Wij hebben boekenkindjes.
Alle drie zaten ze al snel met hun neus in de babyboekjes.
We hebben een grote boekenkast en daar trekken ze naartoe om boekjes te kiezen.
’s morgens lezen we boekjes in het grote bed (toch in het weekend en de vakanties).
In de living hebben we drie bakjes met boekjes staan, die ‘lezen’ ze in de zetel.
We hebben een boekjes abonnement dat elke maand vier exemplaren brengt voor één van de drie, om de beurt al naargelang hun leeftijd.
Ook in het ‘naar bed ritueel’ zitten hier boekjes.
Pyama aan, tandjes poetsen, de twee oudsten kiezen elk een boekje, we lezen hun boekjes samen in de kamer van Ware of Inthe om de beurt….
Twee weken geleden echter kwam daar de kamer van Leni bij. Ze heeft een super mooi zeteltje van haar metie dat op haar kamertje staat.
Papa had haar alvast op de grond gezet toen haar tandjes waren gepoetst en ze was in haar zeteltje gaan zitten. Precies of ze wilde zeggen: “Nu gaan we eens een keer in mijn kamertje lezen.”
Vandaag zette ik Leni neer na het tandjes poetsen en liep ze, net als de andere twee, naar de boekenrek, haalde er een boekje uit en liep verder.
Vanaf vandaag lezen we dus drie boekjes in plaats van twee…
Er was eens, op een super drukke dag in de Efteling…. Zo beginnen sprookjes, maar bij ons was het niet zo’n tof sprookje! Opeens… Weg was Warre!
Hoe het begon.
Ik was al de hele dag aan het zeggen: “Warre, komaan bij ons blijven.” en “Warre geef mij of papa een hand”.
Een dromertje is het, met een eigen plan.
Een dagtrip naar de Efteling
De Efteling blijft mooi om te doen.
Die dag was het de eerste zonnige dag na een tijdje druilerige Belgische zomer, we hadden ons tripje al een paar keer verplaatst in de agenda.
Eindelijk was het dan echt zover! Het was dan de dag dat we zouden gaan en ja, zo waren er denk ik veel mensen die het verzet hadden. Het was er een gezellige drukte.
Dankjewel Efteling App trouwens, dat werkt super goed.
De voormiddag ging goed!
We hadden er al een fijne voormiddag opzitten in het sprookjesbos en de Fata Morgana (die een grote indruk naliet op Inthe) en toen kwamen we dan op het plein met de gondels en de Pagode.
“Wat gaan we eerst doen? De gondels of de Pagode, we doen ze beiden, kies maar.”
Warre wilde absoluut de bootjes doen. We zetten dus onze buggy aan de kant, daar had ik net Leni terug ingezet na een dutje in de draagdoek. Papa liep met Inthe alvast naar het einde van de rij, die ver buiten de hekken stond (app zei 25 minuutjes aanschuiven) en ik ging met Leni en Warre in mijn kielzog ook naar het einde van de rij.
Ik kom bij papa aan, draai me om en …. Weg was Warre! Het was nog geen 5 meter, maar hij was weg.
Weg was Warre
Angstig keek ik rond: achter, langs, vooruit… nergens te zien. Inthe dus de buggy in, Leni snel terug op de rug in de doek en zoeken…. Niet te vinden.
Ik zeg tegen manlief: “Zeg het even tegen die toezichters van de Efteling.” – Onmiddellijk werd er hulp ingeroepen en gingen ze met het Efteling team en ons op zoek naar een 4-jarige kleuter met een blauw T-shirt van Spideman, donkerblauwe broek, helblauwe addidas schoenen en rode bril. (Ik had zelfs de kleur van zijn onderbroek kunnen noemen, maar hield me in!)
Help hij is weg! Waar is hij?
En de scenario’s die door je hoofd schieten:
“Er is water, hij zal toch niet….”
“Hij wilde in de bootjes, zou hij de bootjes gevolgd zijn?”
” Er zal toch niemand hem mee hebben genomen?”
Maar ook: “Hij wilde in de bootjes en wist dat we gingen aanschuiven, zou hij in de rij zijn gaan staan?” Zowel manlief als ik hebben in de rij gekeken, maar hem niet gezien… (wat paniek met een mens doet!)
Het Efteling team kan natuurlijk tussen de rijen door wandelen en vond hem, na wat een eeuwigheid leek te duren, gelukkig terug, gewoon aan het aanschuiven in de rij.
Dikke pluim voor de snelle afhandeling van de Efteling trouwens, op geen tijd was er hulp en begon er een héél gerichte zoekactie.
Warre begreep precies al de commotie niet…
Dat mama en papa niet bij hem stonden had hem blijkbaar geen zorgen gebaard. Hij was niet naar het einde van de rij gelopen, maar gewoon ergens tussenin gaan staan.
Maar goed, hij was terecht en wilde nog steeds in de gondels.
Naar de auto wandelend na een hele fijne dag hebben we nog een goede babbel met hem gedaan.
Hem nog maar eens op het hart gedrukt dat hij bij ons moet blijven, een hand moet geven.
Dat mama en papa heel ongerust waren.
En waarom we in het einde van de rij gaan staan en niet ergens tussenin…
Het was een heel fijne dag, buiten die 7 minuten bij de gondels dan….
Warre had het al wel niet meer zo voor het sprookjesbos: “Dat zijn gewoon allemaal robots, mama” – Gelukkig keken de meisjes nog wel met grote verwondering 😉
Een paar jaar later koos Warre als cadeau voor zijn eerste communie een overnachting in het Efteling hotel! Blijkbaar heeft hij er niet zo’n trauma aan over gehouden.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
ebben een grote boekenkast en daar trekken ze naartoe om boekjes te kiezen.
