Tweestrijd in mijn hoofd – de test is ingepland.

Tweestrijd in mijn hoofd – de test is ingepland.

Vandaag is de test voor onze zoon vastgelegd bij de psychologe in Leuven… Op 8 januari van het volgende jaar gaan ze hem een volledige dag bestuderen. Twee dagdelen, een hap uit ons budget… De tweestrijd zit weer in mijn hoofd en het kost me nachtrust met hopen. Heb ik gelijk of zie ik spoken?

Het ongelukkige kind

Zoals trouwe lezers wel weten, heeft onze zoon het moeilijk. Hij is ongelukkig op school, hij geeft aan dat hij niet meer naar school wil. Ook thuis merken we met ups en downs dat het hem niet altijd even goed gaat. We zijn op zoek gegaan naar het ‘waarom’ zodat we hem kunnen helpen terug een gelukkig kind van 7 te worden. Het ongelukkig zijn manifesteert zich vooral op school of beter, in de klas. Gelukkig is hij thuis wel meestal zijn gewone vrolijke zelf! Maar hij is 7 en hij moet dus nog wel een jaar of 11 naar school. Hoe erg is het dan dat hij het nu al beu is?!

De tweestrijd

In mijn hoofd zit er een tweestrijd. We denken namelijk dat we weten wat er met hem aan de hand is, maar op school merken ze daar helemaal niets van. Dat werkt natuurlijk twijfel in de hand. Zien wij dan dingen die er niet zijn?
Langs de ene kant hoop ik echt dat de test uitsluitsel zal geven, dat het overduidelijk is en dat we hem echt kunnen gaan helpen omdat we zeker zijn wat er aan de hand is.
Langs de andere kant hoop ik dat het gewoon niet waar is. Want als hij het labeltje krijgt, dan ligt er nog een lange moeilijke weg voor ons. Deze problematiek is namelijk verre van simpel om mee te werken. Het gespecialiseerde centrum waar we zijn geweest gaf dit ook onmiddellijk aan en ook ‘veranderen van school’ werd al genoemd.

Het is allemaal zo dubbel! Langs de ene kant hoop ik echt dat ik gelijk heb, dat ik al die dingen die ik heb gezien niet gefantaseerd heb. Langs de andere kant wil ik gewoon fout zijn! Als ik de boeken lees die werden aangeraden kan ik er zo de voorbeelden van onze zoon langs schrijven. Dat heb ik trouwens ook gedaan, waarop hij me kwam vragen waarom ik in dat leesboek wel mocht schrijven?! 😉

Duidelijk

Voor sommige van mijn familieleden en vrienden is het al zo klaar als een klontje! “Dat is toch al altijd duidelijk geweest, wat zijn problematiek was?!”
Echt?! Waarom geloofde mijn man het dan eerst niet en waarom heb ik dan zelf zo lang getwijfeld? Waarom ziet de school het dan niet? De twijfel is er nog, zelfs na alle gesprekken en alle boeken! Waarom blijft mijn hoofd in tweestrijd?

Niet zo hard van stapel lopen!

Andere mensen waar ik mee praat over het onderwerp relativeren dan weer. Kinderen doen ‘die dingen’ vaker! Dat wil echt niets zeggen!
Vragenlijsten aan de juffen laten het probleem ook echt niet naar boven komen! En dat geeft me vanbinnen zo’n slecht gevoel! Zie ik dan echt spoken? Ben ik dan echt zo fout! Het blijft me laten twijfelen, het blijft me energie kosten!

Ik lees en zie zoveel overeenkomsten en kenmerken in de boeken … Zovelen zeggen: “Vertrouw er maar op dat je als mama weet wat er aan de hand is!”
Ik zou willen dat ik het kon, dat ik hier blindelings op mijn buikgevoel kon vertrouwen en het al zeker wist!

de zoektocht

De andere test

Ondertussen kwam er ook al een online kennis me vragen wat er aan de hand was. Ze had namelijk overeenkomsten gezien bij wat er met onze zoon aan de hand was en haar twee kinderen. Ik was zo vaag geweest in mijn omschrijvingen en toch had zij er de problematiek waaraan wij denken zomaar uitgeplukt! Verbaast zat ik met haar te chatten.

Zij was ondertussen ervaringsdeskundige, natuurlijk. Ze heeft zelf twee kinderen met hetzelfde probleem en ze is oud-leerkracht. Zij raadde ondertussen een compleet andere test aan dan die wij gaan laten doen, want die test die wij gaan laten afnemen is volgens haar niet zo goed.

En hup, daar kwam nog meer twijfel! Moeten we nu voor deze test gaan of toch de andere kiezen?! Waar doen we nu goed aan en wat zouden we beter vergeten?! Het is allemaal zo moeilijk!

We hebben besloten om deze test eerst te doen en te zien wat er als resultaat uitkomt. De andere test kan eventueel nog in de toekomst. Al hoop ik echt dat het niet nodig gaat zijn!

De opvolgmail

Het gespecialiseerde centrum stuurde ondertussen een opvolgmail om te vragen hoe het nu met onze zoon ging en wat er met de school was afgesproken.
Ik zat het antwoord te typen en de tranen rolden over mijn wangen. Het zinnetje ‘Ik wil niet naar school, mama!’ en nog meer dingen die ik aan het oplijsten was, maakte het nog maar eens pijnlijk duidelijk dat we nog een heel moeilijke periode voor ons hebben liggen! Hoe die test ook uitdraait, want hij is nog steeds heel ongelukkig. Als de test dan negatief is, dan weet ik echt niet meer waar we het dan wel moeten gaan zoeken! En dat maakt me gewoon bang!

Dat het niet nodig moest zijn

En wat me nog het meeste stoort in alles wat er aan het gebeuren is …. volgens het gespecialiseerde centrum is de test eigenlijk niet eens ‘echt’ nodig!
Er konden al dingen worden uitgetest om te zien of het onze zoon zou helpen op school. Maar zonder het papiertje, zonder die test, doet een school heel vaak niets!
Dat is trouwens ergens begrijpelijk. Met een M-decreet en overvolle klassen, weten de (zorg)-leerkrachten vaak niet meer van welk hout ze pijlen moeten maken. Ook op de school waar ik lesgeef verwacht men een attest voor er een handelingsplan op maat wordt gemaakt!
Ergens is het onderwijs een stukje basis kwijt geraakt naar mijn gevoel. Want, zitten wij leerkrachten er niet in de eerste plaats voor onze leerlingen?

Het papierwerk, de attesten, de invullijstjes en de formulieren… ze overstelpen het hele onderwijs en ergens daartussen zitten een hele hoop kinderen die hulp nodig hebben. Hulp van leerkrachten die de tijd terug hebben om er echt te zijn voor hun kinderen. En naast die kinderen staan een hele hoop ouders, zoals wij, in tweestrijd en vol frustratie, hopend dat hun kind toch geholpen gaat kunnen worden.

De test zonder mama

Ik ga niet mee die bewuste maandag 8 januari. Mijn man zal alleen naar Leuven rijden. Ik moet ook lesgeven, dus het kan eigenlijk ook gewoon niet.
Maar zelfs als het wel had gegaan, zou ik niet zijn meegegaan. Dat heeft zo zijn redenen en ook dat heeft met zijn problematiek te maken… We zullen zien, maar ik hoop echt op puzzelstukjes die een geheel vormen binnen een aantal weken! Hopelijk is de tweestrijd in mijn hoofd dan ook voorbij! Hopelijk kunnen we dan terug beginnen bouwen met de juiste stenen aan een gelukkig zevenjarig ventje!

Take care en tot snel

liefs Ilse

19 Replies to “Tweestrijd in mijn hoofd – de test is ingepland.”

  1. Jammer dat zo een lief en intelligent jongetje zo ongelukkig moet zijn! ?
    Ik hoop voor jullie dat het snel goed komt.
    Heel veel succes met het ” Allerliefste manneke ” dat ik ooit ontmoet heb!! Want ja….. het is een schatje! Ik duim voor jullie! ??

  2. Ik hoop zo, dat de test uitsluitsel zal geven .
    Het enige wat ik je kan meegeven is, dat een moeder nog het best van al aanvoelt, wat er met haar kind is.
    Ik kreeg vroeger ook totaal geen medewerking vanuit de school. Ze verweten me zelfs, dat ik de plaats innam van kinderen, die echt een probleem hadden. Toch heeft mijn zoon volgens mij heel veel gehad aan de jaren in het type 8 onderwijs. Hij ging terug graag naar school, waardoor het sowieso ook beter ging met zijn resultaten.
    Volg je hart lieverd… dat zit meestal juist!

  3. Ik hoop dat de test heel wat opklaring brengt. Maar voel je vooral niet schuldig over wat je wel of niet doet. Je doet tenminste iets om je zoon terug gelukkig te maken. Dat is veel meer waard dan gewoon toekijken. Veel succes!!!!

  4. Ik begrijp je twijfels heel goed. Ik kan wel zeggen: probeer het naast je neer te leggen, komt allemaal wel goed. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je ziet dat er iets is en je kunt nu niets doen. Het is nog even afwachten en hopen dat de puzzelstukjes straks allemaal ineen passen. Pas dan kun je vooruit gaan kijken. In ieder geval fijn dat er nu een concrete afspraak is. Al zal dat nu nog geen rust geven. Hou het recht, meid. Als je een keer stoom moet afblazen of wat dan ook, je weet me te vinden xxx

  5. Veel sterkte! Ik zal aan jullie denken.
    Hopelijk krijgen jullie handvatten om door te kunnen gaan met opvoeden.
    X

  6. Och Ilse, wat een vraagstukken. Ik wou dat er een antwoord was over wat je het beste kunt doen. Helaas is zelfs je hart of gevoel volgen moeilijk. Ik wens je heel veel sterkte toe in deze zoektocht. Jullie lieve jochie is het allerbeste gegund!

  7. Och Ilse, wat rot om te lezen zeg. Ik kan me zo goed voorstellen dat je gewoon een oplossing of een antwoord wilt op je vragen. Pas dan kun je verder he? Ik weet niet wat er met je ventje aan de hand is. Ik wilde ook een tijd niet naar school en gelukkig was dat makkelijk op te lossen. Hopelijk geldt dat voor jouw kleine man ook. Liefs, Josine

  8. Je bent zelf leerkracht en moeder dus je hebt genoeg kennis. Het zegt niet alles op de basisschool hadden ze ook best op mogen pikken dat ik niet dom was maar discalculie heb. Laat je zoon testen, je kan het voor jezelf verantwoorden want hij zegt zelf dat hij niet naar school wil en niet blij is. Duidelijk dat er iets moet gebeuren en dat doe je. Wees trots op jezelf niet alle ouders pakken het zo goed en grondig aan.

  9. Ach, ik begrijp jouw tweestrijd en zorg. Ook al heb ik er nul ervaring mee. Maar als moeder wil je gewoonhet beste. Wat de uitkomst ook zal zijn, of je nu gelijk hebt of niet, daar gaat het denk ik niet om. Dat je tijdig aan de bel trekt omdat je jouw kind gelukkig wilt zien, dat maakt jouw sowieso een goede moeder! Heel veel sterkte de komende tijd!

  10. Het is verschrikkelijk wanner je kind ongelukkig is. Ik weet er alles van en hoop dat het snel wordt opgelost. Je wilt als ouders toch niets liever dan dat je kind gelukkig is!

  11. Pfoe, ik snap je tweestrijd wel en dat lijkt mij enorm lastig om mee te dealen. Ik wens jullie heel veel sterkte de komende weken! Ik hoop vooral dat jullie zoon zich weer gelukkiger gaat voelen. Lijkt me vreselijk om je kind zo ongelukkig te zien wat betreft school..

  12. Jaaah, tijd om dit te lezen!

    Lieve Ilse, ik kan alleen zeggen, een gevoel van een moeder is vrijwel altijd juist. Ook al hoop je dat de test andere conclusies geeft, ergens weet je dat dat je gelijk hebt. Dat je al een tijd op het juiste pad zit. Je kan niet voor niets dingen ineens goed verklaren of tekstboeken herkennen! Twijfel daarom absoluut niet aan jezelf. Ook al ziet school het anders, jij ziet jouw zoon in alle omstandigheden. Jij kent hem door en door. Ik hoop dat ook dat de test je juist zal helpen. Ja, dan komt er een label. Maar labels kunnen ook als iets positiefs worden gezien. En jij als ouder bent daar de basis in. Want jouw energie, jouw liefde, jouw wil, jouw vertrouwen en steun gaat jouw kereltje verder helpen. Die testen zijn voor hem bijzaak. Jij bent de leidende draad in zijn leven! En wat ik uit jouw blogs haal, ben je al een gigantische rots.

    Ik wens je een nieuw jaar vol duidelijkheid, kracht, begrip en liefde toe!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.