde van hè, anders zou geen mama het moederschap overleven denk ik!
Liefs
Ilse
51 Replies to “Moederhart in 1000 stukjes – momenten”
Soms is zo’n blog nodig. Even je hart luchten. Wat zonde dat je zoon zo ongelukkig op school is. Lijkt mij ontzettend moeilijk..
Is het ook 🙁
Maar we vinden wel een oplossing. Ik heb wel vertrouwen!
Je moederhart zal nog meerdere malen gebroken worden. Het is geen leuk vooruitzicht, want het doet elke keer weer pijn. Maar je doet als moeder je best om je kind een zo fijn mogelijk leven te geven. En op de minder leuke momenten sta je voor ze klaar om ze te omarmen…ik hoop dat je je ondertussen al weer een beetje beter voelt en dat je zoontje zich ook fijner voelt nu er een plan wordt gemaakt om hem gelukkiger te maken.
Het gaat wel weer. Vooral ook omdat ik van ons zoontje nu wel wat dingen heb gehoord wat al wel wat duidelijk maakt. Maar we zijn er nog niet!
Elke moeder voelt met je mee. Het doet zo vreselijk veel pijn als je kind niet gelukkig is. En dan de onmacht die je moet voelen, omdat je niet met een toverstokje alles goed kan maken. Kon dat maar. Kom hier, dat ik je even virtueel een dikke knuffel geef xxx
Vandaar dat we fan zijn van Harry Potter zeker? Een toverstafje, ik zou er veel voor geven!
Herkenbare momentjes. Vooral de momentjes waarop ze moeten huilen omdat papa er niet is…
Ja, dat is voor Warre nu niet het grootste probleem. Maar als papa hier was geweest, was het misschien toch wat makkelijker geweest.
Wat lijkt me dat moeilijk Ilse. Een digitale knuffel voor jou. Heel veel sterkte en wijsheid bij het nadenken over oplossingen.
Ik hoop het ook… Ik heb ondertussen van hem al wel wat dingetjes ontfutseld. Dat is ook al iets.
Ik voel heel hart/hard met je mee Ilse! Wat telt is dat je actie onderneemt en dan blijkt het een heel goed doel te dienen. Zo zeer als het doet, zoveel liefde drijft je ook. Daar moet al het andere voor wijken! Dikke kus X
Dat is mooi verwoord zeg! Dat is zo hè, die liefde drijft je…
Een hele grote dikke kus en knuffel voor jou! Mijn moederhart is ook al vaak gebroken.. Van het moment dat ze aan haar hartje werd geopereerd tot het moment dat papa weer eens moet overwerken.. Wij mama’s zijn ontzettend sterk maar soms, soms word het gewoon even teveel. Heel veel sterkte toegewenst?
Dankjewel!
Zo herkenbaar, het verdriet bij je kinderen doet net zoveel pijn bij je zelf. Mag ik je 1000 knuffels geven. Tranen lopen over mijn wangen bij het lezen van dit stukje.
Bedankt – ook virtuele knuffels en vriendschap kunnen helen!
Wat naar dat je zoontje het niet naar zijn zin heeft op school . Heel veel sterkte en wijsheid . En knuffel lekker extra met je kids wordt je hart weer een beetje geheeld
Dankjewel!
Wat een openhartig en eerlijk blog. Ik krijg er een brok van in mijn keel. En ik snap dat je dit ook van je af wil schrijven. Ja, je moederhart zal nog vaker breken. En ik geloof ook niet dat dat ophoudt als ze 18 zijn. En elke keer zal je er zijn voor je kinderen. Want als mijn hart al breekt in 1000 stukjes, hoe moet dat zijn voor mijn kind. En dat geeft je kracht om er elke keer weer te zijn en om de situatie zo goed mogelijk op te lossen. Maar makkelijk zal het niet altijd zijn.
Xx
Nee dat is het zeker niet. En nu was papa ook nog weg en op zo’n moment heb ik dan echt mijn rots in de branding even nodig.
We hebben gisteren nog op skype gebabbeld met papa. Gelukkig kon hij wel wat dingen verwoorden waar hij zo ongelukkig van werd.
En wat ik ook erg fijn vind is dat hij thuis echt wel gewoon zijn gelukkige zelf is!
tranen in mijn ogen, hier onlangs ook over onze oudste dochter, dikke knuffel.
🙁
Dankjewel! Hopelijk is je oudste dochter geholpen ondertussen!
Ik voel jou pijn als ik dit lees. Onze moeders harten breken uit liefde voor ons kinderen. Je kind wil je gelukkig zien. Uit eigen ervaring weet ik dat dit niet altijd lukt. Al blijf ik er voor hun naar streven. Veel sterkte. Hoop dat je zoon snel beter in zijn velletje zit.
Dankjewel. Ik hoop het ook…
Ik hoop met je mee! Dankjewel voor je reactie!
Och wat ontzettend lastig moet dat voor jou / jullie zijn. Knuffel en heel veel sterkte!
Dankjewel.
Dankjewel! We proberen de oorzaak en oplossing te vinden.
Hier ook bij allebei de kids al janken op school gezeten tegenover het zorgteam .. . Knuffel xxx
Dankjewel
🙁
Maar wel goed dat ze bezorgd zijn en het hebben gezien!
Ach vrouw toch! Dikke knuffel voor jou.
Zo herkenbaar!! X
Dankjewel.
Denk aan je! Vreselijk is die onmacht. Je moederhart zal helen, zodra je kindjes weer blij zijn. Het overkomt elje moeder. X
Ik weet het… maar inderdaad die onmacht pffffffff
Maar we proberen het op te lossen!
Ohhh, hele dikke knuffel voor jou en je mannetje, vreselijk. X
Dankjewel. Het was echt niet fijn om te horen!
Toen mijn oudste laatst letterlijk ziek van ellende thuis kwam brak mijn moederhart ook in 1000 stukjes…Ik hoop dat je zoon zich snel prettiger gaat voelen op school Ilse!
Ja, hier voor de vakantie ook zoiets gehad. Hij was toen ook ziek… tot hij wist dat hij niet meer hoefde te gaan.
En hij heeft overgegeven hè, dus hij voelde zich echt niet goed!
Bedankt voor je lieve woorden!
Wat heftig allemaal, jullie komen er vast wel. Het heeft tijd nodig. Voor nu een dikke knuffel
Dankjewel…
Zo’n dingen zijn inderdaad echt het ergste wat je als moeder kan overkomen.
Je kind ongelukkig of angstig weten zijn, dan breekt je hart inderdaad in duizend stukjes.
En.. dit blijft zo. Ook al zijn ze volwassen. Wanneer zij ongelukkig zijn, dan ben je dat zelf ook.
(((dikke knuffel)))
Dikke knuffel, Ilse!
Dankjewel.
Oh wat sneu! Hopelijk gaat het snel de goede kant op!
Mijn moederhart brak vorige week ook in 1000 stukken. Mijn dochter was de hele week al tegendraads en niks was goed. zodra ik in de buurt kwam draaide haar humeur ook 180 graden de andere kant op (voor mijn gevoel dan). Het ging juist zo lekker. Ze sliep weer goe, had bijna geen driftbuien meer etc. Ik vroeg me echt af waarom dat zo ineens anders was… en ineens wist ik het. Ik las iets op internet over aandacht en ik wist gelijk dat ik de hand in eigen boezem moest steken… De week ervoor moest ik 6 dagen werken, was ik een aantal avonden ook nog aan het werk en dag nummer 7 had ik een uitje met mijn schoonzusje… Het was dus gewoon een schreeuw om aandacht van mijn dochter… Toen ik dat besefte kon ik ook wel janken. Met de verhuizing in december in het vooruitzicht beloof ik haar en mezelf dat het in het nieuwe jaar allemaal anders zal zijn…
Het is precies zoals je zegt, je hoopt dat je kind gelukkig is. En als dat niet zo is dan zou je de aarde wel willen bewegen om hem weer gelukkig en blij te maken. Helaas is het niet zo simpel. Het leven is gewoon af en toe niet makkelijk. Goed om te lezen dat je er vertrouwen in hebt!
Ik moet geloven dat hij op zijn pootjes komt! 🙂
Ik heb je post met kippenvel gelezen, zo zielig. Mooi geschreven en ook goed omschreven. Ik ken je kids niet, ben zelf ook geen mama maar ik voel je pijn. Een dikke digitale knuffel, xx josine
O Ilse ik voel zo met je mee, ik herken het zo! Ik gaf mezelf er altijd de schuld van als mijn dochter niet gelukkig was toen ze klein was. Hopelijk doe jij dat niet! Want het slaat natuurlijk nergens op. Je doet je best en meer kun je niet doen.
Het komt natuurlijk goed! En elk huisje heeft zijn kruisje, ook al lijkt het niet zo.
Kop op!
Dankjewel voor je reactie.
Ik geef mezelf zeker niet de schuld. Zeker omdat hij thuis wel gewoon zijn gelukkige zelf is. De stress situeert zich echt in de klas! Zelfs niet op de speelplaats, want ik heb voorgesteld om van school te veranderen, maar dat wil hij niet omwille van zijn vrienden!
Het feit dat hij stilletje dingen begint te lossen zie ik al heel positief. Hij begint erop te vertrouwen dat we hem echt wel kunnen helpen!
Wat een trieste post. Ja, dan breekt je moederhart echt in 1000 stukken. Eerlijk gezegd is mijn moederhart de laatste weken ook veel keren gebroken. Er gebeurd van alles met onze tiener, opstandig etc en ik heb er buikpijn van. Wat een zorg ik het om moeder te zijn. Sterkte meid, met alles!