China ervaring deel 2

Poultry and pets

De taal … verbazingwekkend.

 

Meestal kan ik wel uit de voeten met Engels (of wat Duits).   En als dat niet lukt is er altijd de smartphone, ik kan me zelfs een rondleiding achter de schermen in Teatro Real in Madrid herinneren waarbij alle communicatie met de gids via google translate passeerde.  Je zou denken, in een land waar handel, vooral export een ontzettend

groot deel van de economie uitmaakt moet dat ook wel lukken.

Maar in Beijing, was dat een no-go.  De gemiddelde Chinees reageert net zoals de gemiddelde baksteen als je hem in het Engels aanspreekt.  En andersom kon ik ook ook niet veel meer leren van die gemiddelde baksteen als ik in het Chinees aangesproken werd.

In onze fabriek wordt dat opgelost door een aantal tolken die permanent in dienst zijn, want ja een fabriek vol bakstenen is natuurlijk alleen maar handig als je in bakstenen doet.    Je kan natuurlijk ook eens inventief zijn met papier en plakband om toch maar duidelijk te maken welk draadje op welke aansluiting gaat (zoals in de foto).

 

 

 

Ik mocht dan toch nog van geluk spreken dat de supermarkt de moeite had genomen om de huisregels van de lockers in het Engels te vertalen.  Zo wist ik tenminste dat ik mijn kip en mijn kat niet samen in de lockers mocht achterlaten.

Het was vooral minder leuk op het moment dat je van kamer moet wisselen omdat je verblijf verlengd wordt en aan de medewerker aan de balie moet gaan uitleggen dat het bed in je nieuwe kamer beslapen is.

China – de ervaring part 1

Zoals jullie als trouwe lezers van deze blog wel weten heb ik de voorbije weken in China doorgebracht. Het bedrijf waarvoor ik werk is sinds geruime tijd onderdeel van de show canada groep. Binnen die groep hebben wij een zusterbedrijf dat gevestigd is in Beijing. Op dit moment voeren we met de groep een project uit voor Disney in het kader van het nieuwe Disney Resort in Shanghai. Dat is dan meteen ook alles wat ik over de reden van mijn reisje kwijt kan.

Voor ik vertok kreeg ik het advies van een collega : “Maak je klaar voor één van de ruigste steden ter wereld”.

Ik heb natuurlijk, buiten een aantal steden op het Europese vasteland, weinig om te vergelijken, maar het was zeker de ruigste stad die ik al heb meegemaakt. Hier volgen wat indrukken van deze ruige stad en waarschijnlijk bij uitbreiding de Chinese maatschappij.   We beginnen bij het verkeer.

You have been ripped off, my friend !

Wegens omstandigheden was mijn gepland vervoer niet komen opdagen en moest ik maar op eigen houtje op locatie proberen te geraken. Ik had daarvoor op geen ongelukkiger moment kunnen aankomen, midden in de ochtendspits. Maar goed, na wat cash geld uit de muur getrokken te hebben op zoek naar een taxi dus.

De 3 uur durende taxi rit was een eerste onderdompeling in het verkeer van Beijing, China ….

Wegmarkering lijkt enkel als decoratie te fungeren. Enige andere bedoeling die de overheid had met het aanbrengen ervan is blijkbaar niet duidelijk overgebracht naar de bevolking. Idem voor verkeerslichten.

Invoegen, een druk kruispunt oversteken of een U-turn maken ? Gewoon doen, anderen moeten maar stoppen. Gelukkig is de maximale snelheid in de gehele stad beperkt tot 60 km/h. En als je even geen zin meer hebt om te rijden, dan blijft je toch gewoon staan. Alle anderen rijden wel om je heen. Met menig claxonconcert als gevolg.

Aangekomen op de vermeende eindbestemming betaalde ik 600 Yuan. Ik moest gelukkig niet extra betalen voor het tweede ritje want de chauffeur had zich vergist. Later vertelde iemand dat een dergelijke taxirit maar 200 Yuan zou moeten kosten met een vrolijk “You have been ripped off, my friend !” erachter. Maar dan moet je wel een officiele taxi nemen dus.

De expat bus

De meeste expats verblijven in hetzelfde hotel daar in China. Het hotel bevindt zich op een half uurtje rijden van de fabriek. Omdat het er zoveel zijn kan het bedrijf daarvoor dus een eigen busdienst inleggen. Het deed me een beetje denken aan de verhalen over werken bij Philips Eindhoven vele jaren geleden.

De belangrijkste ontdekking bij deze busrit : voertuigverlichting blijkt optioneel. Menig auto, scooter en persoon dook op uit het niets. Geen verlichting, ontbrekende of vuile reflectoren. Respect voor de chauffeur die dit steeds kundig opmerkte en tijdig ontwijkende maneuvers kon uitvoeren, zelfs op dagen dat de smog hoogtij vierde.

Wordt vervolgd …